The Crewe deafness was proverbial.

The Crewe deafness was proverbial. Mary's great-grandmother had gone stone deaf at the age of thirty-five; her daughter had inherited the affliction and her grand-daughter, the aunt with whom Mary had spent her childhood, had inherited it also at exactly the same age.

"All right," he said at last, grudgingly, as though in answer to her silence, "we'd better go. Write and say we'll go.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หูหนวกครีวีเป็นสุภาษิต มารีย์ดีคุณยายหายไปไหนหูหนวกหินที่อายุสามสิบห้า ลูกสาวของเธอได้รับการบีบคั้น และแกรนด์ลูกสาวของเธอ ป้าที่แมรี่ได้ใช้เวลาในวัยเด็กของเธอ ได้รับมามันยังตรงอายุเดียวกัน"สิ่งที่ถูกต้อง เขากล่าวว่า ในที่สุด grudgingly ว่าในคำตอบของเธอเงียบ "เราจะไปดี เขียน และบอกว่า เราจะไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครูว์หูหนวกเป็นที่เลื่องลือ แมรี่ทวดได้ไปหูหนวกหินที่อายุสามสิบห้านั้น ลูกสาวของเธอได้รับการถ่ายทอดความทุกข์ใจและแกรนด์ลูกสาวของเธอป้าแมรี่กับผู้ที่ได้ใช้เวลาในวัยเด็กของเธอได้รับมรดกก็ยังที่ตรงวัยเดียวกัน

"สิทธิทั้งหมด" เขากล่าวว่าที่ผ่านมาอย่างเสียไม่ได้ราวกับว่าในคำตอบของความเงียบของเธอ "เราจะไปดีกว่า. การเขียนและบอกว่าเราจะไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่หูหนวก Crewe เป็นที่เลื่องลือ สมเด็จย่าของแมรี่ได้ไปหูหนวกตั้งแต่อายุห้าตัว ลูกสาวได้รับความทุกข์หลานสาวของเธอ ป้า กับ ผู้ ที่ แมรี่ เคยใช้ชีวิตในวัยเด็กของเธอได้รับการถ่ายทอดมันยังว่าอายุเท่ากัน" ก็ได้ " เขาตอบอย่างไม่เต็มใจ ราวกับว่าคำตอบของความเงียบของเธอ " เราต้องไปกันแล้ว เขียนว่าเราจะไป