ครั้งหนึ่งมโหสถเห็นว่า ในเวลาฝนตก ต

ครั้งหนึ่งมโหสถเห็นว่า ในเวลาฝนตก ตนและเพื่อนเล่นทั้งหลายต้องหลบฝน ลำบากลำบนเล่นไม่สนุก จึงขอให้เพื่อนเล่นทุก คนนำเงินมารวมกันเพื่อสร้างสถานที่เล่น มโหสถจัดการออกแบบอาคารนั้นอย่างวิจิตรพิสดาร นอกจาก ที่เล่นที่กินและที่พักสำหรับคนที่ผ่านไปมาแล้ว ยังจัดสร้างห้อง วินิจฉัยคดีด้วย เพราะความที่มโหสถเป็นเด็กฉลาดเฉลียวเกินวัย จึงมักมีผู้คนมาขอให้ตัดสินปัญหาข้อพิพาท หรือแก้ใขปัญหาขัดข้อง ต่างๆ อยู่ เสมอ

ชื่อเสียงของมโหสถเลื่องลือไปไกลทั่วมิถิลานคร ในขณะนั้น กษัตริย์เมืองมิถิลา ทรงพระนามว่า พระเจ้าวิเทหราช ทรงมีนักปราชญ์ราชบัณฑิตประจำ ราชสำนัก 4 คน คือ เสนกะ ปุตกุสะ กามินท์ และ เทวินทะ บัณฑิตทั้ง 4 เคยกราบทูลว่าจะมี บัณฑิต คนที่ห้ามาสู่ราชสำนักพระเจ้าวิเทหราช พระองค์จึงโปรดให้ เสนาออกสืบข่าวว่า มีบัณฑิตผู้มีสติปัญญา ปราดเปรื่องอยู่ที่ใดบ้าง เสนาเดินทางมาถึงบริเวณบ้านของสิริวัฒกะเศรษฐี เห็นอาคารงดงาม จัดแต่งอย่างประณีตบรรจง จึงถามผู้คนว่าใครเป็นผู้ออกแบบ คนก็ ตอบว่า ผู้ออกแบบคือมโหสถบัณฑิต บุตรชายวัย 7 ขวบ ของสิริวัฒกะ เศรษฐี เสนาจึงนำความไปกราบทูลพระเจ้าวิเทหราช พระองค์ตรัสเรียก บัณฑิตทั้ง 4 มา ปรึกษาว่าควรจะไปรับมโหสถมาสู่ราชสำนักหรือไม่ บัณฑิตทั้ง 4 เกรงว่ามโหสถจะได้ดีเกินหน้าตนจึงทูลว่า ลำพังการออก แบบตกแต่งอาคารไม่นับว่าผู้นั้นจะมีสติปัญญาสูงถึงขั้นบัณฑิต ขอให้รอดูต่อไปว่า มโหสถจะมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดจริงหรือไม่ ฝ่ายมโหสถนั้น มีชาวบ้านนำคดีความต่างๆ มาให้ตัดสินอยู่เป็นนิตย์ เป็นต้นว่า ชายเลี้ยงโคนอนหลับไป มีขโมยเข้ามาลักโค เมื่อตามไปพบ ขโมยก็อ้างว่าตนเป็นเจ้าของโค ต่างฝ่ายต่างถกเถียงอ้างสิทธิ์ ไม่มีใคร ตัดสินได้ว่าโคนั้นเป็นของใคร จึงพากันไปหามโหสถ มโหสถถามชาย เจ้าของโคว่า เรื่องราวเป็นอย่างไร ชายนั้นก็เล่าให้ฟัง มโหสถจึงถาม ขโมยว่า "ท่านให้โคของท่านกินอาหารอะไรบ้าง" ขโมยตอบว่า "ข้าพเจ้าให้กินงา กินแป้ง ถั่ว และยาคู" มโหสถถามชายเจ้าของโค ชายนั้นก็ตอบว่า"ข้าพเจ้าให้โคกิน หญ้าตามธรรมดา" มโหสถจึงให้ เอาใบไม้มาตำให้โคกินแล้วให้กินน้ำ โคก็สำรอกเอาหญ้าออกมา จึงเป็นอันทราบว่าใครเป็นเจ้าของโคที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งหนึ่งมโหสถเห็นว่าในเวลาฝนตกตนและเพื่อนเล่นทั้งหลายต้องหลบฝนลำบากลำบนเล่นไม่สนุกจึงขอให้เพื่อนเล่นทุก นอกจาก ยังจัดสร้างห้องวินิจฉัยคดีด้วย หรือแก้ใขปัญหาขัดข้องต่างๆอยู่ ในขณะนั้นกษัตริย์เมืองมิถิลาทรงพระนามว่าพระเจ้าวิเทหราชทรงมีนักปราชญ์ราชบัณฑิตประจำราชสำนัก 4 คนคือเสนกะปุตกุสะกามินท์และเทวินทะบัณฑิตทั้ง 4 เคยกราบทูลว่าจะมีบัณฑิต พระองค์จึงโปรดให้เสนาออกสืบข่าวว่ามีบัณฑิตผู้มีสติปัญญาปราดเปรื่องอยู่ที่ใดบ้าง เห็นอาคารงดงามจัดแต่งอย่างประณีตบรรจงจึงถามผู้คนว่าใครเป็นผู้ออกแบบคนก็ตอบว่าผู้ออกแบบคือมโหสถบัณฑิตบุตรชายวัย 7 ขวบของสิริวัฒกะเศรษฐี พระองค์ตรัสเรียกบัณฑิตทั้ง 4 มา บัณฑิตทั้ง 4 ลำพังการออก ขอให้รอดูต่อไปว่า ฝ่ายมโหสถนั้นมีชาวบ้านนำคดีความต่างๆมาให้ตัดสินอยู่เป็นนิตย์เป็นต้นว่าชายเลี้ยงโคนอนหลับไปมีขโมยเข้ามาลักโคเมื่อตามไปพบขโมยก็อ้างว่าตนเป็นเจ้าของโคต่างฝ่ายต่างถกเถียงอ้างสิทธิ์ไม่มี ใครตัดสินได้ว่าโคนั้นเป็นของใครจึงพากันไปหามโหสถมโหสถถามชายเจ้าของโคว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรชายนั้นก็เล่าให้ฟังมโหสถจึงถามขโมยว่า "ท่านให้โคของท่าน กินอาหารอะไรบ้าง "ขโมยตอบว่า" ข้าพเจ้าให้กินงากินแป้งถั่วและยาคู "มโหสถถามชายเจ้าของโคชายนั้นก็ตอบว่า" ข้าพเจ้าให้โคกินหญ้าตามธรรมดา "มโหสถจึงให้เอาใบไม้มา ตำให้โคกินแล้วให้กินน้ำโคก็สำรอกเอาหญ้าออกมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่าผมบอกคุณว่า