Cellulose has no taste, is odorless

Cellulose has no taste, is odorless, is hydrophilic with the contact angle of 20–30,[13] is insoluble in water and most organic solvents, is chiral and is biodegradable. It was shown to melt at 467 °C in 2016.[14] It can be broken down chemically into its glucose units by treating it with concentrated acids[which?] at high temperature.[citation needed]

Cellulose is derived from D-glucose units, which condense through β(1→4)-glycosidic bonds. This linkage motif contrasts with that for α(1→4)-glycosidic bonds present in starch, glycogen, and other carbohydrates. Cellulose is a straight chain polymer: unlike starch, no coiling or branching occurs, and the molecule adopts an extended and rather stiff rod-like conformation, aided by the equatorial conformation of the glucose residues. The multiple hydroxyl groups on the glucose from one chain form hydrogen bonds with oxygen atoms on the same or on a neighbor chain, holding the chains firmly together side-by-side and forming microfibrils with high tensile strength. This confers tensile strength in cell walls, where cellulose microfibrils are meshed into a polysaccharide matrix.


A triple strand of cellulose showing the hydrogen bonds (cyan lines) between glucose strands

Cotton fibres represent the purest natural form of cellulose, containing more than 90% of this polysaccharide.
Compared to starch, cellulose is also much more crystalline. Whereas starch undergoes a crystalline to amorphous transition when heated beyond 60–70 °C in water (as in cooking), cellulose requires a temperature of 320 °C and pressure of 25 MPa to become amorphous in water.[15]

Several different crystalline structures of cellulose are known, corresponding to the location of hydrogen bonds between and within strands. Natural cellulose is cellulose I, with structures Iα and Iβ. Cellulose produced by bacteria and algae is enriched in Iα while cellulose of higher plants consists mainly of Iβ. Cellulose in regenerated cellulose fibers is cellulose II. The conversion of cellulose I to cellulose II is irreversible, suggesting that cellulose I is metastable and cellulose II is stable. With various chemical treatments it is possible to produce the structures cellulose III and cellulose IV.[16]

Many properties of cellulose depend on its chain length or degree of polymerization, the number of glucose units that make up one polymer molecule. Cellulose from wood pulp has typical chain lengths between 300 and 1700 units; cotton and other plant fibers as well as bacterial cellulose have chain lengths ranging from 800 to 10,000 units.[6] Molecules with very small chain length resulting from the breakdown of cellulose are known as cellodextrins; in contrast to long-chain cellulose, cellodextrins are typically soluble in water and organic solvents.

Plant-derived cellulose is usually found in a mixture with hemicellulose, lignin, pectin and other substances, while bacterial cellulose is quite pure, has a much higher water content and higher tensile strength due to higher chain lengths.[6]:3384

Cellulose is soluble in Schweizer's reagent, cupriethylenediamine (CED), cadmiumethylenediamine (Cadoxen), N-methylmorpholine N-oxide, and lithium chloride / dimethylacetamide.[17] This is used in the production of regenerated celluloses (such as viscose and cellophane) from dissolving pulp. Cellulose is also soluble in many kinds of ionic liquids.[18]

