The Museum Educators’ PerspectivesA

The Museum Educators’ Perspectives
According to Bergeron and Tuttle’s (2013) 3-year study of U.S.
museums, high-performance organizations succeed when they
invest in personal relationships, forge emotional connections,
and create meaningful experiences. Similarly, Wenger (1998)
says organizations should ask themselves if they are effectively
communicating with their audiences, allowing for various forms
of knowledge to emerge and be reciprocally exchanged, connect
issues from the local to the global, and be aware of not privileging
perspectives. To consider how these recommendations relate to
perspectives of museum educators from the San Antonio community,
I invited two museum educators to share their perspectives.
Kaela Hoskings works for a contemporary art foundation2 that
deals exclusively with contemporary art, artists, and programming,
while Kate Carey works for a modern art museum3 that has
an emerging contemporary art collection.
Kaela (see Figure 4) believes engaging with contemporary art
can be an intimidating experience, but when someone talks and
shares their ideas about art with you on a personal level, this is
important in breaking down barriers. It is important that everything
be a conversation, because these forms of social interactions
set people up for success and allow individuals to extend stories
to others. Kaela likens the broad range of programming that takes
place within and beyond the museum setting to a menu with a
variety of dining options.
There are different learning styles and activities that attract
people in different ways. Some people like the lecture
format and want to be like a sponge in a lecture, while
other times, you might want to make art, work with the
artist directly, or have a chance to meet with other people
and learn about the art together. Program variation gives
people choices about how to engage with art. (K. Hoskings,
personal communication, July 2, 2013)
Kate (see Figure 5) also touches upon the importance of a
variety of programming as these opportunities reach different
audiences with diverse interests and learning styles through formal
and informal activities bringing vitality to the learning experience.
Kate is proud of the many firsthand experiences and points of
view that are gained when people are given opportunities to talk
directly with a living artist, as this can be a rare learning opportunity
that people might not otherwise have access to.
People don’t often have opportunities to hear from people
who make those objects and hear about the processes,
influences, and significance that they hold to the artist. In
museums, people often come and view the work and make
their own interpretations and connections to the work,
but by having the artists there to talk about them is what
makes these social engagements unique and important.
(K. Carey, personal communication, July 1, 2013)
Both Kaela and Kate see the efforts of the museums they
represent as strengthening community by serving as community
centers where people from inside and outside of the art world
come together. Together they are starting conversations and
serving as a springboard to encourage visitors to come back. As
Kate said, it’s not about promoting the museum’s vision about art:
“It’s about being a good partner and sharing in the community
learning does not see the relationships between the master and
apprentice as fixed, learning is more about the ongoing conversations
and interactions between participants (Lave & Wenger,
1991). Alex exemplifies these practices when he invites his afterschool
art students to attend artist lectures, workshops, and art
openings to experience the dialogues and visual explorations as
members who share a passion for the Arts. Learning is not hierarchical;
rather, it is unilateral.
Alex views the types of social engagements that he has been
involved in as empowering individuals and groups to build selfesteem.
For example, when he spoke of working with the prison
inmates during art classes and subsequent mural programs, where
he recruited some of the most talented inmates to make murals
for each floor of the detention centers, he noted that the prison
guards really appreciated his efforts because no one wanted to
be kicked out of the art programs due to bad behavior. These
individuals wanted to become part of a community, although
sometimes it meant working with people that normally they
would physically confront.
