In the present study, no decrease w

In the present study, no decrease was observed in cellulose content and cellulose in vivo digestibility between the T-CS TMR group and the control TMR (Tables 1 and 2), and we even noted an increase in both of these parameters. We suggest that because NaOH treatment causes cellulose fibrils to swell, cellulose fibers may become more susceptible
to degradation by other, unknown bacteria with cellulolytic potential, as it has been established that cultured
bacteria represent only a small fraction of the overall bacterial species in the rumen (Stevenson and Weimer, 2007). Thus, the existence of other cellulolytic bacteria that occupy a slightly different niche and are more suited for degradation of NaOH-treated cellulose might explain the lack of decrease in overall cellulose and NDF degradation and the increase in hemicellulose in vivo digestion. Even though no observable increase occurred in the Prevotella genus abundance, a notable shift was observed in several of the species quantified from this genus (Figure 2B; Supplementary Table S4, http://dx.doi.org/10.3168/jds.2013-7192). Prevotella is the most abundant genus in the rumen, accounting for
over 70% of the total bacterial taxa in the rumen in some cases (Stevenson and Weimer, 2007; Jami and Mizrahi, 2012; Jami et al., 2013). The shift in this very abundant genus may be a good indicator of changes in environmental conditions in the rumen, as it was established that this genus has a wide variety of niches that are specific to individual species within the genus (Avguštin et al., 1997; Ramsak et al., 2000; Purushe et al., 2010). A previous comparative genome analysis
of Prevotella ruminicola and P. bryantii revealed that these 2 species have different glycan degradation capabilities, with P. ruminicola having a higher presence of genes encoding glycan-degrading enzymes and P. bryantii having more extended pectin-cleaving abilities with a significantly larger number of pectate lyases, polygalacturonases, pectin methylesterases,
and α-rhamnosidases (Purushe et al., 2010). These different genomic attributes may explain the different
response of these species to the NaOH treatment, as it alters the cell wall structures, thereby potentially
creating an advantage or disadvantage for the different species. Among lactate and soluble sugar utilizers, S. ruminantium show a significant increase in the T-CS group (Figure 2A; Supplementary Table S4, http://dx.doi. org/10.3168/jds.2013-7192). This may be the result of the solubilization of plant cell wall components such as cellulose and hemicellulose in response to the NaOH treatment (Supplementary Table S1, http://dx.doi. org/10.3168/jds.2013-7192), which could have resulted in a higher content of soluble carbohydrates in the T-CS. The augmentation in soluble sugars, which are
substrates for S. ruminantium, might explain this increase.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน ลดไม่ถูกตรวจสอบในเนื้อหาเซลลูโลสและเซลลูโลสใน vivo digestibility ระหว่างกลุ่ม TMR T-CS และควบคุม TMR (ตารางที่ 1 และ 2), และเราได้สังเกตการเพิ่มพารามิเตอร์เหล่านี้ทั้งสอง เราขอแนะนำว่า เนื่องจากรักษา NaOH ทำให้เซลลูโลส fibrils อูม เส้นใยเซลลูโลสอาจอ่อนแอมากการย่อยสลายโดยแบคทีเรียอื่น รู้จักกับศักยภาพ cellulolytic ที่ก่อตั้งขึ้นที่อ่างแบคทีเรียแสดงเพียงส่วนเล็ก ๆ ของสายพันธุ์แบคทีเรียรวมในต่อ (สตีเวนสันและ Weimer, 2007) ดังนั้น การดำรงอยู่ของเชื้อแบคทีเรียอื่น ๆ cellulolytic ที่ครอบครองเฉพาะแตกต่างกันเล็กน้อย และเหมาะมากสำหรับการสลายตัวของเซลลูโลสถือว่า NaOH อาจอธิบายไม่ลดเซลลูโลสโดยรวม และ NDF สลายตัวและการเพิ่มขึ้นของ hemicellulose ใน vivo ย่อยอาหาร แม้ไม่เพิ่ม observable เกิดระนาวสกุล Prevotella กะโดดถูกตรวจสอบในหลายพันธุ์ quantified จากพืชสกุลนี้ (รูปที่ 2B ตารางเสริม S4, http://dx.doi.org/10.3168/jds.2013-7192) Prevotella เป็นตระกูลนี้อุดมสมบูรณ์มากที่สุดในต่อ บัญชีสำหรับกว่า 70% ของ taxa แบคทีเรียรวมในต่อในบางกรณี (สตีเวนสันและ Weimer, 2007 Jami และ Mizrahi, 2012 Jami et al., 2013) กะในสกุลนี้อุดมสมบูรณ์มากอาจเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมในต่อ ก่อว่า พืชสกุลนี้มีตรงไหนที่เฉพาะเจาะจงแต่ละชนิดภายใน (Avguštin และ al., 1997 ตระกูลนี้ หลากหลาย Ramsak และ al., 2000 Purushe et al., 2010) การวิเคราะห์เปรียบเทียบกลุ่มก่อนหน้านี้ของ Prevotella ruminicola และ P. bryantii เปิดเผยว่า 2 สปีชีส์นี้มี glycan ต่าง ๆ ความสามารถในการย่อยสลาย P. ruminicola มีสถานะสูงขึ้นของเอนไซม์ลด glycan และ P. bryantii มีเพิ่มเติมขยายความ cleaving เพกทิน มีขนาดใหญ่มาก pectate lyases, polygalacturonases, methylesterases เพกทิน การเข้ารหัสและด้วยกองทัพ-rhamnosidases (Purushe et al., 2010) แอตทริบิวต์ genomic อื่นอาจอธิบายต่าง ๆตอบพันธุ์รักษา NaOH ตามการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของผนังเซลล์ จึงอาจสร้างประโยชน์หรือข้อเสียในสายพันธุ์ต่าง ๆ Lactate และน้ำตาลละลาย utilizers, S. ruminantium แสดงการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม T CS (รูป 2A ตารางเสริม S4, http://dx.doi org/10.3168/jds.2013-7192) นี้อาจเป็นผลของการ solubilization ประกอบผนังเซลล์พืชเซลลูโลสและ hemicellulose ในตอบสนองต่อการรักษา NaOH (เสริมตาราง S1, http://dx.doi org/10.3168/jds.2013-7192), ซึ่งอาจทำให้เนื้อหาที่สูงของคาร์โบไฮเดรตละลายใน T-CS เพิ่มเติมในน้ำตาลละลาย ซึ่งเป็นพื้นผิวสำหรับ S. ruminantium อาจอธิบายเพิ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาปัจจุบันลดลงไม่พบว่าในเนื้อหาเซลลูโลสและเซลลูโลสในการย่อยร่างกายระหว่างกลุ่ม T-CS TMR และ TMR ควบคุม (1 โต๊ะและ 2) และเรายังตั้งข้อสังเกตการเพิ่มขึ้นของทั้งสองพารามิเตอร์เหล่านี้ เราขอแนะนำให้เพราะการรักษา NaOH
ทำให้เกิดซ่านเซลลูโลสบวมเส้นใยเซลลูโลสอาจจะกลายเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการย่อยสลายโดยการอื่นๆ
แบคทีเรียที่ไม่รู้จักที่มีศักยภาพเซลลูโลสตามที่ได้รับการยอมรับว่าการเพาะเลี้ยงเชื้อแบคทีเรียที่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของสายพันธุ์ของเชื้อแบคทีเรียโดยรวมในกระเพาะรูเมน (สตีเวนสันและ Weimer 2007) ดังนั้นการดำรงอยู่ของแบคทีเรียเซลลูโลสอื่น ๆ ที่ใช้เฉพาะที่แตกต่างกันเล็กน้อยและมีความเหมาะสมมากขึ้นสำหรับการย่อยสลายเซลลูโลส NaOH ได้รับการรักษาอาจอธิบายได้ว่าการขาดการลดลงของเซลลูโลสโดยรวมและความเสื่อมโทรมของ NDF และเพิ่มขึ้นในเฮมิเซลลูโลสในการย่อยอาหารวิฟ แม้ว่าจะไม่มีการเพิ่มขึ้นสังเกตที่เกิดขึ้นในความอุดมสมบูรณ์สกุล Prevotella, การเปลี่ยนแปลงที่น่าสังเกตพบว่าในหลายสายพันธุ์วัดจากประเภทนี้ (รูปที่ 2B; เสริมตาราง S4, http://dx.doi.org/10.3168/jds.2013- 7192) Prevotella
เป็นสกุลที่มีมากที่สุดในกระเพาะรูเมนคิดเป็นกว่า70% ของแท็กซ่าแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนรวมในบางกรณี (สตีเวนสันและ Weimer 2007; Jami และมิซ 2012; Jami et al, 2013). การเปลี่ยนแปลงในพืชและสัตว์ที่อุดมสมบูรณ์มากนี้อาจจะเป็นตัวบ่งชี้ที่ดีของการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมในกระเพาะรูเมนขณะที่มันเป็นที่ยอมรับว่าประเภทนี้มีความหลากหลายของซอกที่มีเฉพาะในแต่ละชนิดที่อยู่ในสกุล (Avgustin et al., 1997 ; Ramsak et al, 2000;. Purushe et al, 2010). ก่อนหน้านี้การวิเคราะห์จีโนมเปรียบเทียบของ ruminicola Prevotella และ bryantii พีเปิดเผยว่าทั้ง 2 ชนิดมีความสามารถในการย่อยสลายที่แตกต่างกัน glycan กับพี ruminicola มีสถานะที่สูงขึ้นของยีนเอนไซม์ย่อยสลาย glycan พี bryantii มีความสามารถในการเพคติน-ฝ่าขยายมากขึ้นด้วย เป็นจำนวนมากอย่างมีนัยสำคัญของ lyases pectate, polygalacturonases, methylesterases เพคตินและα-rhamnosidases (Purushe et al., 2010) คุณลักษณะเหล่านี้จีโนมที่แตกต่างกันอาจจะอธิบายที่แตกต่างกันการตอบสนองของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เพื่อการรักษา NaOH ขณะที่มันเปลี่ยนแปลงโครงสร้างผนังเซลล์จึงอาจสร้างความได้เปรียบเสียเปรียบหรือสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน ท่ามกลางนมและน้ำตาลที่ละลายน้ำได้ใช้บริการเอส ruminantium แสดงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่ม T-CS (รูปที่ 2A; เสริมตาราง S4, http:. //dx.doi org / 10.3168 / jds.2013-7192) นี้อาจจะเป็นผลมาจากการละลายของส่วนประกอบของผนังเซลล์ของพืชเช่นเซลลูโลสเฮมิเซลลูโลสและเพื่อตอบสนองต่อการรักษา NaOH ที่ (S1 ตารางเสริม, http:. //dx.doi org / 10.3168 / jds.2013-7192) ซึ่งสามารถทำได้ มีผลในการเนื้อหาที่สูงขึ้นของคาร์โบไฮเดรตที่ละลายได้ใน T-CS เสริมในน้ำตาลที่ละลายน้ำได้ซึ่งเป็นพื้นผิวสำหรับเอส ruminantium อาจอธิบายได้ว่าการเพิ่มขึ้นนี้