I Have a Dream Five score years ago

I Have a Dream

Five score years ago, a great American, in whose symbolic shadow we stand, signed the Emancipation Proclamation. This momentous decree came as a great beacon light of hope to millions of Negro slaves who had been searched in the flames of withering injustice. It came as a joyous daybreak to end the long night of captivity.

But one hundred years later, we must face the tragic fact that the Negro is still not free. One hundred years later, the life of the Negro is still sadly crippled by the manacles of segregation and the chains of discrimination. One hundred years later, the Negro lives on a lonely island of poverty in the midst of a vast ocean of material prosperity. One hundred years later, the Negro is still languished in the corners of American society and find himself an exile in his own land. So we have come here today to dramatize an appalling condition.

In a sense we have come to our nation’s Capital to cash a check. When the architects of our republic wrote the magnificent words of the Constitution and the Declaration of Independence, they were signing a promissory note to which every American was to fall heir. This note was the promise that all men, yes, black men as well as white men, would be guaranteed the unalienable rights of life, liberty, and the pursuit of happiness.

It is obvious today that America has defaulted on this promissory note insofar as her citizens of color are concerned. Instead of honoring this sacred obligation, America has given the Negro people a bad check; a check which has come back marked “insufficient funds.” But we refuse to believe that the bank of justice is bankrupt. We refuse to believe that there are insufficient funds in the great vaults opportunity of this nation. So we have come to cash this check—a check that will give us upon demand the riches of freedom and the security of justice. We have also come to this hallowed spot to remind America of the fierce urgency of now. This is no time engage in the luxury of cooling off or to take the tranquilizing drug of gradualism. Now is the time to make real the promises of Democracy. Now is the time to rise from the dark and desolate valley of segregation to open the doors of opportunity to all of God’s children. Now is the time to lift our nation from the quicksands of racial injustice to the solid rock of brother.

It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment and to underestimate the determination of the Negro. This sweltering summer of the Negro’s legitimate discontent will not pass until there is an invigorating autumn of freedom and equality. 1963 is not an end, but a beginning. Those who hope that the Negro needed to blow off steam and will now be content will have a rude awakening if the Nation returns to business as usual. There will be neither rest nor tranquility in America until the Negro is granted his citizenship rights. The whirlwinds of revolt will continue to shake the foundations of our Nation until the bright day of justice emerges.

But there is something that I must say to my people, who stand on the warm threshold which leads into the palace of justice. In the process of gaining our rightful place we must not be guilty of wrongful deeds. Let us not seek to satisfy our thirst for freedom by drinking from the cup of bitterness and hatred. We must forever conduct our struggle on the high plain of dignity and discipline. We must not allow our creative protest to degenerate into physical violence. Again and again we must rise to the majestic heights of meeting physical force with soul force. The marvelous new militancy, which has engulfed the Negro community, must not lead us to a distrust of all white people. For many of our white brothers, as evidenced by their presence here today, have come to realize that their presence here today, have come to realize that the destiny is tied up with our destiny and their freedom is inextricably bound to our freedom. We cannot walk alone.

And as we talk, we must make the pledge that we shall always march ahead. We cannot turn back. There are those who are asking the devotees of civil rights, “When will you be satisfied?” We can never be satisfied as long as the Negro is the victim of the unspeakable horrors of police brutality. We can never be satisfied as long as our bodies, heavy with the fatigue of travel, cannot gain lodging in the motels of the highways and the hotels of the cities. We can never be satisfied as long as a Negro in Mississippi cannot vote and a Negro in New York believes he has nothing for which to vote. No, no we are not satisfied, and we will not be satisfied until justice rolls down like waters and righteousness like a mighty stream.

I am not unmindful that some of you have come here out of great trails and tribulations. Some of you have come fresh from narrow jail cells. Some of you have come from areas where your quest for freedom left you battered by the storm of persecution and staggered by the winds of police brutality. You have been the veterans of creative suffering. Continue to work with the faith that unearned suffering is redemptive.

Go back to Mississippi, go back to Alabama, go back to South Carolina, go back to Georgia, go back to Louisiana, go back to the slums and ghettos of our modern cities, knowing that somehow this situation can and will be changed. Let us not wallow in the valley of despair.

I say to you today, my friends, that in spite of the difficulties of the moment I still have a dream. It is a dream deeply rooted in the American dream.

I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: “We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal.”

I have a dream that one day on the red hills of Georgia, the sons of former slaves and the sons of former slave owners will be able to sit down together at the table of brotherhood.

I have a dream that one day even the state of Mississippi , a desert state sweltering with the heat of injustice and oppression, will be transformed into an oasis of freedom and justice.

I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character.

I have a dream today.

