Dean White (colorist): I laugh at t

Dean White (colorist): I laugh at the amount of blood and just keep on doing more red. I think the challenge is how do you make the blood separate, it’s red upon red.
John Romita Jr. (penciler and co-creator): It worked out so well because you don’t have to hide anything. . . . The blood comes spurting out. It’s the perfect reaction when somebody shoots somebody instead of you don’t know where it hits. The bullet goes flying through and the guts come out the other end. (“It’s On!”)
The gleeful tone of the artistic team shows that the goal of the printed comic was not to be realistic, but to shock the reader. In contrast, the film tones down the mayhem (Hit-Girl does not slice off the top of a head) and radically decreases the amount of blood that is actually shown. For example, in Hit- Girl’s first scene, she is shown slicing through an opponent’s leg, but no blood emerges from the amputation. The film also undercuts the violence by having a soundtrack which offers humorous juxtapositions: Hit-Girl’s first fight is set to the saccharine theme song of the 1968–70 children’s television show, The Banana Splits Adventure Hour, which features the lyrics “flipping like a pancake, popping like a cork” as Hit-Girl is shown tumbling and twirling her katanas through various bad guys. Throughout this scene, both her facial expressions and her comments (“So, you want to play?”) are childlike and gleeful, rather than featuring the salty language and contorted features of the comic version. When Hit-Girl is shown walking alone into the gang’s territory, the soundtrack plays Ennio Morricone’s “Per Qualche Dollaro in Piu” (“For a Few Dollars More”), which was used in Sergio Leone’s 1965 spaghetti Western of the same title. Viewers who recognize the track will get a good chuckle over how the fresh-faced little girl has usurped Clint Eastwood’s iconic role. Finally, Hit-Girl goes into her last battle accompanied by Joan Jett’s proto–riot grrrl anthem “Bad Reputation” (1980), aligning her with the image of the empowered rebel girl while she murders men with bullets, karate kicks, and kitchen knives. The film version of Hit-Girl is at once more childlike and more appealing than the comic book version; she is a character that the audience can enjoy as a fantastic creation with fewer of the disturbing and tragic undertones present in the comic.
But in spite of the film’s makers’ attempts to create a South Park–like effect by soothing the audience with regular reminders that what they are watching is just made up, the casting of the beautiful and also very young and vulnerable- looking Chloë Grace Moretz in the part of Mindy/Hit-Girl makes it much harder for an audience to view the events on screen with the detachment that the filmmakers desire. The live-action version of Mindy is much prettier than her drawn-and-inked counterpart, with her face dominated by unusually large, long-lashed eyes and very full