Herald checked his watch again. 10:

Herald checked his watch again. 10:00 pm. Just over 20 minutes since he was nearly murdered by Weiss and, like the fool he was, he was actually trying to search for her now. He was searching for her in an old storage section of the school when he thought he could see light coming out from under on of the doors. Upon closer inspection he heard the beginning of a song's music play and looked through an opening left by the not fully closed door to see in. Weiss was standing there, and she was singing.

*Mirror....tell me something*

*Tell me who's the loneliest of all*

Herald couldn't believe she sang this well. It was entrancing him so he listened.

*Mirror tell me something*

*Tell me who's the loneliest of all*

*Fear of what's inside me*

*Tell me can a heart be turned to stone*

Her voice was incredible, Herald dare not speak unless he interrupt her beautiful melody. As the music seemed to begin speeding up Herald realized that this was her way of releasing her troubles. Through this song she spilled heartache and depression out onto the open world from her very being. He wanted her to stop now, so he could help her but he decided to see what she would do next before being rash and jumping in head first.

*Mirror mirror what's behind you?*

*Save me from the things I see*

*I can keep it from the world why won't you let me hide from me?*

*Mirror, Mirror, tell me something*

*Who's the loneliest of All?*

*I'm the loneliest of....All.....*

Herald saw Weiss practically slump into her chair and heard her start crying. He opened the door slowly and walked in carefully, giving her a light clap the whole time. Weiss turned in shock when she heard him clapping and tried to cover her face so he wouldn't see her tears.

"Weiss, that was....amazing. I didn't realize how beautiful your voice was." Herald smiled lightly. Sure she had almost murdered him on the roof not an hour ago but for some reason he couldn't find it to be mad at her. It might have been the fact that she was almost right to do so or it might have been the feeling that he knew to be dwelling inside him.

"Herald...get away from me. I don't want to see or hear you!" Weiss moved out of her chair and held her hand up defensively.

"Weiss. Just let me talk-" Herald was pushed back and Weiss continued to keep distance between them.

"No! I don't want to hear it! You killed someone important to me and you destroyed a crucial part of my family's company!" Weiss went to punch Herald but he grabbed her wrist before she could. She struggled under his grasp but it was pointless as he held firm. She tried to wiggle out of it but before she was able to fully leave his hold She felt something warm against her lips. It was a shocking sensation to her and before she could recollect herself or even recognize the real feeling it was gone and she saw Herald part from her.

"Weiss, please, I don't want to hear you yell and scream at me. All this time I felt nothing but hatred towards the Schnee dust company for what they did to me and when I came here to Beacon I tried to control that hatred telling myself that after your Grandfather's death I had no more problems with the SDC. I came to Beacon hoping to get away from it all and I practically did but when I met Ruby and she told me you were her teammate I knew I wouldn't leave my past behind. Then I saw you and that small hate I had flushed itself away. All I saw in you was a strange beauty that I couldn't describe. I wanted to give myself the time to control it and after what happened on the roof earlier I thought it was over. Please, I don't want to have done this in vain, I don't want you to hate me, I never laid a hand on your grandfather I left that compound once I realized that I would be destroying a life just like mine. They continued it not me. I couldn't do it." Herald began to sob and left the grip of Weiss' hand. Weiss stood there in shock trying to feel that very same sensation of Herald's lips on hers while also trying to hear what he was saying.

"H-Herald. Is all of this really what you're saying? You aren't just trying to make up something to get on my good side?" Weiss tried to keep a hard tone but it wavered.

"Of course not. If I tell someone that I loved them I mean it with every ounce of my being. I can't be that rude to someone." Herald fell to his knees and sobbed. It was pitiful, Weiss argued in her head, And he had been with the same organization that murdered so many of her family and friends but there was a voice in her head telling her to give him slack. That he wasn't responsible for her problems and if anything it was her family responsible for his suffering.