I have a dream that one day the state of Alabama, whose governor’s lips are presently dripping with the words of interposition and multification, will be transformed into a situation where little black boys and black girls will be able to join hands with little white boys and white girls and walk together as sisters and brothers.

I have a dream.

I have a dream that one day every valley shall be exalted, every hill and mountain shall be made low, the rough places will be made plains, and the crooked places will be made straight, and the glory of the Lord shall be revealed, and all flesh shall see it together.

This is our hope. This is the faith with which I return to the South. With this faith we will be able to hew out of the mountain of despair a stone of hope. With this faith we will be able to transform the jangling discords of our nation into a beautiful symphony of brotherhood. With this faith we will be able to work together, to pray together, to struggle together, to go to jail together, to stand up for freedom together, knowing that we will be free one day.

This will be the day when all of God’s children will be able to sing with new meaning “My country’ tis of thee, sweet land of liberty, of thee I sing, Land where my fathers died, land of the pilgrim’s pride, from every mountainside, let freedom ring.”

And if America is to be a great nation this must become true. So let freedom ring from the prodigious hilltops of New Hampshire . Let freedom ring from the mighty mountains of New York . Let freedom ring from the heightening Alleghenies of Pennsylvania!

Let freedom ring from the snowcapped Rockies of Colorado!

Let freedom ring from the curvacious peaks of California !

But not only that; let freedom ring from Stone Mountain of Georgia!

Let freedom ring from Lookout Mountain of Tennessee!

Let freedom ring from every hill and mole hill of Mississippi. From very mountainside, let freedom ring.

