Topic Area: Air PollutionGeographic

Topic Area: Air Pollution

Geographical Area: Los Angeles Basin

Focal Question: How has RECLAIM affected the Southern California emissions problem?

Sources:

(1) Internet Site- http://www.aqmd.gov/news1/Governing_Board/Bs1_19_01.htm#Spray_booth_rule (Board Meeting; January 19, 2001)

(2) Internet Site- http://www.aqmd.gov/news1/Archives/recaudit.html

(3) Goldenberg, Evan. (1993). "The Design of an Emissions Permit Market for RECLAIM: A Holistic Approach." UCLA Journal of Environmental Law and Policy 11(2): 297-328.

(4) The South Coast Air Management District, http://www.aqmd.gov/

Reviewer: P. Douglas Johnson, Colby College ’01

Review:

The environmental hazards created by the rising industrial emissions in Southern California began to attract increasing attention in the mid 1980’s. It had become clear that California's growing air pollution problem could not improve without substantial changes. The South Coast Air Quality Management District (SCAQMD) implemented the Regional Clean Air Management program (RECLAIM) in 1994 to address the issue of NOx, SOx, and reactive organic gas (ROG) emissions in the Los Angeles Basin. The RECLAIM program is an emissions permit-trading program in which RECLAIM Trading Credits (RTCs) are available for NOx and SOx. The program is designed to be phased into effect through 2003, by which time emissions are projected to cut by more than half. Because polluting facilities are required to cut their emissions by a specific amount each year, overall emissions are expected to be reduced by almost 80 percent by 2003.

Traditional Command and Control regulation methods mandate that individual polluting facilities acquire emissions permits for each piece of polluting equipment within their facility, and also to implement specified emissions control equipment. This in essence restricts the methods by which facilities can reduce their emissions, thus in many ways stunting any potential research and development incentives businesses might have. While on one hand this traditional method places limitations and specified regulations on polluting facilities, it also fails to offer any incentives for firms to cut back emissions any further than mandated percentages or levels.

RECLAIM on the other hand regulates industrial facilities as if they were are enclosed in an imaginary bubble. Rather than attempting to regulate each source, RECLAIM focuses on regulating the net pollution in the bubble. Each facility is allotted pollution permits and is subject to severe fines if their annual emissions level is not within the fixed limit. Yet while traditional regulations mandate specific methods and equipment for emissions control, RECLAIM sets a factory-wide emissions limit for each business but allows businesses to choose what resources, materials and processes they will use to meet their emissions limit.

RECLAIM offers something else that makes it a unique regulatory program. Because businesses are different, some facilities may be able to reduce emissions at lower costs than others. Businesses which are able to reduce emissions by more that their allotted annual limit are then able to sell their excess reductions to other facilities. This creates a significant economic incentive to reduce net emissions, as those emissions credits are a relatively liquid asset.

In a perfectly competitive market the RECLAIM program greatly improves the efficiency and cost effectiveness of pollution control. By allowing businesses to interact amongst themselves RECLAIM minimizes the costs associated with emissions reductions. By not restricting the means by which emissions are reduced, RECLAIM not only encourages businesses to use the latest and most efficient technology, but also the development of new methods of reduction.

Some concerns arose that RECLAIM may in fact lead to what are commonly referred to as "hot-spots". This notion stems from the potential situation where several facilities in the same geographical location face similar difficulties in reaching their annual emissions limits. In order to combat their shortcomings they are forced to buy RTCs from other businesses. This may lead to specific concentrations of high emissions ("hot-spots"). SCAQMD addressed the issue by adopting zonal permit trading. The region was divided into two zones. Zone 1 is a coastal strip and zone 2 is located further inland. Facilities located in the two zones may only buy and sell RTCs from other businesses within their own specific zone. Detailed studies have shown that there have been no significant geographical shifts in emissions.

According to a 1996 RECLAIM audit, over 100,000 tons of NOx and SOx emissions had been exchanged by participation businesses for more than $10 million. 353 facilities are currently operating under RECLAIM restrictions, and reports show that those firms are on track to meeting the programs goals of reducing NOx emissions by 77 tons per day and Sox emissions by 15 tons per day by 2003.

