Do you remember what life was like

Do you remember what life was like before cell phones? Can you imagine living life now without cell phones? I know that for me, I probably couldn't. I remember one day when I couldn't find my cell phone; I went into panic mode and was ready to turn the house upside down to find it when my husband said, "It's in your hand."
I lose track of where my cell phone is several times a day and sometimes, I even leave home without it when I can't find it or forget to throw it in my purse. That's what happened to me recently and I realized that my life will never be the same, it can never go back to the pre-cell phone days since I know how it feels to always have a cell phone on me. I felt naked and lost not having it for those two hours while I was away from home. It wasn't a good feeling and I wasn't proud of feeling that way because it screamed cell phone addict!
I believe that's how many of us cell phone owners feel because we now live in a world where cell phones have become an important part of us, an accessory to our daily attire and we rely on them like it's an extension of our limbs. Cell phones have changed and will continue to change the way we live our lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณจำสิ่งที่ชีวิตจะเป็นเช่นก่อนที่โทรศัพท์มือถือ คุณสามารถจินตนาการชีวิตที่อาศัยอยู่ในขณะนี้โดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือ ฉันรู้ว่าฉันฉันอาจจะทำไม่ได้ ผมจำได้ว่าวันหนึ่งเมื่อฉันไม่สามารถหาโทรศัพท์มือถือของฉัน; ฉันเดินเข้าไปในโหมดตกใจและก็พร้อมที่จะเปิดบ้านคว่ำที่จะหาได้เมื่อสามีของฉันกล่าวว่า ". มันอยู่ในมือของคุณ"
ฉันสูญเสียการติดตามของที่ของฉัน โทรศัพท์มือถือวันละหลายครั้งและบางครั้งฉันได้ออกจากบ้านโดยไม่ได้เมื่อฉันไม่สามารถหาได้หรือลืมที่จะโยนมันในกระเป๋าเงินของฉัน นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อเร็ว ๆ นี้และฉันรู้ว่าชีวิตของฉันจะไม่เหมือนเดิมก็ไม่สามารถกลับไปก่อนวันที่โทรศัพท์มือถือไปตั้งแต่ฉันรู้ว่ามันรู้สึกที่จะมักจะมีโทรศัพท์มือถืออยู่ที่ผม ฉันรู้สึกเปล่าและหายไปไม่ได้มีมันสำหรับผู้ที่สองชั่วโมงในขณะที่ผมออกจากบ้านมันไม่ได้เป็นความรู้สึกที่ดีและฉันไม่ได้เป็นความภาคภูมิใจของความรู้สึกแบบนั้นเพราะมันกรีดร้องติดยาเสพติดโทรศัพท์มือถือ
ฉันเชื่อว่าเป็นวิธีที่เราหลายคนเจ้าของโทรศัพท์มือถือรู้สึกเพราะตอนนี้เราอยู่ในโลกที่โทรศัพท์มือถือได้กลายเป็นสิ่งสำคัญ ส่วนหนึ่งของเรา, อุปกรณ์การแต่งกายในชีวิตประจำวันของเราและเราพึ่งพาพวกเขาเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของแขนขาของเราโทรศัพท์มือถือมีการเปลี่ยนแปลงและจะยังคงที่จะเปลี่ยนวิธีที่เราดำเนินชีวิตของเรา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำชีวิตเดิมเช่นโทรศัพท์หรือไม่ คุณสามารถจินตนาการชีวิตชีวิต โดยโทรศัพท์ ฉันรู้ว่า ฉัน ผมคงไม่ ผมจำได้ว่า วันหนึ่งเมื่อไม่พบโทรศัพท์ของฉัน ฉันเดินเข้าไปในโหมดหวาดกลัว และไม่พร้อมที่จะเปิดบ้านคว่ำลงเพื่อค้นหาเมื่อสามีกล่าวว่า "อยู่ในมือของคุณ"
ฉันสูญเสียของมือถืออยู่หลาย เที่ยวต่อวัน และบาง ครั้ง แม้แต่ฝากบ้านโดยไม่ได้เมื่อไม่สามารถค้นหา หรือลืมที่จะโยนในทำกระเป๋า ที่จะเกิดขึ้นกับฉันเมื่อเร็ว ๆ นี้ และรู้ว่า ชีวิตจะไม่เหมือนกัน มันสามารถไม่เคยกลับไปวันก่อนโทรศัพท์เนื่องจากฉันรู้ว่ามันรู้สึก มีโทรศัพท์กับฉันเสมอ ฉันรู้สึกเปลือย และสูญหายไม่ได้ที่สองชั่วโมงในขณะที่ผมพัก มันไม่ได้ความรู้สึกที่ดี และฉันไม่ได้ความรู้สึกแบบนั้น เพราะมันกรีดร้องผู้ติดโทรศัพท์!
