Ginger and Its Medicinal EffectsThe

Ginger and Its Medicinal Effects
The antinausea effect of ginger was first described in one of the canons of traditional Chinese medicine—the Synopsis of the Prescriptions of Golden Chamber[14]—in 200 AD. Ginger is the underground stem (or rhizome) of the perennial plant Zingiber officinale, which is indigenous to China and India but is cultivated all over the world. From the body of ginger sprouts the peudostems, which branch off to leaves that can reach 2 feet in height.[15] Analysis of ginger reveals 2 major classes of phytochemicals: volatile oils, which give ginger its pleasant smell,[16] and the nonvolatile compounds (eg, gingerols and zingerones), which account for its piquant taste and its pharmacological effects.[17] Many studies of the antiemetic nature of ginger for various conditions have been published but with mixed results. While evidence supports benefits of ginger for seasickness,[18] motion sickness,[19] and postoperative nausea and vomiting,[20] its use in preventing chemotherapy-induced nausea and vomiting is still conflicting.[21,22] Ginger also has been demonstrated to be effective in treating nausea and vomiting in pregnancy to the extent that it is as effective as vitamin B6 alone.[23–27] The exact antiemetic mechanisms of ginger are still unknown, but in vitro studies revealed antagonistic effects of gingerols on serotonergic 5-HT3 [28,29] and cholinergic M receptors.[29]So far, no direct adverse effects on human fetuses or the course of pregnancy have been demonstrated.[24–27] However, there had been concerns about interfering with fetal development, which led to the issuance within Finland and Denmark of warning labels for all supplements containing ginger.[30] It is also recognized that ginger has potent anticoagulant effects, which may enhance bleeding and miscarriages and interact with other medications.[30] At present, there are no large-scale studies ascertaining the safety of ginger. That said, in Europe and North America the current consensus for the maximum safe dose of ginger is 2 g/day in divided doses of 250 mg, even during pregnancy.[30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขิงและผลของยาThe antinausea effect of ginger was first described in one of the canons of traditional Chinese medicine—the Synopsis of the Prescriptions of Golden Chamber[14]—in 200 AD. Ginger is the underground stem (or rhizome) of the perennial plant Zingiber officinale, which is indigenous to China and India but is cultivated all over the world. From the body of ginger sprouts the peudostems, which branch off to leaves that can reach 2 feet in height.[15] Analysis of ginger reveals 2 major classes of phytochemicals: volatile oils, which give ginger its pleasant smell,[16] and the nonvolatile compounds (eg, gingerols and zingerones), which account for its piquant taste and its pharmacological effects.[17] Many studies of the antiemetic nature of ginger for various conditions have been published but with mixed results. While evidence supports benefits of ginger for seasickness,[18] motion sickness,[19] and postoperative nausea and vomiting,[20] its use in preventing chemotherapy-induced nausea and vomiting is still conflicting.[21,22] Ginger also has been demonstrated to be effective in treating nausea and vomiting in pregnancy to the extent that it is as effective as vitamin B6 alone.[23–27] The exact antiemetic mechanisms of ginger are still unknown, but in vitro studies revealed antagonistic effects of gingerols on serotonergic 5-HT3 [28,29] and cholinergic M receptors.[29]So far, no direct adverse effects on human fetuses or the course of pregnancy have been demonstrated.[24–27] However, there had been concerns about interfering with fetal development, which led to the issuance within Finland and Denmark of warning labels for all supplements containing ginger.[30] It is also recognized that ginger has potent anticoagulant effects, which may enhance bleeding and miscarriages and interact with other medications.[30] At present, there are no large-scale studies ascertaining the safety of ginger. That said, in Europe and North America the current consensus for the maximum safe dose of ginger is 2 g/day in divided doses of 250 mg, even during pregnancy.[30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขิงสมุนไพรและผลกระทบของมัน