By learning how to organize with others and work together
as crews, there is a community that develops between
inmates that would not be possible otherwise. This process
broke barriers because under “normal” conditions, the
inmates would be in opposing gangs and have little in
common. But by having a shared interest and focus, they
built bonds and formed friendships. (A. Rubio, personal
communication, July 2, 2013)
Alex values art centers and organizations because they serve as
a “social stimulus” to bring people together to celebrate stories of
individuals, informed by our memories, and other experiences
that go well beyond limited explorations of art that might focus
on less important issues. Alex values how social engagements
with art, particularly from his experience using the apprentice
approach to art education, can spark cycles of inspiration that
continue and evolve over time. These “cycles of inspiration” or
“cycles of mentorship” continue to link individuals through time
and space by allowing individuals like Alex and others to give
“back to the community what the community has given me”
(A. Rubio, personal communication, July 2, 2013). Alex continues
to look for new opportunities to keep building those cycles of
learning, and for that, I am grateful.4

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองของนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์ตาม Bergeron และของ Tuttle (2013) 3 ปีการศึกษาของสหรัฐอเมริกาพิพิธภัณฑ์ องค์กรประสิทธิภาพสูงประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาลงทุนในความสัมพันธ์ส่วนบุคคล ปลอม การเชื่อมต่อทางอารมณ์และสร้างประสบการณ์ที่มีความหมาย ในทำนองเดียวกัน Wenger (1998)กล่าวว่า องค์กรควรถามตัวเองว่า พวกเขาเป็นได้อย่างมีประสิทธิภาพสื่อสารกับผู้ชมของพวกเขา อนุญาตให้แบบฟอร์มต่าง ๆความรู้การเกิด และแลก reciprocally เชื่อมต่อออกจากท้องถิ่นสู่โลก และระวังไม่ privilegingมุมมอง พิจารณาคำแนะนำเหล่านี้เกี่ยวข้องกับวิธีมุมมองของนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์จากชุมชน San Antonioฉันเชิญนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์สองเพื่อแบ่งปันมุมมองของพวกเขางาน Kaela Hoskings foundation2 ศิลปะที่โดยเฉพาะกับศิลปะ ศิลปิน และ เขียนในขณะที่เคทโชว์พลังงาน museum3 ศิลปะสมัยใหม่ที่มีชุดศิลปะร่วมสมัยที่เกิดขึ้นใหม่Kaela (ดูรูปที่ 4) เชื่อว่าต้อง มีศิลปะร่วมสมัยสามารถมีประสบการณ์สับสน แต่ เมื่อมีคนพูดถึง และร่วมความคิดเกี่ยวกับศิลปะกับคุณในระดับส่วนบุคคล เป็นความสำคัญในการทำลายลงอุปสรรค เป็นสิ่งสำคัญที่ทุกมีการสนทนา เนื่องจากการโต้ตอบทางสังคมในรูปแบบเหล่านี้ตั้งคนสำหรับความสำเร็จ และอนุญาตให้บุคคลที่จะขยายเรื่องราวให้ผู้อื่น Kaela likens หลากหลายของโปรแกรมที่ใช้ภายในและนอกเหนือ จากพิพิธภัณฑ์ตั้งค่าเมนูด้วยการความหลากหลายของอาหาร มีรูปแบบและกิจกรรมที่ดึงดูดในการเรียนรู้ต่าง ๆคนในลักษณะต่าง ๆ บางคนเช่นการบรรยายรูปแบบ และต้องการเช่นฟองน้ำในการบรรยาย ขณะที่บางครั้ง ที่คุณอาจต้องการทำงานศิลปะ การทำงานกับการศิลปินโดยตรง หรือมีโอกาสที่จะพบปะกับคนอื่นเรียนเกี่ยวกับศิลปะด้วยกัน เปลี่ยนแปลงโปรแกรมให้คนเลือกการมีส่วนร่วมกับศิลปะ (คุณ Hoskingsสื่อสาร 2 กรกฎาคม 2013)เคท (ดูรูปที่ 5) ยังสัมผัสตามความสำคัญของการความหลากหลายของการเขียนโปรแกรมเป็นโอกาสเหล่านี้แตกต่างกันผู้ชมสนใจที่หลากหลายและรูปแบบการเรียนรู้ผ่านระบบและเป็นกิจกรรมนำพลังเพื่อประสบการณ์การเรียนรู้เคทเป็นประสบการณ์โดยตรงมากมายและที่น่าภูมิใจมุมมองที่ได้รับเมื่อผู้คนมีโอกาสพูดคุยโดยตรงกับการนั่งเล่นศิลปิน เช่นนี้ได้โอกาสเรียนรู้ยากคนที่อาจไม่เป็นอย่างอื่นสามารถเข้าถึงคนมักจะไม่มีโอกาสได้ยินจากคนที่ทำให้วัตถุเหล่านั้น และได้ยินเกี่ยวกับกระบวนการ,อิทธิพล และความสำคัญที่จะให้ศิลปิน ในพิพิธภัณฑ์ คนมักจะมาดูงาน และทำให้ตีความของตนเองและเชื่อมต่อการทำงานแต่มีศิลปินมีการพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขาคืออะไรทำงานทางสังคมเหล่านี้ไม่ซ้ำกัน และที่สำคัญ(คุณมาโชว์พลัง สื่อสาร 1 กรกฎาคม 2013)Kaela และเคตดูความพยายามของนี่พวกเขาแสดงเป็นชุมชนเข้มแข็งโดยการให้บริการเป็นชุมชนศูนย์ที่คนจากภายใน และภาย นอกโลกศิลปะมาร่วมกัน ร่วมกันพวกเขาจะเริ่มต้นบทสนทนา และหน้าที่เป็นกระดานกระโดดน้ำเพื่อกระตุ้นให้นักท่องเที่ยวกลับมา เป็นเคทกล่าวว่า ไม่เกี่ยวกับส่งเสริมวิสัยทัศน์ของพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับศิลปะ:"มันเป็นเรื่องของการเป็นพันธมิตรที่ดี และร่วมกันในชุมชนเรียนรู้ดูความสัมพันธ์ระหว่างหลักการ และฝึกงานที่ถาวร เรียนรู้ได้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการสนทนาอย่างต่อเนื่องและการโต้ตอบระหว่างผู้เข้าร่วม (Lave และ Wenger1991) Alex exemplifies ปฏิบัติเหล่านี้เมื่อเขาเชิญ afterschool ของเขานักเรียนศิลปะเข้าร่วมบรรยายศิลปิน ประชุมเชิงปฏิบัติการ และศิลปะเปิดประเด็นและแสดงผลอย่างเป็นสมาชิกที่แบ่งปันความปรารถนาสำหรับศิลปะ เรียนไม่แบบลำดับชั้นค่อนข้าง มันเป็นฝ่ายชนิดของงานสังคมที่เขามีมุมมองของ Alexเกี่ยวข้องในการเป็นบุคคลที่มีศักยภาพและกลุ่มสร้าง selfesteemตัวอย่าง เมื่อพูด ด้วยคุกผู้ต้องขังในระหว่างการเรียนศิลปะและต่อมาทางโปรแกรม ที่เขาพิจารณาของผู้ต้องขังที่มีพรสวรรค์ที่สุดจะทำให้ภาพจิตรกรรมสำหรับแต่ละชั้นของศูนย์กักกัน เขากล่าวที่คุกยามจริง ๆ ชื่นชมความพยายามของเขา เพราะไม่มีใครต้องการถูกเตะออกจากโปรแกรมศิลปะเนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่ดี เหล่านี้บุคคลต้องการเป็น ส่วนหนึ่งของชุมชน แม้ว่าบางครั้งมันหมายถึง