ผมเชื่อว่า นั่นคือจำนวนของเราเซลล์ความรู้สึกเจ้าของโทรศัพท์ได้เนื่องจากตอนนี้เราอยู่ในโลกที่มือถือได้กลายเป็น ส่วนสำคัญของเรา อุปกรณ์การแต่งกายประจำวันของเรา และเราอาศัยนั้นเหมือนมันเป็นส่วนขยายของแขนขาของเรา โทรศัพท์มีการเปลี่ยนแปลง และจะทำการเปลี่ยนแปลงวิธีเราชีวิตของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจำได้ไหมว่าชีวิตก็เหมือนกับโทรศัพท์มือถือก่อน คุณสามารถลองนึก ภาพ ว่าคุณกำลังมีชีวิตได้ทันทีโดยไม่ต้องโทรศัพท์มือถือ ฉันรู้ดีว่าสำหรับฉันฉันอาจจะไม่สามารถ ผมจำได้ว่าวันหนึ่งเมื่อผมไม่สามารถค้นหาโทรศัพท์มือถือของผมผมก็ไปเข้าสู่โหมดสัญญาณแจ้ง ภาวะ ฉุกเฉินและก็พร้อมที่จะเปิดบ้านให้คว่ำลงเพื่อค้นหาเมื่อสามีของฉันก็บอกว่า"มันเป็นในมือของคุณ"
ผมจะไม่ตรวจสอบที่โทรศัพท์มือถือของผมคือหลายครั้งวันที่และบางครั้งฉันจะออกจากบ้านโดยไม่มีเมื่อฉันไม่สามารถหาได้หรือลืมทิ้งไว้ในกระเป๋าของฉัน นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่นานมานี้และผมก็ตระหนักว่าการใช้ชีวิตของผมจะไม่เหมือนเดิมที่จะไม่สามารถกลับไปวันโทรศัพท์ก่อนที่นับตั้งแต่ผมรู้ว่ามันมีความรู้สึกในโทรศัพท์มือถือที่ผมเสมอมา ผมรู้สึกว่าเปลือยกายอยู่และหายไปไม่ได้สำหรับสองชั่วโมงที่ในขณะที่ผมไม่อยู่จากที่บ้านมันไม่ใช่ที่ที่ดีและให้ความรู้สึกผมไม่ได้ความ ภาคภูมิใจ ในความรู้สึกว่าทางเพราะมันร้องโอดโอยโทรศัพท์มือถือขี้!
ผมเชื่อว่าเป็นวิธีการของเราเป็นเจ้าของโทรศัพท์มือถือเพราะความรู้สึกตอนนี้เราอยู่ในโลกที่มีโทรศัพท์มือถือจะกลายเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของเรา,อุปกรณ์เสริมเข้ากับเครื่องแต่งกายของเราทุกวันและเราต้องอาศัยเขามันเป็นที่ขยายเวลาการขยับแขนขาของเรา.โทรศัพท์มือถือมีการเปลี่ยนแปลงและจะดำเนินการต่อในการเปลี่ยนวิธีที่เราใช้ชีวิตของเรา.