The magnetic moment is defined as a

The magnetic moment is defined as a vector relating the aligning torque on the object from an externally applied magnetic field to the field vector itself. The relationship is given by[1]

oldsymbol{ au} = oldsymbol{mu} imesmathbf{B}
where oldsymbol{ au} is the torque acting on the dipole and mathbf{B} is the external magnetic field, and oldsymbol{mu} is the magnetic moment.

This definition is based on how one would measure the magnetic moment, in principle, of an unknown sample.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่แม่เหล็กถูกกำหนดเป็นเวกเตอร์เกี่ยวกับแรงบิด aligning บนวัตถุจากสนามแม่เหล็กภายนอกใช้เป็นเวกเตอร์ฟิลด์เอง ความสัมพันธ์ถูกกำหนด โดย [1] oldsymbol{ au } = oldsymbol{mu } imesmathbf{B }ซึ่ง oldsymbol{ au } เป็นแรงบิดที่กระทำการ dipole และ mathbf{B } เป็นสนามแม่เหล็กภายนอก และ oldsymbol{mu } เป็นช่วงเวลาที่แม่เหล็กข้อกำหนดนี้ขึ้นอยู่กับวิธีหนึ่งจะวัดสนามแม่เหล็กช่วง หลัก เป็นตัวอย่างที่ไม่รู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะแม่เหล็กถูกกำหนดให้เป็นเวกเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับแรงบิดที่สอดคล้องกับวัตถุจากการใช้สนามแม่เหล็กภายนอกสนามเวกเตอร์ของตัวเอง ความสัมพันธ์จะได้รับจาก [1] boldsymbol { เอกภาพ} = boldsymbol { หมู่} times mathbf {B} ที่ boldsymbol { เอกภาพ} คือแรงบิดที่กระทำต่อขั้วและ mathbf {B} เป็น สนามแม่เหล็กภายนอกและ boldsymbol { หมู่} เป็นช่วงเวลาที่แม่เหล็ก. คำนิยามนี้จะขึ้นอยู่กับวิธีการหนึ่งที่จะวัดโมเมนต์แม่เหล็กในหลักการของตัวอย่างที่ไม่รู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาที่แม่เหล็กเป็นปริมาณเวกเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการปรับแรงบิดบนวัตถุจากภายนอกสนามแม่เหล็กกับเวกเตอร์สาขาเอง ความสัมพันธ์จะได้รับโดย [ 1 ]

boldsymbol { tau } = boldsymbol } { mu N ครั้ง mathbf { B }
ที่ boldsymbol } { tau คือแรงบิดที่แสดงบนขั้วและ mathbf { B } เป็นแม่เหล็กจากภายนอก และ boldsymbol } { มู คือโมเมนต์แม่เหล็ก .

คำนิยามนี้จะขึ้นอยู่กับวิธีการหนึ่งที่จะวัดขณะแม่เหล็ก ในหลักการ ของตัวอย่างที่ไม่รู้จัก