"Herald. You aren't yet deserving for forgiveness. You have a lot to make up for and. I'm angered by your participation with the White Fang." Weiss put up a cold front and Herald's heart cracked hearing it. "But, I will give into the thought of sometime considering what you've told me. I need time to decide how I feel fully because I have conflicting thoughts at the moment." Herald's ear flew up and his eyes went wide.

"Thank you Weiss. I promise you that I had nothing to do with anything in the past and I will try my hardest to make things right for you." Herald beamed. He grabbed Weiss' hand and brought her close for a hug. She accepted it but backed away soon after the embrace.

"Don't confuse this with automatic forgiveness though. I'll promise to keep everything you've said between us as long as you give me your word that you've changed and will not associate with the White Fang." Weiss walked past Herald who turned to watch her walk out of the room back towards the entrance.

"I promise you, Weiss, Though I don't know how long I can keep it." Herald said to himself and took a seat in the chair still left in the room. An incoming message tone beeped from his tablet and he opened it up to see one new message. Opening his messages he saw it had come from an outside source unknown to the tablet's data. the message simply read 'Don't fail me' And Herald closed it back up and sat thinking about what might happen in the future.

______________________________________________________________________________

Weiss climbed into her bed fully dressed in her pajamas and debated the idea of forgiving Herald. On the one hand he was a member of a ruthless organization of violent Faunus bent on hurting the SDC and the rest of humanity. But then again so was Blake and they seemed to be on good terms now. Then on the other hand was Herald's confession and Weiss' own mixed feelings. She rested on her side and settled for figuring it out in the morning before drifting into uncomfortable sleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮรัลด์ตรวจสอบนาฬิกาของเขาอีกครั้ง 10:00 น. เพียง 20 นาทีเนื่อง จากเขาเกือบถูกฆาตกรรม โดยมีร์ เช่นโง่เขา เป็น เขาจริงพยายามที่จะหาเธอ เขาได้ค้นหาเธอในส่วนเก็บข้อมูลเก่าของโรงเรียนเมื่อเขาคิดว่า เขาได้เห็นแสงออกมาจากใต้บนของประตู ใกล้ เขาเริ่มต้นเล่นเพลงของเพลงที่ได้ยิน และมองผ่านการเปิดจากประตูปิดอย่างไม่ดู มีร์ยืน และเธอได้ร้องเพลง* กระจก...