การทำงานกับคนนั้นโดยปกติจะจะจริงเผชิญหน้าเรียนรู้วิธีการจัดการกับผู้อื่น และทำงานร่วมกันหน้าที่ มีเป็นชุมชนที่พัฒนาระหว่างผู้ต้องขังที่จะไม่สามารถทำอย่างอื่น กระบวนการนี้อุปสรรคที่ยากจนเนื่องจากสภาวะ "ปกติ" ในผู้ต้องขังจะอยู่ในแก๊งฝ่ายตรงข้าม และมีน้อยในทั่วไป แต่มีความสนใจร่วมกันและโฟกัส พวกเขาสร้างพันธบัตร และมิตรภาพที่เกิดขึ้น (A. Rubio ส่วนบุคคลสื่อสาร 2 กรกฎาคม 2013)Alex ค่าศูนย์ศิลปะและองค์กรเนื่องจากจะทำหน้าที่เป็น"กระตุ้นสังคม" เพื่อให้คนร่วมกันเรื่องราวของการเฉลิมฉลองบุคคล ทราบความทรงจำของเรา และประสบการณ์อื่น ๆที่เกินกันสำรวจศิลปะที่อาจจำกัดในประเด็นสำคัญ Alex ค่าภาระทางสังคมอย่างไรมีศิลปะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประสบการณ์ฝึกงานใช้วิธีการศึกษาศิลปะ สามารถจุดประกายรอบของแรงบันดาลใจที่ต่อไป และพัฒนาช่วงเวลา เหล่านี้ "วงจรของแรงบันดาลใจ" หรือ"วงจรการตรวจสอบ" ยังเชื่อมโยงบุคคลผ่านเวลาและพื้นที่ โดยให้บุคคลเช่น Alex และอื่น ๆ ให้"กลับไปยังชุมชนที่ชุมชนได้ให้ฉัน"(A. Rubio สื่อสาร 2 กรกฎาคม 2013) Alex ยังคงมองหาโอกาสใหม่เพื่อให้อาคารเหล่านั้นวงจรการเรียน และว่า ฉัน grateful.4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์การศึกษา
'มุมมองตามที่รอนและTuttle ของ (2013) การศึกษา 3 ปีของสหรัฐพิพิธภัณฑ์องค์กรที่มีประสิทธิภาพสูงประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาลงทุนในความสัมพันธ์ส่วนตัวปลอมเชื่อมต่ออารมณ์และความหมายสร้างประสบการณ์ ในทำนองเดียวกันเวนเกอร์ (1998) กล่าวว่าองค์กรควรถามตัวเองว่าพวกเขาจะมีประสิทธิภาพในการติดต่อสื่อสารกับผู้ชมของพวกเขาเพื่อให้รูปแบบต่าง ๆ ของความรู้ที่จะโผล่ออกมาและจะมีการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันเชื่อมต่อปัญหาจากท้องถิ่นเพื่อโลกและจะตระหนักถึงความไม่เหน็บแนมมุมมอง เพื่อพิจารณาว่าคำแนะนำเหล่านี้เกี่ยวข้องกับมุมมองของนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์จากชุมชนซานอันโตนิโอ, ฉันได้รับเชิญสองการศึกษาพิพิธภัณฑ์เพื่อแบ่งปันมุมมองของพวกเขา. Kaela Hoskings ทำงานให้กับ foundation2 ศิลปะร่วมสมัยที่เกี่ยวข้องเฉพาะกับศิลปะร่วมสมัยศิลปินและการเขียนโปรแกรมในขณะที่เคทแครี่ทำงานให้กับ museum3 ศิลปะสมัยใหม่ที่มีคอลเลกชันศิลปะร่วมสมัยที่เกิดขึ้นใหม่. Kaela (ดูรูปที่ 4) เชื่อว่ามีส่วนร่วมกับงานศิลปะร่วมสมัยอาจเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวแต่เมื่อมีคนพูดถึงและหุ้นคิดของพวกเขาเกี่ยวกับศิลปะกับคุณในระดับบุคคลนี้เป็นสิ่งสำคัญในการทำลายลงอุปสรรค มันเป็นสิ่งสำคัญที่ทุกอย่างจะสนทนาเพราะรูปแบบเหล่านี้ของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมตั้งคนขึ้นไปเพื่อความสำเร็จและช่วยให้บุคคลที่จะขยายเรื่องราวให้กับผู้อื่น Kaela likens หลากหลายของการเขียนโปรแกรมที่จะเกิดขึ้นภายในพิพิธภัณฑ์และนอกเหนือจากการตั้งค่าเมนูที่มีความหลากหลายของตัวเลือกร้านอาหาร. มีรูปแบบการเรียนที่แตกต่างกันและกิจกรรมที่ดึงดูดเป็นคนในแบบที่แตกต่างกัน บางคนชอบการบรรยายรูปแบบและต้องการที่จะเป็นเหมือนฟองน้ำในการบรรยายในขณะที่เวลาอื่นๆ ที่คุณอาจต้องการที่จะทำให้ศิลปะการทำงานกับศิลปินโดยตรงหรือมีโอกาสที่จะพบกับคนอื่นๆและเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะเข้าด้วยกัน รูปแบบโปรแกรมช่วยให้ทางเลือกแก่ประชาชนเกี่ยวกับวิธีการที่จะมีส่วนร่วมกับงานศิลปะ (เค Hoskings, การสื่อสารส่วนบุคคล, 2 กรกฎาคม 2013) เคท (ดูรูปที่ 5) ยังสัมผัสอยู่กับความสำคัญของการที่หลากหลายของการเขียนโปรแกรมเป็นโอกาสเหล่านี้แตกต่างกันไปถึงผู้ชมที่มีความสนใจที่แตกต่างกันและรูปแบบการเรียนรู้ผ่านอย่างเป็นทางการและกิจกรรมทางการนำพลังไปการเรียนรู้ประสบการณ์. เคทมีความภาคภูมิใจในประสบการณ์โดยตรงจำนวนมากและจุดของมุมมองที่ได้รับเมื่อมีคนจะได้รับโอกาสที่จะพูดคุยโดยตรงกับศิลปินที่มีชีวิตเช่นนี้อาจจะเป็นโอกาสการเรียนรู้ที่หายากที่คนอาจจะไม่เป็นอย่างอื่นมีการเข้าถึง. คนสวม 'ทีมักจะมีโอกาสที่จะได้ยินจากคนที่ทำให้วัตถุเหล่านั้นและได้ยินเกี่ยวกับกระบวนการที่มีอิทธิพลและความสำคัญที่พวกเขาถือกับศิลปิน ในพิพิธภัณฑ์ที่คนมักจะมาดูการทำงานและทำให้การตีความของตัวเองและการเชื่อมต่อกับการทำงานแต่โดยมีศิลปินที่มีที่จะพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขาคือสิ่งที่ทำให้การนัดหมายสังคมเหล่านี้ที่ไม่ซ้ำกันและมีความสำคัญ. (เค Carey, การสื่อสารส่วนบุคคลกรกฎาคม 1, 2013) ทั้งสอง Kaela และเคทเห็นความพยายามของพิพิธภัณฑ์ที่พวกเขาเป็นตัวแทนเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชนโดยชุมชนที่ทำหน้าที่เป็นศูนย์ที่ผู้คนจากภายในและภายนอกของโลกศิลปะมารวมกัน ร่วมกันพวกเขาจะเริ่มต้นการสนทนาและการให้บริการเป็นมหาอำนาจที่จะส่งเสริมให้ผู้เข้าชมที่จะกลับมา ขณะที่เคทกล่าวว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับการส่งเสริมวิสัยทัศน์ของพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับศิลปะ: "มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเป็นพันธมิตรที่ดีและการแบ่งปันในชุมชนการเรียนรู้ที่ไม่เห็นความสัมพันธ์ระหว่างหลักและฝึกงานเป็นคงที่การเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการสนทนาอย่างต่อเนื่องและการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เข้าร่วม (Lave & Wenger, 1991) อเล็กซ์เป็นตัวอย่างการปฏิบัติเหล่านี้เมื่อเขาเชิญเขา Afterschool นักศึกษาศิลปะที่จะเข้าร่วมการบรรยายศิลปินการประชุมเชิงปฏิบัติการและศิลปะการเปิดจะได้สัมผัสกับการหารือและการสำรวจภาพเป็นสมาชิกที่แบ่งปันความรักศิลปะ การเรียนรู้ไม่ได้เป็นลำดับชั้น;. ค่อนข้างจะฝ่ายเดียวอเล็กซ์มองประเภทภารกิจทางสังคมว่าเขาได้รับ. มีส่วนร่วมในขณะที่การเสริมสร้างศักยภาพบุคคลและกลุ่มที่จะสร้าง selfesteem