The epidermal cells of leaves and b

The epidermal cells of leaves and bracts of Paepalanthus sect. Diphyomene are longitudinally elongated in paradermal view(Fig. 1A–C). The stomata are located on the abaxial surface and are paracytic (Fig. 1C). In cross section, the stomatal guard cells extend beyond the level of epidermal cell layer (Figs. 1D, I, J and 2B, C, E, G,). Some species have tall epidermal cells (protuberance) internally on the abaxial surface of the leaves and bracts, as in P. acanthophyllus Ruhland (Fig. 2E), P. sp.1 (Fig. 2I), and P.decussus Koern. (Fig. 2J), flanking substomatal chambers. External protuberances are more rarely found on both surfaces (Fig. 2D,G, E). In some species the epidermal cell walls are thin, as in P. flaccidus (Fig. 2A, K),P. longiciliatus Trovó (Fig. 2G), P. strictus Koern., P. trichophyllus (Bong.) Koern., and P. urbanianus Ruhland (Fig. 2B–D, respectively). In P. cordatus Ruhland (Fig. 1D, E) and P. acanthophyllus (Figs. 1I and 2E) the walls are slightly thickened. The hypodermis, when present, is composed of a single cell layer and is restricted to the adaxial surface (Fig. 1E, G, J). Paepalanthus urbanianus is the only species exhibiting an aquiferous parenchyma on the adaxial surface (Figs. 1Hand 2D).
The mesophyll in both leaves and bracts of Paepalanthus flaccidus (Bong.) Kunth (Fig. 2A, K), P. strictus (Figs. 2B and 3D),
and P. trichophyllus (Figs. 2C and 3E) is narrow, sometimes interrupted, and composed of fewer layers compared to the other species (Figs. 1I, J, 2D, E, G and 3C). The adaxial mesophyll exhibits one or two layers of palisade parenchyma, sometimes difficult to recognize due to the reduced number of layers, and the abaxial mesophyll has some layers of spongy parenchyma in all species (Figs. 1I, J, 2E, G, I and 3D, E). The vascular bundles are collateral, surrounded by a double sheath; and the larger bundles alternate with smaller ones (Figs. 1I, J, 2B–E, G,I, J and 3C–E), except in the leaves of P.flaccidus (Fig. 2A, K).
Vascular bundle sheath extensions may be present or absent and vary in the number of cell layers and cell wall thickness (Figs. 1D–G,I, J, 2A–K and 3C–E). The margin may be acute or obtuse, with parenchyma or sclerenchyma beneath the epidermis in the leaves and bracts (Figs. 2E–H and 3C–E), or in the bracts of some species, formed only by epidermal extensions (Fig. 3A, B). Some species, such as Paepalanthus stellatus Trovó (Fig. 2F) and P. sp. 3 (Fig. 2H) share leaves with acute margins and almost half of the species share bracts with this characteristic, for example P. amoenus (Bong.) Koern. and P. stellatus (Fig. 3A, B, respectively).Only P. amoenus, P.chiquitensis Herzog, and P. stellatus have acute margins on both leaves and bracts (Figs. 2F and 3B).
The scape epidermal cell walls range from slightly thickened (Fig. 3F) to very thickened (Fig. 3G–I). The ribs are formed by supporting cells, interspersed with chlorenchyma,and may vary in number from 3 to 10, depending on the species (Fig. 3F–G, I).The scape pith may be reduced (Fig. 3F) or wide (Fig. 3G, I) and the species with a reduced pith, such as Paepalanthus flaccidus (Fig. 3F), have only slightly protruding ribs. Anatomical characters are summarized in Tables II, III and IV.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซลล์ผิวหนังของใบและใบประดับของ Paepalanthus นิกาย Diphyomene จะยืดยาวในมุมมอง paradermal (รูป. 1A-C) ปากใบจะอยู่บนพื้นผิว abaxial และ paracytic (รูป. 1C) ในส่วนข้ามเซลล์ปากใบยามขยายเกินระดับของชั้นเซลล์ผิวชั้นหนังกำพร้า (มะเดื่อ. 1D, I, J และ 2B, C, E, G,) เดอะ บางชนิดมีเซลล์ผิวหนังสูง (โหนก) ภายในบนพื้นผิว abaxial ของใบและใบประดับในขณะที่พี acanthophyllus Ruhland (รูป. 2E), P. sp.1 (รูป. 2I) และ P.decussus Koern (รูป. 2J) ขนาบข้างห้อง substomatal นูนภายนอกจะไม่ค่อยพบมากขึ้นทั้งบนพื้นผิว (รูป. 2D, G, E) ในบางชนิดผนังเซลล์ผิวหนังบางในขณะที่พี flaccidus (รูป. 2A, k), P longiciliatus Trovó (รูป. 2G), P. strictus Koern. พี trichophyllus (บง.) Koern. และพี urbanianus Ruhland (รูป. 2B-D ตามลำดับ) พี cordatus Ruhland (รูป. 1D, E) และพี acanthophyllus (มะเดื่อ. 1I และ 2E) ผนังหนาเล็กน้อย hypodermis เมื่อปัจจุบันประกอบด้วยเซลล์ชั้นเดียวและถูก จำกัด ให้พื้นผิว adaxial (รูป. 1E, G, J) Paepalanthus urbanianus เป็นชนิดเดียว exhibiting เนื้อเยื่อ aquiferous บนพื้นผิว adaxial (มะเดื่อ. 1Hand 2D).