บอกบางสิ่งบางอย่าง ** บอกใครคือ loneliest ของทั้งหมดเฮรัลด์ไม่เชื่อเธอสังนี้ดี มันเป็น entrancing เขาเพื่อให้เขาฟัง* กระจกบอกบางสิ่งบางอย่าง ** บอกใครคือ loneliest ของทั้งหมด* กลัวของสิ่งที่อยู่ภายในฉัน ** บอกสามารถหัวใจสามารถเปิดกับหินเสียงของเธอถูกเหลือเชื่อ เฮรัลด์ไม่กล้าพูดถ้าเขาขัดจังหวะเธอเมโลดี้สวยงาม เป็นเพลงดูเหมือนจะ เริ่มเพิ่มขึ้น เฮรัลด์รู้ว่า นี้คือวิธีของเธอปลดความทุกข์ยากของเธอ ผ่านเพลงนี้ เธอหก heartache และภาวะซึมเศร้าออกไปเปิดโลกของเธอไม่มาก เขาอยากให้เธอหยุดทันที เขาสามารถช่วยเธอ แต่เขาตัดสินใจที่จะเห็นเธอจะทำอะไรต่อไปก่อนมีผื่น และกระโดดในหัวก่อน* กระจกสะท้อนสิ่งที่อยู่ข้างหลังคุณหรือไม่? ** บันทึกฉันจากสิ่งที่ฉันดู ** ฉันสามารถให้มันจากโลกทำไมไม่คุณผมซ่อนจากฉัน? ** กระจก กระจก บอกฉันบางสิ่งบางอย่าง ** ใครคือ loneliest ทั้งหมดหรือไม่? ** ฉัน loneliest ของ...ทั้งหมด... *เฮรัลด์มีร์จริงตกต่ำลงในเก้าอี้ของเธอได้เห็น และได้ยินเธอเริ่มร้องไห้ เขาเปิดประตูช้า ๆ และเดินในอย่างระมัดระวัง ให้เธอเสียงดังเปรี้ยงแสงตลอดเวลา มีร์เปิดช็อกเมื่อเธอได้ยินเขาปรบมือ และพยายามที่จะครอบคลุมใบหน้าของเธอเพื่อให้เขาไม่เห็นน้ำตาของเธอ"มีร์ ที่...ตื่นตาตื่นใจ ฉันไม่รู้สวยงามว่าเสียงของคุณไม่" เฮรัลด์ยิ้มเบา ๆ แน่ใจว่า เธอมีเกือบฆาตกรรมเขา บนหลังคาไม่มีชั่วโมงที่ผ่านมา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาไม่สามารถค้นหาให้เป็นบ้าที่เธอ ก็อาจได้รับข้อเท็จจริงที่ว่า เธอเกือบจะต้องทำเช่นนั้น หรือมันอาจมีความรู้สึกว่าเขารู้ว่าการจะอาศัยอยู่ภายในเขา"เฮรัลด์...รับไปจากฉัน ฉันไม่ต้องการเห็น หรือได้ยินคุณ" มีร์ย้ายจากเก้าอี้ของเธอ และจัดมือของเธอขึ้น defensively"มีร์ เพียงให้ฉันพูด- "เฮรัลด์ถูกผลักดันกลับ และมีร์ยังคงรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา"ไม่ ฉันไม่ต้องการมัน คุณฆ่าคนสำคัญสำหรับฉัน และคุณทำลายส่วนสำคัญของบริษัทของครอบครัวของฉัน" มีร์ไปชกเฮรัลด์ แต่เขาคว้าข้อมือของเธอก่อนที่เธอจะ เธอต่อสู้ภายใต้ความเข้าใจของเขา แต่มันเป็นประเด็นเขาจัดขึ้นของบริษัท เธอพยายาม wiggle จากมัน แต่ก่อนที่เธอจะปล่อยค้างเขาเต็ม เธอรู้สึกสิ่งที่อบอุ่นกับริมฝีปากของเธอ ก็รู้สึกตะลึงกับเธอ และเธอสามารถระลึกตัวเอง หรือแม้แต่รู้จักจริงความรู้สึกนั้นได้หายไป และเธอเห็นเฮรัลด์ส่วนจากเธอ"มีร์ กรุณา ไม่อยากได้ยินคุณ กร๊าดที เวลานี้ผมรู้สึกว่าอะไรแต่ความเกลียดชังต่อบริษัทฝุ่น Schnee สำหรับสิ่งที่พวกเขาได้กับผมและเมื่อผมมาที่นี่เบคอนพยายามควบคุมความเกลียดชังที่บอกตัวเองว่า หลังความตายของคุณปู่ของ ผมไม่ปัญหา SDC เพิ่มมากขึ้น ผมมาเบคอนหวังที่จะได้รับจากมันทั้งหมด และในทางปฏิบัติไม่ได้ แต่เมื่อฉันได้พบกับทับทิม และเธอบอกฉันคุณมีเพื่อนร่วมทีมของเธอ ฉันรู้ว่า ฉันจะไม่ทิ้งฉัน แล้ว ผมเห็นคุณและเกลียดที่เล็ก ๆ ผมก็ล้างตัวไป ทั้งหมดที่เห็นในคุณงามแปลกที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ ฉันอยากจะให้ตัวเองเวลาจะควบคุมมัน และหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นบนหลังคาก่อนหน้านี้ ฉันคิดว่า มันผ่าน กรุณา ฉันไม่ต้องการได้ทำในความไร้สาระ ไม่ต้องการคุณเกลียดฉัน ฉันไม่เคยวางมือบนตาของความซับซ้อนที่เมื่อฉันรู้ว่า ฉันจะสามารถทำลายชีวิตเหมือนฉัน พวกเขายังคงจะไม่ฉัน ฉันไม่สามารถทำมัน" เฮรัลด์เริ่ม