ตัวอย่างเช่นเมื่อเขาพูดถึงการทำงานร่วมกับเรือนจำผู้ต้องขังในระหว่างการเรียนศิลปะและต่อมาโปรแกรมภาพจิตรกรรมฝาผนังที่เขาได้รับคัดเลือกบางส่วนของผู้ต้องขังที่มีความสามารถมากที่สุดเพื่อให้ภาพจิตรกรรมฝาผนังสำหรับพื้นของศูนย์กักกันแต่ละเขาสังเกตเห็นว่าคุกยามชื่นชมจริงๆความพยายามของเขาเพราะไม่มีใครต้องการที่จะถูกเตะออกจากโปรแกรมศิลปะอันเนื่องมาจากพฤติกรรมที่ไม่ดี เหล่านี้บุคคลที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนแม้ว่าบางครั้งมันหมายถึงการทำงานกับคนที่ปกติพวกเขาร่างกายจะเผชิญหน้า. โดยการเรียนรู้วิธีการจัดระเบียบกับผู้อื่นและการทำงานร่วมกันเป็นทีมงานที่มีความเป็นชุมชนที่พัฒนาระหว่างผู้ต้องขังที่จะเป็นไปไม่ได้อย่างอื่น กระบวนการนี้ยากจนอุปสรรคเพราะภายใต้เงื่อนไขที่ "ปกติ" ที่ผู้ต้องขังจะอยู่ในแก๊งของฝ่ายตรงข้ามและมีเล็กๆ น้อย ๆ ในการร่วมกัน แต่โดยมีความสนใจร่วมกันและมุ่งเน้นที่พวกเขาสร้างขึ้นพันธบัตรและมิตรภาพที่เกิดขึ้น (ก Rubio ส่วนบุคคลการสื่อสาร2 กรกฎาคม 2013) ค่าอเล็กซ์ศูนย์ศิลปะและองค์กรเพราะพวกเขาทำหน้าที่เป็น"การกระตุ้นสังคม" ที่จะนำคนเข้าด้วยกันเพื่อเฉลิมฉลองเรื่องราวของบุคคลที่ได้รับแจ้งจากความทรงจำของเราและประสบการณ์อื่นๆที่ไปได้ดีเกิน การสำรวจ จำกัด ของศิลปะที่อาจมุ่งเน้นในประเด็นที่มีความสำคัญน้อย อเล็กซ์ค่าวิธีการนัดหมายทางสังคมกับงานศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประสบการณ์ของเขาโดยใช้ฝึกงานแนวทางการศึกษาศิลปะสามารถจุดประกายรอบของแรงบันดาลใจที่ยังคงมีวิวัฒนาการและเมื่อเวลาผ่านไป เหล่านี้ "รอบของแรงบันดาลใจ" หรือ"รอบของการให้คำปรึกษา" ยังคงเชื่อมโยงบุคคลที่ผ่านช่วงเวลาและพื้นที่โดยการอนุญาตให้บุคคลที่มีอเล็กซ์และอื่นๆ เพื่อให้"กลับไปที่ชุมชนสิ่งที่ชุมชนมีให้ฉัน" (ก Rubio, การสื่อสารส่วนบุคคลกรกฎาคม 2, 2013) อเล็กซ์ยังคงมองหาโอกาสใหม่เพื่อให้ผู้สร้างวงจรของการเรียนรู้และการที่ผมgrateful.4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิพิธภัณฑ์การศึกษามุมมอง
ตามอุ้งมือและ Tuttle ( 2013 ) การศึกษาของพิพิธภัณฑ์ 3 .
, องค์กรที่มีประสิทธิภาพสูงที่ประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขา
ลงทุนในความสัมพันธ์ส่วนตัวที่สร้างการเชื่อมต่อทางอารมณ์ ,
และสร้างประสบการณ์ที่มีความหมาย ในทํานองเดียวกัน เวนเกอร์ ( 1998 )
กล่าวว่าองค์กรควรถามตัวเองถ้าพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพในการสื่อสารกับผู้ชม
,เพื่อให้รูปแบบต่างๆ
ความรู้ออกมาและซึ่งกันและกันแลกเปลี่ยนเชื่อมต่อ
ปัญหาจากท้องถิ่นสู่สากล และควรระวังไม่ privileging
มุมมอง เพื่อพิจารณาว่าคำแนะนำเหล่านี้เกี่ยวข้องกับ
มุมมองของนักการศึกษาพิพิธภัณฑ์ชุมชน San Antonio ,
ฉันเชิญสองพิพิธภัณฑ์นักการศึกษาเพื่อแบ่งปันมุมมองของพวกเขา .
kaela hoskings ทำงานสำหรับ foundation2 ศิลปะร่วมสมัยที่
เกี่ยวข้องเฉพาะกับศิลปะของศิลปินร่วมสมัยและการเขียนโปรแกรม
ขณะที่เคท Carey งานสำหรับศิลปะสมัยใหม่ museum3 ที่สะสมงานศิลปะร่วมสมัยที่เกิดขึ้นใหม่ได้
.
