In the context of tourism, the need

In the context of tourism, the need for destinations to create unique identities which
differentiate their brands from the competition is emphasised by Morgan and Pritchard
(1999). Similarly, Dinnie (2008) concludes that there is considerable scope for
more imaginative input into the development of nation brand identity, suggesting as
an example, the possibility of including ideological associations such as sustainability.
Pike (2009) highlights the political difficulties in doing this and calls for
in-depth case studies of the politics of destination brand decision-making. The key
issue here is the impact of internal conflicts between local authority departments and
external conflicts between stakeholder organisations and groups. Such conflicts are
seen as having the potential to inhibit the development of a common brand identity.
The problem of political conflict is reflected also in work by Hankinson (2001,
2004b) who criticises the practice of developing separate brands for individual areas
of activity within the same place rather than the development of unified place brands.
Kavaratzis and Hatch (2013) similarly argue for a better understanding of the
relationship between place identity and place brands and the balance of stakeholder
involvement in the development of brand identity and its management.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบริบทของการท่องเที่ยว ต้องการเพื่อสร้างเอกลักษณ์เฉพาะนักท่องเที่ยวซึ่งแบรนด์ของพวกเขาแตกต่างจากการแข่งขัน emphasised โดย Pritchard และมอร์แกน(1999) ในทำนองเดียวกัน Dinnie (2008) สรุปว่า มีขอบเขตพอสมควรสำหรับป้อนข้อมูลเพิ่มเติมจินตนาการเป็นการพัฒนาของประเทศเอกลักษณ์ตราสินค้า แนะนำเป็นตัวอย่าง อาจเกิดขึ้นรวมทั้งความสัมพันธ์ของอุดมการณ์เช่นความยั่งยืนจน (2009) เน้นความยากลำบากทางการเมืองในการทำสิ่งนี้ และเรียกการเจาะลึกกรณีศึกษาของการเมืองเรื่องการตัดสินใจแบรนด์ปลายทาง คีย์ปัญหานี่คือ ผลกระทบของความขัดแย้งภายในระหว่างหน่วยงานภายในแผนก และความขัดแย้งภายนอกระหว่างทรรศนะองค์กรและกลุ่ม มีความขัดแย้งดังกล่าวเห็นว่ามีศักยภาพในการยับยั้งการพัฒนาของตัวแบรนด์ทั่วไปปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองอยู่เป็นประจำยังทำงาน โดย Hankinson (20012004b) ที่ criticises แบบฝึกหัดของการพัฒนาแบรนด์แยกต่างหากสำหรับแต่ละพื้นที่กิจกรรมภายในเดียวกันแทนที่พัฒนาแบรนด์ของสถานประกอบการKavaratzis และแฮทช์ (2013) ในทำนองเดียวกันโต้เถียงในความเข้าใจของการความสัมพันธ์ระหว่างทำประจำ และทำแบรนด์และยอดดุลของผู้มีส่วนร่วมในการพัฒนาเอกลักษณ์ตราสินค้าและการจัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบริบทของการท่องเที่ยวที่จำเป็นสำหรับสถานที่ในการสร้างอัตลักษณ์ที่ไม่ซ้ำกันซึ่ง
แตกต่างแบรนด์ของพวกเขาจากการแข่งขันจะเน้นโดยมอร์แกนและ Pritchard
(1999) ในทำนองเดียวกันเลี่ยมดินนี่ (2008) สรุปว่ามีขอบเขตมากสำหรับการ
ป้อนข้อมูลความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นในการพัฒนาของประเทศเอกลักษณ์ของแบรนด์บอกเป็น
ตัวอย่างที่เป็นไปได้ของสมาคมรวมทั้งอุดมการณ์เช่นการพัฒนาอย่างยั่งยืน.
ไพค์ (2009) เน้นความยากลำบากทางการเมืองในการทำเช่นนี้ และเรียกร้องให้
ในเชิงลึกกรณีศึกษาของการเมืองปลายทางแบรนด์การตัดสินใจ ที่สำคัญ
ปัญหาที่นี่คือผลกระทบของความขัดแย้งภายในระหว่างหน่วยงานผู้มีอำนาจในท้องถิ่นและ
ความขัดแย้งระหว่างองค์กรภายนอกผู้มีส่วนได้เสียและกลุ่ม ความขัดแย้งดังกล่าวจะ
เห็นได้ว่ามีศักยภาพในการยับยั้งการพัฒนาของเอกลักษณ์ของแบรนด์ที่พบบ่อย.
ปัญหาของความขัดแย้งทางการเมืองยังสะท้อนให้เห็นในการทำงานโดย Hankinson (2001,
2004b) ที่วิพากษ์วิจารณ์การปฏิบัติของการพัฒนาแบรนด์ที่แยกต่างหากสำหรับแต่ละพื้นที่
ของกิจกรรมภายใน สถานที่เดียวกันมากกว่าการพัฒนาของแบรนด์ที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน.
Kavaratzis และแฮทช์ (2013) ในทำนองเดียวกันโต้แย้งเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้นของ
ความสัมพันธ์ระหว่างตัวตนของสถานที่และสถานที่ที่แบรนด์และความสมดุลของผู้มีส่วนได้เสีย
มีส่วนร่วมในการพัฒนาเอกลักษณ์ของแบรนด์และการจัดการของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบริบทของการท่องเที่ยว ต้องการสถานที่เพื่อสร้างเอกลักษณ์ที่แตกต่างเฉพาะตัว
แบรนด์ของพวกเขาจากการแข่งขันเน้นโดยมอร์แกนและพริทชาร์ด
( 1999 ) ในทํานองเดียวกัน dinnie ( 2551 ) พบว่ามีขอบเขตมากสำหรับ
จินตนาการใส่เข้าไปในการพัฒนาแบรนด์ของประเทศตน จะเป็น
ตัวอย่างความเป็นไปได้ของการรวมสมาคมอุดมการณ์เช่นความยั่งยืน .
ไพค์ ( 2009 ) เน้นปัญหาทางการเมืองในเรื่องนี้ และสาย
เจาะลึกกรณีศึกษาการเมืองของปลายทาง แบรนด์ การตัดสินใจ คีย์
ปัญหาที่นี่คือ ผลกระทบของปัญหาความขัดแย้งภายในระหว่างฝ่ายอำนาจท้องถิ่น และความขัดแย้งระหว่างผู้มีส่วนได้เสียภายนอก
องค์กรและกลุ่มความขัดแย้งดังกล่าว
เห็นมีศักยภาพในการยับยั้งการพัฒนาเอกลักษณ์ของแบรนด์ทั่วไป .
ปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองที่สะท้อนให้เห็นในงานด้วย แฮนกินสัน ( 2001 ,
2004b ) ที่ criticises การปฏิบัติของการพัฒนาแบรนด์เพื่อแยกแต่ละพื้นที่
กิจกรรมภายในสถานที่เดียวกันมากกว่าการพัฒนารวมสถานที่ยี่ห้อ .
kavaratzis และฟัก ( 2013 ) เหมือนกับเถียงเพื่อความเข้าใจที่ดีขึ้นของความสัมพันธ์ระหว่างสถานที่และสถานที่
เอกลักษณ์แบรนด์และความสมดุลของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย
มีส่วนร่วมในการสร้างเอกลักษณ์ของแบรนด์และการจัดการของ