sob และซ้ายจับมือมีร์ มีร์มียืนในช็อตพยายามรู้สึกรู้สึกของเฮรัลด์ริมฝีปากกับเธอในขณะที่ยัง พยายามฟังสิ่งที่เขาได้พูดว่า เดียวกันมาก"H เฮรัลด์ ทั้งหมดนี้จริง ๆ ว่าคุณกำลังพูดหรือไม่ คุณไม่พยายามทำให้ได้รับในด้านดีของฉัน" มีร์พยายามให้เสียงที่หนัก แต่มัน wavered"แน่นอนไม่ ถ้าฉันบอกคนที่ ผมรักนั้นหมายถึง กับทุกออนซ์ของฉัน ผมไม่ได้หยาบคายกับคนที่" เฮรัลด์ให้หัวเข่าของเขา และ sobbed ก็น่าสงสาร มีร์โต้เถียงในหัวของเธอ และเขาได้ ด้วยองค์กรเดียวที่ฆาตกรรมของครอบครัวของเธอ และเพื่อนมีแต่มีเสียงในหัวของเธอบอกเธอเพื่อให้เขามีเวลาเผื่อ ว่าเขาไม่ชอบปัญหาของเธอ และถ้า มันเป็นครอบครัวของเธอชอบเขาทุกข์"เฮรัลด์ นอกจากนี้คุณยังไม่สมควรให้อภัย คุณมีจำนวนมากเพื่อให้ค่า และการ ฉันเป็น angered โดยเข้าร่วมกับฟางขาว" มีร์ทำหน้าเย็นและหัวใจของเฮรัลด์ที่แตกที่ได้ยินมัน "แต่ จะเป็นการคิดพิจารณาสิ่งที่คุณเคยบอกฉันบางครั้ง ฉันต้องการเวลาในการตัดสินใจอย่างไรรู้สึกเต็มเนื่องจากมีความคิดขัดแย้งในขณะนี้" หูของเฮรัลด์บินขึ้น และตาของเขาไปทั่ว"ขอบคุณคุณมีร์ ผมสัญญาคุณว่า ผมไม่ มีอะไรในอดีต และจะพยายามฉันยากที่จะทำสิ่งที่เหมาะสมสำหรับคุณ" เฮรัลด์ลำ เขาคว้ามือของมีร์ และทำให้เธอปิดสำหรับการฮัก เธอยอมรับมัน แต่เก็บสำรองหลังจากกอด"โปรดอย่าสับสนนี้ มีอภัยโทษโดยอัตโนมัติแม้ว่า ฉันจะสัญญาว่า จะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณได้กล่าวว่า ระหว่างเราตราบใดที่คุณให้ฉันของ word ที่คุณได้เปลี่ยนแปลง และจะไม่เชื่อมโยงกับฟางขาว " มีร์เดินผ่านเฮรัลด์ที่หันไปดูเธอเดินออกจากห้องพักกลับไปยังทางเข้า"ผมสัญญาว่า คุณ มีร์ แต่ไม่ทราบระยะฉันสามารถเก็บไว้" เฮรัลด์พูดกับตัวเอง และใช้เวลานั่งในเก้าอี้ที่ยังคง เหลือในห้อง เสียงเป็นข้อความขาเข้า beeped จากแท็บเล็ตของเขา และเขาได้เปิดขึ้นเพื่อดูข้อความใหม่หนึ่ง เปิดข้อความของเขาที่เขาเห็นมาจากแหล่งภายนอกไม่ทราบถึงข้อมูลของแท็บเล็ต เพียงแค่อ่านข้อความ 'ไม่ล้มฉัน' และเฮรัลด์ปิดกลับขึ้น และเสาร์คิดเกี่ยวกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต______________________________________________________________________________มีร์ปีนขึ้นเตียงของเธอครบเครื่องในชุดนอนของเธอ และยังคงแนวคิดของอภัยเฮรัลด์ คง กำลังเป็นสมาชิกขององค์กรความเหี้ยมของความโน้มเอียง Faunus รุนแรงที่ผ่านกระเพาะ SDC และส่วนเหลือของมนุษยชาติ แต่แล้วอีกไม่ไกลเบลก และพวกเขาดูเหมือนจะเป็นญาติที่ดีตอนนี้ แล้ว คงได้สารภาพของเฮรัลด์และมีร์เองผสมความรู้สึก เธอขึ้นข้างเธอ และชำระหาได้ในตอนเช้าก่อนไปนอนไม่สบาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข่าวตรวจสอบนาฬิกาของเขาอีกครั้ง 10 : 00 PM เพียง 20 นาที เพราะเขาเกือบจะถูกฆ่าโดยไว เหมือนหลอกเขา เขาก็พยายามจะตามหาเธอเดี๋ยวนี้ เขาออกตามหาเธอในส่วนกระเป๋าเก่าของโรงเรียนเมื่อเขาคิดว่าเขาเห็นแสงออกมาจากใต้บน ของประตูเมื่อตรวจสอบใกล้ชิดเขาได้ยินเริ่มต้น ของ เพลงเล่นและมองผ่านออกไปทางประตูปิดเปิดได้ไม่เต็มที่ เพื่อดูใน ไวส์กำลังยืนอยู่ตรงนั้น และเธอร้องเพลง