kaela ( ดูรูปที่ 4 ) เชื่อว่าเป็นเสน่ห์กับ
ศิลปะร่วมสมัยสามารถข่มขู่ แต่เมื่อพูดถึงใครบางคน และประสบการณ์
หุ้นที่ความคิดของพวกเขาเกี่ยวกับศิลปะกับคุณในระดับส่วนบุคคล นี้
สําคัญในการทำลายลงอุปสรรค . มันเป็นสิ่งสำคัญว่าทุกอย่าง
เป็นบทสนทนา เพราะรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
ชุดคนสำหรับความสำเร็จและอนุญาตให้บุคคลที่จะขยายเรื่องราว
ให้ผู้อื่น kaela likens ช่วงกว้างของการเขียนโปรแกรมที่ใช้สถานที่ภายในและนอกพิพิธภัณฑ์

การตั้งค่าเมนูกับความหลากหลายของร้านอาหาร
มีหลายรูปแบบการเรียนและกิจกรรมที่ดึงดูด
คนด้วยวิธีที่แตกต่างกัน บางคนชอบการบรรยาย
รูปแบบและต้องการเป็นเหมือนฟองน้ำในการบรรยาย ในขณะที่
ครั้งอื่น ๆที่คุณอาจต้องการที่จะทำศิลปะ ทำงานกับ
ศิลปินโดยตรง หรือ มีโอกาสที่จะพบกับผู้คนอื่น
และเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะด้วยกัน การเปลี่ยนแปลงโปรแกรมให้
คนตัวเลือกเกี่ยวกับวิธีการต่อสู้กับศิลปะ ( K . hoskings
ส่วนตัว , การสื่อสาร , 2 กรกฎาคม 2013 )
เคท ( ดูรูปที่ 5 ) ยังสัมผัสกับความสำคัญของความหลากหลายของการเขียนโปรแกรมเป็นโอกาสเหล่านี้

ถึงผู้ชมที่แตกต่างกันมีความสนใจหลากหลายและรูปแบบการเรียนรู้ผ่านทางการและไม่เป็นทางการ เพื่อให้พลังต่างๆ

ประสบการณ์การเรียนรู้เคทภูมิใจของหลายโดยตรงประสบการณ์และจุดของมุมมองที่ได้รับ
เมื่อคนได้รับโอกาสที่จะพูด
โดยตรงกับชีวิตของศิลปิน นี้สามารถเป็นโอกาสที่หายากที่คนเรียน
อาจไม่เป็นอย่างอื่นมีการเข้าถึง
คนไม่มักจะมีโอกาสที่จะได้ยินจากคนที่
ที่ทำให้วัตถุ และได้ยินเกี่ยวกับกระบวนการ
อิทธิพลและความสำคัญที่พวกเขาถือเพื่อศิลปิน ใน
พิพิธภัณฑ์ คนมักจะเข้ามาดูผลงานและให้
ตนเองตีความและเชื่อมต่อกับการทำงาน
แต่โดยมีศิลปินมาพูดคุยเกี่ยวกับพวกเขาเป็นสิ่งที่ทำให้สังคม engagements
เหล่านี้ที่ไม่ซ้ำกันและที่สำคัญ
( K . Carey การสื่อสารส่วนตัว เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2013 )
2 kaela และเคท เห็น ความพยายามของพวกเขา
พิพิธภัณฑ์แสดงเป็น สร้างชุมชนเข้มแข็ง โดยให้บริการเป็นชุมชน
ที่ผู้คนจากภายในและภายนอกของโลกศิลปะ
มาด้วยกัน ร่วมกันพวกเขาจะเริ่มต้นการสนทนาและ
บริการเป็นกระโดดเพื่อส่งเสริมให้ผู้เข้าชมกลับมา โดย
เคทกล่าวว่า มันไม่ได้เกี่ยวกับการส่งเสริมวิสัยทัศน์ของพิพิธภัณฑ์เกี่ยวกับศิลปะ :
" มันเกี่ยวกับการเป็นหุ้นส่วนที่ดีและการแบ่งปันในชุมชน
การเรียนรู้ไม่ได้มองเห็นความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และศิษย์เป็นคงที่
, เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการสนทนาอย่างต่อเนื่อง
และปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เข้าร่วม ( ล้าง&เวนเกอร์
, 1991 ) อเล็กซ์เป็นตัวอย่างแนวทางปฏิบัติเหล่านี้เมื่อเขาเชิญเขาเข้าเรียน
นักศึกษาศิลปะศิลปินบรรยาย workshops และศิลปะ
เปิดประสบการณ์บทสนทนาและการสำรวจเป็น
ภาพสมาชิกที่แบ่งปันความหลงใหลในศิลปะ การเรียนรู้ไม่ใช่ลำดับชั้น ;

มันฝ่ายเดียว อเล็กซ์ มุมมองชนิดของการนัดหมายทางสังคมที่เขาได้รับ
มีส่วนร่วมในการบุคคลและกลุ่มเพื่อสร้าง self-esteem .
