Sculpture—situated within the sensi

Sculpture—situated within the sensibilities of space, embodiment, and the physical world—offers a richly speculative arena for experimentation with materials and technology. The continuing expansion of practices reminds us that sculpture no longer resides in a world of “things”: contemporary physics now reformulates “solid” matter as process and flow, foundational concepts for art are now redefined or dismantled, and virtuality often stands in for the “real.” The implementation of sound created by artists as sculpture has contributed robust tools and a new sense of identity for these changing boundaries. Yet while sound has become almost ubiquitous in contemporary art, it has garnered scant scholarship, and its artists are often neglected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประติมากรรม — แห่ง sensibilities ลื่น และโลกทางกายภาพซึ่งมีเวทีมั่งคั่งถือสำหรับทดลองกับวัสดุและเทคโนโลยีการ การขยายตัวของการปฏิบัติทำให้นึกว่า ประติมากรรมไม่อยู่ในโลกของ "สิ่ง": ฟิสิกส์ร่วมสมัย reformulates เรื่อง "ของแข็ง" ตอนนี้เป็นกระบวนการและขั้นตอน แนวคิด foundational ศิลปะตอนนี้โครงแบบอีกครั้ง หรือรื้อถอน และ virtuality มักจะหมายถึงในการ "จริง" ดำเนินงานสร้าง โดยศิลปินประติมากรรมมีส่วนเครื่องมือที่แข็งแกร่งและความรู้สึกใหม่ของตัวตนเหล่านี้เปลี่ยนแปลงขอบเขตสำหรับเสียง แต่เสียงกลายเป็นเกือบสมบูรณ์ในศิลปะร่วมสมัย มันได้รวบรวมทุนการศึกษาไม่เพียงพอ และมีการที่ไม่มีกิจกรรมของศิลปินมักจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประติมากรรมตั้งอยู่ภายในความรู้สึกอ่อนไหวของพื้นที่ศูนย์รวมและทางกายภาพของโลกที่มีการเก็งกำไรมั่งคั่งเวทีสำหรับการทดลองด้วยวัสดุและเทคโนโลยี การขยายตัวต่อเนื่องของการปฏิบัติที่เตือนเราประติมากรรมที่ไม่อยู่ในโลกของ "สิ่งที่": ร่วมสมัยฟิสิกส์ตอนนี้ reformulates "ของแข็ง" ไม่ว่าเป็นกระบวนการและการไหลของแนวคิดพื้นฐานสำหรับงานศิลปะได้รับการนิยามใหม่ในขณะนี้หรือรื้อถอนและ virtuality มักจะยืนอยู่ในสำหรับ "จริง." การดำเนินงานของเสียงที่สร้างขึ้นโดยศิลปินประติมากรรมมีส่วนเครื่องมือที่แข็งแกร่งและความรู้สึกใหม่ของตัวตนสำหรับขอบเขตของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ แต่ในขณะที่เสียงได้เกือบจะกลายเป็นที่แพร่หลายในงานศิลปะร่วมสมัยก็มีการรวบรวมทุนการศึกษาขาดแคลนและศิลปินที่มักจะถูกทอดทิ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประติมากรรมที่ตั้งอยู่ภายในความรู้สึกของพื้นที่รูปธรรม และโลกทางกายภาพมีเวทีมั่งคั่งถูกการทดลอง ด้วยวัสดุและเทคโนโลยี การขยายตัวอย่างต่อเนื่องของการปฏิบัติที่เตือนเราว่า ประติมากรรม ไม่มีอยู่ในโลกของ " สิ่งที่ " : ฟิสิกส์ร่วมสมัยตอนนี้ reformulates " แข็ง " ไม่ว่าจะเป็น กระบวนการไหลแนวคิดพื้นฐานสำหรับศิลปะตอนนี้ขายหรือรื้อ และ virtuality มักจะยืนอยู่ใน " จริง " ตามเสียงที่สร้างขึ้นโดยศิลปินเป็นประติมากรรม ได้สนับสนุนเครื่องมือใหม่ที่แข็งแกร่งและอัตลักษณ์ของเหล่านี้การเปลี่ยนแปลงขอบเขต แต่ในขณะที่เสียงได้กลายเป็นที่แพร่หลายเกือบในงานศิลปะร่วมสมัย จึงได้รวบรวมขาดแคลนทุนการศึกษา และเป็นศิลปินที่มักจะถูกละเลย