* กระจก . . . . . . . บอกอะไรฉัน *

* บอกใครเปล่าเปลี่ยว *

เกริ่นไม่เชื่อเธอร้องเพลงนี้ได้ดี มันส่งเสริมให้เขาเพื่อให้เขาฟัง

* *

กระจกบอกฉันบางอย่าง* บอกฉันที่ที่ทั้งหมด *

* ความกลัวของสิ่งที่อยู่ภายในฉัน *

* บอกฉันว่าหัวใจจะกลายเป็นหิน

เสียงของเธอถูกเหลือเชื่อ เกริ่นไม่กล้าพูดถ้าเขาขัดจังหวะเมโลดี้ที่สวยงามของเธอ เป็นเพลงที่ดูเหมือนจะเริ่มเร่งขึ้น เฮรัลด์ รับรู้ว่า นี่คือวิธีที่เธอปล่อย เธอมีปัญหาผ่านบทเพลงนี้เธอหกความโศกเศร้าและภาวะซึมเศร้าออกมาบนโลกเปิดจากเธอมากเป็น เขาอยากให้เธอหยุดแล้ว เขาจะช่วยเธอได้ แต่เขาตัดสินใจที่จะดูว่าเธอจะทำอะไรต่อไป ก่อนจะรีบร้อนและกระโดดในหัวแรก

* กระจกสะท้อนสิ่งที่อยู่ข้างหลังคุณ *

* บันทึกฉันจากสิ่งที่ผมเห็น * * * *

* * * * ผมสามารถเก็บจากโลกทำไมคุณไม่ให้ฉันซ่อนตัวจากฉัน *

* กระจก , กระจกบอกอะไรฉัน *

* ใครที่ทั้งหมด ? *

* ผมแล้วก็ . . . . . . . .

เกริ่นเห็นไวจริงตกต่ำของเธอลงในเก้าอี้และได้ยินเธอเริ่มร้องไห้ เขาเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ และเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ให้แสงปรบมือตลอดเวลา ไวส์เปิดตกใจเมื่อเธอได้ยินเขาตบมือ และพยายามปกปิดใบหน้าของเธอ แล้วเขาก็เห็นน้ำตาของเธอ . . . . .