ตัวอย่างเช่นเมื่อเขาได้ทำงานกับนักโทษในคุก
เรียนศิลปะและโปรแกรมจิตรกรรมฝาผนัง
ตามมาที่เขาจ้างบางส่วนของผู้ต้องขังที่มีความสามารถมากที่สุดที่จะทำให้ภาพจิตรกรรมฝาผนัง
สำหรับแต่ละชั้นของสถานกักกัน เขากล่าวว่า ผู้คุมคุก
ชื่นชมความพยายามของเขา เพราะไม่มีใครอยาก
ถูกเตะออกจากโปรแกรมศิลปะ เนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่ดี บุคคลเหล่านี้
ต้องการที่จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน แม้ว่าบางครั้งมันหมายถึงการทำงานด้วย

คนที่ปกติ พวกเขาจะจริง
เผชิญหน้าโดยการเรียนรู้วิธีการจัดการกับคนอื่น ๆและทำงานร่วมกัน
เป็นลูกเรือ มีชุมชนที่พัฒนาระหว่าง
นักโทษนั้นจะไม่สามารถเป็นอย่างอื่น กระบวนการนี้
ยากจนอุปสรรคเพราะภายใต้เงื่อนไข " ปกติ " ,
ผู้ต้องขังจะต่อต้านแก๊งและมีเพียงเล็กน้อยใน
ทั่วไป แต่ต้องใช้ความสนใจและมุ่งเน้นที่พวกเขา
สร้างพันธบัตรและเกิดมิตรภาพ ( A .
รูบิโอส่วนบุคคลการสื่อสาร , 2 กรกฎาคม 2013 ) ค่า
อเล็กซ์ศิลปะศูนย์และองค์กร เพราะพวกเขาเป็น
" สังคมกระตุ้น " เพื่อนำคนร่วมกันเพื่อเฉลิมฉลองเรื่องราวของ
บุคคลแจ้งจากความทรงจำและประสบการณ์อื่น ๆที่ไปได้ดีเกิน
จำกัดการสำรวจศิลปะที่อาจมุ่งเน้น
ในประเด็นที่สำคัญน้อยลง อเล็กซ์ค่าว่าภารกิจของสังคม
กับศิลปะโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากประสบการณ์ของเขาใช้ฝึกงาน
แนวทางการศึกษาศิลปะ สามารถจุดประกายแรงบันดาลใจที่
ยังคงรอบและวิวัฒนาการในช่วงเวลา " รอบของแรงบันดาลใจ "
" รอบของ mentorship " ยังคงเชื่อมโยงบุคคลผ่านเวลาและพื้นที่ โดยให้แต่ละบุคคลชอบ

" อเล็กซ์และคนอื่น ๆที่จะให้กลับไปที่ชุมชน ว่าชุมชนมีให้ฉัน "
( A รูบิโอ ,การสื่อสารส่วนบุคคล , 2 กรกฎาคม 2556 ) อเล็กซ์ยังคง
เพื่อค้นหาโอกาสใหม่เพื่อให้อาคารเหล่านั้นรอบ
การเรียนรู้ และผมรู้สึกขอบคุณ 4
.