DiscussionThe results of Experiment

Discussion
The results of Experiments 1A–C indicate that renewal of conditioned taste aversion occurs upon return to the condition-ing context. However, another possibility is that the change of context unconditionally disturbed fluid intakes in general.Although we cannot completely reject this possibility, it seems quite unlikely, at least in Experiment 1C, for the following reasons. First, both contexts were equally familiar to the rats as each context had been presented once a day throughout the experiment. Thus, disinhibition of the extinguished aversion by the changed context must have been minimal. Second, as reported above, the context change between the last extinction day and the test day did not affect the amount of tap water intake in the afternoon session. Namely, the suppressive effect was specific to the target taste solution.
Experiments 1A–C have demonstrated that renewal of the taste aversion occurs not only after the constant extinction treatment, but also following the graded extinction treatment. Furthermore, according to visual inspection of the averagedata shown in Figs. 1–3, the magnitude of renewal was nominally larger in rats treated in the graded extinction paradigm thanin the constant extinction rats. In addition, separate 2 (context) × 2 (day) ANOVAs yielded a significant interaction only for thegraded extinction rats in all of the experiments reported. This claim, however, needs further empirical substantiation, becausethe triple interaction of 2 (extinction procedure) × 2 (context) × 2 (day) factors was not significant in any of experiments.It should be pointed out that the two extinction procedures in the present study included an aspect of counter conditioning,because rats were motivated and allowed to drink fluid from the bottles in the extinction phase. Furthermore, rats that underwent graded extinction were given a compound solution of target NaCl and favorable sucrose in the initial days of extinction. Accordingly, the renewal effects observed here, especially in the graded extinction rats, might have been considered as renewal of responding eliminated by counter conditioning upon return to the acquisition context (Peck &Bouton, 1990; Thomas, Cutler, & Novak, 2012).The final point to be discussed with regard to the results of Experiments 1A–C is a relatively rapid extinction of conditioned taste aversion in Context B, compared with Context A. This is inconsistent with the findings of several previous taste aversion studies that reported similar extinction performance in Contexts A and B (Bernal-Gamboa et al., 2012; Fujiwara et al., 2012;Rosas & Bouton, 1997, 1998; Rosas, Callejas-Aguilera, Ramos-Álvarez, & Abad, 