Mechanical spectra can be expressed

Mechanical spectra can be expressed in terms of G* as a
function of the angular frequency. Based on its near-linear
alignment in logarithmic form (Figs. 2a and b), we used
the following power law to characterize the frequency
dependence of G* over this limited frequency range for
the gels:
G ¼ Anxn
ð4Þ
By using the model of Friedrich and Heymann (1988), the
three-dimensional structure characterizing a gel was described
in terms of An, which is related to the overall stiffness
or resistance to deformation within the linear
viscoelastic region at an angular frequency of 1 rad/s. This
parameter can be used to assess the firmness of gels upon
subjection to a fairly rapid deformation such as depressing
the gel quickly with one’s thumb and immediately releasing
the pressure. The power law exponent, n*, can be used as a
convenient measure of the relative viscoelasticity of a gel;
thus, it should be near-zero for gels exhibiting an ideal elastic
behaviour (i.e., no frequency dependence) and increase
with increasing degree of viscoelasticity (Zhou & Mulvaney,
1998).
Table 4 shows the gel stiffness parameter values and
those of exponent n* obtained as a function of the starch
concentration. As can be seen, An increased with increasing
starch content; therefore, the AP samples were firmer and
stronger than the PW samples. This trend is similar to that
of parameter S (see Table 3); both are representative of gel
strength.
A mechanical spectrum can also be expressed in terms of
the storage modulus (G0) and loss modulus (G00) as a function
of frequency:
G0 ¼ G0
0  mn0
ð5Þ
G00 ¼ G00
0  mn00
ð6Þ
where G0
0 and G00
0 can be identified with the resistance to
elastic and viscous deformation, respectively, at 1 Hz. Table
5 shows the fitted parameter values for Eqs. (5) and
(6). As can be seen, the difference ((G0
0  G00
0)) can be used
as a new measure of gel strength, consistent with the previous
definitions of S and An.
A good gel is known to exhibit the same proportional
change in G0 and G00 with frequency over a wide range; in
other words, n0 and n00 must be identical (Park, 2000).
Based on the values of Table 5, the difference (n0  n00)
increases with increasing starch concentration. Therefore,
a proportion of starch of 7–11% is the optimum choice
for making a good gel from AP and PW.
The fitted parameters for our surimi gel derivatives are
similar to those for other food gels at the same temperature
(Tovar et al., 2004a,b).
3.3. Yield stress
Figs. 3a and b show the variation of the apparent viscosity
as a function of shear stress. As can be seen, both lc and
rc, which are the critical values at which collapse occurs
(Larson, 1999), increased significantly over the starch concentration
range 7–11% in both types of sticks. At high
starch levels, there was slight inversion in the stiffness of
the AP samples; in fact, sample 1s exhibited the highest
critical viscosity at such levels (11%). This is consistent with
the largest relative increase in G00
0 relative to G0
0, and also
with the relative increase in n00 with respect to n0 over the
same starch concentration range (Table 5). This result
reflects the filtering and packing effects exerted by starch.
