When Sri Lanka obtained its indepen

When Sri Lanka obtained its independence from Britain in 1948 it had an educated electorate conscious of its voting rights and the concept of majority rule. The judiciary was respected and the rule of law was well established. The political party system was also established with the United National Party (UNP) as the foremost party of the time. Sri Lanka also had a written constitution incorporating some of the principles of the British Westminster system of government. There is a unicameral Parliament with 225 members elected to 6-year terms. The president is popularly elected to a 6-year term and is the chief executive.

The UNP was in power for 8 years until it lost the 1956 election to Sirimavo Bandaranaike. His Sri Lanka Freedom Party (SLFP)-led coalition swept into power on the promise to make Sinhala the national language. This created disquiet among minorities, especially among Tamils. Tamil leaders opposed the introduction of Sinhala as the official language because they wanted to speak Tamil; their opposition soon led to violence. The seeds of the separatist war in Sri Lanka can be traced to incidents that occurred in 1958. But the conflict grew into a large-scale military confrontation only after 1983, when a group of Liberation Tigers of Tamil Elam (LTTE) followers ambushed Sinhalese troops. The LTTE, who are the Tamil protagonists of the war, have used terrorist methods to finance and promote their cause. They have assassinated moderate Tamil leaders, including President Premadasa, and several Sri Lankan ministers and party leaders. They also killed Indian prime minister Rajiv Gandhi because he withdrew his support of the LTTE.

Another serious problem was the emergence of a Sinhalese youth revolutionary party called the JVP, which staged an armed insurrection in 1971, lasting for 2 years and followed by 3 years of sporadic outbursts. The JVP resurrected itself in the late 1980s with a subtle form of urban terrorism, but it was brought under control by a ruthless program of suppression by the government. Both the LTTE and the JVP have been serious impediments to steady economic growth in Sri Lanka. However, Sri Lanka has been endowed with a very strong democratic tradition which has managed to survive these major conflicts, even during periods of poor economic management.

The 2 dominant parties during 50 years of independence have been the UNP (conservative) and the SLFP ( socialist -left, and more recently center-left). The 2 political parties have alternated in positions of power for half a century, with the UNP heading the government from 1948 to 1956, 1965 to 1970, and 1977 to 1994. An SLFP-led coalition government was in power from 1956 to 1965, 1970 to 1977, and since 1994 as a coalition called the Peoples Alliance (PA).

The Sri Lankan government epitomizes a classic democratic 2-party political system in operation. The UNP regimes during the period 1948 to 1970 placed emphasis on private sector participation with several ongoing subsidized programs such as free education, free health care, village land settlement, and colonization. The SLFP regimes continued the welfare programs and moved increasingly to public ownership and nationalization with limited private sector participation. In the early and the mid-1970s, they placed strict restrictions on imports and currency movement.

In 1977 the UNP government came into power and decided to run an open economy with few restrictions. The private sector became the main engine of growth. The rupee was devalued by 46 percent from its former artificial value. This immediately stimulated growth and received the backing and financial support of the World Bank. This UNP government lasted for 17 years. When the SLFP-led coalition known as the Peoples Alliance was elected to government in 1994, it accepted the importance of this open market economy as a positive growth strategy for the country.

A short time before the end of the first term of the Peoples Alliance in 2000, the LTTE attempted to assassinate the president of Sri Lanka, Chandrika Bandaranaike Kumarathunga. The bomb caused damage to one eye but she survived, and her party was elected for a second term. The PA has had a very difficult period in government because of the financial and political pressures generated by the escalation of the armed conflict with the LTTE. The election itself generated a degree of conflict never experienced before in Sri Lankan politics, but democracy survived as it had in every one of the elections held after 1948.

Read more: http://www.nationsencyclopedia.com/economies/Asia-and-the-Pacific/Sri-Lanka-POLITICS-GOVERNMENT-AND-TAXATION.html#ixzz3v7B1cPhT