When we let freedom ring, when we let it ring from every village and every hamlet, from every state and every city, we will be able to speed up that day when all God’s children, black men and white men, Jews and Gentiles, Protestants and Catholics, will be able to join hands and sing in the words of the old Negro spiritual: “Free at last! Free at last! Thank God Almighty, we are free at last!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความฝัน คะแนน 5 ปี อเมริกันดี ในเงาสัญลักษณ์เรายืน ลงนามประกาศเลิกทาส พระราชกฤษฎีกานี้ momentous มาเป็นเบคอนมากแสงความหวังล้านทาส Negro ที่ได้ค้นหาในเปลวไฟของ withering ความอยุติธรรม มาเป็นเดย์เบรกบัดจบคืนยาวของเชลย แต่หนึ่งร้อยปีต่อมา เราต้องเผชิญกับข้อเท็จจริงที่น่าเศร้าว่า Negro ที่ไม่ยังไม่ หนึ่งร้อยปีต่อมา ชีวิตของ Negro เป็นยังคงเศร้าง่อย manacles แบ่งแยกและโซ่เลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมา Negro อยู่บนเกาะโดดเดี่ยวความยากจนท่ามกลางมหาสมุทรเจริญวัสดุ หนึ่งร้อยปีต่อมา Negro เป็น languished ยังมุมของสังคมอเมริกัน และค้นหาตัวเองผู้ถูกเนรเทศในที่ดินของเขาเอง ดังนั้น เรามาที่นี่วันนี้ dramatize เงื่อนไขการไฮ ในความรู้สึก เราได้มาถึงเมืองหลวงของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกสาธารณรัฐของเราเขียนคำแห่งรัฐธรรมนูญและประกาศอิสรภาพ จะได้รับรองตั๋วที่อเมริกันทุกที่ตก heir หมายเหตุนี้สัญญาว่า ทั้งหมดผู้ชาย ใช่ คนดำ เป็น คนขาว จะได้รับประกันสิทธิ unalienable ชีวิต เสรีภาพ และการแสวงหาความสุขได้ ได้ชัดวันนี้ว่า อเมริกามีค่าเริ่มต้นบนตั๋วสัญญาใช้เงินนี้ insofar เป็นพลเมืองของเธอสีเกี่ยวข้อง แทน honoring ข้อผูกมัดนี้ศักดิ์สิทธิ์ อเมริกาให้คน Negro เช็คไม่ดี การตรวจสอบซึ่งได้กลับมาทำเครื่องหมาย "เงินไม่เพียงพอ" แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่า ความยุติธรรมของบุคคลล้มละลาย เราไม่เชื่อว่า มีเงินไม่เพียงพอในโอกาส vaults ดีของประเทศนี้ เพื่อให้เราได้มาเป็นเงินสดเช็คนี้โดยกาเครื่องหมายที่จะให้เราตามความมั่งคั่งของเสรีภาพและความปลอดภัยของความยุติธรรม นอกจากนี้เรายังได้มาถึงจุดนี้ hallowed เพื่อเตือนอเมริกาเร่งด่วนรุนแรงของวันนี้ เวลาไม่มีส่วนร่วมในความหรูหรา ของเย็น หรือใช้ยา tranquilizing ของ gradualism อยู่ ขณะนี้ เป็นเวลาที่ต้องการแท้จริงสัญญาของประชาธิปไตย ขณะนี้ เป็นเวลาที่จะเพิ่มขึ้นจากหุบเขามืด และอ้างว้างแบ่งแยกเพื่อเปิดประตูโอกาสทั้งหมดของพระ ขณะนี้ เป็นเวลาที่จะยกของประเทศจาก quicksands ของเชื้อชาติความอยุติธรรมหินแข็งของพี่ชาย มันจะร้ายแรงสำหรับประเทศมองข้ามของช่วงเวลา และกำหนดการ Negro ที่ประมาท นี้ร้อนระอุความ Negro พอใจที่ถูกต้องตามกฎหมายจะไม่ผ่านจนกว่าจะมีการร่วงอย่างเสรีภาพและความเสมอภาค 1963 ไม่สิ้นสุด แต่เริ่มต้น ผู้ที่หวังว่า Negro ต้องระเบิดปิดไอน้ำ และตอนนี้จะเป็นเนื้อหาจะมีความหยาบตื่นถ้าประเทศกลับไปธุรกิจตามปกติ จะไม่เหลือหรือความเงียบสงบในอเมริกาจน Negro ที่ให้สิทธิสัญชาติ Whirlwinds ของกบฏยังคงเขย่ารากฐานของประเทศของเราจนกว่าความยุติธรรมวันสดใสขึ้น แต่สิ่งที่ผมต้องพูดกับคนของฉัน คนที่ยืนบนขีดจำกัดอบอุ่นซึ่งเป็นวังของความยุติธรรม กำลังดึงดูดของเราเกิดมา เราต้องไม่ผิดศีลธรรมการกระทำความผิด อย่าไปตอบสนองความต้องการของเราเสรีภาพ โดยดื่มจากถ้วยของขื่นและความเกลียดชัง เราต้องดำเนินการดิ้นรนบนราบสูงของศักดิ์ศรีและวินัยตลอด เราต้องไม่ให้ปฏิเสธความคิดสร้างสรรค์ของเราเสื่อมโทรมเป็นความรุนแรงทางกายภาพ ครั้งแล้วครั้งเล่าเราต้องขึ้นไปสูงตระหง่านประชุมแรงจริง ด้วยแรงจิต ที่นี่ใหม่ militancy ซึ่งมีเรื่องชุมชน Negro ต้องไม่ทำเราระแวงคนขาวทั้งหมด สำหรับหลาย ๆ คนพี่น้องของเราสีขาว เห็นด้วยพวก นี่วันนี้ ได้มารู้ว่า สถานะของพวกเขาวันนี้ ได้มารู้ว่า จุดหมายปลายทางที่ผูกค่ากับชะตากรรมของเรา และเสรีภาพของพวกเขา inextricably กับเรา เราไม่สามารถเดินได้เพียงอย่างเดียว และเราพูด เราต้องทำให้คำสัญญาว่า เราจะจะก้าวเดินไป เราไม่หันกลับ มีผู้ขอเลือกสรรค์สิทธิพลเมือง "เมื่อคุณจะพอใจหรือไม่" เราไม่ได้พอใจตราบใดที่ Negro เป็นเหยื่อของความน่ากลัว unspeakable ของตำรวจโหด เราไม่ได้พอใจตราบใดที่ร่างกายของเรา หนัก ด้วยความเมื่อยล้าในการเดินทาง ไม่สามารถเข้าพักในโมเต็ลของทางหลวงและโรงแรมในเมือง