In mussels gills and ciliary mechan

In mussels gills and ciliary mechanisms associated with them serve to pump water and collect,
transport and sort food particles (Morton 1983). Food particles are entrapped in mucus strings and transferred to labial palps, which regulate entry of food into the mouth. The labial palps also help in rejection of excess material as pseudofaeces. Oxygen consumption is also closely linked with the pumping of water. Filtration and feeding in mussels have been extensively dealt with by Bayne (1976). Rajagopal (1991) has estimated the filtration rate in P. viridis as a function of mussel size, temperature, salinity and light –dark cycle. To estimate the amount of water filtered through the gills, he used the dye absorption technique (Coughlan 1969), which is based on absorption of neutral red by actively filtering mussels. The data show that filtration rate (expressed as volume of water filtered per mussel) increases with mussel size. Optimum filtration rates of P. viridis wereobserved at a temperature and salinity of 30 C and 30 –35&, respectively (Rajagopal 1991).The filtration rates were significantly higher in mussels kept in complete darkness, compared with those maintained in day light or light/dark conditions (Figure 11). It is generally observed (Rajagopal, unpublished data) that shadows falling on them disturb the feeding of P. viridis, probably as a defence mechanism against predators. Defence against predation could be the reason for higher filtration in darkness. Figure 12 shows oxygen consumption rates as a function of temperature. Optimum oxygen consumption occurred at 30 C, while at 40 C oxygen consumption declined to nil.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในหอย เหงือกและ ciliary กลไกที่เกี่ยวข้องให้บริการสูบน้ำและการรวบรวมขนส่งและการจัดเรียงอาหารอนุภาค (แมด 1983) เศษอาหารเก็บกักในสายเมือก และโอนย้ายไป labial palps ซึ่งควบคุมรายการอาหารลงในปาก Labial palps ยังช่วยในการปฏิเสธของวัสดุส่วนเกินเป็น pseudofaeces ปริมาณการใช้ออกซิเจนอย่างใกล้ชิดนอกจากนี้ยังได้เชื่อมโยงกับการสูบน้ำ กรองและการให้อาหารในหอยแมลงภู่ได้รับอย่างกว้างขวางจัดการกับ โดยรซี่ (1976) Rajagopal (1991) มีประมาณอัตราการกรองใน P. viridis เป็นฟังก์ชันของขนาดของหอยแมลงภู่ อุณหภูมิ ความเค็ม และสว่าง – มืดรอบ การประเมินปริมาณน้ำที่กรองผ่านเหงือก เขาใช้เทคนิคการดูดซึมสีย้อม (Coughlan 1969), ซึ่งยึดตามการดูดซึมของสีแดงกลาง โดยการขันกรองหอยแมลงภู่ ข้อมูลแสดงว่ากรองอัตรา (แสดงเป็นปริมาตรของน้ำที่ถูกกรองต่อหอยแมลงภู่) ขึ้นกับขนาดของหอยแมลงภู่ อัตราการกรองที่เหมาะสมของ P. viridis wereobserved ที่อุณหภูมิและความเค็ม 30 C และ 30 –35 และ ตามลำดับ (Rajagopal 1991) อัตราการกรองมีนัยในหอยแมลงภู่ที่ยังคงมืดมิด เทียบกับรักษาในแสงกลางวันหรือแสงสว่าง/มืดเงื่อนไข (รูปที่ 11) มันเป็นข้อสังเกตโดยทั่วไป (Rajagopal ยกเลิกประกาศข้อมูล) เงาที่ตกบนพวกเขารบกวนการให้อาหารของ P. viridis อาจจะเป็นกลไกป้องกันกับสัตว์ ป้องกันการปล้นสะดมอาจเป็นเหตุผลสำหรับการกรองสูงขึ้นในความมืด รูปที่ 12 แสดงออกซิเจนอัตราสิ้นเปลืองเป็นฟังก์ชันของอุณหภูมิ ปริมาณการใช้ออกซิเจนสูงสุดเกิดที่ 30 C ในขณะที่ปริมาณการใช้ออกซิเจน 40 C ที่ปฏิเสธที่จะไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเหงือกหอยแมลงภู่และกลไกการปรับเลนส์เกี่ยวข้องกับพวกเขาทำหน้าที่ในการสูบน้ำและเก็บ,