" ไวส์ นั่นคือ . . . . . . . สุดยอดผมไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการที่สวยงามเสียงของคุณ . " เฮรัลด์ยิ้มเบาๆ แน่ใจว่า เธอเกือบจะฆ่าเขา บนหลังคาไม่ได้เป็นชั่วโมงแล้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่เขาไม่สามารถพบมันโมโหใส่เธอ มันอาจจะเป็นความจริงที่ว่าเธอเกือบจะถูกต้องแล้ว หรืออาจจะได้รับความรู้สึกว่าเขารู้ว่าจะต้องอาศัยข้างในเขา

" ประกาศ . . . . . . . ไปให้พ้นจากฉัน ฉันไม่ต้องการเห็นหรือได้ยิน" ไวส์ออกจากเก้าอี้ของเธอ และจับมือเธอขึ้น defensively

" ไวส์ แค่ให้ฉันได้พูด - " ข่าวถูกผลักกลับ และ ไวซ์ยังคงรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา .

" ไม่ ! ฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินมัน ! คุณฆ่าคนที่สำคัญกับผมและคุณทำลายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของ บริษัท ของครอบครัวของฉัน ไวส์ ไปเจาะข่าว แต่เขาก็จับข้อมือของเธอ ก่อนที่เธอจะเธอดิ้นรนภายใต้เงื้อมมือของเขาแต่มันก็ไร้ความหมาย เขาถือของบริษัท เธอพยายามดิ้นออก แต่ก่อนที่เธอจะได้เต็มไปถือของเขา เธอรู้สึกบางอย่างแนบชิดกับริมฝีปากของเธอ มันคือความรู้สึกตกใจของเธอ และก่อนที่เธอจะนึกได้เอง หรือแม้แต่รับรู้ความรู้สึกที่แท้จริงมันก็หายไป เธอเห็นเกริ่นผละจากหล่อน

" ไวส์ ได้โปรดฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินคุณตะโกนและกรีดร้องใส่ฉัน ตอนนี้ผมรู้สึกว่าไม่มีอะไร แต่ความเกลียดชังที่มีต่อถือ บริษัท ฝุ่น สำหรับสิ่งที่พวกเขาทำกับฉัน และเมื่อฉันมาที่นี่เพื่อเตือนฉันพยายามควบคุมโทสะบอกตัวเองว่าหลังจากคุณปู่เสียชีวิต ฉันมีปัญหากับ SDC .ฉันมาเพื่อเตือนหวังที่จะหนีจากมันทั้งหมดและผมก็ทำ แต่เมื่อฉันได้พบกับทับทิม และเธอบอกว่าเธอเพื่อนร่วมทีม ผมรู้ว่าผมจะไม่ทิ้งอดีตเอาไว้ข้างหลัง ผมเห็นคุณและขนาดเล็กที่เกลียดผมล้างเองเลย ผมเห็นคุณเป็นคนสวยแปลกที่ผมไม่สามารถอธิบายได้ฉันอยากให้ตัวเองเวลาที่จะควบคุมมันได้ และหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นบนหลังคาก่อนฉันคิดว่ามันจบลงแล้ว ได้โปรด ฉันไม่อยากทำอย่างนี้ได้เปล่า ผมไม่อยากให้คุณเกลียดผม ผมไม่เคยแตะต้องคุณปู่ฉันออกจากบริเวณนั้น เมื่อฉันตระหนักว่าฉันอาจจะทำลายชีวิตของฉัน พวกเขาอย่างต่อเนื่องก็ไม่ฉัน ฉันทำมันไม่ได้" เกริ่นเริ่มสะอื้นแล้วจับของไวส์ ' มือ ไวซ์ยืนตกใจพยายามจะรู้สึกเหมือนกันความรู้สึกของริมฝีปากบนของเขา ในขณะที่ข่าวเป็นยังพยายามที่จะได้ยินสิ่งที่เขาพูด

" h-herald . ทั้งหมดนี่คือสิ่งที่คุณพูด ? คุณไม่ได้พยายามที่จะทำสิ่งที่จะได้รับในด้านดีของฉัน " ไวส์พยายามเก็บเสียงหนัก แต่ก็ลังเล

