I guess she`ll get her fine clothes

I guess she`ll get her fine clothes spoilt," said Mrs. Davidson with a bitter sneer.
Davidson did not come in till they were half way through dinner. He was wet through, but he would not change. He sat, morose and silent, refusing to eat more than a mouthful, and he stared at the slanting rain. When Mrs. Davidson told him of their two encounters with Miss Thompson he did not answer. His deepening frown alone showed that he had heard.
"Don`t you think we ought to make Mr. Horn turn her out of here?" asked Mrs. Davidson. "We can`t allow her to insult us."
"There doesn`t seem to be any other place for her to go," said Macphail.
"She can live with one of the natives."
"In weather like this a native hut must be a rather uncomfortable place to live in."
"I lived in one for years," said the missionary.
When the little native girl brought in the fried bananas which formed the sweet they had every day, Davidson turned to her.
"Ask Miss Thompson when it would be convenient for me to see her," he said.
The girl nodded shyly and went out.
"What do you want to see her for, Alfred?" asked his wife.
"It`s my duty to see her. I won`t act till I`ve given her every chance."
"You don`t know what she is. She`ll insult you."
"Let her insult me. Let her spit on me. She has an immortal soul, and I must do all that is in my power to save it."
Mrs. Davidson`s ears rang still with the harlot`s mocking laughter.
"She`s gone too far."
"Too far for the mercy of God?" His eyes lit up suddenly and his voice grew mellow and soft.
"Never. The sinner may be deeper in sin than the depth of hell itself, but the love of the Lord Jesus can reach him still."
The girl came back with the message.
"Miss Thompson`s compliments and as long as Rev. Davidson don`t come in business hours she`ll be glad to see him any time."
The party received it in stony silence, and Dr. Macphail quickly effaced from his lips the smile which had come upon them. He knew his wife would be vexed with him if he found Miss Thompson`s effrontery amusing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า เธอจะได้รับเสื้อผ้าของเธอดีมากมาย กล่าวว่า นาง Davidson ที่ sneer ขม เดวิดสันไม่ได้มาในจนก็จนค่ำ เขาเปียกผ่าน แต่เขาจะไม่เปลี่ยนแปลง เขา เสาร์ เงียบ และ morose ปฏิเสธที่จะกินมากกว่าเป็นคำหนึ่ง และเขาจ้องที่ฝนตกษณะ เมื่อนาง Davidson บอกเขาสองของพวกเขาพบกับนางสาวทอมป์สันไม่ได้ตอบ หน้านิ่วคิ้วลึกของเขาเพียงอย่างเดียวพบว่า เขาได้ยิน "คุณไม่คิดว่า เราควรจะทำให้นายฮอร์นเปิดให้เธอออกจากที่นี่" ถามนาง Davidson "เราไม่อนุญาตเธอดูถูกเรา" "ไม่ดูเหมือนจะ เป็นสถานที่อื่นใดให้เธอไป กล่าวว่า Macphail "เธอสามารถอาศัยอยู่กับชาวพื้นเมืองอย่างใดอย่างหนึ่ง" "ในสภาพอากาศเช่นนี้ กระท่อมพื้นเมืองต้องค่อนข้างอึดอัดและน่าอยู่" "ผมอยู่ในหนึ่งในปี กล่าวว่า ผู้สอนศาสนา เมื่อสาวเจ้ามาในกล้วยทอดที่เกิดขึ้นพวกเขาทุกวันหวาน Davidson เปิดเธอ "ถามนางสาวทอมป์สันเมื่อมันจะสะดวกสำหรับผมที่จะเห็นเธอ เขากล่าวว่า หญิงสาวเลยต้อง shyly และออกไป "สิ่งที่คุณต้องการดูเธอ อัลเฟรด" ถามภรรยาของเขา "มันเป็นหน้าที่ของฉันของเธอ ฉันจะไม่กระทำจนกว่าเราได้ให้เธอทุกโอกาส" "คุณไม่รู้ว่าเธอคืออะไร เธอจะดูถูกคุณ" "ปล่อยให้เธอดูถูกฉัน ปล่อยให้เธอคายฉัน เธอมีจิตวิญญาณเป็นอมตะ และต้องทำทั้งหมดที่อยู่ในอำนาจของฉันเพื่อบันทึก" นาง Davidson หูรังอยู่กับเสียงหัวเราะของแพศยา mocking "เธอหายไปไกล" "ไกลเกินไปสำหรับความเมตตาของพระเจ้า" ตาสว่างขึ้นทันทีและเสียงของเขาเติบโตเมลโลว์ และนุ่ม "ไม่ คนบาปอาจลึกบาปกว่าความลึกของนรกเอง แต่ความรักของพระเยซูเจ้าสามารถเข้าถึงเขายัง" หญิงสาวมากับข้อความ "พลาดชมเชยทอมป์สัน และยาว Davidson rev.ไม่มีเวลาทำเธอจะยินดีดูเขาตลอดเวลา" บุคคลที่รับไว้ในความเงียบชาด และดร. Macphail รวดเร็ว effaced จากริมฝีปากของเขายิ้มซึ่งมีมาถึงพวกเขา เขารู้ว่า ภรรยาของเขาจะหงุดหงิดกับเขาถ้าเขาพบ effrontery นางสาวทอมป์สันน่าขบขัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเดา she`ll ได้รับเสื้อผ้าที่ดีของเธอนิสัยเสีย "นางเดวิดสันกล่าวด้วยการเยาะเย้ยขม.
