IntroductionFor over 40 years, corn

IntroductionFor over 40 years, corn grain has been the most cost effective and readily available energy source used by beef producersin the U.S., but, at times, competition from the ethanol industry results in an unprecedented increase in feed costs (McNewand Griffith, 2005). Previous approaches to reduce ration costs have focused on increasing dietary inclusions of alternativefeeds, such as DDGS, forages, or other fiber-based by-products in finishing (greater than 450 kg) cattle diets (Ham et al., 1994;Klopfenstein et al., 2008). Although DDGS is a logical substitute for corn, the inclusion of ethanol by-products in finishingcattle diets is limited by seasonal availability and the negative impacts of excess N and sulfuric acid on animal performance,carcass quality, and the environment (Schoonmaker et al., 2010; Felix and Loerch, 2011). Furthermore, the dietary inclusionof fiber-based by-products and forage decreases the energy content of the diets, increases the cost per unit of energy, andpresents storage and handling challenges (Brown et al., 2006).An alternative approach to decrease feed costs is to increase DDGS in the diets of growing (250–450 kg) cattle, which havegreater protein requirements and increased efficiency of nutrient utilization in comparison with finishing cattle (NRC, 2000),and to phase out DDGS, and subsequently protein, as cattle mature. This strategy has the potential to match animal proteinrequirements with the increased protein content in DDGS as was demonstrated in early-weaned cattle (Schoonmaker et al.,2013), as well as increase growth efficiency in cattle fed DDGS (Felix et al., 2011). Because there is an energy cost associatedwith metabolizing excess protein in the diet as animals mature, it might also be possible to observe a compensatory growthresponse once heavier cattle are transitioned to a lower protein corn-based finishing diet. Therefore, performance wouldnot be negatively affected during the entire feeding period. It has been demonstrated that phase feeding protein to finishingfeedlot cattle in order to more closely match animal requirements decreased nitrogen excretion without negatively affectingcattle performance (Cole et al., 2006; Vasconcelos et al., 2006). The use of this phase-feeding strategy has not been previouslyreported for DDGS in normal-weaned finishing cattle, but it would allow for a more efficient feed utilization without thenegative effects of excessive nitrogen excretion, which has been demonstrated for ruminants fed high DDGS diets throughoutthe feeding period (Felix et al., 2012; Salim et al., 2012). Moreover, it would allow reducing the number of days a corn-based diet is fed, thus reducing beef producers’ reliance on corn grain. In this regard, our objective was to evaluate growthperformance of cattle fed a DDGS-based diet during the growing phase followed by a corn-based diet during the finishingphase in comparison with cattle fed a corn-based diet throughout the entire feeding period.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

