A very substantial body of work on

A very substantial body of work on classroom interation has been
published since the late 1960s. There is no room to review this work here,
and it is in any case fairly well known. The work varies according to how it
draws on linguistic, sociological, anthropological and psychological methods,
but broadly speaking there have been three influential kinds of study of
classroom language. Type 1 could be called i~sightful observation. This
involves detailed study and commentary on recorded lessons. It is valuable
in that it demands close attention to be paid to the details of real language,
but is inevitably limited since it is restricted to impressionistic and selective
commentary. The best known British work is probably that of Barnes et al.
( 1969). There is no doubt that many teachers find Barnes' work very helpful:
it has made them aware of all kinds of things they had never noticed before,
and Barnes is a very sensitive observer. This is precisely one of the problems;
there is no method or guiding principle for those of us who are not as
sensitive and full of insight as Barnes. Such work can be made more
principled and theoretically secure by using fieldwork methods developed in sociology and anthropology, and by relating the observational data to an
explicit theoretical framework such as symbolic interactionism. Type 2
involves the use of coding schemes: that is, sets of categories designed to
code or classify large amounts oflanguage, usually as it happens in real time.
This may be valuable in allowing broad trends to become visible and in
making gross comparisons between different teachers, different school
subjects, even groups of teachers in different countries, and so on.
However, it inevitably means that close attention is no longer paid to the
actual language used. This approach derives from work done in the 1950s by
the American social psychologist Robert Bales. The best known work on
classroom language is by Flanders (1970). Such coding schemes are often
frequently used in micro-teaching when this is used as a teacher-training
technique. Type 3 could simply be called discourse analysis. The aim here is
to describe spoken discourse as a linguistic system in its own right: to
discover what the units of analysis are, and how these units relate into
sequences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีร่างกายที่พบมากของการทำงานบนห้องเรียน interationเผยแพร่ตั้งแต่ปี 1960 ปลาย มีห้องตรวจทานนี้ทำงานที่นี่และมันจะในกรณีใด ๆ ค่อนข้างรู้จักกันดี การทำงานแตกต่างกันไปตามนั้นวาดบนวิธีการภาษาศาสตร์ สังคมวิทยา พัณฑ์ และจิตใจแต่ทั่วไปพูดมีได้สามชนิดที่มีอิทธิพลของการศึกษาเรียนภาษา ชนิดที่ 1 อาจเรียกฉัน ~ sightful สังเกตได้ นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษารายละเอียดและความเห็นในบทเรียนที่บันทึกไว้ จึงมีคุณค่าที่จะต้องใส่รายละเอียดของภาษาที่แท้จริง ชำระแต่มีจำกัดย่อมเป็นจำกัด impressionistic และเลือกความเห็น งานอังกฤษรู้จักกันดีคือคงที่ของ Barnes et al(1969) มีข้อสงสัยว่า ครูหลายใช้ประโยชน์งานของ Barnes มาก:มันได้ทำให้พวกเขาตระหนักถึงทุกสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพบก่อนและ Barnes เป็นแหล่งที่มีความสำคัญมาก นี้เป็นหนึ่งในปัญหาไม่มีวิธีหรือแนวทางหลักของเราที่ไม่เป็นสำคัญ และเต็มไปด้วยความเข้าใจเป็น Barnes งานดังกล่าวสามารถทำการเพิ่มเติมprincipled และปลอดภัยตามหลักวิชา โดยใช้วิธีสามารถพัฒนาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา และข้อมูลสังเกตการณ์เกี่ยวข้องกับการกรอบทฤษฎีอย่างชัดเจนเช่น interactionism สัญลักษณ์ ชนิด 2ใช้รหัสโครงร่าง: คือ ชุดของประเภทที่ออกแบบมาเพื่อรหัส หรือจัดประเภทจำนวนมาก oflanguage โดยมันเกิดขึ้นในเวลาจริงอาจมีประโยชน์ ในการช่วยให้แนวโน้มสิ่งที่เห็น และทำการเปรียบเทียบระหว่างครูผู้สอนแตกต่างกัน รวมโรงเรียนต่าง ๆเรื่อง แม้แต่กลุ่มของครูในประเทศต่าง ๆ และอื่น ๆอย่างไรก็ตาม ย่อมหมายความว่าปิดความสนใจไม่ชำระเงินไปใช้ภาษาที่ใช้จริง วิธีการนี้มาจากงานที่ทำในช่วงทศวรรษ 1950 โดยอเมริกันสังคมจิตวิทยาโรเบิร์ตก้อน งานรู้จักกันดีในเรียนภาษา โดยจังหวัดฟลานเดอร์ (1970) ได้ แผนงานดังกล่าวสภาพมักใช้ในการสอนไมโครซึ่งจะใช้เป็นที่ฝึกอบรมครูเทคนิคการ ชนิด 3 สามารถเพียงสามารถเรียกการวิเคราะห์วาทกรรมนั้น มีจุดมุ่งหมายที่นี่อธิบายพูดวาทกรรมเป็นภาษาศาสตร์ระบบตนเอง: การหน่วยการวิเคราะห์คืออะไร และหน่วยเกี่ยวข้องเป็นอย่างไรลำดับนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายที่สำคัญมากของการทำงานในห้องเรียน interation
ได้รับการตีพิมพ์ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ1960 มีห้องพักที่จะตรวจสอบการทำงานนี้อยู่ที่นี่และมันก็เป็นในกรณีใด ๆ อย่างเป็นธรรมที่รู้จักกันดี การทำงานแตกต่างกันไปตามวิธีการที่จะดึงภาษาศาสตร์สังคมวิทยามานุษยวิทยาและวิธีการทางจิตวิทยาแต่พูดกว้างมีการสามชนิดที่มีอิทธิพลของการศึกษาภาษาในห้องเรียน ประเภทที่ 1 อาจจะเรียกว่าฉัน ~ สังเกต sightful นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษารายละเอียดและความเห็นเกี่ยวกับบทเรียนที่บันทึกไว้ มันเป็นเรื่องที่มีคุณค่าในการที่จะเรียกร้องความสนใจใกล้เคียงที่จะจ่ายให้รายละเอียดของภาษาจริงแต่มีข้อ จำกัด เพราะมันหลีกเลี่ยงไม่ได้ถูก จำกัด ให้ฤษีและเลือกความเห็น ที่รู้จักกันดีในการทำงานของอังกฤษอาจจะเป็นที่ของบาร์นส์ et al. (1969) มีข้อสงสัยว่าครูหลายคนพบว่าการทำงานของบาร์นส์ที่เป็นประโยชน์มาก: มันได้ทำให้พวกเขารู้ทุกชนิดของสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนและบาร์นส์เป็นผู้สังเกตการณ์ที่สำคัญมาก นี้แน่นอนหนึ่งในปัญหาที่ไม่มีวิธีการหรือหลักการสำหรับพวกเราที่ไม่ได้อยู่ในฐานะที่มีความสำคัญและเต็มไปด้วยความเข้าใจเป็นบาร์นส์ การทำงานดังกล่าวสามารถที่จะทำมากขึ้นจริยธรรมและมีความปลอดภัยในทางทฤษฎีโดยใช้วิธีการวิจัยพัฒนาในสังคมวิทยาและมานุษยวิทยาและข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการสังเกตไปยังกรอบทฤษฎีอย่างชัดเจนเช่นสัญลักษณ์interactionism ชนิดที่ 