lips. It is also significant that the script indicates that Hit-Girl is eleven years old rather than being the ten-year-old depicted in the comic book. This may reflect the fact that Chloë Grace Moretz was actually eleven years old in 2008 when the film was shot, but it also is a significant shift, since being eleven puts her in the “tween” age group which we now think of as being preadolescent, while ten-year-olds are still considered children. The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คณบดีฝ่ายขาว (colorist): ฉันหัวเราะจำนวนเลือดและพึงกับทำสีแดงเพิ่มเติม ผมคิดว่า ความท้าทายคือ คุณทำให้เลือดแยก เป็นสีแดงตามแดงจอห์นจูเนียร์ Romita (penciler และร่วมสร้าง): ทำงานออกมาดีมาก เพราะคุณไม่จำเป็นต้องซ่อนอะไร... เลือดมา spurting ออก เรื่องปฏิกิริยาสมบูรณ์เมื่อคนหน่อคนแทนคุณไม่รู้ว่าที่มันฮิต กระสุนไปบินผ่าน และกึ๋นออกปลายอีก ("มันอยู่")เสียง gleeful ของทีมงานศิลปะแสดงว่า เป้าหมายของการ์ตูนพิมพ์ไม่มีจริง แต่ช็อคอ่าน ในทางตรงกันข้าม สีฟิล์ม ลงทำร้ายร่างกาย (สาวตีไม่หั่นปิดด้านบนของหัวหน้า) และก็ลดจำนวนเลือดที่จะแสดงจริง ตัวอย่าง ในฉากแรกตี - สาว เธอแสดง slicing ผ่านขาของคู่แข่ง แต่เลือดไม่ขึ้นจาก amputation ที่ ฟิล์มยัง undercuts ความรุนแรง โดยมีเพลงที่มีอารมณ์ขัน juxtapositions: ต่อสู้แรกตีสาวถูกตั้งค่าเป็นเพลงธีมขัณฑสกร 1968 – 70 เด็กโทรทัศน์แสดง แยกกล้วยผจญภัยชั่วโมง ลักษณะการแสดงเพลง "พลิกเช่นแพนเค้ก popping เช่นคอร์กแบบ" เป็นสาวตีตาม และ twirling เธอ katanas ผ่านต่าง ๆ เลว ตลอดทั้งฉากนี้ นิพจน์ที่ใบหน้าของเธอและเห็นเธอ ("ดังนั้น คุณต้องการเล่น") คือ childlike และ gleeful มากกว่าเค็มภาษาและคุณลักษณะ contorted รุ่นการ์ตูน เมื่อสาวตีจะแสดงคนเดียวเดินเข้ามาในอาณาเขตของแก๊ง เพลงเล่นของ Ennio Morricone "ต่อ Qualche Dollaro ใน Piu" ("สำหรับเป็นไม่กี่ดอลลาร์เพิ่มเติม"), ซึ่งถูกใช้ในเซียร์ราลีโอน Sergio 1965 สปาเก็ตตี้เวสเทิร์นของตำแหน่งเดียว กัน ผู้ชมที่ติดตามการรับรู้จะได้รับ chuckle ดีกว่าวิธีสดกับสาวน้อยมี usurped Clint อีสต์วูดบทบาทโดดเด่น สุดท้าย สาวตีไปเป็นอวสานของเธอพร้อม ด้วยเพลง grrrl โปรโต – จลาจล Joan Jett "ชื่อเสีย" (1980), ตำแหน่งของเธอ ด้วยภาพของสาวกบฏอำนาจในขณะที่เธอฆ่าคน ด้วยกระสุน เตะคาราเต้ มีดทำครัว รุ่นฟิล์มตีสาวเป็นที่น่าสนใจกว่าเวอร์ชันหนังสือการ์ตูน และ childlike อีกครั้ง เธอคืออักขระที่ผู้ชมสามารถเพลิดเพลินกับเป็นสร้างที่ยอดเยี่ยมมีน้อยของการรบกวน และ undertones วิปโยคนำเสนอการ์ตูนแต่แม้ว่าผู้ผลิตภาพยนตร์เรื่องนี้พยายามสร้างผลสวนใต้ – เช่นฝ่าผู้ชมถึงกับเตือนปกติว่า สิ่งพวกเขาดูเพียงทำขึ้น หล่อสวย และยังสาวมาก และเสี่ยง-มอง โคลอีมอเรตซ์ของ Mindy ตีสาวทำให้มันยากมากสำหรับผู้ชมดูเหตุการณ์บนหน้าจอกับปลดที่ภาพยนตร์ต้องการ รุ่นการดำเนินชีวิตของ Mindy ไม่มากสวยกว่ารรออก และหมึก กับใบหน้าของเธอครอบงำ โดยขนาดใหญ่ผิดปกติ lashed ยาวดวงตาและริมฝีปากอิ่ม ก็ยังสำคัญว่า สคริปต์ที่บ่งชี้ว่า สาวตีสิบเอ็ดปีแทนที่จะอยู่ 10 ปีแสดงในหนังสือการ์ตูน นี้อาจสะท้อนความจริงที่ว่า โคลอีมอเรตซ์ถูกจริง 11 ปีในปี 2008 เมื่อถูกยิงฟิล์ม แต่ยังเป็นกะสำคัญ เนื่องจากถูก 43 ใส่เธอในกลุ่มอายุ "tween" ซึ่งเราตอนนี้คิดว่า เป็นความ preadolescent ในขณะที่สิบปียังถือว่าเด็ก ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.We'll meet
.