Recently, however, RECLAIM participants have been forced to pay extremely high prices for RTCs. During the summer of 2000 there was a drastic increase in the demand for power production. The increase in demand was met by an equally large increase in production and of course the increase in production caused facilities to pollute more, thus pushing emissions beyond emissions caps.

In order to combat the expensive fines businesses would face, production facilities within the power industry was forced to buy 67 percent of the available RTCs. Because power-producing facilities only comprise roughly 14 percent of RECLAIM allocations, the effects were clear. The increased demand for RTCs led to a decrease in supply, thus driving prices far higher than usual. For NOx RTCs in particular, prices increased from approximately $4,284 per ton traded in 1999 to roughly $39,000 per ton traded during the first ten months of 2000.

Beginning in the fall of 2000 a group comprised of RECLAIM facility representatives, environmental groups and state and federal environmental agencies met to discuss proposals of how to stabilize RTC prices. Ideas included possible separating major power plants from the rest of RECLAIM, requiring that power producers adopt alternative emissions control equipment, and possibly in part funding the RECLAIM program with a loan. A tentative Board meeting is scheduled for May 2001 to finalize any decisions.

Despite this RTC demand side pricing dilemma, RECLAIM is still on course to meet its originally projected goals. RECLAIM’s potential success is largely due to the program’s use of market forces and economic incentives to encourage emissions reductions. As we have clearly seen, huge amounts of emissions credits are bought and sold every year. This indicates that a traditional command and control approach would have created an unequal distribution of costs across the region of participation. The cost minimization and compliance flexibility created by the RECLAIM program sets it apart from other emissions reduction programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่ตั้งหัวข้อ: มลพิษทางอากาศพื้นที่ทางภูมิศาสตร์: ลอสแองเจลิสอ่างคำถามที่โฟกัส: มีเพิ่มกระทบปัญหาปล่อยแคลิฟอร์เนียภาคใต้แหล่งที่มา:(1) เว็บไซต์อินเทอร์เน็ต - (คณะกรรมการประชุม http://www.aqmd.gov/news1/Governing_Board/Bs1_19_01.htm#Spray_booth_rule 19 มกราคม 2001)(2) อินเทอร์เน็ตไซต์ - ของ http://www.aqmd.gov/news1/Archives/recaudit.html(3) Goldenberg, Evan. (1993) "การออกแบบของตลาดปล่อยใบอนุญาตสำหรับการเรียกคืน: วิธีการแบบองค์รวม" สมุดรายวันของ UCLA ของกฎหมายและนโยบายสิ่งแวดล้อม 11(2): 297-328(4) การจัดการชายฝั่งอากาศเซาธ์ http://www.aqmd.gov/ผู้ตรวจทาน: P. ดักลาส Johnson ลบี้ ' 01ตรวจทาน:อันตรายจากสิ่งแวดล้อมโดยปล่อยก๊าซอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้นในแคลิฟอร์เนียภาคใต้เริ่มดึงดูดความสนใจเพิ่มขึ้นในปี 1980 กลาง มันได้กลายเป็นปัญหามลพิษทางอากาศเติบโตแคลิฟอร์เนียที่สามารถปรับปรุงโดยไม่พบการเปลี่ยนแปลงไม่ชัดเจน ใต้ชายฝั่งอากาศคุณภาพจัดการเขต (SCAQMD) ใช้โปรแกรมการจัดการอากาศสะอาดภูมิภาค (เพิ่ม) ในปี 1994 เพื่อระบุปัญหาของโรงแรมน็อกซ์ ท่าน และปล่อยก๊าซอินทรีย์ปฏิกิริยา (ROG) ในอ่างลอสแองเจลิส โปรแกรมเรียกคืนจะปล่อยการค้าใบอนุญาตโปรแกรมที่เครดิตการค้าเพิ่ม (RTCs) มีโรงแรมน็อกซ์และท่าน โปรแกรมถูกออกแบบมาเพื่อจะค่อย ๆ มีผลผ่าน 2003 ตามเวลาที่ปล่อยก๊าซคาดว่าจะตัด โดยมากกว่าครึ่งหนึ่ง