HIDDEN INNER WORLDS COME TO LIGHTWe

HIDDEN INNER WORLDS COME TO LIGHT
We keep on living as we continuously meet many people and be apart, remember and be forgotten. In this kind of life, we disguise ourselves and live a hypocritical life to distinguish one's existence and to be recognized from the other. An instinct to find a free and true self, escaping from this yoke can never be concealed. However, the people have to make exaggerated gestures and stiff expressionless faces, and they live with contrary faces as they adapt themselves to this fast modern society. For each moments of being confused and controlled as we live with these numbers of people, we feel an impulse to identify a true face of oneself. 'What is the true face of me?'

Yu Jinyoung portrays truth and illusions of a family with a house, the hideaway of these people, as a background. The artist's previous work expresses a portrait of humans trapped in a society, and she has moved the meeting of her work into a fence called as home. Through everyday lives of family in very limited space called home, the inner world of family is closely examined.

The family wants to turn away their eyes from all discords and indifferences that are happening in a form of home, which should be intimate the most. They refuse an exposure to the outside by hiding themselves because they don't want to show their pretentious look as a friendly family. How the alienated family disguises themselves as friendly ones is portrayed through an uncomfortable meeting with guests who attend to family events like big holidays. The children, who came to terms with reputations and bluffs of adults from guest's visitation, automatically adapt themselves to hold down their emotions. The emotion spreads so far as to a dog.

