and on polymorphisms andsequence an

and on polymorphisms and
sequence analysis of DNA regions encoding the rRNA genes
(Kurtzman and Robnett, 1998) or the non-coding ITS (Internal
Transcribed Spacers) (Cadez et al., 2002; Sabate et al., 2002) and
IGS (Intergenic Spacer) regions (Diaz and Fell, 2000). The experimental
data presented in this paper demonstrate that the epiphytic
population identified belonged to seven taxonomically distinct
groups (Table 1) based on sequencing of the D2 region of the
nuclear LSU rRNA. A total of 55 identified yeast isolates were evaluated
for their antagonistic effect against A. tubingensis by an
in vitro co-inoculation assay performed on agar plates and it was
shown that 33 isolates (60% of the analyzed population) were able
to inhibit fungal sporulation (Table 2 and Fig. 1). Although fungal
growth in dual cultures was not severely affected, the antisporulant
effect was considered as indicative of fungal sensitivity to
the action of yeasts isolated from the same biological niche.
Indeed, in the detached berry test 28 isolates, representing 82%
of the analyzed population (previously shown to inhibit fungal
sporulation in vitro) showed significant biocontrol activity against
A. tubingensis by reducing its ability to colonize wound inoculated
berries (Table 3 and Fig. 2). Significant differences were observed
among assayed yeasts in terms of% inhibitory activity, with A. pullulans
being the most, and C. sake and C. zeylanoides the least effective
in inhibiting A. tubingensis growth (Table 3). Our findings
showed that biocontrol efficacy is a strain-related characteristic
and is not depended only on species or genus, as observed in previous
studies (Bleve et al., 2006; Suzzi et al., 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ ในความหลากหลาย และวิเคราะห์ลำดับของดีเอ็นเอเข้ารหัสยีน rRNA(Kurtzman และ Robnett, 1998) หรือไม่ใช่รหัสของ (ภายในทับศัพท์ในรูปแหวน) (Cadez et al. 2002 Sabate et al. 2002) และIGS (Intergenic Spacer) ภูมิภาค (ดิแอซและล้มลง 2000) การทดลองข้อมูลที่นำเสนอในเอกสารนี้แสดงให้เห็นว่าที่บนต้นไม้ระบุว่าประชากรเป็นเจ็ดแตกต่างจัดหมวดหมู่กลุ่ม (ตารางที่ 1) ตามลำดับของภูมิภาค D2 ของการrRNA LSU นิวเคลียร์ ทั้งหมด 55 ยีสต์ระบุแยกได้ประเมินสำหรับผลกระทบเป็นปรปักษ์กับ A. tubingensis โดยการถูกดำเนินการบนแผ่นวุ้นและทดสอบในหลอดทดลองร่วมกักบริเวณแสดงว่า 33 แยก (60% ของประชากรวิเคราะห์) ได้ในการยับยั้งเชื้อรา sporulation (ตารางที่ 2 และรูปที่ 1) แม้ว่าเชื้อราเจริญเติบโตในสองวัฒนธรรมก็ไม่รุนแรงผลกระทบ antisporulantผลก็นับเป็นการบ่งบอกถึงความไวต่อเชื้อราการกระทำของยีสต์ที่แยกจากช่องทางเดียวกันจริง ในเบอร์เดี่ยวทดสอบ 28 แยก คิดเป็น 82%ของประชากรวิเคราะห์ (ก่อนหน้าแสดงเพื่อยับยั้งเชื้อราsporulation) ในหลอดทดลองได้แสดงกิจกรรมสำคัญ biocontrol กับA. tubingensis โดยการลดความสามารถในการตั้งรกรากแผล inoculatedเบอร์รี่ (ตารางที่ 3 และรูปที่ 2) ถูกตั้งข้อสังเกตความแตกต่างกันระหว่างยีสต์ assayed ในแง่%ยับยั้งกิจกรรม A. pullulansมีสาเก และส่วนใหญ่ C. และ C. zeylanoides ที่มีประสิทธิภาพอย่างน้อยในการยับยั้งการเติบโต A. tubingensis (ตาราง 3) ผลการวิจัยของเราbiocontrol ที่แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพเป็นลักษณะสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องและไม่เพียงขึ้นอยู่กับชนิดหรือสกุล เป็นที่สังเกตในก่อนหน้านี้ศึกษา (Bleve et al. 2006 Suzzi et al. 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และความหลากหลายและ
การวิเคราะห์ลำดับของภูมิภาคดีเอ็นเอเข้ารหัสยีน rRNA
(เคิร์ทซ์และ Robnett, 1998) หรือที่ไม่ได้เข้ารหัส (ภายใน
คัดลอก Spacers) (Cadez, et al., 2002;. Sabate, et al, 2002) และ
IGS (intergenic spacer) ภูมิภาค (ดิแอซและตก, 2000) ทดลอง
ข้อมูลที่นำเสนอในงานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าอิงอาศัย
ประชากรระบุเป็นเจ็ดที่แตกต่างกัน taxonomically
กลุ่ม (ตารางที่ 1) ตามลำดับของภูมิภาค D2 ของ
นิวเคลียร์ LSU rRNA รวมเป็น 55 ระบุสายพันธุ์ยีสต์ได้รับการประเมิน
ผลเป็นปฏิปักษ์ของพวกเขากับเอ tubingensis โดย
ในหลอดทดลองร่วมการฉีดวัคซีนการทดสอบดำเนินการบนแผ่นวุ้นและมันก็
แสดงให้เห็นว่า 33 ไอโซเลท (60% ของประชากรวิเคราะห์) มีความสามารถ
ในการยับยั้งการสร้างสปอร์ของเชื้อรา (ตารางที่ 2 และรูปที่ 1). แม้ว่าเชื้อรา
เจริญเติบโตในวัฒนธรรมคู่ก็ไม่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงที่ antisporulant
ผลกระทบได้รับการพิจารณาเป็นตัวบ่งชี้ของความไวเชื้อราการ
กระทำของยีสต์ที่แยกได้จากช่องทางชีวภาพเดียวกัน.