In fact, functional fillers increase shear stress and decrease
shear strain in gels, samples becoming more hard and brittle
as a result (Park, 2000); this was especially true with the
AP samples. This allows us to establish a starch content in
the region of 11% as the optimum choice for the AP samples;
on the other hand, the strength of the PW samples
increases with increasing starch content. We can therefore
conclude that AP surimi is firmer and tougher than is
PW surimi, and hence that the former is of better quality

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถแสดงกลสเปกตรัมในแง่ของ G * เป็นการฟังก์ชันของความถี่เชิงมุม อิงความใกล้เชิงเส้นการจัดตำแหน่งแบบลอการิทึม (มะเดื่อ. 2a และ b), เราใช้กฎหมายพลังงานต่อไปนี้การอธิบายลักษณะความถี่พึ่งพาของ G * มากกว่านี้จำกัดช่วงความถี่เจ:กรัม¼ Anxnð4Þโดยใช้แบบของฟรีดริชและ Heymann (1988), การโครงสร้างสามมิติลักษณะเจลถูกอธิบายไว้ในแง่ของ ซึ่งเกี่ยวข้องกับความมั่นคงโดยรวมหรือความต้านทานการเปลี่ยนรูปภายในเส้นตรงภูมิภาค viscoelastic ที่ความถี่เชิงมุมของ 1 rad/คู่ รักนี้ใช้พารามิเตอร์เพื่อประเมินระดับความแข็งของเจลเมื่อเมื่อพวกเขาเปลี่ยนแปลงรูปร่างที่ค่อนข้างรวดเร็วเช่นตกต่ำเจได้รวดเร็ว ด้วยของนิ้วหัวแม่มือและปล่อยทันทีความดัน ใช้อำนาจกฎหมายเลขชี้กำลัง n * เป็นการวัดสะดวกของวิญาติเจดังนั้น มันควรจะใกล้ศูนย์สำหรับเจแสดงตัวยืดหยุ่นดีพฤติกรรม (เช่น ไม่พึ่งพาความถี่) และเพิ่มขึ้นด้วยการเพิ่มระดับของวิ (โจว & Mulvaney1998)ตารางที่ 4 เจแสดงค่าพารามิเตอร์ความแข็ง และผู้ชี้กำลัง n * ได้เป็นฟังก์ชันของตัวแป้งความเข้มข้น สามารถมองเห็น เพิ่มขึ้น ด้วยการเพิ่มปริมาณแป้ง ดังนั้น ตัวอย่าง AP ได้กระชับ และแข็งแกร่งกว่าตัวอย่าง PW แนวโน้มนี้จะคล้ายกับพารามิเตอร์ S (ดูตาราง 3); ทั้งสองเป็นตัวแทนของเจความแข็งแรงนอกจากนี้ยังสามารถแสดงสเปกตรัมเป็นจักรกลในแง่ของเก็บค่าโมดูลัส (G0) และสูญเสียโมดูลัส (G00) เป็นฟังก์ชันความถี่:G0 ¼ G00 mn0ð5ÞG00 ¼ G000 mn00ð6Þที่ G00 และ G00สามารถระบุ 0 กับการต่อต้านการเปลี่ยนรูปแบบยืดหยุ่น และมีความหนืด ตามลำดับ ที่ 1 Hz5 แสดงค่าพารามิเตอร์ที่เหมาะสำหรับ Eqs (5) และ(6) นี้สามารถเห็นได้ ความแตกต่าง ((G00 G000)) สามารถใช้เพื่อวัดความแรงเจล สอดคล้องกับก่อนหน้านี้ใหม่นิยามของ S และเรียกว่าเจลดีจะแสดงเป็นสัดส่วนเดียวกันการเปลี่ยนแปลง G0 และ G00 มีความถี่ช่วงกว้าง ในคำอื่น ๆ n0 และ n00 ต้องเหมือนกัน (สวน 2000)อิงจากค่าของตาราง 5 ความแตกต่าง (n0 n00)เพิ่มขึ้นกับเพิ่มความเข้มข้นของแป้ง ดังนั้นสัดส่วนของแป้ง 7 – 11% เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมสำหรับการทำเจลดีจาก AP และ PWพารามิเตอร์เหมาะสำหรับอนุพันธ์ของเราเจซูริมิคล้ายกับที่สำหรับอื่น ๆ อาหารเจที่อุณหภูมิเดียวกัน(Tovar et al. 2004a, b)3.3 ให้ความเครียดมะเดื่อ. 3a และ b แสดงการเปลี่ยนแปลงของความหนืดที่ชัดเจนเป็นฟังก์ชันของความเครียดเฉือน สามารถเห็นได้ lc ทั้งสอง และrc ซึ่งเป็นค่าที่สำคัญที่เกิดขึ้นยุบ(อย่าง 1999), เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าความเข้มข้นของแป้งช่วง 7 – 11% ในไม้ทั้งสองชนิด ที่สูงระดับ แป้งก็กลับเล็กน้อยในความแข็งแกร่งของตัวอย่าง AP ในความเป็นจริง ตัวอย่าง 1s แสดงสูงสุดความหนืดที่สำคัญในระดับดังกล่าว (11%) นี่คือสอดคล้องกับเพิ่มญาติที่ใหญ่ที่สุดใน G000 กับ G00 และด้วยญาติใน n00 เกี่ยวกับ n0 ผ่านการแป้งเข้มข้นช่วงเดียว (ตาราง 5) ผลการค้นหานี้สะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบกรอง และบรรจุนั่นเอง โดยแป้งในความเป็นจริง ทำงานสารเพิ่มความเครียดเฉือน และลดความเครียดเฉือนในเจล ตัวอย่างกลายเป็นมากหนัก และเปราะเป็นผล (สวน 2000); นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งการตัวอย่างของ AP นี้ช่วยให้เราสามารถสร้างเนื้อหาแป้งในภูมิภาค 11% เป็นทางเลือกที่เหมาะสมสำหรับตัวอย่าง APบนมืออื่น ๆ ความแข็งแรงของตัวอย่าง PWเพิ่มขึ้นกับเพิ่มปริมาณแป้ง เราสามารถดังนั้นสรุปได้ว่า AP แช่แน่น และรุนแรงกว่าPW ซูริมิ และด้วยเหตุนี้ที่อดีตเป็นของคุณภาพดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สเปกตรัมวิศวกรรมสามารถแสดงออกในแง่ของ G * เป็น
ฟังก์ชั่นของความถี่เชิงมุม ขึ้นอยู่กับที่อยู่ใกล้เชิงเส้นของ
การจัดตำแหน่งในรูปแบบลอการิทึม (มะเดื่อ 2A และข.) เราใช้
กฎหมายอำนาจดังต่อไปนี้จะอธิบายลักษณะความถี่
พึ่งพาอาศัยกันของ G * ช่วงความถี่ที่ จำกัด สำหรับ
เจล:
G? ¼ Anxn?
ð4Þ
โดยใช้รูปแบบของฟรีดริชและ Heymann (1988) ที่
โครงสร้างสามมิติลักษณะเจลได้รับการอธิบาย
ในแง่ของซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับความมั่นคงโดยรวม
หรือความต้านทานต่อการเปลี่ยนรูปภายในเชิงเส้น
เขต viscoelastic ที่เชิงมุม ความถี่ของ RAD 1 / s นี้
พารามิเตอร์สามารถนำมาใช้ในการประเมินความแน่นเนื้อเจลเมื่อ
ครอบงำกับความผิดปกติอย่างรวดเร็วเป็นธรรมเช่นการกด
เจลได้อย่างรวดเร็วด้วยนิ้วหัวแม่มือของคนและทันทีที่ปล่อย
ความดัน ตัวแทนอำนาจกฎหมาย, n * สามารถใช้เป็น
ตัวชี้วัดที่สะดวกของ viscoelasticity ญาติของเจล;
ดังนั้นจึงควรจะอยู่ใกล้ศูนย์สำหรับเจล exhibiting ยืดหยุ่นเหมาะ
พฤติกรรม (เช่นไม่มีการพึ่งพาความถี่) และเพิ่มความ
มีระดับที่เพิ่มขึ้น ของ viscoelasticity (โจว & Mulvaney,
1998).
ตารางที่ 4 แสดงค่าพารามิเตอร์เจลตึงและ
บรรดาสัญลักษณ์ n * ได้รับเป็นฟังก์ชั่นของแป้งที่
มีความเข้มข้น ที่สามารถเห็นมีคนเพิ่มขึ้นตาม
ปริมาณแป้ง; ดังนั้นตัวอย่าง AP ได้กระชับและ
แข็งแรงกว่าตัวอย่าง PW แนวโน้มนี้จะคล้ายกับที่
ของพารามิเตอร์ S (ดูตารางที่ 3); ทั้งสองเป็นตัวแทนของเจล
ความแข็งแรง.