เราไม่ได้พอใจตราบใดที่ Negro ในมิสซิสซิปปีไม่ลงคะแนน และ Negro ในนิวยอร์กเชื่อว่า เขามีอะไรที่จะลงคะแนน ไม่ ไม่มีเราไม่พอใจ และเราจะไม่พอใจจนกว่าความยุติธรรมกลิ้งลงน้ำและความชอบธรรมเช่นกระแสอันยิ่งใหญ่ ผมไม่ unmindful ว่า ของคุณมาที่นี่แนวมากและทุกข์ยาก บางท่านมาจากคุกแคบเซลล์สด บางท่านมาจากพื้นที่ที่การแสวงหาเสรีภาพซ้ายจากวิกฤต โดยพายุของการเบียดเบียน และเหลื่อมกัน โดยลมของตำรวจโหด คุณมีทหารผ่านศึกของทุกข์ที่สร้างสรรค์ ต่อการทำงาน ด้วยความเชื่อที่ว่าทุกข์ต่อไถ่ถอน ไปกลับมิสซิสซิปปี ไปกลับอลาบามา ไปกลับกับเซาท์แคโรไลนา กลับไปยังจอร์เจีย กลับไปหลุยเซียน่า กลับ slums และ ghettos เมืองของเราทันสมัย รู้สถานการณ์นี้อย่างใดที่สามารถ และจะถูกเปลี่ยนแปลง เราไม่กลิ้งในหุบเขาสิ้นหวัง ฉันบอกคุณวันนี้ เพื่อน ที่แม้ความยากลำบากของขณะนี้ ยังคงมีความฝัน มันเป็นความฝันที่ฝังลึกในความฝันอเมริกัน มีความฝันว่า วันหนึ่งประเทศนี้จะลุกฮือ และแห่งลัทธิแท้จริง: "เราถือสัจธรรมเหล่านี้เป็นวีรกรรม ที่ทุกคนล้วนเท่าเทียมกัน" มีความฝันว่าวันหนึ่งบนเนินเขาสีแดงของจอร์เจีย บุตรอดีตทาสและบุตรของเจ้าของทาสในอดีตจะได้นั่งลงที่อยู่ในตารางของพี่น้องกัน ฉันมีความฝันว่า วันหนึ่งแม้ในสถานะของมิสซิสซิปปี รัฐทะเลทรายระอุความกับความร้อนของความอยุติธรรมและการกดขี่ จะถูกเปลี่ยนเป็นของเสรีภาพและความยุติธรรม ฝันว่า เด็กน้อยของฉันทั้งสี่จะวันหนึ่งอยู่ในประเทศที่พวกเขาจะไม่ตัดสิน โดยสีผิวของพวกเขา แต่ โดยเนื้อหาของอักขระของตนแล้ว วันนี้ฉันมีความฝัน ฉันมีความฝันว่า วันหนึ่งที่สถานะของอลาบามา ริมฝีปากของข้าหลวงที่ปัจจุบันจะแฉะ มีคำ interposition และ multification จะถูกเปลี่ยนเป็นสถานการณ์ที่เด็กชายดำน้อยและผู้หญิงสีดำจะได้เข้าร่วมมือเล็กน้อยสีขาวชายหญิงสีขาว และเดินกันเป็นพี่ ๆ ฉันมีความฝัน ฝันว่า วันหนึ่งจะได้ทรงยกย่องทุกวัลเลย์ ทุกเนินเขาและภูเขาจะมีต่ำ สถานหยาบจะทำราบ สถานที่คดจะทำตรง และพระสิริของพระเจ้าจะถูกเปิดเผย และเนื้อทั้งหมดจะเห็นกันแล้ว นี่คือความหวังของเรา นี้เป็นความเชื่อที่กลับไปภาคใต้ ด้วยความเชื่อนี้ เราจะได้บางหินความหวังจากเขาของความสิ้นหวัง ด้วยความเชื่อนี้ เราจะสามารถแปลง discords jangling ของประเทศของเราเป็นซิมโฟนีอันสวยงามของพี่น้อง ด้วยความเชื่อนี้ เราจะสามารถทำงานร่วมกัน การอธิษฐานร่วมกัน การต่อสู้กัน ไปเข้าคุกกัน การยืนเสรีภาพกัน รู้ว่า เราจะได้ฟรีหนึ่งวัน จะเป็นวันที่เมื่อพระทั้งหมดจะได้ร้องเพลงกับความหมายใหม่ "ประเทศของฉัน ' มอก.ของท่านกล่าว ดินแดนแห่งเสรีภาพ ของท่านกล่าวผมร้อง ที่ดินที่บิดาของฉันเสียชีวิต แผ่นดินของความภาคภูมิใจของกริม จากชายเขาทุก หวานให้วงแหวนเป็นอิสระ" และถ้าอเมริกาจะเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่ นี้ต้องเป็นจริง เพื่อ ให้เสรีภาพแหวนจากฮิลล์ท็อปมหัศจรรย์ของนิวแฮมป์เชียร์ ให้วงแหวนเป็นอิสระจากภูเขาอันยิ่งใหญ่ของนิวยอร์ก ให้วงแหวนเป็นอิสระจาก Alleghenies เพนซิลวาเนีย heightening ให้วงแหวนเป็นอิสระจาก Rockies โคโลราโด snowcapped ให้วงแหวนเป็นอิสระจากแคลิฟอร์เนียแห่ง curvacious แต่ไม่เท่าที่ ให้วงแหวนเป็นอิสระจากภูเขาหินจอร์เจีย ให้วงแหวนเป็นอิสระจากภูเขาเทนเนสซีระวัง ให้วงแหวนเป็นอิสระจากทุกเขาและไฝฮิลล์ของมิสซิสซิปปี จากชายเขามาก ให้แหวนเป็นอิสระ เมื่อเราให้เสรีภาพแหวน เมื่อเราปล่อยให้มันแหวนจากแฮมเลตทุก จากทุกรัฐและทุกเมืองและทุกหมู่บ้าน เราจะสามารถเร่งวันเมื่อพระทั้งหมดเด็ก คนดำ และ คนขาว ชาวยิว และคนต่างชาติ โปรเตสแตนต์ และ คาทอลิก จะได้จับมือ และร้องเพลงของ Negro เก่าฝ่ายวิญญาณ : "อิสระในที่สุด ฟรีในที่สุด ขอบคุณพระเจ้าผู้ทรงอำนาจ เรามีอิสระในที่สุด"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมีความฝันห้าปีที่ผ่านมาคะแนนที่ดีของชาวอเมริกันซึ่งอยู่ในเงาสัญลักษณ์เรายืนได้ลงนามในประกาศปลดปล่อย พระราชกฤษฎีกานี้ยิ่งมาเป็นสัญญาณที่ดีแสงแห่งความหวังไปนับล้านของทาสนิโกรที่ได้รับการค้นหาในเปลวไฟของความอยุติธรรมอันรุนแรง มันมาเป็นรุ่งสางความสุขที่จะสิ้นสุดในคืนที่ยาวนานของการถูกจองจำ. แต่หนึ่งร้อยปีต่อมาเราต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่น่าเศร้าว่านิโกรยังคงไม่ฟรี หนึ่งร้อยปีต่อมาชีวิตของนิโกรยังคงพิการเศร้าโดยอันทุแยกและโซ่ของการเลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมาพวกนิโกรอาศัยอยู่บนเกาะโดดเดี่ยวของความยากจนในท่ามกลางมหาสมุทรกว้างใหญ่ของความเจริญรุ่งเรืองวัสดุ หนึ่งร้อยปีต่อมาพวกนิโกรยังคงดองในมุมของสังคมอเมริกันและพบว่าตัวเองถูกเนรเทศในแผ่นดินของเขาเอง ดังนั้นเราจึงได้มาที่นี่ในวันนี้เพื่อทำเป็นสภาพที่น่ากลัว. ในความรู้สึกที่เราได้มาทุนของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกของสาธารณรัฐของเราเขียนคำอันงดงามของรัฐธรรมนูญและประกาศอิสรภาพที่พวกเขาได้รับการลงนามในตั๋วสัญญาใช้เงินที่ทุกคนอเมริกันเป็นทายาทที่จะลดลง บันทึกนี้เป็นสัญญาที่ว่ามนุษย์ทุกคนใช่คนดำเช่นเดียวกับคนขาวจะมีการรับประกันสิทธิ unalienable ของชีวิตเสรีภาพและการแสวงหาความสุข. จะเห็นได้ชัดในวันนี้ว่าอเมริกาได้ผิดนัดตั๋วสัญญาใช้เงินนี้ตราบเท่าที่ พลเมืองของสีของเธอมีความกังวล แทนที่จะเคารพนี้ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์อเมริกาได้ให้คนนิโกรการตรวจสอบไม่ดี การตรวจสอบที่ได้กลับมาระบุว่า "เงินไม่เพียงพอ." แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่าธนาคารแห่งความยุติธรรมเป็นบุคคลล้มละลาย เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่ามีเงินไม่เพียงพอในห้องใต้ดินโอกาสที่ดีของประเทศนี้ ดังนั้นเราจึงได้มาเป็นเงินสดที่นี้เช็คการตรวจสอบที่จะทำให้เรามีความต้องการความร่ำรวยของเสรีภาพและความปลอดภัยของความยุติธรรม เราได้มาถึงจุดนี้ที่สักการะบูชาเพื่อเตือนอเมริกาของความเร่งด่วนที่รุนแรงขณะนี้ นี่คือเวลาที่มีส่วนร่วมในความหรูหราของการระบายความร้อนออกหรือจะใช้ยาเสพติดของ tranquilizing ค่อยเป็นค่อยไป ตอนนี้เป็นเวลาที่จะทำให้สัญญาที่แท้จริงของประชาธิปไตย ตอนนี้เป็นเวลาที่จะลุกขึ้นมาจากหุบเขาที่มืดและที่รกร้างของการแยกจากกันจะเปิดประตูแห่งโอกาสให้กับทุกเด็กของพระเจ้า ตอนนี้เป็นเวลาที่จะยกประเทศของเราจาก quicksands ของความอยุติธรรมทางเชื้อชาติกับหินแข็งของพี่ชาย. มันจะเป็นอันตรายถึงชีวิตเพื่อประเทศชาติที่จะมองข้ามความจำเป็นเร่งด่วนของช่วงเวลาและความมุ่งมั่นที่จะประมาทของนิโกร ในช่วงฤดูร้อนนี้ร้อนระอุของความไม่พอใจที่ถูกต้องของพวกนิโกรจะไม่ผ่านไปจนกว่าจะมีฤดูใบไม้ร่วงชุ่มชื่นของเสรีภาพและความเสมอภาค 1963 ไม่สิ้น แต่จุดเริ่มต้น บรรดาผู้ที่หวังว่านิโกรจำเป็นที่จะระเบิดไอน้ำออกและตอนนี้จะเป็นเนื้อหาที่จะมีการกระตุ้นหยาบถ้าประเทศชาติกลับไปที่ธุรกิจตามปกติ จะมีส่วนที่เหลือมิได้เงียบสงบในอเมริกาจนนิโกรจะได้รับสิทธิการเป็นพลเมืองของเขา แผดเผาของการประท้วงจะยังคงที่จะเขย่ารากฐานของประเทศชาติของเราจนถึงวันที่สดใสของความยุติธรรมโผล่ออกมา. แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่ผมต้องบอกกับคนของฉันที่ยืนอยู่บนเกณฑ์ที่อบอุ่นซึ่งนำเข้าไปในพระราชวังแห่งความยุติธรรม ในขั้นตอนของการดึงดูดสถานที่ถูกต้องของเราที่เราจะต้องไม่เป็นความผิดของการกระทำโดยมิชอบ ขอให้เราได้พยายามที่จะตอบสนองความกระหายของเราเพื่อความเป็นอิสระจากการดื่มจากถ้วยของความขมขื่นและความเกลียดชัง เราตลอดไปจะต้องดำเนินการต่อสู้ของเราบนที่ราบสูงของศักดิ์ศรีและความมีระเบียบวินัย เราจะต้องไม่อนุญาตให้ประท้วงความคิดสร้างสรรค์ของเราที่จะแย่ลงความรุนแรงทางกายภาพ อีกครั้งและอีกครั้งที่เราจะต้องขึ้นไปที่สูงตระหง่านของพละกำลังประชุมกับแรงจิตวิญญาณ เข้มแข็งใหม่ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งได้ลุกท่วมชุมชนนิโกรจะต้องไม่นำเราไปสู่ความไม่ไว้วางใจของทุกคนขาว สำหรับส่วนมากของพี่น้องสีขาวของเราเป็นหลักฐานโดยการแสดงตนของพวกเขานี่ในวันนี้ได้มาทราบว่าสถานะของพวกเขานี่ในวันนี้ได้มารู้ว่าโชคชะตาจะเชื่อมโยงกับโชคชะตาของเราและเสรีภาพของพวกเขาถูกผูกไว้เพื่อความสัมพันธุ์เสรีภาพของเรา เราไม่สามารถเดินคนเดียว. และการที่เราพูดคุยเราจะต้องทำให้จำนำที่เรามักจะเดินไปข้างหน้า เราไม่สามารถหันหลังกลับ มีผู้ที่จะขอให้สาวกของสิทธิมนุษยชน "เมื่อคุณจะพอใจ?" เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่พวกนิโกรเป็นเหยื่อของความน่ากลัวไม่สามารถบรรยายความโหดร้ายของตำรวจ เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่ร่างกายของเราหนักด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ไม่สามารถได้รับที่พักในโมเต็ลทางหลวงและโรงแรมของเมืองนั้น เราไม่สามารถมีความพึงพอใจตราบใดที่พวกนิโกรในมิสซิสซิปปี้ไม่สามารถลงคะแนนและนิโกรในนิวยอร์กเชื่อว่าเขามีอะไรที่ออกเสียงลงคะแนน