" แน่นอนถ้าฉันบอกคนที่ฉันรักพวกเขา ฉันหมายถึงมันทุกหยดของฉันถูก ฉันไม่ได้หยาบคายกับใคร " ประกาศล้มหัวเข่าของเขาและสะอื้น . มันน่าสงสาร ไวส์ที่ถกเถียงกันอยู่ในหัวของเธอ และเขาได้กับองค์กรเดียวกันที่ฆ่ามากมายของครอบครัวของเธอและเพื่อน แต่ไม่มีเสียงในหัวของเธอบอกเธอให้เขานะที่เขาไม่รับผิดชอบปัญหาของเธอ และถ้าอะไรมันคือครอบครัวของเธอรับผิดชอบทุกข์ของเขา . . . . . .

" เฮรัลด์ คุณยังไม่สมควรได้รับการให้อภัย คุณมีหลายอย่างที่ต้องทำและ ผมโกรธโดยการมีส่วนร่วมกับเขี้ยวขาว " ไวซ์วางด้านหน้าเย็นและ Herald หัวใจแตกได้ยินมัน . แต่ผมจะให้เข้าไปในความคิดของบาง พิจารณา สิ่งที่คุณเคยบอกฉันผมต้องการเวลาที่จะตัดสินใจว่าผมรู้สึกเต็มที่ เพราะฉันมีความคิดที่ขัดแย้งกันในขณะนี้ . " หู Herald ก็บินขึ้นและตาของเขาก็กว้าง

" ขอบคุณ คุณไวส์ ผมสัญญาว่า ผมไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องในอดีต และผมจะพยายามเต็มที่ เพื่อทำสิ่งที่ถูกต้องสำหรับคุณ . " ข่าวบีม . เขาคว้ามือมาปิดไว เธอกอดเธอยอมรับมันได้แต่ถอยหนีทันที หลังจากกอด

" อย่าสับสนนี้กับอัตโนมัติการให้อภัยนะ ผมจะสัญญาว่า จะเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณเคยพูดระหว่างเราตราบใดที่คุณให้สัญญาว่าคุณจะเปลี่ยนไป และจะไม่เชื่อมโยงกับเขี้ยวขาว " ไวส์เดินผ่านเกริ่นที่หันมาเห็นเธอเดินออกจากห้องกลับไปยังทางเข้า

" ฉันสัญญาคุณไวส์ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ฉันสามารถเก็บมันไว้ " เฮรัลด์พูดกับตัวเองและเอาที่นั่งในเก้าอี้ที่ยังเหลืออยู่ในห้อง เป็นเสียงข้อความเข้ามา beeped จากแท็บเล็ตของเขาและเขาได้เปิดขึ้นเพื่อดูข้อความใหม่ เปิดอ่านข้อความที่เขาเห็นมันได้มาจากแหล่งข้อมูลภายนอกที่ไม่รู้จักข้อมูลของแท็บเล็ตข้อความที่เพียงแค่อ่านไม่พลาดผม ' และประกาศปิด กลับมานั่งคิดถึงสิ่งที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

______________________________________________________________________________

ไวขึ้นไปบนเตียงเธอครบเครื่องในชุดนอนและอภิปรายแนวคิดของการให้อภัย เฮรัลด์ในมือข้างหนึ่งเขาคือสมาชิกขององค์กรหินของงอเฟานัรุนแรงทำร้าย SDC และส่วนที่เหลือของมนุษยชาติ แต่แล้วอีกครั้งแล้วเบลคและพวกเขาดูเหมือนจะทำดีในขณะนี้ จากนั้นในมืออื่น ๆเป็นคำสารภาพ Herald และไวส์ ' เองผสมความรู้สึก เธอพักข้างและตัดสินสำหรับ figuring ออกในตอนเช้าก่อนที่จะลอยเข้าไปในไม่สบายนอน