เนื่องจากสิ่งอำนวยความสะดวก polluting ต้องตัดปล่อยของตามจำนวนที่ระบุในแต่ละปี การปล่อยก๊าซโดยรวมคาดว่าจะลดลงเกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ 2003 Traditional Command and Control regulation methods mandate that individual polluting facilities acquire emissions permits for each piece of polluting equipment within their facility, and also to implement specified emissions control equipment. This in essence restricts the methods by which facilities can reduce their emissions, thus in many ways stunting any potential research and development incentives businesses might have. While on one hand this traditional method places limitations and specified regulations on polluting facilities, it also fails to offer any incentives for firms to cut back emissions any further than mandated percentages or levels.RECLAIM on the other hand regulates industrial facilities as if they were are enclosed in an imaginary bubble. Rather than attempting to regulate each source, RECLAIM focuses on regulating the net pollution in the bubble. Each facility is allotted pollution permits and is subject to severe fines if their annual emissions level is not within the fixed limit. Yet while traditional regulations mandate specific methods and equipment for emissions control, RECLAIM sets a factory-wide emissions limit for each business but allows businesses to choose what resources, materials and processes they will use to meet their emissions limit.RECLAIM offers something else that makes it a unique regulatory program. Because businesses are different, some facilities may be able to reduce emissions at lower costs than others. Businesses which are able to reduce emissions by more that their allotted annual limit are then able to sell their excess reductions to other facilities. This creates a significant economic incentive to reduce net emissions, as those emissions credits are a relatively liquid asset.In a perfectly competitive market the RECLAIM program greatly improves the efficiency and cost effectiveness of pollution control. By allowing businesses to interact amongst themselves RECLAIM minimizes the costs associated with emissions reductions. By not restricting the means by which emissions are reduced, RECLAIM not only encourages businesses to use the latest and most efficient technology, but also the development of new methods of reduction.Some concerns arose that RECLAIM may in fact lead to what are commonly referred to as "hot-spots". This notion stems from the potential situation where several facilities in the same geographical location face similar difficulties in reaching their annual emissions limits. In order to combat their shortcomings they are forced to buy RTCs from other businesses. This may lead to specific concentrations of high emissions ("hot-spots"). SCAQMD addressed the issue by adopting zonal permit trading. The region was divided into two zones. Zone 1 is a coastal strip and zone 2 is located further inland. Facilities located in the two zones may only buy and sell RTCs from other businesses within their own specific zone. Detailed studies have shown that there have been no significant geographical shifts in emissions.According to a 1996 RECLAIM audit, over 100,000 tons of NOx and SOx emissions had been exchanged by participation businesses for more than $10 million. 