The artist used a splendid flower on wall, clothes and even shadow in order to hide sad emotions of the family. The flowers in this work may look as a beautiful decoration for welcoming guests. But an intention of the artist is that the flower is more of a concealing tool than decoration. The pattern scatters one's eye from family's gloomy face to the splendid flowers and it produces a bright atmosphere. With this, it seems as the work has changed to a splendid image from the clear and simple works in past, but the artist's intention of what to express with that face is unchanged.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซ่อนอยู่ภายในโลกมาแสงเราทู่ซี้อยู่กินกับเราพบปะผู้คนมากมายอย่างต่อเนื่อง และได้รับ จำ และถูกลืม ในชนิดของสิ่งมีชีวิต เราปลอมตัวตนเอง และมีชีวิตผิด ๆ เพื่อแยกหนึ่งดำรงอยู่ และรับรู้กัน สัญชาตญาณการอิสระ และจริงด้วยตนเอง การหลบหนีจากแอกนี้ไม่สามารถจะปกปิด อย่างไรก็ตาม คนมีการทำรูปแบบลายเส้น exaggerated หน้าแข็ง expressionless และพวกเขาอาศัยอยู่กับใบหน้าตรงกันข้ามกับพวกเขาปรับตัวให้เข้ากับสังคมสมัยใหม่ได้อย่างรวดเร็วนี้ สำหรับแต่ละช่วงเวลาที่สับสน และควบคุมในขณะที่เราอยู่กับตัวเลขเหล่านี้ของคน เรารู้สึกมีแรงกระตุ้นจากเพื่อระบุใบหน้าที่แท้จริงของตัวเอง 'อะไรคือหน้าจริงของฉัน" ยู Jinyoung portrays ความจริงและมายาของครอบครัวบ้าน บรรยากาศของคนเหล่านี้ เป็นพื้นหลัง ของศิลปินก่อนหน้างานแสดงภาพเขียนของมนุษย์ที่ติดอยู่ในสังคม และเธอจึงได้ย้ายเรียกประชุมของเธอทำงานเป็นรั้วเป็นบ้าน ผ่านชีวิตประจำวันของครอบครัวในพื้นที่จำกัดมากที่เรียกว่าบ้าน โลกภายในของครอบครัวได้อย่างใกล้ชิดตรวจสอบครอบครัวต้องเบือนสายตาของพวกเขาจาก discords และ indifferences ที่เกิดขึ้นในรูปแบบของบ้าน ซึ่งควรจะใกล้ชิดมากสุด ทั้งหมด พวกเขาปฏิเสธการสัมผัสกับภายนอก โดยการซ่อนตัวเองเนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการแสดงลักษณะของพวกเขาดัดจริตเป็นครอบครัวดี วิธีครอบครัว alienated disguises ตัวเองเป็นคนดีมีเซ็กส์ผ่านการประชุมอึดอัดกับแขกที่เข้าร่วมในกิจกรรมครอบครัวเช่นวันหยุดใหญ่ การเด็ก เงื่อนไขย่อมและ bluffs ของผู้ใหญ่มาตรวจค้นที่พัก โดยอัตโนมัติปรับค้างอารมณ์ของตัวเอง อารมณ์แพร่กระจายจนเป็นสุนัข ศิลปินที่ใช้ดอกไม้สวยงามบนผนัง เสื้อผ้า และแม้แต่เงาเพื่อซ่อนอารมณ์เศร้าของครอบครัว ดอกไม้ในงานนี้อาจดูเป็นการตกแต่งที่สวยงามสำหรับต้อนรับแขก แต่ความตั้งใจของศิลปินคือดอกไม้เครื่องมือ concealing กว่าตกแต่งเพิ่มเติม รูปแบบ scatters ของตาจากหน้ามืดมนของครอบครัวดอกไม้สวยงาม และมันสร้างบรรยากาศสดใส นี้ มันดูเหมือนว่าเป็นงานมีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบสวยงามจากงานชัดเจน และง่ายในอดีต แต่เจตนาของศิลปินที่แสดงด้วยว่าหน้าไม่เปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซ่อนโลกภายในมาแสงเราให้มีชีวิตอยู่อย่างต่อเนื่องในขณะที่เราพบกับผู้คนจำนวนมากและเป็นกันจำและถูกลืม ในชนิดของชีวิตนี้เราปลอมตัวเองและมีชีวิตเจ้าเล่ห์ที่จะแยกแยะการดำรงอยู่ของคนและได้รับการยอมรับจากคนอื่น ๆ สัญชาตญาณที่จะหาตัวเองฟรีและความจริงหนีออกจากแอกนี้ไม่สามารถที่จะปกปิด แต่คนจะต้องทำท่าทางโอ้อวดและใบหน้าอารมณ์แข็งและพวกเขาอาศัยอยู่ด้วยใบหน้าตรงกันข้ามขณะที่พวกเขาปรับตัวเข้ากับสังคมยุคใหม่นี้ได้อย่างรวดเร็ว สำหรับช่วงเวลาที่แต่ละคนเกิดความสับสนและถูกควบคุมในขณะที่เรามีชีวิตอยู่กับตัวเลขเหล่านี้ของคนที่เรารู้สึกว่าแรงกระตุ้นที่จะระบุใบหน้าที่แท้จริงของตัวเอง 'อะไรคือใบหน้าที่แท้จริงของฉัน?' ยูจินยองรับบทเป็นความจริงและภาพของครอบครัวที่มีบ้านที่หลบภัยของคนเหล่านี้ที่เป็นพื้นหลัง งานก่อนหน้านี้ของศิลปินแสดงออกถึงภาพของมนุษย์ติดอยู่ในสังคมและเธอได้ย้ายการประชุมของการทำงานของเธอเข้ามาในรั้วที่เรียกว่าเป็นบ้าน ผ่านชีวิตประจำวันของครอบครัวในพื้นที่ จำกัด มากที่เรียกว่าบ้านโลกภายในของครอบครัวคือการตรวจสอบอย่างใกล้ชิด. ครอบครัวต้องการที่จะหันหน้าหนีสายตาของพวกเขาจาก discords และ indifferences ที่เกิดขึ้นในรูปแบบของบ้านที่ควรจะใกล้ชิดมากที่สุด พวกเขาปฏิเสธที่สัมผัสกับภายนอกโดยการซ่อนตัวเองเพราะพวกเขาไม่ต้องการที่จะแสดงลักษณะเก๊กของพวกเขาเป็นครอบครัวที่น่ารัก วิธีครอบครัวแปลกปลอมตัวเองเป็นคนที่เป็นกันเองเป็นภาพที่ผ่านการประชุมที่ไม่สบายใจกับผู้ที่เข้าร่วมในเหตุการณ์สำคัญในครอบครัวเช่นวันหยุดใหญ่ เด็กที่มาถึงข้อตกลงกับชื่อเสียงและหน้าผาของผู้ใหญ่จากการเยี่ยมชมของผู้เข้าพักโดยอัตโนมัติปรับตัวค้างอารมณ์ของพวกเขา อารมณ์กระจายไกลถึงกับสุนัข. ศิลปินที่ใช้เป็นดอกไม้ที่สวยงามบนผนัง, เสื้อผ้าและเงาแม้ในเพื่อที่จะซ่อนอารมณ์เศร้าของครอบครัว ดอกไม้ในงานนี้อาจจะดูเป็นของตกแต่งที่สวยงามสำหรับการต้อนรับแขกผู้เข้าพัก แต่ความตั้งใจของศิลปินเป็นดอกไม้ที่มีมากขึ้นของเครื่องมือปกปิดกว่าการตกแต่ง รูปแบบโปรยตาของคนจากใบหน้าเศร้าของครอบครัวกับดอกไม้ที่สวยงามและจะก่อให้เกิดบรรยากาศที่สดใส ด้วยวิธีนี้ดูเหมือนว่าเป็นงานที่มีการเปลี่ยนแปลงจะเป็นภาพที่สวยงามจากผลงานที่ชัดเจนและเรียบง่ายในอดีต แต่ความตั้งใจของศิลปินของสิ่งที่จะแสดงด้วยใบหน้าที่มีการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โลกภายในที่ซ่อนมากับแสง
เรายังมีชีวิตอยู่เราอย่างต่อเนื่องพบหลายคน และแยกจากกัน จำได้ และถูกลืม ในชนิดนี้ของชีวิตเราปลอมตัวและใช้ชีวิตที่หลอกลวงเพื่อแยกแยะความแตกต่างของการดำรงอยู่ และได้รับการยอมรับจากคนอื่น สัญชาตญาณเพื่อค้นหาตนเองฟรีและจริง หนีจากแอกไม่สามารถปกปิด อย่างไรก็ตามประชาชนต้องให้แสดงท่าทางเกินจริงและใบหน้าไร้อารมณ์แข็ง , และพวกเขาอาศัยอยู่กับใบหน้าตรงกันข้ามพวกเขาปรับตัวให้เข้ากับสังคมสมัยใหม่นี้อย่างรวดเร็ว ในแต่ละช่วงเวลาที่สับสนและควบคุมเราอยู่กับตัวเลขเหล่านี้ของคน เรารู้สึกมีแรงกระตุ้นเพื่อระบุตัวตนที่แท้จริงของตนเอง . . . อะไรคือใบหน้าที่แท้จริงของผม

