At the beginning of the twentieth c

At the beginning of the twentieth century, the quantum nature of thermal electromagnetic radiation was a subject of intense interest. This was sparked by Max Planck’s discovery that the spectral distribution of light emerging from a thermal body could be explained only if the radiators emitting the energy occurred in discrete energy states. This induced Albert Einstein to conclude in 1905 that it was the radiation itself that was created and converted in bursts of energy; these bursts are light quanta. They were later to be called photons. The vision of such discrete energy packets travelling through space suggested to Einstein several physical consequences. In addition to rederiving Planck’s result, Einstein discussed: frequency conversion (later related to the Raman Effect), ionisation of atoms by light, and the emission of electrons from illuminated metal surfaces. The last discussion gives the theoretical description of the photoelectric effect, for which Einstein was in 1922 awarded the 1921 Nobel Prize.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตอนต้นของศตวรรษยี่สิบ ธรรมชาติควอนตัมของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่ความร้อนถูกเรื่องของดอกเบี้ยรุนแรง นี้ถูกจุดประกาย โดยของมักซ์ค้นพบว่าการกระจายสเปกตรัมของแสงที่เกิดขึ้นจากร่างกายมีความร้อนอาจจะ อธิบายได้เฉพาะถ้า หม้อเปล่งพลังงานที่เกิดขึ้นในสถานะพลังงานไม่ต่อเนื่อง นี้เกิดจากอัลเบิร์ตไอน์สไตน์จะสรุปในค.ศ. 1905 ก็รังสีตัวเองที่ถูกสร้าง และแปลงในระเบิดของพลังงาน ระเบิดเหล่านี้เป็นควอนตั้มแสง พวกเขาได้ในภายหลังถูกเรียกว่าโฟตอน วิสัยทัศน์ของแพคเก็ตดังกล่าวแยกพลังงานที่เดินทางผ่านพื้นที่ที่แนะนำให้ไอน์สไตน์ผลกระทบทางกายภาพหลาย นอกจาก rederiving ผลของพลังค์ กล่าวถึงไอน์สไตน์: การแปลงความถี่ (ภายหลังที่เกี่ยวข้องกับผลรามัน), ionisation ของอะตอมโดยแสง และการปล่อยอิเล็กตรอนจากพื้นผิวโลหะเรืองแสง การอภิปรายครั้งสุดท้ายให้คำอธิบายทฤษฎีของโฟ ซึ่งไอน์สไตน์ในรางวัลโนเบลค.ศ. 1921 1922

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนต้นของศตวรรษที่ยี่สิบธรรมชาติควอนตัมของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าความร้อนเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่รุนแรง นี้ถูกจุดประกายโดยการค้นพบ Max Planck ว่าการกระจายสเปกตรัมของแสงที่โผล่ออกมาจากร่างกายระบายความร้อนที่สามารถอธิบายได้เฉพาะในกรณีที่หม้อน้ำเปล่งพลังงานที่เกิดขึ้นในรัฐพลังงานที่ไม่ต่อเนื่อง เหนี่ยวนำนี้ Albert Einstein ที่จะสรุปได้ในปี 1905 ว่ามันเป็นรังสีของตัวเองที่ถูกสร้างขึ้นและแปลงในระเบิดของพลังงาน ระเบิดเหล่านี้เป็นควอนตั้มแสง พวกเขาหลังจากนั้นจะเรียกว่าโฟตอน วิสัยทัศน์ของแพ็คเก็ตเช่นพลังงานที่ไม่ต่อเนื่องในการเดินทางผ่านพื้นที่แนะนำให้ Einstein ผลกระทบทางกายภาพหลาย นอกเหนือไปจาก rederiving ผลของพลังค์, ไอสไตน์กล่าวถึงการแปลงความถี่ (ต่อมาเกี่ยวข้องกับผลรามัน) Ionisation ของอะตอมด้วยแสงและการปล่อยอิเล็กตรอนจากพื้นผิวโลหะอร่าม การอภิปรายที่ผ่านมาช่วยให้คำอธิบายทางทฤษฎีของผลตาแมวซึ่ง Einstein เป็นในปี 1922 ได้รับรางวัลโนเบล 1921

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ยี่สิบ , ควอนตัมธรรมชาติของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าความร้อนเป็นวิชาที่น่าสนใจมาก นี้มี sparked โดยมักซ์พลังค์ค้นพบว่าการกระจายสเปกตรัมของแสงที่เกิดขึ้นจากร่างกาย ความร้อนสามารถอธิบายได้เท่านั้น ถ้าหม้อน้ำเปล่งพลังงานที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา พลังงานที่ไม่ต่อเนื่อง นี้โดย Albert Einstein สรุปใน 1905 นั่นมันรังสีตัวเองที่ถูกสร้างขึ้นมาและแปลงในระเบิดของพลังงาน ระเบิดเหล่านี้ Quanta แสง พวกเขาก็จะเรียกว่าโฟตอน . วิสัยทัศน์ของแพ็กเก็ตที่เดินทางผ่านพื้นที่ดังกล่าวต่อเนื่องพลังงานแนะนำให้ไอน์สไตน์หลายด้านตามมา นอกจาก rederiving พลังค์คือผล ไอน์สไตน์กล่าวถึงการแปลงความถี่ ( ภายหลังที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบรามัน ) ionisation ของอะตอมด้วยแสงและปล่อยพลังงานของอิเล็กตรอนจากความสว่างพื้นผิวโลหะ การสนทนาครั้งสุดท้ายให้คำอธิบายเชิงทฤษฎีของปรากฏการณ์โฟโตอิเล็กทริก ซึ่งไอน์สไตน์ใน 1922 รางวัล 1921 รางวัลโนเบล