เดวิดสันไม่ได้มาในจนกว่าเขาจะถูกผ่านครึ่งทางอาหารค่ำ. เขาก็เปียกผ่าน แต่เขาจะไม่เปลี่ยน. เขานั่งอารมณ์ไม่ดีและ เงียบปฏิเสธที่จะกินมากกว่าคำหนึ่งและเขาจ้องที่ฝนเอียง. เมื่อนางเดวิดสันบอกเขาเผชิญหน้าของทั้งสองของพวกเขากับนางสาว ธ อมป์สันที่เขาไม่ได้ตอบ. ขมวดลึกเพียงอย่างเดียวของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาเคยได้ยิน.
"Don`t คุณคิดว่าเราควรจะให้นายฮอร์นเปิดเธอออกไปจากที่นี่? "ถามนาง Davidson." เราสามารถ `ให้เธอจะดูถูกเรา."
"มี doesn`t ดูเหมือนจะเป็นสถานที่อื่น ๆ สำหรับเธอที่จะไป" แมคเฟลกล่าวว่า.
"เธอสามารถมีชีวิตอยู่กับหนึ่งในชาวบ้าน."
"ในสภาพอากาศเช่นนี้กระท่อมพื้นเมืองจะต้องเป็นสถานที่ค่อนข้างอึดอัดที่จะอาศัยอยู่ใน."
"ฉันอาศัยอยู่ในหนึ่งปีที่ผ่านมากล่าวว่า" มิชชันนารี.
เมื่อพื้นเมืองของเล็ก ๆ น้อย ๆ สาวนำในกล้วยทอดซึ่งเป็นหวานพวกเขามีทุกวัน, เดวิดสันหันไปเธอ.
"ถามนางสาว ธ อมป์สันเมื่อมันจะสะดวกสำหรับผมที่จะได้เห็นเธอ" เขากล่าว.
หญิงสาวพยักหน้าอย่างอาย ๆ และเดินออกไป.
"สิ่งที่ทำ คุณต้องการที่จะเห็นเธอสำหรับอัลเฟรด? "ถามภรรยาของเขา.
" มัน 'หน้าที่ของผมที่จะเห็นเธอ ฉันรางวัล 'ที่ T พระราชบัญญัติจนถึง I `ve ให้เธอทุกโอกาส."
"คุณ don`t รู้ว่าสิ่งที่เธอเป็น She`ll ดูถูกคุณ. "
" ขอให้เธอดูถูกฉัน ปล่อยให้เธอคายกับฉัน เธอมีวิญญาณอมตะและผมต้องทำทุกอย่างที่อยู่ในอำนาจของฉันที่จะบันทึกไว้. "
หูนาง Davidson`s รังยังคงอยู่กับ harlot`s กระแทกกระทั้นเสียงหัวเราะ.
" She`s ไปไกลเกินไป. "
" ไกลเกินไปสำหรับ ความเมตตาของพระเจ้า? "ดวงตาของเขาสว่างขึ้นทันทีและเสียงของเขาเติบโตกลมกล่อมนุ่ม.
" ไม่เคย คนบาปอาจจะลึกลงไปในความบาปกว่าความลึกของนรกเอง แต่ความรักของพระเยซูเจ้าสามารถเข้าถึงเขายังคง. "
หญิงสาวที่กลับมาพร้อมกับข้อความ.