ยูจินยังแสดงความจริงและภาพลวงตาของครอบครัวกับบ้าน ท่ามกลางคนเหล่านี้เป็นพื้นหลัง ของศิลปินงานก่อนหน้านี้แสดงภาพเหมือนของมนุษย์อยู่ในสังคม เธอได้ย้ายการประชุมการทำงานของเธอเข้าสู่รั้วเรียกว่าบ้าน ผ่านชีวิตประจำวันของครอบครัวในพื้นที่ จำกัด มาก เรียกว่า บ้าน โลกภายในของครอบครัวถูกตรวจสอบอย่างใกล้ชิด

ครอบครัวต้องการที่จะหันหลังละสายตาจากทั้งหมด discords และ indifferences ที่เกิดขึ้นในรูปแบบของบ้านที่ควรใกล้ชิดมากที่สุด พวกเขาปฏิเสธการภายนอก โดยปิดบังตัวเอง เพราะไม่อยากแสดงดูดัดจริตของพวกเขาเป็นครอบครัวที่เป็นมิตรวิธีการปลอมตัวเองเป็นคนที่แปลกแยกครอบครัวมิตรเป็น portrayed ผ่านการประชุมที่อึดอัดกับผู้เข้าร่วมกิจกรรม เช่น วันหยุดครอบครัวใหญ่ เด็กๆ ใครมาถึงข้อตกลงกับมีชื่อเสียงและหน้าผาของผู้ใหญ่จากแขกมาเยี่ยม โดยอัตโนมัติปรับตัวเข้ากับค้างอารมณ์ของพวกเขา อารมณ์กระจายเพื่อให้ห่างไกลเป็นสุนัข

ศิลปินใช้ดอกไม้ที่สวยงามบนผนัง , เสื้อผ้าและแม้แต่ในเงาเพื่อปกปิดความเศร้า อารมณ์ของครอบครัว ดอกไม้ในงานนี้อาจดูเหมือนเป็น การตกแต่งที่สวยงามเพื่อต้อนรับแขก แต่ความตั้งใจของศิลปินที่ดอกมีมากขึ้นของการปกปิดเครื่องมือมากกว่าการตกแต่งรูปแบบสหภาพแรงงานสายตาจากใบหน้าเศร้าของครอบครัวกับดอกไม้ที่สวยงามและสร้างบรรยากาศที่สดใส มันดูเหมือนงานได้เปลี่ยนไปเป็นภาพที่สวยงามจากง่าย และชัดเจน ผลงานในอดีต แต่ความตั้งใจของศิลปินที่แสดงกับใบหน้านั้นก็ไม่เปลี่ยนแปลง