mesophyll ทั้งใบและใบประดับของ Paepalanthus flaccidus (บง.) Kunth (รูป. 2A, k), P. strictus (มะเดื่อ 2B และ 3D)
และพี trichophyllus (มะเดื่อ. 2C และ 3E) แคบบางครั้งขัดจังหวะและประกอบด้วยชั้นน้อยลงเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ (มะเดื่อ. 1I, J, 2D, E, G และ 3C) mesophyll adaxial การจัดแสดงนิทรรศการหนึ่งหรือสองชั้นของ Palisade เนื้อเยื่อบางครั้งยากที่จะรับรู้เนื่องจากจำนวนที่ลดลงของชั้นและ mesophyll abaxial มีชั้นของเนื้อเยื่อเป็นรูพรุนบางในทุกชนิด (มะเดื่อ. 1I, J, 2E, G, I และ 3D, E) การรวมกลุ่มของหลอดเลือดมีหลักประกันที่ล้อมรอบด้วยฝักคู่ และใหญ่สลับการรวมกลุ่มกับคนที่มีขนาดเล็ก (มะเดื่อ. 1I, J, 2B-E, G, I, J และ 3C-E) ยกเว้นในใบของ P.flaccidus (รูป. 2A, k) ได้.
ส่วนขยายปลอกมัดหลอดเลือด อาจจะนำเสนอหรือขาดหายไปและแตกต่างกันในจำนวนของเซลล์ชั้นและความหนาผนังเซลล์ (มะเดื่อ. 1D-G, I, J, 2A-K และ 3C-E) อัตรากำไรอาจจะเฉียบพลันหรือป้านกับเนื้อเยื่อหรือ sclerenchyma ใต้ผิวหนังชั้นนอกในใบและใบประดับ (ที่มะเดื่อ. 2E-H และ 3C-E) หรือในใบประดับบางชนิดที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะส่วนขยายของผิวหนัง (รูป. 3A, B) บางชนิดเช่น Paepalanthus stellatus Trovó (รูป. 2F) และพีเอสพี 3 (รูป. 2H) แบ่งออกมีอัตรากำไรเฉียบพลันและเกือบครึ่งหนึ่งของใบประดับสายพันธุ์ร่วมกับลักษณะนี้เช่นพี amoenus (บง.) Koern พี stellatus (รูป. 3A, B, ตามลำดับ) .Only พี amoenus, P.chiquitensis Herzog และพี stellatus มีอัตรากำไรขั้นต้นเฉียบพลันทั้งบนใบและใบประดับ (มะเดื่อ. 2F และ 3B).
ผนังเซลล์ผิวหนัง Scape ช่วง จากหนาเล็กน้อย (รูป. 3F) เพื่อหนามาก (รูป. 3G-I) ซี่โครงจะเกิดขึ้นจากเซลล์สนับสนุนสลับกับ chlorenchyma และอาจแตกต่างกันในจำนวน 3-10 ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ (รูป. 3F-G, I) ได้โดยง่ายแก่น Scape อาจจะลดลง (รูป. 3F) หรือกว้าง ( รูป. 3G, I) และสายพันธุ์ที่มีแก่นที่ลดลงเช่น Paepalanthus flaccidus (รูป. 3F) มีเพียงนูนขึ้นมาเล็กน้อย ตัวอักษรกายวิภาคได้สรุปไว้ในตารางที่สอง III และ IV

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซลล์เนื้อเยื่อชั้นผิวของใบและใบของ paepalanthus นิกาย diphyomene เป็นตามยาวยาวใน paradermal มุมมอง ( รูปที่ 1A ( C ) ปากใบจะอยู่บนพื้นผิวซื้อสิทธิ์ขายเสียง และ paracytic ( ภาพที่ 1c ) ในส่วนข้ามเซลล์ยามปากขยายเกินระดับเซลล์ชั้น epidermal ( Figs ดี , ฉัน , J และ 2B , C , E , G ) บางชนิดสูง เนื้อเยื่อชั้นผิว ( โหนก ) ภายในบนพื้นผิวที่อยู่ห่างจากแกนของใบและใบ ในหน้า acanthophyllus ruhland ( รูปที่ 2 ) , p . i ( ภาพที่ 2i ) และ p.decussus koern . ( รูปที่ 