353 facilities are currently operating under RECLAIM restrictions, and reports show that those firms are on track to meeting the programs goals of reducing NOx emissions by 77 tons per day and Sox emissions by 15 tons per day by 2003.Recently, however, RECLAIM participants have been forced to pay extremely high prices for RTCs. During the summer of 2000 there was a drastic increase in the demand for power production. The increase in demand was met by an equally large increase in production and of course the increase in production caused facilities to pollute more, thus pushing emissions beyond emissions caps.In order to combat the expensive fines businesses would face, production facilities within the power industry was forced to buy 67 percent of the available RTCs. Because power-producing facilities only comprise roughly 14 percent of RECLAIM allocations, the effects were clear. The increased demand for RTCs led to a decrease in supply, thus driving prices far higher than usual. For NOx RTCs in particular, prices increased from approximately $4,284 per ton traded in 1999 to roughly $39,000 per ton traded during the first ten months of 2000.Beginning in the fall of 2000 a group comprised of RECLAIM facility representatives, environmental groups and state and federal environmental agencies met to discuss proposals of how to stabilize RTC prices. Ideas included possible separating major power plants from the rest of RECLAIM, requiring that power producers adopt alternative emissions control equipment, and possibly in part funding the RECLAIM program with a loan. A tentative Board meeting is scheduled for May 2001 to finalize any decisions.Despite this RTC demand side pricing dilemma, RECLAIM is still on course to meet its originally projected goals. RECLAIM’s potential success is largely due to the program’s use of market forces and economic incentives to encourage emissions reductions. As we have clearly seen, huge amounts of emissions credits are bought and sold every year. This indicates that a traditional command and control approach would have created an unequal distribution of costs across the region of participation. The cost minimization and compliance flexibility created by the RECLAIM program sets it apart from other emissions reduction programs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หัวข้อพื้นที่: มลพิษทางอากาศในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์: Los Angeles ลุ่มน้ำคำถามโฟกัส: วิธีการได้รับผลกระทบ RECLAIM แคลิฟอร์เนียภาคใต้ปัญหาการปล่อยก๊าซ? แหล่งที่มา: (1) อินเทอร์เน็ต Site- http://www.aqmd.gov/news1/Governing_Board/Bs1_19_01.htm# Spray_booth_rule (การประชุมคณะกรรมการ; 19 มกราคม 2001) (2) อินเทอร์เน็ต Site- http://www.aqmd.gov/news1/Archives/recaudit.html (3) เบิร์ก, อีวาน (1993) "การออกแบบของตลาดใบอนุญาตการปล่อยมลพิษสำหรับ RECLAIM:. วิธีการแบบองค์รวม" ยูซีแอลวารสารกฎหมายและนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม 11 (2):. 