IntroductionFor 40 ปี เมล็ดข้าวโพดได้แหล่งพลังงานต้นทุนมีประสิทธิภาพสูงสุด และพร้อมใช้เนื้อ producersin สหรัฐอเมริกา แต่ ตลอดเวลา แข่งขันจากผลอุตสาหกรรมเอทานอลเป็นประวัติการณ์เพิ่มต้นทุนอาหารสัตว์ (McNewand มหานคร Griffith, 2005) วิธีก่อนหน้านี้เพื่อลดต้นทุนอาหารได้เน้นเพิ่มอาหารรวมของ alternativefeeds เช่น DDGS, forages หรือสินค้าพลอยได้อื่น ๆ จากไฟเบอร์ในเสร็จ (มากกว่า 450 กิโลกรัม) วัวอาหาร (แฮม et al., 1994 Klopfenstein et al., 2008) แม้ว่า DDGS ข้าวโพดแทนตรรกะ รวมสินค้าพลอยได้เอทานอลในอาหาร finishingcattle ถูกจำกัด โดยความพร้อมใช้งานตามฤดูกาลและผลกระทบด้านลบเกิน N และกรดซัลฟิวริกประสิทธิภาพสัตว์ คุณภาพซาก และสิ่งแวดล้อม (Schoonmaker et al., 2010 เฟลิกซ์ก Loerch, 2011) นอกจากนี้ สินค้าพลอยตามใย inclusionof อาหารและอาหารสัตว์ลดเนื้อหาพลังงานของอาหาร เพิ่มต้นทุนต่อหน่วยของพลังงาน andpresents จัดเก็บ และจัดการความท้าทาย (Brown และ al., 2006) วิธีการอื่นเพื่อลดต้นทุนอาหารสัตว์จะเพิ่ม DDGS ในอาหารของวัว (250-450 kg) เติบโต ความต้องการโปรตีน havegreater และเพิ่มประสิทธิภาพของการใช้ประโยชน์ในการเปรียบเทียบกับธาตุอาหารใดจบวัว (NRC, 2000), และไประยะ DDGS และต่อโปรตีน เป็นโคเติบโต กลยุทธ์นี้มีศักยภาพตรงกับ proteinrequirements สัตว์ มีโปรตีนเพิ่มขึ้นใน DDGS ดังที่ได้แสดงในช่วงหย่านมถึงวัว (Schoonmaker et al., 2013), รวมทั้งเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตในกระบือที่เลี้ยง DDGS (เฟลิกซ์ et al., 2011) เนื่องจากมี associatedwith ต้นทุนพลังงานการ metabolizing โปรตีนส่วนเกินในอาหารเป็นสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่ นอกจากนี้ยังอาจสังเกต growthresponse ชดเชยเมื่อวัวหนักมี transitioned ไปต่ำโปรตีนจากข้าวโพดเสร็จสิ้นอาหาร ดังนั้น wouldnot ประสิทธิภาพได้รับผลกระทบในเชิงลบในระหว่างรอบระยะเวลาการให้อาหารทั้งหมด มันได้ถูกแสดงให้เห็นว่า ระยะที่ให้อาหารโปรตีนให้วัว finishingfeedlot เพื่อให้ตรงกับความต้องการของสัตว์อย่างใกล้ชิดมากขึ้นลดการขับถ่ายไนโตรเจน โดยส่ง affectingcattle ประสิทธิภาพ (โคลและ al., 2006 Vasconcelos และ al., 2006) การใช้กลยุทธ์การให้อาหารระยะนี้ไม่ได้ previouslyreported สำหรับ DDGS ในวัวสิ้นหย่านมถึงปกติ แต่มันจะช่วยให้ล้ำฟีดมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยไม่มีผล thenegative ของไนโตรเจนที่มากเกินไปการขับถ่าย ซึ่งมีการแสดงสำหรับ ruminants เลี้ยง throughoutthe อาหาร DDGS สูงป้อนรอบระยะเวลา (เฟลิกซ์ et al., 2012 Salim et al., 2012) นอกจากนี้ มันจะช่วยให้ลดจำนวนวันอาหารที่ใช้ข้าวโพดเป็นอาหาร ลดพึ่งผู้ผลิตเนื้อของเมล็ดข้าวโพด ในการนี้ วัตถุประสงค์ของเราคือการ ประเมิน growthperformance ของวัวควายที่เลี้ยงอาหารใช้ DDGS ระยะเติบโตตาม ด้วยอาหารที่ใช้ข้าวโพดระหว่าง finishingphase เมื่อเปรียบเทียบกับวัวที่เลี้ยงอาหารจากข้าวโพดตลอดทั้งอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