2006). Rapid extinction in Context B was also present even if the familiarity of these two contexts was equal in Experiment 1C. Although we are unable to offer any certain explanation of this unique result, there is a possibility that the 2 sucrose pre-exposure sessions among the tap water sessions increased perceptual differentiation of Contexts A and B. After repeated presentations of tap water, an anomalous sweet taste during the morning session on the fifth day and a return to tap water in the afternoon session on the same day could focus rats’ attention on the background contexts. Switching the context-fluid combination on the sixth day might have motivated rats to look again for any cues in the environment. Such searching activities could not help revealing any valid cues in this case, but they could facilitate the perceptual differentiation of background contexts (see Rosas et al., 2006, for anattentional theory of context-processing). Another account of the effect of context change on extinction in our setting comes from a recent report by Bouton, Todd, and León, 2014; (see also Bouton, Todd, Vurbic, & Winterbauer, 2011; Todd, 2013),who claimed that the background context can strongly regulate instrumental (or operant) responding. Some instrumental contingency might have been taking place in our generalized bait-shyness preparation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผลการทดลอง 1A – C ระบุว่า ของ aversion รสปรับอากาศเกิดขึ้นเมื่อกลับไปยังบริบทเงื่อนไข-ไอเอ็นจี อย่างไรก็ตาม อีกประการหนึ่งคือ ว่า การเปลี่ยนแปลงของบริบทอนาคตรบกวนภาคของเหลวทั่วไป ถึงแม้ว่าเราไม่สามารถปฏิเสธความเป็นไปได้นี้อย่างสมบูรณ์ เหมือนไม่น่ามาก น้อยในทดลอง 1C เหตุผลต่อไปนี้ ครั้งแรก ทั้งบริบทได้เท่า ๆ กันคุ้นเคยหนู ตามแต่ละบริบทได้ถูกนำเสนอเมื่อวันทดลอง ดังนั้น disinhibition aversion extinguished ตามบริบทเปลี่ยนแปลงต้องได้น้อยที่สุด สอง ตามรายงานข้างต้น เปลี่ยนบริบทระหว่างวันดับสุดท้ายและวันทดสอบได้ไม่มีผลต่อจำนวนบริโภคน้ำประปาในช่วงบ่าย คือ ผล suppressive ถูกเฉพาะโซลูชันรสเป้าหมายทดลอง 1A – C ได้แสดงว่า อายุของ aversion รสเกิดขึ้นไม่เพียง หลังการรักษาสูญพันธุ์คง แต่ยัง ต่อการสูญพันธุ์มีการจัดระดับรักษา นอกจากนี้ ตามตรวจสอบภาพของ averagedata ที่แสดงใน Figs. 1 – 3 ขนาดของอายุมีนาม ใหญ่หนูถือว่าในธานินทร์กระบวนทัศน์สูญพันธุ์มีการจัดระดับหนูคงสูญพันธุ์ นอกจากนี้ แยก 2 (บริบท) × 2 (วัน) ANOVAs ผลการโต้ตอบที่สำคัญสำหรับหนูดับ thegraded ในการทดลองรายงานเท่านั้น เรียกร้องนี้ อย่างไรก็ตาม ความต้องการเพิ่มเติม substantiation ประจักษ์ เนื่องจากการโต้ตอบที่สามของ (กระบวนการสูญพันธุ์) 2 × 2 (บริบท) × 2 (วัน) ปัจจัยสำคัญในการทดลองไม่ มันควรจะชี้ให้เห็นว่า ตอนดับสองในการศึกษาปัจจุบันรวมข้อมูลด้านเคาน์เตอร์ปรับ เพราะหนูมีแรงจูงใจ และสามารถดื่มน้ำจากขวดในระยะสูญพันธุ์ นอกจากนี้ หนูที่รับดับที่มีการจัดระดับได้รับโซลูชันเป้าหมาย NaCl และซูโครสอันซับซ้อนในวันเริ่มต้นของการสูญพันธุ์ ตาม ผลต่อตรวจสอบที่นี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหนูมีการจัดระดับดับ อาจมีถือเป็นของตอบสนองผู้ที่ถูกคัดออก โดยปรับการนับเมื่อมีการส่งคืนการซื้อ (เป็ก & Bouton, 1990 Thomas, Cutler และโนวัค 2012 ในฮวาร์) จุดสุดท้ายจะอภิปรายเกี่ยวกับผลของการทดลอง 1A – C คือ ดับ aversion รสอากาศในบริบท B เปรียบเทียบกับบริบทอ.ค่อนข้างรวดเร็ว ซึ่งไม่สอดคล้องกับผลการวิจัยหลายก่อนหน้ารส aversion ศึกษาที่รายงานคล้ายดับประสิทธิภาพในบริบท A และ B (Bernal Gamboa et al., 2012 ฟุจิวะ et al., 2012 โรงแรมโรแซสการ์และ Bouton, 1997, 1998 โรงแรมโรแซสการ์ สติ นา Callejas, Ramos Álvarez และอา บัด 2006) ดับอย่างรวดเร็วในบริบท B ยังเป็นปัจจุบันแม้ว่าความคุ้นเคยของบริบทเหล่านี้สองถูกทดลอง 1 ซีเท่ากัน ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถให้คำอธิบายบางอย่างของผลลัพธ์นี้เฉพาะ มีความเป็นไปได้ที่เซสชันการเปิดรับแสงก่อนซูโครส 2 ระหว่างรอบเวลาน้ำประปาเพิ่มขึ้น perceptual สร้างความแตกต่างของบริบทที่ A และ b หลังจากที่นำเสนอซ้ำน้ำประปา มีรสชาติหวาน anomalous ระหว่างช่วงเช้าในวันห้าและกลับไปแตะน้ำในช่วงบ่ายในวันเดียวสามารถเน้นความสนใจของหนูบริบทพื้นหลัง สลับกันบริบทของเหลวในวันหกอาจมีแรงจูงใจหนูอีกหาสัญลักษณ์ใด ๆ ในสภาพแวดล้อม ต่าง ๆ เช่นการค้นหาสามารถช่วยการเปิดเผยใด ๆ สัญลักษณ์ที่ถูกต้องในกรณีนี้ แต่พวกเขาสามารถช่วยสร้างความแตกต่าง perceptual ของบริบทเบื้องหลัง (ดูโรงแรมโรแซสการ์และ al., 2006, anattentional ทฤษฎีของบริบทการประมวลผล) บัญชีอื่นของผลของการเปลี่ยนแปลงของบริบทในดับในของเรามาจากรายงานล่าสุด โดย Bouton ทอดด์ แคว้น 2014 (ดู Bouton ทอดด์ Vurbic, & Winterbauer, 2011 ทอดด์ 2013) ซึ่งอ้างว่า บริบทพื้นหลังสามารถขอควบคุมบรรเลง (หรือ operant) ตอบสนอง ฉุกเฉินเครื่องมือบางอย่างอาจได้รับการในเตรียมเหยื่อเมจแบบทั่วไปความไม่กล้าของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายผลการทดลอง 1A-C แสดงให้เห็นว่าการต่ออายุของความเกลียดชังรสชาติปรับอากาศเกิดขึ้นเมื่อกลับไป context สภาพไอเอ็นจี
แต่ความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือว่าการเปลี่ยนแปลงของบริบทรบกวนโดยไม่มีเงื่อนไขบริโภคของเหลวใน general.Although เราไม่สามารถปฏิเสธความเป็นไปได้อย่างสมบูรณ์นี้ก็ดูเหมือนว่าไม่น่ามากอย่างน้อยใน 1C ทดลองด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้ ครั้งแรกบริบททั้งสองอย่างเท่าเทียมกันที่คุ้นเคยกับหนูเป็นแต่ละบริบทได้รับการเสนอวันละครั้งตลอดการทดลอง ดังนั้น disinhibition ของความเกลียดชังดับบริบทการเปลี่ยนแปลงจะต้องได้รับน้อยที่สุด ประการที่สองตามที่รายงานข้างต้นการเปลี่ยนแปลงบริบทระหว่างวันสูญเสียที่ผ่านมาและวันที่ทดสอบไม่ได้ส่งผลกระทบต่อจำนวนเงินของการบริโภคน้ำประปาในช่วงบ่าย กล่าวคือผลปราบเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่เฉพาะเจาะจงเพื่อรสชาติเป้าหมาย.
