Fig. 3 (MLU-L) indicated that the M

Fig. 3 (MLU-L) indicated that the MLU-L of the severely and profoundly deaf groups was always delayed compared to the
hearing group. Ca´ rnio et al. (2000) report a strong correlation between literacy development and linguistic development,
independently of the modality of the language used by the child, i.e., Spoken Portuguese and Libras are equally valuable in
developing literacy in written Portuguese. As most deaf children are born to hearing parents, their linguistic proficiency is
frequently delayed with consequent repercussions for their academic performance (Kyle, 1999).
The parents of deaf children need to obtain their child’s visual attention before communicating (Vaccari &
Marschark, 1997) (i.e. they need to first have the child attend to them before signing or speaking). The mothers of
deaf children in this study, when trying to obtain their child’s attention, simultaneously combined sign, speech and
pointing, reflecting that they were not orientating themselves well to the communication needs of their children. Couto
(2003) describes how parents of deaf children value the maintenance of interaction over the transmission of messages
using formally structured language, so they are responsive to training and support to help them change their interaction
style.
Parents with deaf children also touch them frequently in order to obtain and maintain attention. Givens (1978, p. 44)
has pointed out that a ‘‘mother’s non-verbal presentation [is] a most accurate indicator of her parenting style, positive
or negative. Conceivably, the family counsellor or therapist could very quickly identify the aversive-dominant
behaviour units and, with videotape, could show the parent precisely the adverse effects they might be having on the
child’’.
In the present study, the mothers of the deaf children often touched them gently to obtain their child’s attention.
This may suggest mothers’ willingness to maintain interaction in the absence of linguistic communication. This
reflects differences in style of interaction between hearing mothers with deaf children and hearing mothers with hearing
children.
The participation of an SL interpreter was crucial in the assessment of children whose preferred language was Libras.
However, it would be preferable to have a bilingual professional, proficient in Portuguese and Libras, to administer the
assessment in order to optimise the spontaneous interaction with the child which may be lost when the child needs to switch
attention between two adults (Barbosa & Lichtig, 2008). The presence of a deaf member of staff is desirable as he/she
provides an appropriate Libras language model (Lichtig, 2004). This suggests the need to change the training of SLTs working
with deaf children in Brazilian contexts, particularly as, following the official recognition of Libras in 2002, the language has
been offered in undergraduate courses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3 fig. (MLU-L) ระบุว่า L MLU ของกลุ่มและลึกซึ้ง และรุนแรงหูหนวกจะล่าช้าเมื่อเทียบกับการกลุ่มฟัง Ca´ rnio et al. (2000) รายงานความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาวัดและพัฒนาภาษาศาสตร์ แข็งแรงอิสระ modality ของภาษาที่ใช้ โดยเด็ก เช่น พูดโปรตุเกสและ Libras จะมีคุณค่าเท่าเทียมกันในพัฒนาวัดในโปรตุเกสเขียน เด็กหูหนวกส่วนใหญ่จะเกิดกับผู้ปกครองได้ยิน ความชำนาญของภาษาศาสตร์เป็นมักล่าช้า มีผลการศึกษาของพวกเขา (Kyle, 1999) ร้ายตามมาพ่อแม่ของเด็กหูหนวกต้องได้รับความสนใจภาพของลูกก่อนการสื่อสาร (Vaccari &Marschark, 1997) (เช่นพวกเขาจำเป็นต้องก่อน เด็กเข้าไปก่อนที่จะลงนาม หรือพูด) มารดาของเด็กหูหนวกในการศึกษานี้ เมื่อพยายามที่จะได้รับความสนใจของเด็กของพวกเขา เครื่อง เสียงที่รวมกัน และชี้ สะท้อนให้เห็นถึงว่า พวกเขาถูกไม่ orientating ตัวเองด้วยต้องการสื่อสารของเด็ก Couto(2003) อธิบายว่า พ่อแม่ของเด็กหูหนวกค่าบำรุงรักษาของการโต้ตอบผ่านการส่งข้อความใช้อย่างเป็นกิจจะลักษณะโครงสร้างภาษา เพื่อให้ตอบสนองต่อการฝึกอบรมและการสนับสนุนเพื่อช่วยในการโต้ตอบการเปลี่ยนแปลงลักษณะผู้ปกครองกับเด็กหูหนวกยังสัมผัสได้บ่อยเพื่อรับ และรักษาความสนใจ Givens (1978, p. 44)has pointed out that a ‘‘mother’s non-verbal presentation [is] a most accurate indicator of her parenting style, positiveor negative. Conceivably, the family counsellor or therapist could very quickly identify the aversive-dominantbehaviour units and, with videotape, could show the parent precisely the adverse effects they might be having on thechild’’.In the present study, the mothers of the deaf children often touched them gently to obtain their child’s attention.This may suggest mothers’ willingness to maintain interaction in the absence of linguistic communication. Thisreflects differences in style of interaction between hearing mothers with deaf children and hearing mothers with hearingchildren.The participation of an SL interpreter was crucial in the assessment of children whose preferred language was Libras.However, it would be preferable to have a bilingual professional, proficient in Portuguese and Libras, to administer theassessment in order to optimise the spontaneous interaction with the child which may be lost when the child needs to switchattention between two adults (Barbosa & Lichtig, 2008). The presence of a deaf member of staff is desirable as he/sheprovides an appropriate Libras language model (Lichtig, 2004). This suggests the need to change the training of SLTs workingwith deaf children in Brazilian contexts, particularly as, following the official recognition of Libras in 2002, the language hasbeen offered in undergraduate courses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตรายเป็นอันตราย