IntroductionFor กว่า 40 ปีเมล็ดข้าวโพดได้รับค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและแหล่งพลังงานที่สามารถใช้ได้อย่างง่ายดายโดยใช้เนื้อ producersin สหรัฐอเมริกา แต่ในบางครั้งการแข่งขันจากผลการอุตสาหกรรมเอทานอลเพิ่มขึ้นเป็นประวัติการณ์ในค่าใช้จ่ายอาหาร (กริฟฟิ McNewand 2005) วิธีการก่อนหน้าเพื่อลดต้นทุนการปันส่วนได้มุ่งเน้นไปที่การเพิ่มการรวมการบริโภคอาหารของ alternativefeeds เช่น DDGS, จำนงหรือเส้นใยที่ใช้อื่น ๆ โดยผลิตภัณฑ์ในการตกแต่ง (มากกว่า 450 กิโลกรัม) อาหารวัว (แฮม, et al, 1994;. Klopfenstein et al, ., 2008) แม้ว่า DDGS เป็นตัวแทนที่เหมาะสมสำหรับข้าวโพดรวมของเอทานอลโดยผลิตภัณฑ์ในอาหาร finishingcattle ถูก จำกัด ด้วยความพร้อมใช้งานตามฤดูกาลและผลกระทบด้านลบส่วนเกินยังไม่มีและกรดซัลฟูริกต่อประสิทธิภาพการทำงานสัตว์คุณภาพซากและสิ่งแวดล้อม (Schoonmaker et al., 2010 เฟลิกซ์และ Loerch 2011) นอกจากนี้ inclusionof อาหารไฟเบอร์ตามโดยผลิตภัณฑ์และอาหารสัตว์ลดปริมาณพลังงานของอาหารที่เพิ่มต้นทุนต่อหน่วยของพลังงาน andpresents การจัดเก็บและการจัดการกับความท้าทาย (สีน้ำตาล et al., 2006) วิธีทางเลือก .An เพื่อลดค่าใช้จ่ายอาหาร คือการเพิ่ม DDGS ในอาหารของการเจริญเติบโต (250-450 กก.) วัวซึ่ง havegreater ต้องการโปรตีนและประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นของการใช้สารอาหารในการเปรียบเทียบกับวัวจบ (NRC, 2000) และจะออกมาในช่วง DDGS และต่อมาโปรตีนเป็นวัว เป็นผู้ใหญ่ กลยุทธ์นี้มีศักยภาพที่จะตรงกับ proteinrequirements สัตว์ที่มีปริมาณโปรตีนที่เพิ่มขึ้นใน DDGS เป็นได้แสดงให้เห็นในวัวต้นหย่านม (Schoonmaker et al., 2013) รวมทั้งประสิทธิภาพการเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นในวัวที่เลี้ยง DDGS (เฟลิกซ์ et al., 2011 ) เนื่องจากมีค่าใช้จ่ายพลังงาน associatedwith เมแทบอโปรตีนส่วนเกินในอาหารสัตว์เป็นผู้ใหญ่ก็ยังอาจเป็นไปได้ที่จะสังเกตชดเชย growthresponse ครั้งเดียววัวหนักจะถูกย้ายไปเป็นโปรตีนต่ำข้าวโพดอาหารจบ ดังนั้นประสิทธิภาพการทำงาน wouldnot ได้รับผลกระทบในช่วงระยะเวลาการให้อาหารทั้งหมด มันได้รับการแสดงให้เห็นว่าการกินอาหารที่มีโปรตีนขั้นตอนการ finishingfeedlot วัวเพื่อให้ใกล้ชิดมากขึ้นตรงกับความต้องการของสัตว์ลดลงโดยไม่ต้องขับถ่ายไนโตรเจนประสิทธิภาพ affectingcattle ลบ (โคล et al, 2006;.. Vasconcelos et al, 2006) การใช้กลยุทธ์เฟสให้อาหารนี้ไม่ได้รับ previouslyreported สำหรับ DDGS ในวัวจบปกติหย่านม แต่มันจะอนุญาตให้มีการใช้กำลังการผลิตอาหารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยไม่มีผล thenegative ของการขับถ่ายไนโตรเจนมากเกินไปซึ่งได้รับการพิสูจน์สำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องเลี้ยงอาหาร DDGS สูง throughoutthe ระยะเวลาการให้อาหาร (เฟลิกซ์ et al, 2012;.. ซาลิม et al, 2012) นอกจากนี้ยังจะช่วยให้การลดจำนวนวันอาหารข้าวโพดที่ใช้เป็นอาหารซึ่งช่วยลดการพึ่งพาผู้ผลิตเนื้อวัว 'ในเมล็ดข้าวโพด ในเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ของเราคือการประเมิน growthperformance ของวัวที่เลี้ยงด้วยอาหาร DDGS ที่ใช้ในช่วงการเจริญเติบโตตามด้วยอาหารจากข้าวโพดในช่วง finishingphase ในการเปรียบเทียบกับวัวที่เลี้ยงด้วยอาหารจากข้าวโพดตลอดระยะเวลาการให้อาหารทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