Cellulose consists of crystalline and amorphous regions. By treating it with strong acid, the amorphous regions can be broken up, thereby producing nanocrystalline cellulose, a novel material with many desirable properties.[19] Recently, nanocrystalline cellulose was used as the filler phase in bio-based polymer matrices to produce nanocomposites with superior thermal and mechanical properties.[20]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซลลูโลสไม่มีรส ไม่มีกลิ่น เป็นน้ำกับผู้ติดต่อมุม 20 – 30, [13] เป็นละลายในน้ำและตัวทำละลายอินทรีย์มากที่สุด เป็นสารเคมี chiral อนุ และถูกย่อยสลาย มันแสดงให้เห็นถึง 467 ° C ละลายใน 2016 [14]สามารถแบ่งสารเคมีเป็นหน่วยของกลูโคส โดยการรักษาด้วยกรดเข้มข้น [ซึ่ง] ที่อุณหภูมิสูงได้ [แก้]เซลลูโลสที่ได้มาจาก D-กลูโคสหน่วย ที่บีบผ่านβ (1→4) -glycosidic พันธบัตร ลายนี้สัมพันธ์กับความแตกต่างกับที่α (1→4) -พันธะ glycosidic ปัจจุบันในแป้ง ไกลโคเจน และคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ เซลลูโลสเป็นพอลิเมอร์โซ่ตรง: ซึ่งแตกต่างจากแป้ง ไม่มีขดม้วนหรือสาขาเกิดขึ้น และโมเลกุล adopts การขยาย และค่อนข้างแข็งคันเหมือนโครงสร้าง โดยโครงสร้างเส้นศูนย์สูตรตกค้างกลูโคส หลายกลุ่มไฮดรอกบนกลูโคสจากห่วงโซ่หนึ่งฟอร์มพันธะกับออกซิเจนอะตอมเดียวกัน หรือ บน โซ่เพื่อนบ้าน ถือโซ่แน่นโดด--เคียงข้าง และ microfibrils มีความแข็งแรงสูงขึ้นรูป นี้คำตอบแรงในผนังเซลล์ ที่ microfibrils เซลลูโลสมีหน้าแบบตาข่ายลงในเมทริกซ์ polysaccharideฝีมือยอดเยี่ยมของเซลลูโลสที่แสดงพันธะ (สายฟ้า) ระหว่างเส้นน้ำตาลกลูโคสเส้นใยฝ้ายเป็นตัวแทนแบบธรรมชาติบริสุทธิ์ของเซลลูโลส ที่ประกอบด้วยมากกว่า 90% ของ polysaccharide นี้เมื่อเทียบกับแป้ง เซลลูโลสยังเป็นผลึกมากขึ้น ในขณะที่แป้งผ่านผลึกเปลี่ยนไปเมื่อถูกความร้อนเกิน 60 – 70 ° C ในน้ำเช่นการทำอาหาร), เซลลูโลสต้องอุณหภูมิ 320 องศาเซลเซียสและความดันของ MPa 25 จะกลายเป็นไปในน้ำ [15]โครงสร้างผลึกแตกต่างกันหลายของเซลลูโลสเป็นที่รู้จัก ที่สอดคล้องกับตำแหน่งของพันธะไฮโดรเจนภาย ในเส้น และระหว่าง เป็นธรรมชาติเซลลูโลสเซลลูโลสฉัน กับโครงสร้าง Iα และ Iβ อุดมเซลลูโลสผลิต โดยแบคทีเรียและสาหร่ายใน Iα ในขณะที่เซลลูโลสของพืชสูงขึ้นประกอบด้วย Iβ เซลลูโลสในเส้นใยเซลลูโลสอาศัยเป็นเซลลูโลส II การแปลงของฉันกับเซลลูโลส II เป็น irreversible แนะนำเซลลูโลสผมว่า metastable เซลลูโลสและเซลลูโลส II มีเสถียรภาพ เคมีต่าง ๆ จึงเป็นไปได้ในการผลิตโครงสร้างเซลลูโลสเซลลูโลสและ III IV [16]คุณสมบัติมากมายของเซลลูโลสพึ่งเป็นโซ่ยาวหรือปริญญา polymerization จำนวนของหน่วยกลูโคสหนึ่งโมเลกุลพอลิเมอร์ที่ เซลลูโลสจากเยื่อไม้มีความยาวโซ่โดยทั่วไประหว่าง 1700 และ 300 หน่วย ผ้าฝ้าย และอื่น ๆ เส้นใยพืช เป็นแบคทีเรียเซลลูโลสมีโซ่ยาวตั้งแต่ 800 ถึง 10,000 หน่วย [6] โมเลกุล มีความยาวโซ่ขนาดเล็กที่เกิดจากการสลายของเซลลูโลสจะเรียกว่า cellodextrins ตรงกันข้ามกับโซ่ยาวเซลลูโลส cellodextrins มักจะละลายในน้ำและตัวทำละลายอินทรีย์เซลลูโลสที่ได้มาจากพืชคือมักจะพบในส่วนผสมที่มี hemicellulose ลิกนิ เพคติ นและ สารอื่น ๆ ในขณะที่แบคทีเรียเซลลูโลสบริสุทธิ์ค่อนข้าง มีน้ำสูง และเนื้อหาแรงเนื่องจากความยาวโซ่สูงสูงมาก [6]: 3384เซลลูโลสเป็นละลายในน้ำยาของชไว cupriethylenediamine (CED), cadmiumethylenediamine (Cadoxen), N methylmorpholine N-ออกไซด์ และลิเธียมคลอไรด์ / dimethylacetamide [17] นี้จะใช้ในการผลิต celluloses อาศัย (เช่นเส้นใยวิสคอสและกระดาษแก้ว) จากละลายเยื่อ เซลลูโลสเป็นยังละลายได้ในหลายชนิดของเหลวไอออนิก [18]เซลลูโลสประกอบด้วยผลึก และสัณฐาน โดยการรักษาด้วยกรด ภูมิภาคสัณฐานสามารถแตกออก จึงผลิตเซลลูโลส nanocrystalline วัสดุใหม่ ด้วยคุณสมบัติมากมาย [19] เมื่อเร็ว ๆ นี้ เซลลูโลส nanocrystalline ใช้เป็นขั้นตอนฟิลเลอร์ในเมทริกซ์พอลิเมอร์ชีวภาพในการผลิตสิทเหล่า มีคุณสมบัติเชิงกล และความร้อนที่เหนือกว่า [20]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซลลูโลสไม่มีรสไม่มีกลิ่นเป็น hydrophilic กับมุมสัมผัส 20-30 [13] ไม่ละลายในน้ำและตัวทำละลายอินทรีย์ส่วนใหญ่เป็น chiral และย่อยสลาย มันแสดงให้เห็นที่จะละลายที่ 467 องศาเซลเซียสในปี 2016 [14] มันจะถูกทำลายลงทางเคมีเป็นหน่วยกลูโคสของตนโดยการรักษาด้วยกรดเข้มข้น [ซึ่ง?] ที่อุณหภูมิสูง. [อ้างจำเป็น]