ไม่มีเราไม่พอใจและเราจะไม่พอใจจนกว่าความยุติธรรมม้วนลงเหมือนน้ำและความชอบธรรมเช่นกระแสอันยิ่งใหญ่. ผมไม่ได้เมินเฉยว่าบางส่วนของคุณได้มาที่นี่ออกจากเส้นทางที่ดีและความยากลำบาก บางท่านได้มาสดใหม่จากเซลล์คุกแคบ บางท่านมาจากพื้นที่ที่มีการแสวงหาของคุณเพื่อเสรีภาพซ้ายคุณซึ้งจากพายุของการประหัตประหารและถูกย้ายจากลมโหดตำรวจ คุณได้รับความคิดสร้างสรรค์ของทหารผ่านศึกทุกข์ ทำงานต่อไปด้วยความเชื่อที่ว่าความทุกข์ทรมานที่ยังไม่ถือเป็นไถ่บาป. กลับไปที่มิสซิสซิปปี้กลับไปที่อลาบามากลับไปที่เซาท์แคโรไลนา, กลับไปยังจอร์เจียกลับไปที่หลุยเซียกลับไปที่ชุมชนแออัดและสลัมของเมืองที่ทันสมัยของเรา รู้ว่าสถานการณ์นี้อย่างใดสามารถและจะมีการเปลี่ยนแปลง ขอให้เราไม่ได้หลงระเริงในหุบเขาสิ้นหวัง. ผมพูดกับคุณในวันนี้เพื่อน ๆ ของฉันว่าแม้ความยากลำบากในขณะที่ผมยังคงมีความฝัน . มันเป็นความฝันที่ฝังรากลึกในความฝันแบบอเมริกันฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งของประเทศนี้จะลุกขึ้นและมีชีวิตอยู่ออกจากความหมายที่แท้จริงของความเชื่อที่ว่า"เราถือความจริงเหล่านี้จะเป็นตัวเองชัดเจนว่ามนุษย์ทุกคนถูกสร้างขึ้นเท่ากับ . "ผมมีความฝันว่าวันหนึ่งบนเนินเขาสีแดงจอร์เจียบุตรชายของอดีตทาสและลูกหลานของเจ้าของทาสในอดีตจะสามารถที่จะนั่งลงด้วยกันที่โต๊ะของพี่น้องa. ฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งแม้ รัฐมิสซิสซิปปี้รัฐทะเลทรายที่ร้อนระอุด้วยความร้อนของความอยุติธรรมและการกดขี่ที่จะกลายเป็นโอเอซิสของเสรีภาพและความยุติธรรม. ผมมีความฝันว่าเด็กทั้งสี่ตัวน้อยของผมวันหนึ่งจะมีชีวิตอยู่ในประเทศที่พวกเขาจะไม่ได้รับการตัดสินโดย สีผิวของพวกเขา แต่โดยเนื้อหาของตัวละครของพวกเขา. ฉันมีความฝันในวันนี้. ฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งในรัฐอลาบามาที่มีริมฝีปากของผู้ว่าราชการปัจจุบันแหมะกับคำพูดของ interposition และ multification ที่จะกลายเป็น สถานการณ์ที่ชายสีดำเล็ก ๆ และเด็กผู้หญิงสีดำจะสามารถที่จะจับมือกับชายสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ และหญิงสีขาวและเดินไปด้วยกันเป็นพี่น้องได้. ฉันมีความฝัน. ฉันมีความฝันว่าวันหนึ่งหุบเขาทุกคนจะได้รับการยกย่องให้เขาทุก และภูเขาจะให้ต่ำ, สถานที่หยาบจะทำที่ราบและสถานที่คดเคี้ยวจะทำตรงและพระสิริของพระเจ้าจะได้รับการเปิดเผยและบรรดาเนื้อหนังจะได้เห็นด้วยกัน. นี้เป็นความหวังของเรา นี่คือความเชื่อที่ฉันกลับไปทางทิศใต้ ด้วยความเชื่อที่เราจะสามารถที่จะตัดออกจากภูเขาหินแห่งความสิ้นหวังของความหวังที่ ด้วยความเชื่อนี้เราจะสามารถที่จะเปลี่ยน jangling discords ของประเทศของเราเป็นซิมโฟนีที่สวยงามของพี่น้อง ด้วยความเชื่อที่เราจะสามารถที่จะทำงานร่วมกันเพื่อสวดภาวนาร่วมกันที่จะต่อสู้ร่วมกันเพื่อไปเข้าคุกด้วยกันที่จะยืนขึ้นเพื่อความเป็นอิสระด้วยกันรู้ว่าเราจะได้รับฟรีหนึ่งวัน. นี้จะเป็นวันที่ทุกคนของพระเจ้า เด็กจะสามารถที่จะร้องเพลงที่มีความหมายใหม่ "ประเทศของฉัน 'มอกของเจ้าที่ดินหวานเสรีภาพของท่านผมร้องเพลงที่ดินที่บรรพบุรุษของเราเสียชีวิตดินแดนแห่งความภาคภูมิใจของผู้แสวงบุญที่มาจากภูเขาทุกให้แหวนเสรีภาพ." และถ้า อเมริกาคือการเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้จะต้องกลายเป็นความจริง ดังนั้นขอให้แหวนเสรีภาพจากอายามหัศจรรย์แห่งมลรัฐนิวแฮมป์เชียร์ ให้แหวนเป็นอิสระจากภูเขาอันยิ่งใหญ่ของนิวยอร์ก ให้แหวนเสรีภาพจากความสูงของเพนซิล Alleghenies! ให้แหวนเป็นอิสระจากเทือกเขาร็อกกี้โคโลราโด snowcapped! ให้แหวนเป็นอิสระจากยอดเขา curvacious แคลิฟอร์เนีย! แต่ไม่เพียงแค่นั้น ให้แหวนเป็นอิสระจาก Stone Mountain จอร์เจีย! ให้แหวนเป็นอิสระจากภูเขาระวังของรัฐเทนเนสซี! ให้แหวนเป็นอิสระจากเนินเขาและภูเขาโมลของมิสซิสซิปปี้ จากภูเขามากให้แหวนเสรีภาพ. เมื่อเราปล่อยให้แหวนเสรีภาพเมื่อเราปล่อยให้มันดังจากทั่วทุกหมู่บ้านและหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ทุกคนจากทุกรัฐและทุกเมืองที่เราจะสามารถเพิ่มความเร็วในวันนั้นเมื่อเด็กทุกคนของพระเจ้าผู้ชายสีดำและสี คนขาวชาวยิวและคนต่างชาติคาทอลิกและโปรเตสแตนต์จะสามารถที่จะจับมือและร้องเพลงในคำพูดของจิตวิญญาณเก่านิโกร "ฟรีที่ล่าสุด! ฟรีที่ล่าสุด! ขอบคุณพระเจ้าผู้ทรงอำนาจเรามีอิสระในที่สุด! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมีความฝัน

ห้าคะแนนปีที่แล้ว ชาวอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่ในที่มีสัญลักษณ์เงาเรายืน ลงนามประกาศเลิกทาส พระราชกฤษฎีกาวิกฤติการณ์นี้มาเป็นดวงประทีปของหวังล้านของทาสนิโกรที่ถูกค้นหาในเปลวไฟของตรอมใจ ความอยุติธรรม มันมาเป็นรุ่งสางปีติที่จะสิ้นสุดคืนที่ยาวนานของการเป็นเชลย

แต่หนึ่งร้อยปีต่อมาเราต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่น่าเศร้านิโกรยังไม่ฟรี หนึ่งร้อยปีต่อมา ชีวิตของนิโกรยังเศร้ายึดติดไว้ไขโซ่ล่ามของการกระจายตัว และถูกเลือกปฏิบัติ หนึ่งร้อยปีต่อมา คนผิวดำอาศัยอยู่บนเกาะที่โดดเดี่ยวของความยากจน ท่ามกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ของความเจริญทางวัตถุ หนึ่งร้อยปีต่อมานิโกรยัง languished ในมุมของสังคมอเมริกันและพบว่าตัวเองถูกเนรเทศในแผ่นดินของเขาเอง ดังนั้นเราต้องมาที่นี่วันนี้เพื่อทำให้เกินความเป็นจริงในสภาพที่น่ากลัว .

