“On Turning Ten”The whole idea of i

“On Turning Ten”
The whole idea of it makes me feel
like I'm coming down with something,
something worse than any stomach ache
or the headaches I get from reading in bad lighta
kind of measles of the spirit,
a mumps of the psyche,
a disfiguring chicken pox of the soul.
You tell me it is too early to be looking back,
but that is because you have forgotten
the perfect simplicity of being one
and the beautiful complexity introduced by two.
But I can lie on my bed and remember every digit.
At four I was an Arabian wizard.
I could make myself invisible
by drinking a glass of milk a certain way.
At seven I was a soldier, at nine a prince.
But now I am mostly at the window
watching the late afternoon light.
Back then it never fell so solemnly
against the side of my tree house,
and my bicycle never leaned against the garage
as it does today,
all the dark blue speed drained out of it.
This is the beginning of sadness, I say to myself,
as I walk through the universe in my sneakers.
It is time to say good-bye to my imaginary friends,
time to turn the first big number.
It seems only yesterday I used to believe
there was nothing under my skin but light.
If you cut me I would shine.
But now if I fall upon the sidewalks of life,
I skin my knees. I bleed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ในการเปิดสิบ"ความคิดทั้งหมดของมันทำให้ฉันรู้สึกต้องมาลงกับสิ่งสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าการปวดท้องหรืออาการปวดหัวที่จะอ่านใน lighta ไม่ดีชนิดของโรคหัดของวิญญาณคางทูมของจิตใจอีสุกอีใสไก่ที่ disfiguring ของวิญญาณคุณบอกมันจะเร็วเกินไปที่จะกำลังกลับแต่นั่นเป็น เพราะคุณลืมความเรียบง่ายที่สมบูรณ์แบบที่และความซับซ้อนสวยงามนำ โดยสองแต่ผมสามารถนอนบนเตียงของฉัน และจำทุกหลักที่สี่ ผมก็มีตัวช่วยสร้างอาฉันสามารถทำให้ตัวเองมองไม่เห็นโดยดื่มนมบางประการแก้วนิสัย ผมเป็นทหาร ที่เก้าเป็นเจ้าชายแต่ตอนนี้ ที่หน้าต่างส่วนใหญ่ดูแสงยามบ่ายปลายกลับมาแล้ว มันไม่ตกเพื่อให้คุ้มครองกับด้านข้างของบ้านต้นไม้และจักรยานของฉันไม่เคยพิงกับโรงรถเหมือนวันนี้เร็วฟ้ามืดจนหมดจากนั้นนี่คือจุดเริ่มต้นของความเศร้า พูดกับตัวเองผมเดินผ่านจักรวาลในรองเท้าของฉันถึงเวลาบอกลาเพื่อน ๆ จินตนาการเวลาการเปิดหมายเลขใหญ่แรกดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้เท่านั้นที่เคยเชื่อมีอะไรภายใต้ผิวแต่แสงถ้าคุณตัดผมผมจะส่องแสงแต่ตอนนี้ถ้าผมตกอยู่ตามทางเดินของชีวิตผมผิวหัวเข่าของฉัน ผมเลือดออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ในการเปลี่ยนสิบ"
ความคิดทั้งหมดของมันทำให้ฉันรู้สึก
เหมือนฉันมาลงกับบางสิ่งบางอย่าง
บางสิ่งบางอย่างที่เลวร้ายยิ่งกว่าใด ๆ อาการปวดท้อง
หรือปวดหัวที่ฉันได้รับจากการอ่านในlightãไม่ดี
ชนิดของโรคหัดของจิตวิญญาณ,
คางทูมของจิตใจ ,
อีสุกอีใสทำให้เสียโฉมของจิตวิญญาณ.
คุณบอกฉันมันเร็วเกินไปที่จะมองย้อนกลับไป
แต่เป็นเพราะคุณลืม
ความเรียบง่ายที่สมบูรณ์แบบของการเป็นหนึ่ง
และความซับซ้อนที่สวยงามนำโดยสอง.
แต่ผมสามารถนอนบนเตียงของฉันและ จำได้ว่าทุกบาท.
ที่สี่ผมเป็นตัวช่วยสร้างอาหรับ.
ฉันจะทำให้ตัวเองมองไม่เห็น
จากการดื่มแก้วนมวิธีการบางอย่าง.
ที่เซเว่ผมเป็นทหารที่เก้าเจ้าชาย.
แต่ตอนนี้ผมส่วนใหญ่ที่หน้าต่าง
ดูปลาย แสงช่วงบ่าย.
กลับมาแล้วมันไม่เคยลดลงดังนั้นเคร่งขรึม
กับด้านข้างของบ้านต้นไม้ของฉัน
และจักรยานของฉันไม่เคยพิงโรงรถ
ที่มันไม่วันนี้
ทั้งหมดที่ความเร็วสีน้ำเงินเข้มระบายน้ำออกจากมัน.
นี้เป็นจุดเริ่มต้นของความโศกเศร้าที่ฉันพูด กับตัวเอง
ขณะที่ผมเดินผ่านจักรวาลในรองเท้าผ้าใบของฉัน.
มันเป็นเวลาที่จะพูดดีลาก่อนเพื่อนในจินตนาการของฉัน
เวลาที่จะเปิดจำนวนใหญ่ครั้งแรก.
ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้ผมเคยเชื่อว่า
มีอะไรอยู่ใต้ผิวหนังของฉัน แต่แสง .
ถ้าคุณตัดฉันฉันจะส่องแสง.
แต่ตอนนี้ถ้าผมตกอยู่บนทางเท้าของชีวิต
ผมผิวหัวเข่าของฉัน ฉันมีเลือดออก