เซลลูโลสที่ได้รับมาจากหน่วยงาน D-กลูโคสซึ่งรวมตัวผ่านβ (1 → 4) พันธบัตร -glycosidic บรรทัดฐานการเชื่อมโยงนี้แตกต่างกับที่α (1 → 4) พันธบัตร -glycosidic อยู่ในแป้งไกลโคเจนและคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ เซลลูโลสเป็นพอลิเมอโซ่ตรง: แตกต่างจากแป้งไม่มีขดลวดหรือแขนงเกิดขึ้นและโมเลกุล adopts ก้านเหมือนโครงสร้างการขยายและค่อนข้างแข็งรับความช่วยเหลือจากโครงสร้างเส้นศูนย์สูตรของสารตกค้างกลูโคส หลายกลุ่มไฮดรอกซิบนกลูโคสจากห่วงโซ่หนึ่งรูปแบบพันธบัตรไฮโดรเจนกับออกซิเจนอะตอมบนเดียวกันหรือในห่วงโซ่เพื่อนบ้านถือโซ่ด้วยกันอย่างมั่นคงด้านโดยด้านข้างและ microfibrils ขึ้นรูปที่มีความแข็งแรงทนแรงดึงสูง นี้ฟาโรห์ความต้านทานแรงดึงในผนังเซลล์ที่ microfibrils เซลลูโลสจะ meshed เป็นเมทริกซ์ polysaccharide.


สาระสามเซลลูโลสแสดงพันธบัตรไฮโดรเจน (เส้นสีฟ้า) ระหว่างเส้นกลูโคส

เส้นใยฝ้ายแทนรูปแบบธรรมชาติบริสุทธิ์ของเซลลูโลสที่มีมากกว่า 90% ของ polysaccharide นี้.
เมื่อเทียบกับแป้งเซลลูโลสยังเป็นผลึกมากขึ้น ขณะที่แป้งผ่านผลึกจะเปลี่ยนสัณฐานเมื่อได้รับความร้อนเกิน 60-70 องศาเซลเซียสในน้ำ (ในขณะที่การปรุงอาหาร), เซลลูโลสต้องมีอุณหภูมิ 320 องศาเซลเซียสและความดันของ 25 เมกะปาสคาลที่จะกลายเป็นอสัณฐานในน้ำ. [15]