ในความรู้สึกเราก็มาถึงเมืองหลวงของประเทศของเราเป็นเงินสดเช็ค เมื่อสถาปนิกของสาธารณรัฐของเราเขียนงดงามถ้อยคำของรัฐธรรมนูญ และประกาศเอกราชพวกเขาได้ลงนามในตั๋วสัญญาใช้เงินที่คนอเมริกันทุกตกทายาท บันทึกนี้เป็นสัญญาที่ทุกคน ใช่ คนดำเป็นคนขาว จะได้รับการประกันสิทธิ unalienable ของชีวิต เสรีภาพ และการแสวงหาความสุข .

มันชัดเจนในวันนี้ว่า อเมริกามี defaulted บนตั๋วเงินนี้ตราบเท่าที่เธอสีผิวของพลเมืองในประเทศแทนของ honoring ภาระหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์นี้ อเมริกาได้ให้นิโกรคนตรวจสอบไม่ดี ; ตรวจสอบที่ได้กลับมาว่า " เพียงพอ " แต่เราปฏิเสธที่จะเชื่อว่าธนาคารแห่งความยุติธรรมเป็นบุคคลล้มละลาย เราไม่เชื่อว่ามีเพียงพอใน ห้องใต้ดิน โอกาสที่ดีของประเทศนี้ดังนั้นเราต้องมาเอาเช็ค check-a นี้จะให้เราตามความต้องการทรัพย์สินของเสรีภาพและความมั่นคงของกระบวนการยุติธรรม เราก็มาจุดสักการะบูชานี้เพื่อเตือนของอเมริกาอย่างเร่งด่วนในขณะนี้ this is no engage ยัง in และข้าวฟ่างว่าจูง off or พวกเขา tranquilizing ของ gradualism . ตอนนี้เป็นเวลาที่จะให้จริงสัญญาของประชาธิปไตยตอนนี้เป็นเวลาที่จะลุกขึ้นจากความมืดและหุบเขารกร้างของการเปิดประตูของโอกาสที่บุตรของพระเจ้า Now is the time to lift our nation from the quicksands of racial injustice to the solid rock of brother.

It would be fatal for the nation to overlook the urgency of the moment and to underestimate the determination of the Negro.