I don't often agree with JCW, but I

I don't often agree with JCW, but I think that he has a very sound point here. During my lifetime I have seen a culture of "entitlement" take hold - certainly in the societies of developed countries. I was born between the 2 World wars - a time of acute hardship for many in Europe. "Human Rights" per se, existed only as a vague concept - if at all. We were all just thankful to manage to live day to day. That was an individual's responsibility - nobody considered it to be a "Right" - but it certainly did promote a strong ethic of self-reliance !

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันมักจะไม่เห็น ด้วย JCW แต่ผมคิดว่า เขามีจุดมากเสียงที่นี่ ในช่วงชีวิตของฉัน ฉันได้เห็นวัฒนธรรมของ "สิทธิ" จะถือ - ในสังคมของประเทศพัฒนาแล้วอย่างแน่นอน ฉันเกิดระหว่างสงครามโลก 2 - เวลาตายเฉียบพลันสำหรับชาวยุโรป "สิทธิมนุษยชน" ต่อ se เดิมเป็นแนวคิดที่คลุมเครือ - เท่านั้นหากมี ขอบคุณก็จัดการชีวิตวันต่อวันได้ ที่มีความรับผิดชอบของแต่ละ- ไม่มีใครถือว่ามันเป็น "สิทธิ" - แต่มันแน่นอนไม่ได้ส่งเสริมจริยธรรมที่แข็งแกร่งของการพึ่งพาตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมักจะไม่เห็นด้วยกับ JCW แต่ผมคิดว่าเขามีจุดเสียงมากที่นี่ ในช่วงชีวิตของฉันฉันได้เห็นวัฒนธรรมของ "สิทธิ" จับ - อย่างแน่นอนในสังคมของประเทศที่พัฒนาแล้ว ผมเกิดมาระหว่าง 2 โลกสงคราม - เวลาแห่งความยากลำบากเฉียบพลันจำนวนมากในยุโรป "สิทธิมนุษยชน" ต่อ se มีอยู่เป็นเพียงแนวคิดคลุมเครือ - ถ้าทุก เราทุกคนก็รู้สึกขอบคุณในการจัดการที่จะอาศัยอยู่ในแต่ละวัน ที่เป็นความรับผิดชอบของแต่ละบุคคล - ไม่มีใครคิดว่ามันจะเป็น "ขวา" - แต่มันแน่นอนไม่ส่งเสริมจริยธรรมที่แข็งแกร่งของการพึ่งตนเอง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันไม่ได้มักจะเห็นด้วยกับ jcw แต่ฉันคิดว่าเขามีจุดเสียงมากที่นี่ ในชีวิตของฉันฉันได้เห็นวัฒนธรรมของ " สิทธิ " จับ - แน่นอน ในสังคมของประเทศที่พัฒนาแล้ว ผมเกิดระหว่าง 2 สงครามโลก - ลำบากเฉียบพลันหลายในยุโรป " . สิทธิมนุษยชน " ต่อ se มีอยู่เท่านั้น แนวคิด - คลุมเครือ ถ้าที่ทั้งหมดเราก็แค่ขอบคุณจัดการอยู่ในแต่ละวัน . นั่นคือแต่ละคนมีความรับผิดชอบ - ไม่มีใครคิดว่ามันเป็น " สิทธิ " แต่มันก็ส่งเสริมแข็งแรงจริยธรรมของตนเอง !