การขนส่งและการจัดเรียงเศษอาหาร (มอร์ตัน 1983) เศษอาหารจะถูกเก็บกักในสตริงเมือกและโอนไปยัง palps ริมฝีปากซึ่งควบคุมการเข้ามาของอาหารเข้าปาก palps ริมฝีปากยังช่วยในการปฏิเสธของวัสดุส่วนเกิน pseudofaeces การใช้ออกซิเจนนอกจากนี้ยังมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการสูบน้ำ การกรองและการให้อาหารในหอยแมลงภู่ได้รับการจัดการอย่างกว้างขวางกับโดย Bayne (1976) Rajagopal (1991) ได้มีการประมาณการอัตราการกรองในพีดิสเป็นหน้าที่ของขนาดหอยแมลงภู่อุณหภูมิความเค็มและวงจร -dark แสง ในการประมาณการปริมาณน้ำกรองผ่านเหงือกเขาใช้เทคนิคการดูดซึมสีย้อม (Coughlan 1969) ซึ่งจะขึ้นอยู่กับการดูดซึมของสีแดงเป็นกลางแข็งขันโดยการกรองหอยแมลงภู่ ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าอัตราการกรอง (แสดงเป็นปริมาณน้ำที่ผ่านการกรองต่อหอยแมลงภู่) เพิ่มขึ้นกับขนาดของหอยแมลงภู่ อัตราการกรองที่เหมาะสมของพี viridis wereobserved ที่อุณหภูมิและความเค็ม 30 องศาเซลเซียสและ 30 -35 และตามลำดับ (Rajagopal 1991) กรองได้โดยง่ายอัตราที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในหอยแมลงภู่เก็บไว้ในความมืดที่สมบูรณ์เมื่อเทียบกับผู้ที่ยังคงอยู่ในแสงวันหรือแสง / มืด (รูปที่ 11) มันเป็นที่สังเกตโดยทั่วไป (Rajagopal ข้อมูลที่ไม่ถูกเผยแพร่) ที่เงาตกบนพวกเขารบกวนการให้อาหารของพีดิสอาจจะเป็นกลไกการป้องกันการล่า กลาโหมกับการปล้นสะดมอาจเป็นเหตุผลสำหรับการกรองที่สูงขึ้นในความมืด รูปที่ 12 แสดงให้เห็นว่าอัตราการใช้ออกซิเจนเป็นหน้าที่ของอุณหภูมิ การใช้ออกซิเจนที่เหมาะสมเกิดขึ้นในวันที่ 30 องศาเซลเซียสขณะที่อุณหภูมิ 40 องศาเซลเซียสใช้ออกซิเจนปฏิเสธที่จะเป็นศูนย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หอยแมลงภู่ในเหงือกและกลไกสั่นที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาให้เครื่องสูบน้ำ และเก็บรวบรวมการขนส่งและการจัดเรียงอนุภาคของอาหาร ( มอร์ตัน 1983 ) อนุภาคของอาหารจะตรึงในสตริงเมือกและโอนไปยังริมฝีปาก palps ที่ควบคุมรายการอาหารเข้าปาก การ palps ริมฝีปากยังช่วยในการปฏิเสธของวัสดุส่วนเกินเป็น pseudofaeces . การบริโภคออกซิเจนยังเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการสูบน้ำ การกรองและการให้หอยได้รับอย่างกว้างขวางรับ โดยเบน ( 1976 ) rajagopal ( 1991 ) ได้ประมาณการอัตรากรองในหน้าลูกเป็นฟังก์ชันของขนาด หอยแมลงภู่ อุณหภูมิ ความเค็ม และวงจรแสงและมืด ในการประมาณการปริมาณของน้ำกรองผ่านเหงือก เขาใช้เทคนิคการดูดซึมสีย้อม ( Coughlan , 1969 ) ซึ่งขึ้นอยู่กับการดูดซึมของสีแดงที่เป็นกลาง โดยงานกรอง หอยแมลงภู่ ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าอัตราการกรอง ( แสดงเป็นปริมาณของน้ำกรอง ต่อด้วยหอยแมลงภู่ ) เพิ่มขนาดหอยแมลงภู่ ที่อัตราการกรองหน้าลูก wereobserved ที่อุณหภูมิและความเค็ม 30 C และ 30 – 35 & ตามลำดับ ( rajagopal 1991 ) อัตราการกรองมีค่าสูงกว่าในหอยแมลงภู่ เก็บไว้ในที่มืดสนิทเมื่อเปรียบเทียบกับผู้รักษาในวันแสงหรือแสง / มืด ( รูปที่ 11 ) โดยทั่วไปสังเกต ( ข้อมูลเผยแพร่ rajagopal ) เงาตกบนพวกเขารบกวนการให้หน้าลูก คงเป็นกลไกการป้องกันจากนักล่า การป้องกันตัวจากผู้ล่าอาจเป็นเหตุผลสำหรับการกรองสูงกว่าในความมืด รูปที่ 12 แสดงอัตราการใช้ออกซิเจนเป็นฟังก์ชันของอุณหภูมิ การใช้ออกซิเจนสูงสุดเกิดขึ้นที่อุณหภูมิ 30 องศาเซลเซียส ขณะที่ 40 องศาเซลเซียสการใช้ออกซิเจนลดลงเป็นศูนย์