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อศรีลังกาได้รับเอกราชจากอังกฤษในปี 1948 ก็มีการเลือกตั้งการศึกษาตระหนักถึงสิทธิในการออกเสียงและแนวคิดของเสียงข้างมาก ตุลาการเป็นที่เคารพนับถือและกฎของกฎหมายที่ถูกที่ดีขึ้น ระบบพรรคการเมืองยังได้ก่อตั้งขึ้นกับพรรคแห่งชาติสหรัฐ (UNP) เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดของเวลา ศรีลังกายังมีการเขียนรัฐธรรมนูญใช้มาตรการบางส่วนของหลักการของระบบอังกฤษเวสต์มิของรัฐบาล มีรัฐสภาซึ่งมีสภาเดียวกับการเลือกตั้งสมาชิก 225 ถึงข้อตกลง 6 ปีเป็น ประธานรับการเลือกตั้งเป็นที่นิยมให้เป็นระยะเวลา 6 ปีและเป็นผู้บริหารระดับสูง. UNP อยู่ในอำนาจเป็นเวลา 8 ปีจนมันหายไป 1956 เลือกตั้ง Sirimavo Bandaranaike เขาศรีลังกาพรรคเสรีภาพ (SLFP) รัฐบาล -LED กวาดเข้าสู่อำนาจในสัญญาที่จะทำให้สิงหลภาษาประจำชาติ เรื่องนี้สร้างความไม่สงบในหมู่ชนกลุ่มน้อยโดยเฉพาะในหมู่ชาวทมิฬ ผู้นำทมิฬตรงข้ามกับการแนะนำของสิงหลเป็นภาษาราชการเพราะพวกเขาต้องการที่จะพูดภาษาทมิฬ; ความขัดแย้งของพวกเขาเร็ว ๆ นี้จะนำไปสู่ความรุนแรง เมล็ดของสงครามแบ่งแยกดินแดนในศรีลังกาที่สามารถโยงไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปี 1958 แต่ความขัดแย้งขยายตัวในขนาดใหญ่การเผชิญหน้าทางทหารเท่านั้นหลังจากปี 1983 เมื่อกลุ่มปลดปล่อยพยัคฆ์ทมิฬอีแลมของ (LTTE) ติดตามซุ่มโจมตีทหารสิงหล . LTTE ที่มีตัวละครเอกทมิฬของสงครามได้ใช้วิธีการก่อการร้ายเพื่อเป็นเงินทุนและส่งเสริมสาเหตุของพวกเขา พวกเขาได้ลอบสังหารผู้นำทมิฬปานกลางรวมทั้งประธานาธิบดี Premadasa และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงลังกาหลายลังกาและผู้นำพรรค พวกเขายังฆ่านายกรัฐมนตรีอินเดีย Rajiv Gandhi เพราะเขาถอนการสนับสนุนของ LTTE. อีกปัญหาที่ร้ายแรงคือการเกิดขึ้นของเยาวชนสิงหลพรรคปฏิวัติที่เรียกว่า JVP ซึ่งฉากกบฏติดอาวุธในปี 1971 เป็นเวลานาน 2 ปีและตามด้วย 3 ปี ระเบิดเป็นระยะ ๆ ของ JVP ฟื้นคืนชีวิตตัวเองในช่วงปลายทศวรรษ 1980 ที่มีรูปแบบที่ลึกซึ้งของการก่อการร้ายในเมือง แต่มันถูกนำมาภายใต้การควบคุมโดยโปรแกรมเหี้ยมของการปราบปรามโดยรัฐบาล ทั้ง LTTE และ JVP ที่ได้รับการผลักดันอย่างจริงจังเพื่อการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่องในประเทศศรีลังกา แต่ศรีลังกาได้รับการ endowed กับประเพณีประชาธิปไตยที่แข็งแกร่งมากซึ่งมีการจัดการเพื่อความอยู่รอดความขัดแย้งที่สำคัญเหล่านี้แม้ในช่วงระยะเวลาของการจัดการเศรษฐกิจที่ไม่ดี. 2 บุคคลที่โดดเด่นในช่วง 50 ปีของความเป็นอิสระได้รับ UNP (อนุรักษ์นิยม) และ SLFP ( สังคมนิยม -left และเมื่อเร็ว ๆ กลางซ้าย) 2 พรรคการเมืองได้สลับไปในตำแหน่งที่มีอำนาจสำหรับครึ่งศตวรรษกับ UNP มุ่งหน้ารัฐบาล 1948-1956, 1965-1970, 1977 และปี 1994 ที่จะพรรคร่วมรัฐบาล SLFP นำอยู่ในอำนาจ 1956-1965, 1970 การปี 1977 และตั้งแต่ปี 1994 เป็นรัฐบาลที่เรียกว่าพันธมิตรประชาชน (PA). รัฐบาลศรีลังกาคติธรรมประชาธิปไตยคลาสสิก 2 บุคคลที่ระบบการเมืองในการดำเนินงาน ระบอบการปกครอง UNP ในช่วงระยะเวลา 1948-1970 เน้นการมีส่วนร่วมของภาคเอกชนที่มีโปรแกรมการอุดหนุนอย่างต่อเนื่องหลายอย่างเช่นการศึกษาฟรีการดูแลสุขภาพฟรีนิคมที่ดินหมู่บ้านและการล่าอาณานิคม ระบอบการปกครองยังคง SLFP โปรแกรมสวัสดิการและย้ายมากขึ้นในการเป็นเจ้าของของประชาชนและชาติที่มีการ จำกัด การมีส่วนร่วมของภาคเอกชน ในช่วงต้นและกลางปี ​​1970 ที่พวกเขาวางข้อ จำกัด ที่เข้มงวดในการนำเข้าและการเคลื่อนไหวของสกุลเงิน. ในปี 1977 รัฐบาล UNP เข้ามามีอำนาจและตัดสินใจที่จะเรียกใช้เศรษฐกิจแบบเปิดที่มีข้อ จำกัด ภาคเอกชนกลายเป็นเครื่องมือหลักของการเติบโต รูปีได้รับคุณค่าจากร้อยละ 46 จากมูลค่าเทียมเดิม นี้กระตุ้นการเจริญเติบโตและทันทีที่ได้รับการสนับสนุนและการสนับสนุนทางการเงินของธนาคารทั่วโลก นี้รัฐบาล UNP กินเวลานาน 17 ปี เมื่อรัฐบาล SLFP นำที่รู้จักในฐานะพันธมิตรประชาชนได้รับการเลือกตั้งให้กับรัฐบาลในปี 1994 มันได้รับการยอมรับถึงความสำคัญของระบบเศรษฐกิจตลาดเปิดนี้เป็นกลยุทธ์การเจริญเติบโตในเชิงบวกสำหรับประเทศ. ระยะเวลาอันสั้นก่อนที่จะสิ้นสุดระยะแรกของประชาชนพันธมิตร ในปี 2000 LTTE พยายามที่จะลอบสังหารประธานาธิบดีแห่งศรีลังกา Chandrika Bandaranaike Kumarathunga ระเบิดที่เกิดความเสียหายต่อตาข้างหนึ่ง แต่เธอรอดชีวิตมาได้และพรรคของเธอได้รับการเลือกตั้งเป็นสมัยที่สอง ป่าได้มีช่วงเวลาที่ยากมากในรัฐบาลเพราะแรงกดดันทางการเงินและการเมืองที่เกิดขึ้นจากการเพิ่มของความขัดแย้งกับที่ LTTE การเลือกตั้งที่ตัวเองสร้างขึ้นในระดับของความขัดแย้งที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนในการเมืองศรีลังกา แต่ประชาธิปไตยรอดชีวิตในขณะที่มันมีอยู่ในทุกคนมาจากการเลือกตั้งที่จัดขึ้นหลังจากที่ปี 1948 อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อศรีลังกาได้รับความเป็นอิสระจากอังกฤษในปี พ.ศ. 2491 ได้มีการศึกษาเรื่องสิทธิออกเสียงเลือกตั้งและแนวคิดการปกครองของเสียงข้างมาก ตุลาการคือการเคารพและกฎของกฎหมายก่อตั้งขึ้นด้วย ระบบพรรคการเมืองยังก่อตั้งกับสหพรรคชาติ ( unp ) เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดของเวลาศรีลังกาก็มีรัฐธรรมนูญที่เขียนผสมผสานหลักการของอังกฤษระบบรัฐสภาของรัฐบาล มีรัฐสภาส่วนประกอบของห้องเดี่ยวกับ 225 การเลือกตั้งสมาชิกข้อตกลง 6 . ท่านประธานนำการเลือกตั้งในระยะ 6 ปี และเป็นผู้บริหารสูงสุด

