Something like guilt began to inch

Something like guilt began to inch up her spine. “I spilled something on it. What is this?”
“Curiosity.” Parker held out an envelope. “This was on the kitchen counter. Mrs. G gave it
to me to give to you.”
“Well, why didn’t she just ... Oh.” Laurel stopped when she recognized Del’s handwriting.
“Don’t you want to know what it says? I do.” Parker stood, blocking the way and smiling
brightly. “The polite thing would be for me to go back inside, give you privacy when you read
it. But, I’m just not that mature.”
“It’s nothing. Fine.” Feeling foolish, Laurel opened the envelope.
You might think this is over, but you’d be wrong. I’ve taken your shoes hostage. Contact me
within forty-eight hours, or the Pradas get it.
Laurel made a sound caught between a laugh and a curse as Parker read over her shoulder.
“He took your shoes?”
“Apparently. What am I supposed to do about this?” Laurel waved the note. “I’m drifting. I
decided I wanted to drift, and now he’s playing games. I just bought those shoes.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางอย่างเช่นความผิดเริ่มนิ้วขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ "ฉันหกบางอย่างบน "นี้คืออะไร"อยากรู้" ปาร์คเกอร์ก็ซอง "นี้ได้บนเคาน์เตอร์ครัว นาง G ให้มันฉันจะให้คุณ""ดี ทำไมเธอไม่เพียง... โอ้" ลอเรลหยุดลงเมื่อเธอรู้จักลายมือของเดล"ไม่ต้องรู้ว่า อะไร ฉันทำ" ปาร์คเกอร์ยืน การปิดกั้นทาง และรอยยิ้มสดใส สิ่งพนักงานจะได้อยากกลับไปภายใน ให้ความเป็นส่วนตัวเมื่อคุณอ่านมัน แต่ ฉันเพียงไม่ที่แก่ๆ""มันเป็นอะไรที่ มา ความรู้สึกโง่ ลอเรลเปิดซองจดหมายคุณอาจคิดว่า เป็นมากกว่า แต่คุณจะไม่ถูกต้อง ถ่ายของคุณตัวประกันรองเท้า ติดต่อฉันภายในสี่สิบแปดชั่วโมง หรือ Pradas ได้รับมันลอเรลทำเสียงจับระหว่างหัวเราะและสาปเป็นปาร์คเกอร์อ่านบนไหล่ของเธอ"เขาเอารองเท้าของคุณ""เห็นได้ชัด สิ่งที่ฉันควรจะทำเกี่ยวกับเรื่องนี้" ลอเรลโบกหมายเหตุ "ฉันกำลังลอย ผมตัดสินใจอยากดริฟท์ และตอนนี้ เขากำลังเล่นเกม ฉันเพิ่งซื้อรองเท้าเหล่านี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางอย่างเช่นความผิดเริ่มนิ้วขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ "ผมหกรั่วไหลบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับมัน นี้คืออะไร? "
" อยากรู้อยากเห็น. "ปาร์กเกอร์ยื่นซองจดหมาย "นี่คือบนเคาน์เตอร์ห้องครัว นางจีมอบมันให้
กับผมที่จะมอบให้กับคุณ. "
" ดีทำไมเธอไม่ได้เป็นเพียงแค่ ... โอ้. "ลอเรลหยุดเมื่อเธอได้รับการยอมรับ Del ของการเขียนด้วยลายมือ
"คุณไม่ต้องการที่จะรู้ว่าสิ่งที่มันพูดว่า? ฉันทำ. "ปาร์กเกอร์ยืนขวางทางและรอยยิ้ม
สดใส "สิ่งที่จะเป็นสุภาพสำหรับผมที่จะกลับไปภายในให้ความเป็นส่วนตัวเมื่อคุณอ่าน
มัน แต่ฉันแค่ไม่ว่าผู้ใหญ่. "
" มันไม่มีอะไร วิจิตร. "รู้สึกโง่ลอเรลเปิดซองจดหมาย
คุณอาจคิดว่านี่เป็นมากกว่า แต่คุณจะไม่ถูกต้อง ฉันเอารองเท้าของคุณเป็นตัวประกัน ติดต่อฉัน
ภายในสี่สิบแปดชั่วโมงหรือ Pradas ได้รับมัน
ลอเรลทำเสียงติดระหว่างหัวเราะและสาปแช่งเป็นปาร์กเกอร์อ่านกว่าไหล่ของเธอ
"เขาเอารองเท้าของคุณ?"
"เห็นได้ชัดว่า สิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? "ลอเรลโบกมือโน้ต "ฉันลอย ฉัน
คิดว่าฉันอยากจะดริฟท์และตอนนี้เขาก็เล่นเกม ฉันเพิ่งซื้อรองเท้าเหล่านั้น. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่ชอบ ความรู้สึกผิดเริ่มนิ้วขึ้นกระดูกสันหลังของเธอ " ฉันทำอะไรหกใส่มัน นี่คืออะไร ? "" ความอยากรู้ " พาร์คเกอร์ยื่นซองจดหมาย " นี้คือบนเคาน์เตอร์ในครัว คุณนายจีให้มันผมจะให้คุณ ." แล้วทำไมเธอไม่ . . . . . . . โอ้ " ลอเรลหยุดเมื่อเธอยอมรับ เดล เป็นลายมือ" คุณไม่อยากรู้ว่ามันเขียนว่าอะไร ฉันทำ " ปาร์คเกอร์ยืนกั้นทางและยิ้มสดใสมากๆ " เรื่องสุภาพ จะให้ฉันกลับเข้าไปให้ความเป็นส่วนตัวเมื่อคุณอ่านมัน แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นผู้ใหญ่ "" ไม่มีอะไรหรอก ดี รู้สึกโง่ ลอเรลเปิดซองจดหมายคุณอาจคิดว่านี้เป็นมากกว่า แต่คุณจะผิด ฉันเอารองเท้าประกันของคุณ ติดต่อฉันภายในสี่สิบแปดชั่วโมงหรือปราดาสได้ลอเรลทำให้เสียงถูกจับระหว่างหัวเราะและคำสาปเป็นปาร์กเกอร์อ่านข้ามไหล่ของเธอ" เขาเอารองเท้าของคุณ ? "" อย่างเห็นได้ชัด ฉันควรจะทำยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? " ลอเรลโบกมือข้อความ " ผมหลงทาง ฉันตัดสินใจว่าจะลอย และตอนนี้ เขากำลังเล่นเกมส์ ฉันซื้อรองเท้าพวกนั้น "