สเปกตรัมวิศวกรรมนอกจากนี้ยังสามารถแสดงในรูปของ
โมดูลัสจัดเก็บข้อมูล (G0) และการสูญเสียโมดูลัส (G00) เป็นฟังก์ชั่น
ของความถี่:
G0 ¼ G0
0? mn0
ð5Þ
G00 G00 ¼
0? mn00
ð6Þ
ที่ G0
0 และ G00
0 สามารถระบุด้วยความต้านทานต่อการ
ยืดหยุ่นและความหนืดความผิดปกติตามลำดับ ณ วันที่ 1 เฮิร์ตซ์ ตารางที่
5 แสดงค่าพารามิเตอร์ติดตั้งสำหรับ EQS (5) และ
(6) ที่สามารถมองเห็นความแตกต่าง ((G0
0? G00
0)) สามารถใช้
เป็นมาตรการใหม่ของความแข็งแรงของเจลให้สอดคล้องกับก่อนหน้านี้
คำจำกัดความของ S และ.
เจลที่ดีเป็นที่รู้จักกันที่จะแสดงสัดส่วนเดียวกัน
การเปลี่ยนแปลงใน G0 และ G00 ที่มีความถี่ในช่วงที่กว้าง; ใน
คำอื่น ๆ N0 และ 00 จะต้องเหมือนกัน (Park, 2000).
ขึ้นอยู่กับค่านิยมของตารางที่ 5 ความแตกต่าง (N0? 00)
เพิ่มขึ้นกับการเพิ่มความเข้มข้นของแป้ง ดังนั้น
สัดส่วนของแป้ง 7-11% เป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
สำหรับการทำเจลที่ดีจาก AP และ PW.
พารามิเตอร์ติดตั้งสำหรับสัญญาซื้อขายล่วงหน้าซูริมิเจลของเรามี
ความคล้ายคลึงกับที่เจลสำหรับอาหารอื่น ๆ ที่อุณหภูมิเดียวกัน
(โตวา, et al , 2004a b).
3.3 ผลผลิตความเครียด
มะเดื่อ 3a และ B แสดงความเปลี่ยนแปลงของความหนืดที่
เป็นหน้าที่ของความเครียดเฉือน ที่สามารถเห็นได้ทั้ง LC และ
RC ซึ่งเป็นค่าที่สำคัญที่เกิดขึ้นการล่มสลาย
(Larson, 1999) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าความเข้มข้นของแป้ง
ช่วง 7-11% ในทั้งสองประเภทของไม้ ที่สูง
ระดับแป้งมีผกผันเล็กน้อยในความแข็งของ
ตัวอย่าง AP; ในความเป็นจริง 1s ตัวอย่างแสดงที่สูงที่สุด
มีความหนืดที่สำคัญในระดับดังกล่าว (11%) ซึ่งสอดคล้องกับ
การเพิ่มขึ้นของญาติที่ใหญ่ที่สุดใน G00
0 เทียบกับ G0
0 และยัง
มีการเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับใน 00 ด้วยความเคารพ N0 กว่า
ช่วงความเข้มข้นของแป้งเดียวกัน (ตารางที่ 5) ผลที่ได้นี้
สะท้อนให้เห็นถึงการกรองและผลกระทบบรรจุกระทำโดยแป้ง.
ในความเป็นจริงฟิลเลอร์การทำงานเพิ่มขึ้นขจัดความเครียดและลด
ความเครียดเฉือนเจลในตัวอย่างมากขึ้นยากและเปราะ
เป็นผล (Park, 2000); นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ
กลุ่มตัวอย่าง AP นี้ช่วยให้เราสามารถสร้างปริมาณแป้งใน
ภูมิภาค 11% เป็นทางเลือกที่เหมาะสมสำหรับตัวอย่าง AP นั้น
ในมืออื่น ๆ , ความแข็งแรงของ PW ตัวอย่าง
เพิ่มขึ้นกับปริมาณแป้งที่เพิ่มขึ้น ดังนั้นเราจึงสามารถ
สรุปได้ว่าซูริมิ AP คือกระชับและรุนแรงกว่าคือ
PW ซูริมิและด้วยเหตุว่าอดีตมีคุณภาพที่ดีกว่า