introductionfor กว่า 40 ปี , เม็ดข้าวโพดได้รับค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดและพร้อมแหล่งพลังงานที่ใช้ ด้วยเนื้อ producersin สหรัฐอเมริกา แต่ในบางครั้งผลการแข่งขันจากอุตสาหกรรมเอทานอลเพิ่มขึ้นเป็นประวัติการณ์ในต้นทุนอาหาร ( mcnewand กริฟฟิธ , 2005 ) ก่อนหน้านี้วิธีการลดต้นทุนปันส่วนได้มุ่งเน้นการรวมของ alternativefeeds อาหาร ,เช่น DDGs ค้นหา , หรืออื่น ๆจากไฟเบอร์ที่ใช้ในการตกแต่ง ( มากกว่า 450 กิโลกรัมอาหาร ( โคแฮม et al . , 1994 ; klopfenstein et al . , 2008 ) แม้ว่า DDGs เป็นแทนตรรกะสำหรับข้าวโพด , รวมของเอทานอลใน finishingcattle กากอาหารจะถูก จำกัด โดยความพร้อมตามฤดูกาลและผลกระทบเชิงลบของกรดส่วนเกินและการแสดงสัตว์ คุณภาพซากและสภาพแวดล้อม ( ชูนเมเคอร์ et al . , 2010 ; เฟลิกซ์และ loerch , 2011 ) นอกจากนี้ เส้นใยอาหารจากพืชอาหารสัตว์ inclusionof ผลิตภัณฑ์และลดปริมาณพลังงานจากอาหารเพิ่มขึ้น ต้นทุนต่อหน่วยของพลังงาน andpresents การจัดเก็บและการจัดการความท้าทาย ( สีน้ำตาล et al . , 2006 )วิธีการลดต้นทุนอาหารสัตว์เพิ่มขึ้น DDGs ในอาหารของการเจริญเติบโต ( 250 - 450 กิโลกรัม โค ซึ่ง havegreater ความต้องการโปรตีนและเพิ่มประสิทธิภาพการใช้ประโยชน์ของสารอาหาร ในการเปรียบเทียบกับการปศุสัตว์ ( NRC , 2000 ) และระยะออก DDGs และต่อมาโปรตีน เป็นวัว เป็นผู้ใหญ่กลยุทธ์นี้มีศักยภาพในการแข่งขัน proteinrequirements สัตว์ด้วยการเพิ่มปริมาณโปรตีนตามที่ได้แสดงไว้ในช่วงต้น DDGs หย่านมโค ( ชูนเมเคอร์ et al . , 2013 ) รวมทั้งเพิ่มประสิทธิภาพการเจริญเติบโตในโคเฟด DDGs ( เฟลิกซ์ et al . , 2011 ) เนื่องจากมีต้นทุนพลังงานกับเผาผลาญโปรตีนส่วนเกินในอาหารสัตว์ที่เป็นผู้ใหญ่มันอาจเป็นไปได้ที่จะสังเกต growthresponse ชดเชยเมื่อหนักโคจะเปลี่ยนเป็นโปรตีนข้าวโพดลดลงตามการตกแต่งอาหาร ดังนั้น การปฏิบัติ wouldnot ได้รับผลกระทบในช่วงระยะเวลาการให้ทั้งหมดนี้ได้แสดงให้เห็นว่าขั้นตอนการให้โปรตีนเพื่อ finishingfeedlot โคเพื่ออย่างใกล้ชิดมากขึ้น ตรงกับความต้องการของสัตว์ลดลง การขับถ่ายไนโตรเจนโดยไม่ต้องส่ง affectingcattle ประสิทธิภาพ ( โคล et al . , 2006 ; Vasconcelos et al . , 2006 ) การใช้ขั้นตอนนี้กลยุทธ์การให้อาหารได้ปกติ previouslyreported สำหรับ DDGs หย่านมขุนโคแต่มันจะช่วยให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น การใช้ประโยชน์ โดยไม่มีผลอย่างน้อยของการขับถ่ายไนโตรเจนมากเกินไป ซึ่งได้แสดงสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องเลี้ยงสูง DDGs อาหารจากระยะเวลา ( เฟลิกซ์ et al . , 2012 ; ซาลิม et al . , 2012 ) นอกจากนี้ก็จะช่วยให้ลดจำนวนวันตามอาหารข้าวโพดเป็นอาหาร ดังนั้น การลดการพึ่งพาผู้ผลิตเนื้อในเมล็ดข้าวโพดทั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมิน growthperformance โคได้รับอาหารพื้นฐานใน DDGs ระยะเจริญเติบโตตามด้วยข้าวโพดตามอาหารในระหว่าง finishingphase เปรียบเทียบกับโคได้รับอาหารข้าวโพดเป็นหลัก ตลอดระยะเวลาการเลี้ยงทั้งหมด