มีผล antinausea ของขิงเป็นครั้งแรกในหนึ่งในศีลของยาจีนโบราณเรื่องย่อของการกำหนดของโกลเด้นหอการค้า [14] -in 200 AD ขิงเป็นลำต้นใต้ดิน (หรือเหง้า) ของไม้ยืนต้น Zingiber officinale ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองไปยังประเทศจีนและอินเดีย แต่มีการปลูกทั่วทุกมุมโลก . จากร่างกายของขิงถั่วงอก peudostems ซึ่งสาขาออกไปใบที่สามารถเข้าถึง 2 ฟุตสูง [15] การวิเคราะห์ของขิงเผย 2 ชั้นเรียนที่สำคัญของสารอาหารจากพืช: น้ำมันหอมระเหยที่ให้กลิ่นหอมขิงของตน [16] และ สาร nonvolatile (เช่น gingerols และ zingerones) ซึ่งคิดเป็นรสชาติที่คมคายและผลทางเภสัชวิทยาของ. [17] การศึกษาหลายแห่งของธรรมชาติ antiemetic ของขิงสำหรับเงื่อนไขต่างๆได้รับการตีพิมพ์ แต่มีผลการผสม ในขณะที่มีหลักฐานสนับสนุนผลประโยชน์ของขิงสำหรับอาการเมาเรือ [18] เมา [19] และคลื่นไส้และอาเจียนหลังผ่าตัด [20] การใช้งานในการป้องกันอาการคลื่นไส้ยาเคมีบำบัดที่เกิดขึ้นและอาเจียนยังคงขัดแย้งกัน. [21,22] ขิงยังได้รับ แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพในการรักษาอาการคลื่นไส้และอาเจียนในการตั้งครรภ์ที่มีขอบเขตที่ว่ามันเป็นที่มีประสิทธิภาพเป็นวิตามินบี 6 คนเดียว. [23-27] antiemetic กลไกที่แน่นอนของขิงยังไม่ทราบ แต่ในการศึกษาในหลอดทดลองแสดงให้เห็นผลกระทบที่เป็นศัตรูของ gingerols ใน serotonergic 5-HT3 [28,29] และ cholinergic รับเอ็ม. [29] เพื่อให้ห่างไกลไม่มีผลกระทบโดยตรงต่อทารกในครรภ์ของมนุษย์หรือหลักสูตรของการตั้งครรภ์ที่ได้รับการแสดงให้เห็นถึง. [24-27] อย่างไรก็ตามมีความกังวลเกี่ยวกับการรบกวนของทารกในครรภ์ การพัฒนาที่นำไปสู่การออกภายในประเทศฟินแลนด์และเดนมาร์กของป้ายเตือนสำหรับผลิตภัณฑ์เสริมอาหารทั้งหมดที่มีขิง. [30] เป็นที่ยอมรับว่าขิงมีผลสารกันเลือดแข็งที่มีศักยภาพซึ่งอาจเพิ่มเลือดออกและการแท้งบุตรและโต้ตอบกับยาอื่น ๆ . [30] ใน ปัจจุบันไม่มีการศึกษาขนาดใหญ่สืบหาความปลอดภัยของขิง ที่กล่าวว่าในยุโรปและอเมริกาเหนือฉันทามติปัจจุบันยาที่ปลอดภัยสูงสุดของขิง 2 กรัม / วันในปริมาณที่แบ่ง 250 มก. แม้ในช่วงการตั้งครรภ์. [30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขิงและผลยา
antinausea ผลของขิงเป็นครั้งแรกที่อธิบายไว้ในหนึ่งของศีลการแพทย์แผนจีนเรื่องย่อของใบสั่งยาของตำหนักทอง [ 14 ] - 200 AD ขิงเป็นลำต้นใต้ดิน ( หรือเหง้าของไม้ยืนต้นขิงซึ่งเป็นชนพื้นเมืองไปยังจีน และอินเดีย แต่จะปลูก ทั่วโลกจากร่างกายของขิง ถั่วงอก ที่ peudostems ซึ่งกิ่งใบที่สามารถไปถึง 2 ฟุตในความสูง [ 15 ] การวิเคราะห์ของขิงเผย 2 ชั้นหลักของ phytochemicals : น้ำมันหอมระเหยที่ให้ขิงมีกลิ่นหอม [ 16 ] และสารประกอบ nonvolatile ( เช่น จินเจอรอล และ zingerones ) ซึ่งบัญชีสำหรับของ รสฉุน และผลทางเภสัชวิทยาของ[ 17 ] การศึกษาหลายแห่งธรรมชาติ antiemetic ของขิงสำหรับเงื่อนไขต่างๆ ได้ถูกตีพิมพ์ แต่กับผลผสม ในขณะที่หลักฐานสนับสนุนประโยชน์ของขิงสำหรับคลื่นเหียน [ 18 ] อาการเมา [ 19 ] และเกิดอาการคลื่นไส้อาเจียนหลัง [ 20 ] ใช้ในการป้องกันอาการคลื่นไส้และอาเจียน chemotherapy-induced ยังขัดแย้งกัน [ 2122 ] ขิงยังได้รับการแสดงจะมีประสิทธิภาพในการรักษาอาการคลื่นไส้อาเจียนในหญิงตั้งครรภ์ ในขอบเขตที่ มันเป็นที่มีประสิทธิภาพเป็นวิตามิน B6 คนเดียว [ 23 – 27 ] antiemetic กลไกที่แน่นอนของขิง ยังไม่ทราบ แต่ในหลอดทดลองพบปฏิปักษ์ต่อจินเจอรอลใน 5-ht3 serotonergic [ 28,29 ] และกระเป๋าเงิน M ตัวรับ [ 29 ] ดังนั้นไกลโดยตรงไม่มีผลกระทบต่อทารกในครรภ์มนุษย์หรือหลักสูตรของการตั้งครรภ์ได้รับการพิสูจน์ [ 24 – 27 ] อย่างไรก็ตาม มีความกังวลเกี่ยวกับเรื่องการพัฒนาของทารกในครรภ์ ซึ่งนำไปสู่การออกภายในเดนมาร์กฟินแลนด์และป้ายเตือนสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมที่ประกอบด้วยขิง [ 30 ] มันได้รับการยอมรับว่าได้ผลเลือดมีขิง ,ซึ่งอาจเพิ่มเลือดและ miscarriages และโต้ตอบกับยาอื่น ๆ . [ 30 ] ปัจจุบัน ไม่มีขนาดใหญ่การศึกษาสอบถามความปลอดภัยของขิง ที่กล่าวว่า , ในยุโรป และอเมริกาเหนือ เอกฉันท์ ปัจจุบันสูงสุดที่ปลอดภัยของขิงเป็นยา 2 กรัม / วัน แบ่งขนาด 250 มิลลิกรัม แม้ในระหว่างการตั้งครรภ์ [ 30 ]