2 เกี่ยวข้องกับการใช้รูปแบบการเข้ารหัส: ว่ามีชุดของประเภทที่ออกแบบมาเพื่อ. รหัสหรือจำแนกจำนวนมาก oflanguage มักจะเป็นมันเกิดขึ้นในเวลาจริงนี้อาจจะมีประโยชน์ในการช่วยให้แนวโน้มในวงกว้างที่จะกลายเป็นที่มองเห็นและในการเปรียบเทียบขั้นต้นระหว่างที่แตกต่างกันครูโรงเรียนที่แตกต่างกันเรื่องแม้กลุ่มครูผู้สอนในต่างประเทศและอื่น ๆ . แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้หมายความว่าความสนใจใกล้เคียงจะไม่จ่ายให้กับภาษาที่ใช้จริง วิธีการนี้มาจากงานที่ทำในปี 1950 โดยนักจิตวิทยาสังคมอเมริกันโรเบิร์ตเบลล์ งานที่รู้จักกันดีในภาษาห้องเรียนคือการเดอร์ส (1970) รูปแบบการเขียนโปรแกรมดังกล่าวมักจะใช้บ่อยในการเรียนการสอนเมื่อไมโครนี้จะใช้เป็นครูฝึกอบรมเทคนิค แบบที่ 3 ก็อาจจะเรียกว่าการวิเคราะห์วาทกรรม จุดมุ่งหมายที่นี่คือการอธิบายถึงวาทกรรมพูดเป็นระบบภาษาในสิทธิของตนเองที่จะค้นพบสิ่งที่หน่วยของการวิเคราะห์และวิธีการหน่วยงานเหล่านี้เกี่ยวข้องเข้าไปในลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่างกายที่เป็นชิ้นเป็นอันมากงานปฏิสัมพันธ์ในห้องเรียนได้
ตีพิมพ์ตั้งแต่ปี 1960 ล่าช้า ไม่มีห้องตรวจทานงานที่นี่
และเป็นในกรณีใด ๆค่อนข้างดีรู้จัก งานแตกต่างกันไปตามวิธีการ
วาดบนด้านภาษาศาสตร์ สังคมวิทยา มานุษยวิทยา และวิธีการทางจิตวิทยา ,
แต่พูดกว้างมี 3 ชนิด ที่มีอิทธิพลของการศึกษา
ภาษาในชั้นเรียนประเภทที่ 1 อาจจะเรียกว่าผม ~ สังเกต sightful . นี้เกี่ยวข้องกับการศึกษา
รายละเอียดและความเห็นในบันทึกบทเรียน มันมีคุณค่า
ที่ความต้องการความสนใจใกล้ชิดจ่ายให้รายละเอียดจริงภาษา
แต่ย่อมจำกัดเนื่องจากถูกจำกัดและงาน
impressionistic commentary ที่ดีที่สุดที่รู้จักกันทำงานที่อังกฤษน่าจะเป็นบาร์น et al .
( 1969 )ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ครูหลายคนพบบาร์นส์ ' งานที่เป็นประโยชน์มาก :
มันทำให้พวกเขารู้ทุกประเภทของสิ่งที่พวกเขาไม่เคยพบมาก่อน และเป็นผู้สังเกตการณ์
บาร์น ไวมาก นี้แน่นอนหนึ่งในปัญหา ;
ไม่มีวิธีหรือหลักการสำหรับพวกเราที่ไม่อ่อนไหวและเต็มไปด้วยข้อมูลเชิงลึก
บาร์นส์ งานดังกล่าวได้มากกว่า
หลักการและตามหลักวิชาการ โดยใช้วิธีการพัฒนาในสังคมวิทยาและมนุษยวิทยา และสัมพันธ์กับข้อมูลที่ได้จากการสังเกตการ
ชัดเจนกรอบทฤษฎี เช่น ปฏิสัมพันธ์นิยมสัญลักษณ์ ประเภทที่ 2
เกี่ยวข้องกับการใช้งานของรหัสตัวอักษร : นั่นคือ ชุดของประเภทออกแบบ

รหัสหรือจำแนกภาษาจำนวนมาก มักจะ เป็น มันเกิดขึ้นในเวลาจริง .
นี้อาจจะมีคุณค่าในการช่วยให้แนวโน้มที่จะกลายเป็นมองเห็นได้กว้างและมีการเปรียบเทียบระหว่างครูต่าง ๆ (
,
) โรงเรียนแตกต่างกัน แม้แต่กลุ่มของครูในประเทศที่แตกต่างกันและอื่น ๆ .
แต่มันย่อมหมายความว่าตั้งใจไม่จ่ายให้
ภาษาที่แท้จริงใช้ วิธีนี้ได้มาจากงานที่ทำในทศวรรษ 1950 โดย
นักจิตวิทยาสังคมชาวอเมริกัน โรเบิร์ต เบลส์ . ที่ดีที่สุดที่รู้จักกันในชั้นเรียนภาษาโดยแฟลน
( 1970 ) รูปแบบการเข้ารหัสดังกล่าวมักจะถูกใช้บ่อยในการสอนแบบจุลภาค
เมื่อใช้เป็นครูฝึก
เทคนิค ประเภทที่ 3 ก็จะเรียกว่าการวิเคราะห์วาทกรรม จุดมุ่งหมายที่นี่คือ
อธิบายพูดวาทกรรมเป็นระบบภาษาในสิทธิของตนเอง :

ค้นพบสิ่งที่เป็นหน่วยของการวิเคราะห์ , และวิธีการที่หน่วยงานเหล่านี้มีความสัมพันธ์เป็นลำดับ
.