The Fix: You're the boss. First of

The Fix: You're the boss. First of all, you need to set the example by taking vacation. (I note that you're already starting to stockpile.) You need to do this by not moaning and groaning about what you'll miss when you're out. Any such moans and groans should be done privately.

You also need to address the stress level head on. As a group, tell your employees that they need time off. That it's healthy for them. That you will reward people who take time off. That it will increase their productivity if they are well rested and relaxed.

Also, make sure you remind people that vacation can be taken in small increments. Taking an afternoon off may do wonders for morale and won't be as complicated as being out of the office for a whole week.

Make sure that people aren't punished by taking time off. When you're making decisions on how to allocate work, or who to assign to projects, don't let people be punished when they take time off. This is actually harder than it sounds. It's too easy to fall into the trap of "well, Stephanie didn't produce as much as John did," because Stephanie was out of town for a week.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแก้ไข: คุณได้เจ้านาย ก่อนอื่น คุณต้องตั้งตัวอย่าง โดยการพักผ่อน (ผมทราบว่า คุณแล้วจะเริ่มที่ตุนไว้) คุณต้องทำเช่นนี้ โดยไม่ moaning และ groaning เกี่ยวกับสิ่งคุณจะพลาดเมื่อคุณออก ใด ๆ เช่น moans และ groans ควรทำเอกชน

การหัวระดับความเครียดในการ เป็นกลุ่ม บอกกับพนักงานว่า พวกเขาต้องการเวลาปิด มีสุขภาพที่ดีสำหรับพวกเขา ว่า คุณจะตอบรับคนเวลา ที่จะเพิ่มผลผลิตของพวกเขาจะดีคัดสรร และผ่อนคลาย

ยัง ให้แน่ใจว่า คุณเตือนคนที่สามารถนำวันหยุดที ถอดตอนบ่ายอาจทำสิ่งมหัศจรรย์สำหรับขวัญ และจะไม่ซับซ้อนที่เป็นอยู่ในสำนักงานสำหรับสัปดาห์ทั้งนั้น

ตรวจสอบให้แน่ใจว่า คนไม่ลงโทษ โดยการสละเวลาออก เมื่อคุณกำลังตัดสินใจวิธีการปันส่วนการทำงาน หรือที่กำหนดให้กับโครงการ อย่าปล่อยให้คนที่ถูกลงโทษเมื่อพวกเขาใช้เวลาปิด ยากจริงกว่าจะเสียงอยู่ ง่ายเกินไปสำหรับการตกหลุมพรางของ "กัน ตสเตนี่ไม่ได้ผลิตมากที่สุดจอห์นไม่ได้ เนื่องจากตสเตนี่สบายมากสำหรับสัปดาห์การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแก้ไข: คุณเป็นเจ้านาย แรกของทั้งหมดที่คุณต้องเป็นตัวอย่างโดยการหยุด (ผมทราบว่าคุณได้เริ่มต้นในการกักตุน.) คุณจำเป็นต้องทำเช่นนี้โดยไม่ครางและส่งเสียงพึมพัมเกี่ยวกับสิ่งที่คุณจะพลาดเมื่อคุณออก ใด ๆ ที่ครวญครางดังกล่าวและ groans ควรจะทำเอกชนนอกจากนี้คุณยังต้องอยู่หัวระดับความเครียดใน เป็นกลุ่มพนักงานของคุณบอกว่าพวกเขาต้องใช้เวลาปิด ว่ามันเป็นที่มีสุขภาพดีสำหรับพวกเขา ที่คุณจะตอบแทนคนที่ใช้เวลาปิด ที่จะเพิ่มผลผลิตของพวกเขาหากพวกเขาเป็นอย่างดีพักผ่อนและผ่อนคลายนอกจากนี้ยังให้แน่ใจว่าคุณเตือนคนวันหยุดที่สามารถนำมาทีละน้อย การปิดช่วงบ่ายอาจจะทำสิ่งมหัศจรรย์สำหรับกำลังใจในการทำงานและจะไม่ยุ่งยากเหมือนการออกจากตำแหน่งทั้งสัปดาห์ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคนที่ไม่ได้รับการลงโทษโดยสละเวลาออก เมื่อคุณตัดสินใจในการจัดสรรการทำงานหรือผู้ที่จะกำหนดให้กับโครงการที่จะไม่ปล่อยให้ผู้คนได้รับการลงโทษเมื่อพวกเขาใช้เวลาออก นี้เป็นจริงหนักกว่าเสียง มันง่ายเกินไปที่จะตกอยู่ในกับดักของ "ดีสเตฟานีไม่ได้ผลิตมากที่สุดเท่าที่จอห์นได้" เพราะสเตฟานีออกจากเมืองเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแก้ไข : คุณบอส แรกของทั้งหมด , คุณต้องตั้งค่าตัวอย่างโดยการใช้วันหยุด ( ผมทราบว่าคุณกำลังเริ่มต้นที่จะคลังสินค้า ) คุณต้องทำเช่นนี้โดยไม่ร้องครวญคราง แล้วคุณจะพลาดเมื่อคุณกำลังออก . . . ควรทำเช่นใด ๆและเป็นการส่วนตัว

นอกจากนี้คุณยังต้องเรียกหัวหน้าระดับความเครียดใน เป็น กลุ่ม บอกพนักงานว่าพวกเขาต้องการเวลาปิดมันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขา ว่าคุณจะให้รางวัลคนที่ใช้เวลาปิด มันจะเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาหากพวกเขาจะพักผ่อนและผ่อนคลาย .

ยัง ให้แน่ใจว่า คุณเตือนคนที่วันหยุดสามารถถ่ายทีละน้อย ถ่ายช่วงบ่ายปิดอาจทำสิ่งมหัศจรรย์สำหรับกำลังใจและจะไม่ซับซ้อนเป็นเป็นออกจากออฟฟิศทั้งอาทิตย์

ตรวจสอบให้แน่ใจว่าคนไม่ได้ลงโทษโดยการสละเวลาออก เมื่อคุณตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการจัดสรรงาน หรือผู้ที่ให้กับโครงการ ไม่ปล่อยให้ประชาชนถูกลงโทษ เมื่อพวกเขาใช้เวลาปิด นี้เป็นจริงหนักกว่าเสียง . มันง่ายที่จะตกอยู่ในกับดักของ " เอ่อ ฟานี่ไม่ผลิตเท่าที่จอห์นทำ " เพราะสเตฟานี่ออกจากเมืองสำหรับสัปดาห์