unp มีอำนาจมา 8 ปี จนมันแพ้ 1956 การเลือกตั้ง sirimavo บันดาราไนยเก .ของเขาศรีลังกาพรรคเสรีภาพ ( slfp ) - นำพรรคร่วมรัฐบาลกวาดเข้าสู่อำนาจในสัญญาเพื่อให้สิงหลภาษาแห่งชาติ นี้สร้างความไม่สงบระหว่างชนกลุ่มน้อย โดยเฉพาะในหมู่ชาวทมิฬ . ตรงข้ามกับการแนะนำของผู้นำทมิฬสิงหลเป็นภาษาอย่างเป็นทางการเพราะพวกเขาต้องการพูดภาษาทมิฬ ; การต่อสู้ของพวกเขาเร็ว ๆ นี้นำไปสู่ความรุนแรงเมล็ดพันธุ์แห่งสงครามแบ่งแยกดินแดนในศรีลังกาสามารถโยงไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน 1958 แต่ความขัดแย้งมาเป็นทหารในการเผชิญหน้าขนาดใหญ่เท่านั้นหลังจากปี 1983 เมื่อกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬอีแลม ( LTTE ) ผู้ติดตามซุ่มโจมตีทหารผู้ . LTTE ทมิฬซึ่งเป็นตัวละครเอกของสงคราม ใช้วิธีการก่อการร้ายทางการเงินและส่งเสริมให้พวกเขา