ทดลอง 1A-C ได้แสดงให้เห็นว่าการต่ออายุของความเกลียดชังรสชาติที่เกิดขึ้นไม่เพียง แต่หลังการรักษาสูญพันธุ์อย่างต่อเนื่อง แต่ยังรักษาต่อไปนี้การสูญเสียอย่างช้า ๆ นอกจากนี้ตามการตรวจสอบภาพของ averagedata ที่แสดงในมะเดื่อ 1-3 ขนาดของการต่ออายุเป็นนามที่มีขนาดใหญ่ในหนูที่ได้รับการรักษาในกระบวนทัศน์การสูญพันธุ์อย่างช้าธานินทร์หนูสูญพันธุ์อย่างต่อเนื่อง นอกจากแยก 2 (บริบท) × 2 (วัน) ANOVAs ผลปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญเพียง แต่สำหรับหนู thegraded การสูญเสียในทุกการทดลองที่มีการรายงาน การเรียกร้องนี้ แต่ต้องการพิสูจน์เชิงประจักษ์ต่อ becausethe ปฏิสัมพันธ์สาม 2 (ขั้นตอนการสูญพันธุ์) × 2 (บริบท) × 2 (วัน) ปัจจัยที่ไม่มีนัยสำคัญในใด ๆ ของ experiments.It ควรจะชี้ให้เห็นว่าทั้งสองขั้นตอนในการสูญเสีย การศึกษาปัจจุบันรวมถึงแง่มุมของเครื่องที่เคาน์เตอร์เพราะหนูมีแรงจูงใจและได้รับอนุญาตให้ดื่มน้ำจากขวดในขั้นตอนการสูญพันธุ์ นอกจากนี้หนูที่ได้รับการสูญเสียอย่างช้า ๆ ได้รับการแก้ปัญหาสารเป้าหมายของโซเดียมคลอไรด์และน้ำตาลซูโครสที่ดีในวันแรกของการสูญพันธุ์ ดังนั้นผลกระทบต่ออายุข้อสังเกตที่นี่โดยเฉพาะในหนูสูญพันธุ์อย่างช้า ๆ อาจได้รับการพิจารณาเป็นต่ออายุของการตอบสนองโดยการกำจัดเครื่องนับเมื่อกลับกับบริบทการเข้าซื้อกิจการ (Peck และ Bouton, 1990; โทมัสมีดและโนวัค 2012) ได้โดยง่าย จุดสุดท้ายที่จะกล่าวถึงเรื่องที่เกี่ยวกับผลของการทดลอง 1A-C ที่มีการสูญเสียเป็นอย่างรวดเร็วค่อนข้างเกลียดชังรสชาติปรับอากาศในบริบท B เมื่อเทียบกับบริบท A. นี้ไม่สอดคล้องกับผลการวิจัยของการลิ้มรสหลายครั้งก่อนหน้าการศึกษาความเกลียดชังที่มีการรายงานผลการดำเนินงานการสูญเสียที่คล้ายกัน ในบริบท A และ B (Bernal-Gamboa et al, 2012;. ฟูจิวาระ et al, 2012;. & Rosas Bouton, 1997, 1998; ซ๊า Callejas-Aguilera, รามอส-Álvarezและ Abad 2006) การสูญพันธุ์อย่างรวดเร็วในบริบท B ยังคงอยู่แม้ว่าความคุ้นเคยของทั้งสองบริบทเท่ากับในการทดลองที่ 1C ถึงแม้ว่าเราจะไม่สามารถที่จะให้คำอธิบายบางอย่างของผลที่ไม่ซ้ำกันนี้มีความเป็นไปได้ว่า 2 ซูโครสประชุมก่อนการประชุมในหมู่การสัมผัสน้ำประปาเพิ่มขึ้นความแตกต่างของการรับรู้บริบท A และ B หลังจากที่นำเสนอซ้ำของน้ำประปาที่มีความผิดปกติหวาน ลิ้มรสในช่วงเช้าวันที่วันที่ห้าและผลตอบแทนให้กับน้ำประปาในช่วงบ่ายในวันเดียวกันจะเน้นความสนใจของหนู 'ในบริบทพื้นหลัง การสลับรวมกันบริบทของเหลวในวันที่หกอาจจะมีหนูแรงจูงใจที่จะดูอีกครั้งสำหรับความหมายใด ๆ ในสภาพแวดล้อม กิจกรรมการค้นหาดังกล่าวไม่สามารถช่วยเผยให้เห็นความหมายที่ถูกต้องใด ๆ ในกรณีนี้ แต่พวกเขาจะอำนวยความสะดวกในการรับรู้ของความแตกต่างบริบทพื้นหลัง (ดู Rosas et al., 2006 สำหรับทฤษฎีของการประมวลผล anattentional บริบท) บัญชีของผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงในบริบทของการสูญเสียในการตั้งค่าของเรามาจากรายงานล่าสุดจาก Bouton, ทอดด์และเลออน 2014; (เห็น Bouton, ทอดด์ Vurbic และ WINTERBAUER 2011; ทอดด์ 2013) ผู้ซึ่งอ้างว่าบริบทพื้นหลังอย่างมากสามารถควบคุมเครื่องมือ (หรือผ่าตัด) การตอบสนอง บางเครื่องมือฉุกเฉินอาจจะได้รับที่เกิดขึ้นในการจัดทำเหยื่อความประหม่าทั่วไปของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอคุณไม่ชอบเล่นเฟสบุ๊คหรอ