2j ) flanking substomatal แชมเบอร์ protuberances ภายนอกจะไม่ค่อยพบทั้งบนพื้นผิว ( ภาพ 2D , G , E ) ในบางชนิดผนังตรงเซลล์บาง ในหน้า flaccidus ( รูปที่ 2A , K ) , หน้า longiciliatus ( รูป trov ó 2G ) , หน้าพื้นที่ koern . , หน้า trichophyllus ( บง ) koern . และ P . urbanianus ruhland ( รูปที่ 2B – D ตามลำดับ ) ในหน้า cordatus ruhland ( ภาพ 1D , E ) และหน้า acanthophyllus ( Figs 1i 2E ) และผนังเล็กน้อยขึ้น ส่วนไฮโพเดอร์มิส เมื่อปัจจุบันประกอบด้วยชั้นเซลล์เดียวและถูก จำกัด ให้แก่ผิว ( รูปที่ 1e , G , J ) paepalanthus urbanianus เป็นสปีชีส์เดียวที่จัดแสดงนิทรรศการมี aquiferous บนพื้นผิวแก่ ( Figs 1hand 2D )โดยมีโซฟิลล์ทั้งใบ และใบของ paepalanthus flaccidus ( บง ) คันท์ ( รูปที่ 2A , K ) , หน้าพื้นที่ ( Figs 2B และ 3D )และ P . trichophyllus ( Figs 2C 3E ) แคบ บางครั้งการขัดจังหวะและประกอบด้วยชั้นน้อยลงเมื่อเทียบกับชนิดอื่น ๆ ( Figs 1i , J , 2D , E , G และ 3C ) การจัดแสดงแก่มีโซฟีลล์หนึ่งหรือสองชั้นแพลิเซดพาเรงคิมา บางครั้งยากที่จะยอมรับเนื่องจากการลดจำนวนชั้น และมีชั้นของ spongy มีโซฟีลล์ซื้อสิทธิ์ขายเสียงในทุกชนิดพาเรงคิมา ( Figs 1i , J , 2E , G , I และ 3D , E ) การรวมกลุ่มของหลอดเลือดเป็นหลักประกัน ล้อมรอบด้วยฝักดาบคู่ และการรวมกลุ่มที่มีขนาดใหญ่สลับกับคนเล็ก ( ลูกมะเดื่อ . 2B – 1i , J , E , G , I , J และ 3C ( E ) ยกเว้นในใบ p.flaccidus ( รูปที่ 2A , K )มัดท่อปลอกนามสกุลอาจจะอยู่หรือไม่อยู่ และแตกต่างกันไปตามจำนวนชั้นเซลล์และความหนาของผนังเซลล์ ( Figs 1D ( G , I , J , K และ 3C ( 2A ) E ) ขอบอาจจะแหลม หรือคลุมเครือ กับมีหรือเรงคิใต้ผิวหนังชั้นนอกในใบและใบ ( Figs 2 – 3 – H และ E ) หรือในใบของบางชนิด เกิดขึ้น โดยเฉพาะนามสกุล epidermal ( รูปที่ 3A , B ) บางชนิด เช่น paepalanthus stellatus trov ó ( รูปห้อง 2F ) และ P . sp . 3 ( ภาพที่ 2H ) แบ่งปันใบขอบแหลม และเกือบครึ่งหนึ่งของสายพันธุ์แบ่งปันใบที่มีลักษณะนี้ เช่น หน้า amoenus ( บง ) koern . และ P . stellatus ( รูปที่ 3A , B ตามลำดับ ) แต่หน้า amoenus p.chiquitensis , Herzog และหน้า stellatus มีขอบแหลมทั้งสองใบและใบ ( Figs ห้อง 2F แล้ว 3B )ที่เส้นขอบฟ้าตรงช่วงจากผนังเซลล์หนาเล็กน้อย ( รูปที่ขามากขึ้น ( รูปที่ 3 ) ( ฉัน ) ซี่โครงจะเกิดขึ้น โดยเซลล์ค้ำจุนสลับกับคลอเรงคิมา และอาจจะแตกต่างกันไปในหมายเลข 3 ถึง 10 , ขึ้นอยู่กับชนิด ( รูปที่ขา ( G , I ) . ปลูกต้นไม้บริเวณอาจจะลดลง ( รูปที่ขา ( รูปที่ 3 ) หรือกว้างผม ) และชนิดที่มีสาร paepalanthus ลดลง เช่น flaccidus ( ภาพที่ 3 เอฟ ) ได้เพียงเล็กน้อย กระดูกที่ยื่นออกมา ลักษณะทางกายวิภาคศาสตร์ สรุปตาราง II , III และ IV