หลายโครงสร้างผลึกที่แตกต่างกัน เซลลูโลสเป็นที่รู้จักกันที่สอดคล้องกับสถานที่ตั้งของพันธะไฮโดรเจนระหว่างและภายในเส้น เซลลูโลสเซลลูโลสธรรมชาติเป็นผมที่มีโครงสร้างและIαIβ เซลลูโลสที่ผลิตโดยแบคทีเรียและสาหร่ายอุดมในขณะที่Iαเซลลูโลสของพืชที่สูงขึ้นส่วนใหญ่ประกอบด้วยIβ เซลลูโลสในเส้นใยเซลลูโลสสร้างใหม่เป็นครั้งที่สอง การเปลี่ยนแปลงของเซลลูโลสเซลลูโลสผมไปครั้งที่สองกลับไม่ได้บอกว่าผมเป็นเซลลูโลส metastable เซลลูโลสและครั้งที่สองที่มีเสถียรภาพ ด้วยสารเคมีต่าง ๆ ก็เป็นไปได้ในการผลิตเซลลูโลสเซลลูโลส III และ IV โครงสร้าง. [16]

คุณสมบัติหลายเซลลูโลสขึ้นอยู่กับความยาวของห่วงโซ่หรือระดับของพอลิเมอจำนวนหน่วยกลูโคสที่ทำขึ้นหนึ่งพอลิเมอโมเลกุล เซลลูโลสจากเยื่อไม้มีความยาวโซ่ทั่วไประหว่าง 300 และ 1,700 หน่วย ผ้าฝ้ายและเส้นใยพืชอื่น ๆ รวมทั้งแบคทีเรียเซลลูโลสมีความยาวโซ่ตั้งแต่ 800 ถึง 10,000 หน่วย. [6] โมเลกุลที่มีความยาวโซ่ขนาดเล็กมากที่เกิดจากการสลายเซลลูโลสเป็นที่รู้จักกัน cellodextrins นั้น ในทางตรงกันข้ามกับเซลลูโลสโซ่ยาว, cellodextrins มักจะละลายในน้ำและตัวทำละลายอินทรีย์.

มาโรงงานเซลลูโลสมักจะพบในส่วนผสมกับเฮมิเซลลูโลสลิกนิน, เพคตินและสารอื่น ๆ ในขณะที่แบคทีเรียเซลลูโลสค่อนข้างบริสุทธิ์มีน้ำเพิ่มสูงขึ้นมาก เนื้อหาและความต้านทานแรงดึงสูงขึ้นเนื่องจากความยาวโซ่ที่สูงขึ้น [6]:. 3384

เซลลูโลสละลายในน้ำยา Schweizer ของ cupriethylenediamine (CED) cadmiumethylenediamine (Cadoxen) N-Methylmorpholine N-ออกไซด์และลิเธียมคลอไรด์ / dimethylacetamide [17]. นี้จะใช้ในการผลิต celluloses สร้างใหม่ (เช่นเหนียวและกระดาษแก้ว) จากการละลายเยื่อกระดาษ เซลลูโลสยังเป็นที่ละลายน้ำได้ในหลายชนิดของเหลวไอออนิก. [18]

เซลลูโลสประกอบด้วยผลึกและสัณฐานภูมิภาค โดยการรักษาด้วยกรดภูมิภาคสัณฐานสามารถหักขึ้นดังนั้นการผลิตเซลลูโลส nanocrystalline วัสดุนวนิยายที่มีคุณสมบัติที่พึงประสงค์จำนวนมาก. [19] เมื่อเร็ว ๆ นี้ nanocrystalline เซลลูโลสถูกใช้เป็นสารตัวเติมในเฟสชีวภาพที่ใช้เมทริกซ์ลีเมอร์ในการผลิตนาโนคอมพอสิตที่มีสมบัติทางความร้อนและเครื่องจักรกลที่เหนือกว่า. [20]