" ชมเชยนางสาว Thompson`s และตราบใดที่สวม `รายได้เดวิดสัน T มาในเวลาทำการ she`ll จะดีใจที่ได้เห็นเขาตลอดเวลา. "
บุคคลที่ได้รับมันในความเงียบหินและดร. แมคเฟล effaced ได้อย่างรวดเร็วจากริมฝีปากของเขามีรอยยิ้มที่ได้มาหาพวกเขา. เขารู้ว่าภรรยาของเขาจะเดือดร้อนด้วย เขาถ้าเขาพบนางสาว Thompson`s บังอาจสนุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเดาว่าเธอจะได้รับเลือกเสื้อผ้าของเธอดี กล่าวว่า นายเดวิดสันกับคำพูดถากถางขมเดวิดสันไม่ได้เข้ามา จนมันผ่านไปครึ่งเย็น เขาเปียก แต่เขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง เขานั่งบูดบึ้งและเงียบ ไม่ยอมกินมากกว่าหนึ่งคำ เขาจ้องมองที่ลาดเอียง สายฝน เมื่อคุณเดวิดสันบอกมันสองเผชิญหน้ากับมิส ธอมสัน เขาไม่ตอบ ของเขาลึกขมวดคิ้วอยู่คนเดียวแสดงว่าเขาได้ยิน" คุณไม่คิดหรือว่าเราควรจะให้คุณ เขาทำให้เธอออกจากที่นี่ ? ถามคุณเดวิดสัน " เราสามารถ ` t ให้เค้าดูถูกเรา" มัน doesn ` t ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ใด ๆอื่น ๆเพื่อให้เธอไป " แม็คเฟล ." เธอสามารถอยู่กับหนึ่งของชาวพื้นเมือง ." อากาศแบบนี้กระท่อมพื้นเมืองต้องเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างอึดอัดที่จะอยู่ใน " ." ผมอาศัยอยู่ในหนึ่งปี , " กล่าวว่า มิชชันนารีเมื่อสาวพื้นเมืองน้อยเอากล้วยทอดหวาน ซึ่งเกิดขึ้นได้ทุกวัน และหันไปหาเธอ" ขอให้คุณทอมป์สันเมื่อมันจะสะดวกสำหรับผมที่จะเห็นเธอ " เขากล่าวหญิงสาวพยักหน้าอย่างอายๆและเดินออกไป" สิ่งที่คุณต้องการที่จะเห็นเธอ อัลเฟรด ? ถามภรรยาของเขา" มัน ` s หน้าที่ที่ฉันต้องเจอเธอ ฉันได้รับรางวัล ` t ทำจนผมเคยให้เธอทุกโอกาส "" คุณไม่รู้ว่าเธอ เธอจะดูถูกคุณ”" ปล่อยให้เธอดูถูกฉัน ปล่อยให้เธอถ่มน้ำลายใส่ฉัน เธอมีจิตวิญญาณที่เป็นอมตะ และฉันต้องทำทั้งหมดนั้นอยู่ในอำนาจ เพื่อช่วยมันคุณเดวิดสัน ` s หูรังยังกับโสเภณี ` s เสียงหัวเราะเยาะเย้ย ." เธอ ` s ไปไกลเกินไปแล้ว "" ไกลเกินไปสำหรับความเมตตาของพระเจ้า ? ตาของเขาสว่างขึ้นทันที และเสียงของเขาเริ่มนิ่มและนุ่ม" ไม่เคย คนบาป อาจจะลึกในบาปกว่าความลึกของนรก แต่ความรักของพระเยซูสามารถเข้าถึงเขาเฉยหญิงสาวกลับมาพร้อมข้อความ" คุณ Thompson " s ชมเชยตราบเท่าที่บาทหลวง เดวิดสันไม่เข้ามาในธุรกิจชั่วโมงเธอจะดีใจที่ได้เจอเขา เวลาใด ๆ . "พรรคได้รับในความเงียบ และ ดร. แม็คเฟลรีบ effaced จากริมฝีปากของเขายิ้มซึ่งได้มาเหนือเขา เขารู้ว่าภรรยาของเขาจะหงุดหงิดกับเขาถ้าเขาพบคุณ Thompson " s ความขบขัน