The complexity of perceptual proces

The complexity of perceptual processing in the brain shows the implausibility of the traditional
empiricist view that our sense experiences are copies of objects in the world. Without previously
acquired or inherited concepts, we would have a very difficult time dealing with the vast number of
sensory signals that our eyes, ears, and other sensors send to our brains. Perception requires brains to
be able to relate inputs from sensory organs with information they have already stored in the form of
synaptic connections between neurons. Ambiguous examples like the duck-rabbit show that
perception is not just the bottom-up processing of sensory inputs; it also involves top-down
interpretation based on what is already known. Because the brain is a parallel processor capable of
assessing many aspects simultaneously, we do not have to choose between hypotheses that perception
is primarily driven by input to sensory receptors or that it is primarily driven by top-down
interpretation. Rather, brains can perform inferences that simultaneously use both kinds of
information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความซับซ้อนของการประมวลผลในสมอง perceptual แสดง implausibility แบบดั้งเดิมดู empiricist ที่ความรู้สึกของเราคือ สำเนาของวัตถุในโลก โดยก่อนหน้านี้ซื้อมา หรือสืบทอดแนวความคิด เราจะมีเวลายากการจัดการกับจำนวนสัญญาณรับความรู้สึกที่ตา หู และเซนเซอร์อื่น ๆ ส่งไปยังสมองของเรา สมองจะต้องรับรู้สามารถอินพุตจากอวัยวะรับความรู้สึกกับพวกเขาแล้วเก็บไว้ในรูปแบบของข้อมูลที่เกี่ยวข้องการเชื่อมต่อระหว่าง neurons synaptic ตัวอย่างที่ชัดเจนเช่นกระต่ายเป็ดแสดงว่ารับรู้ไม่ใช่เพียงล่างสายประมวลผลทางประสาทสัมผัสอินพุต นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับบนลงล่างการตีความตามที่เป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว เนื่องจากสมองเป็นตัวประมวลผลแบบขนานที่สามารถประเมินหลายด้านพร้อมกัน เราไม่จำเป็นต้องเลือกระหว่างสมมุติฐานที่รับรู้หลักการขับเคลื่อน โดยป้อน receptors เพื่อรับความรู้สึกหรือว่า เป็นหลักขับเคลื่อนจากบนลงล่างตีความ ค่อนข้าง สมองสามารถ inferences ที่ใช้พร้อมกันทั้งสองชนิดของข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความซับซ้อนของการประมวลผลในสมองแสดง implausibility ของดั้งเดิม
empiricist มุมมองประสบการณ์ความรู้สึกของเราเป็นสำเนาของวัตถุในโลก โดยก่อนหน้านี้
ได้รับ หรือสืบทอดแนวคิด เราก็มีเวลาที่ยากมากในการจัดการกับตัวเลขมากมายของ
สัญญาณประสาทสัมผัสที่เราตา หู และเซ็นเซอร์อื่น ๆส่งไปยังสมองของเราการรับรู้ที่ต้องใช้สมอง

สามารถเชื่อมโยงข้อมูลจากอวัยวะรับความรู้สึกกับข้อมูลที่พวกเขาได้เก็บไว้ในรูปของ
การเชื่อมต่อการทำงานระหว่างเซลล์ประสาท ตัวอย่างคลุมเครือเหมือนกระต่ายแสดงให้เห็นว่า
รับรู้ไม่ได้เป็นเพียงเป็นการประมวลผลของปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัส ; มันยังเกี่ยวข้องกับการตีความจากบนลงล่าง
ตามสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันอยู่แล้ว .เพราะสมองมันประมวลผลขนานสามารถ
การประเมินหลายด้านพร้อมกัน เราไม่ต้องเลือกระหว่างความรับรู้
แรงผลักดันหลักจากใส่ตัวรับประสาทสัมผัสหรือว่ามันเป็นแรงผลักดันหลักจากการตีความ จากบนลงล่าง

แต่สมองสามารถอนุมานว่าพร้อมใช้ทั้งสองชนิดของ
ข้อมูล