แท้จริงในการทดสอบ Berry แฝด 28 ไอโซเลทคิดเป็น 82%
ของประชากรวิเคราะห์ (แสดงก่อนหน้านี้ในการยับยั้งเชื้อราที่
สร้างสปอร์ในหลอดทดลอง) แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการควบคุมทางชีวภาพอย่างมีนัยสำคัญกับ
เอ tubingensis โดยการลดความสามารถในการตั้งรกรากแผลเชื้อ
เบอร์รี่ (ตารางที่ 3 และรูปที่. 2) ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ในหมู่ยีสต์ assayed ในแง่ของการยับยั้ง% กับ A. pullulans
เป็นส่วนใหญ่และสาเกซีและซี zeylanoides น้อยที่มีประสิทธิภาพ
ในการยับยั้งการเจริญเติบโตของเอ tubingensis (ตารางที่ 3) ผลการวิจัยของเรา
แสดงให้เห็นว่าการรับรู้ความสามารถควบคุมทางชีวภาพเป็นสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับลักษณะ
และไม่ได้ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์เท่านั้นหรือประเภทเป็นที่สังเกตในก่อนหน้านี้
การศึกษา (Bleve et al, 2006;.. Suzzi, et al, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และในความหลากหลายและการวิเคราะห์ลำดับเบสของดีเอ็นเอภูมิภาคการเข้ารหัส rRNA ยีน( เคิร์ทแมน และ robnett , 1998 ) หรือไม่นะครับ ของ ภายในและ spacers ) ( cadez et al . , 2002 ; sabate et al . , 2002 ) และigs ( ส่า spacer ) ภูมิภาค ( ดิแอซและลดลง , 2000 ) ทดลองข้อมูลที่นำเสนอในบทความนี้แสดงให้เห็นว่า อิงอาศัยประชากรระบุเป็นของเจ็ด taxonomically แตกต่างกลุ่ม ( ตารางที่ 1 ) ตามการจัดลำดับของภูมิภาค D2 ของนิวเคลียร์ LSU rRNA . ทั้งหมด 55 ระบุเชื้อยีสต์ได้แก่สำหรับผลปฏิปักษ์กับ tubingensis โดยอ.การเพาะเชื้อในวุ้นแผ่น Co ) และมันแสดง 33 ไอโซเลท ( 60% ของจำนวนประชากร ) สามารถเพื่อยับยั้งเชื้อราสร้างสปอร์ ( ตารางที่ 2 และ รูปที่ 1 ) แม้ว่าราการเจริญเติบโต สองวัฒนธรรม ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง จาก antisporulantผลเป็นบ่งบอกถึงความไวต่อเชื้อราการกระทำของยีสต์ที่แยกได้จากช่องทางชีวภาพเหมือนกันที่จริงในบ้านเดี่ยว แบร์รี่ทดสอบ 28 ไอโซเลทถึง 82 %ของจำนวนประชากร ( แสดงก่อนหน้านี้เพื่อยับยั้งเชื้อราสัตว์ในหลอดทดลอง ) พบกิจกรรมไบโอคอนโทรลที่สำคัญกับ1 . tubingensis โดยการลดความสามารถในการตั้งรกรากแผลเชื้อเบอร์รี่ ( ตารางที่ 3 และรูปที่ 2 ) พบความแตกต่างปริมาณของยีสต์ในแง่ของกิจกรรมการยับยั้ง pullulans ด้วย .ถูกมากที่สุด และ C . สาเก . zeylanoides มีประสิทธิภาพน้อยในการยับยั้งการเจริญเติบโต . tubingensis ( ตารางที่ 3 ) การค้นพบพบว่า ประสิทธิภาพเป็นสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องและไบโอคอนโทรลและไม่ได้มีเฉพาะในชนิดหรือสกุลที่พบในก่อนหน้านี้การศึกษา ( bleve et al . , 2006 ; suzzi et al . , 1995 )