297-328 (4) การจัดการชายฝั่งทางใต้อากาศอำเภอ http://www.aqmd.gov/ ตรวจทาน: พีดักลาสจอห์นสัน, วิทยาลัยคอล '01 รีวิว: อันตรายต่อสิ่งแวดล้อมที่สร้างขึ้นโดยการปล่อยมลพิษอุตสาหกรรมที่เพิ่มขึ้นในแคลิฟอร์เนียภาคใต้เริ่มที่จะดึงดูดความสนใจที่เพิ่มขึ้นในช่วงกลางปี ​​1980 มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าปัญหามลพิษทางอากาศที่เพิ่มขึ้นของแคลิฟอร์เนียไม่สามารถปรับปรุงโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ ชายฝั่งทางใต้อากาศเขตการบริหารงานคุณภาพ (SCAQMD) ดำเนินการโครงการการจัดการทำความสะอาดอากาศระดับภูมิภาค (RECLAIM) ในปี 1994 เพื่อแก้ไขปัญหาของ NOx ที่ SOx และก๊าซอินทรีย์ปฏิกิริยา (ROG) ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในลอสแอลุ่มน้ำ โปรแกรม RECLAIM เป็นโปรแกรมที่ได้รับใบอนุญาตการค้าการปล่อยก๊าซที่เรียกคืนเครดิตเทรดดิ้ง (RTCs) ที่ใช้ได้สำหรับ NOx และ SOx โปรแกรมที่ถูกออกแบบมาให้มีผลบังคับใช้จะค่อย ๆ ผ่านปี 2003 โดยที่การปล่อยเวลาที่คาดว่าจะลดลงมากกว่าครึ่งหนึ่ง เพราะสิ่งอำนวยความสะดวกมลพิษจะต้องลดการปล่อยก๊าซของพวกเขาตามจำนวนเงินที่เฉพาะเจาะจงในแต่ละปีการปล่อยก๊าซโดยรวมที่คาดว่าจะลดลงเกือบร้อยละ 80 จากปี 2003 คำสั่งแบบดั้งเดิมและกฎระเบียบคำสั่งวิธีการควบคุมมลพิษที่สิ่งอำนวยความสะดวกของแต่ละบุคคลได้รับการปล่อยใบอนุญาตสำหรับชิ้นส่วนของอุปกรณ์แต่ละก่อให้เกิดมลพิษ สิ่งอำนวยความสะดวกภายในของพวกเขาและยังจะใช้อุปกรณ์ควบคุมการปล่อยมลพิษที่กำหนด นี้ในสาระสำคัญ จำกัด วิธีการที่สิ่งอำนวยความสะดวกที่สามารถลดการปล่อยของพวกเขาจึงในหลาย ๆ คนแคระวิจัยใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นและการพัฒนาธุรกิจที่มีแรงจูงใจที่อาจจะมี ในขณะที่มือข้างหนึ่งวิธีการแบบดั้งเดิมนี้วางข้อ จำกัด และกฎระเบียบที่ระบุไว้บนสิ่งอำนวยความสะดวกมลพิษก็ยังล้มเหลวที่จะนำเสนอสิ่งจูงใจใด ๆ สำหรับ บริษัท ที่จะตัดกลับปล่อยมลพิษใด ๆ มากไปกว่าร้อยละรับคำสั่งหรือระดับ. เรียกคืนในมืออื่น ๆ ควบคุมโรงงานอุตสาหกรรมราวกับว่าพวกเขามี ล้อมรอบในฟองจินตนาการ แทนที่จะพยายามที่จะควบคุมแหล่งที่มาของแต่ละ RECLAIM มุ่งเน้นไปที่การควบคุมมลพิษสุทธิฟอง สิ่งอำนวยความสะดวกแต่ละครั้งจะถูกจัดสรรใบอนุญาตมลพิษและอาจมีการปรับระดับรุนแรงหากปล่อยก๊าซประจำปีของพวกเขาไม่ได้อยู่ในวงเงินที่คงที่ แต่ในขณะที่กฎระเบียบดั้งเดิมอาณัติวิธีการเฉพาะและอุปกรณ์สำหรับการควบคุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจก RECLAIM กำหนดปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากโรงงานกว้าง จำกัด สำหรับแต่ละธุรกิจ แต่ช่วยให้ธุรกิจที่จะเลือกสิ่งที่ทรัพยากรวัสดุและกระบวนการที่พวกเขาจะใช้ในการตอบสนองการปล่อยมลพิษ จำกัด . RECLAIM มีอย่างอื่นที่ทำให้ มันเป็นโปรแกรมที่กำกับดูแลที่ไม่ซ้ำกัน เพราะธุรกิจที่แตกต่างกัน, สิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างอาจจะสามารถที่จะลดการปล่อยก๊าซที่ค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าคนอื่น ๆ ธุรกิจที่มีความสามารถที่จะลดการปล่อยก๊าซโดยวงเงินที่ได้รับการจัดสรรประจำปีของพวกเขาก็สามารถที่จะขายลดส่วนเกินของพวกเขาสิ่งอำนวยความสะดวกอื่น ๆ นี้จะสร้างแรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่สำคัญเพื่อลดการปล่อยสุทธิขณะที่การปล่อยสินเชื่อเหล่านี้จะเป็นสินทรัพย์ที่มีสภาพคล่องค่อนข้าง. ในตลาดแข่งขันสมบูรณ์โปรแกรมเรียกคืนช่วยเพิ่มประสิทธิภาพและค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพของการควบคุมมลพิษ โดยให้ธุรกิจที่จะมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวเองช่วยลดค่าใช้จ่าย RECLAIM ที่เกี่ยวข้องกับการลดการปล่อยมลพิษ โดยไม่ จำกัด วิธีการที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ลดลงที่เรียกคืนไม่เพียง แต่สนับสนุนให้ธุรกิจที่จะใช้เทคโนโลยีใหม่ล่าสุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด แต่ยังมีการพัฒนาวิธีการใหม่ของการลดลง. บางความกังวลที่เกิดขึ้นที่ RECLAIM อาจในความเป็นจริงนำไปสู่สิ่งที่เรียกกันทั่วไป เป็น "จุดร้อน" ความคิดนี้เกิดขึ้นจากสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นที่หลายสิ่งอำนวยความสะดวกในสถานที่ทางภูมิศาสตร์เดียวกันต้องเผชิญกับปัญหาที่คล้ายกันในการเข้าถึงข้อ จำกัด การปล่อยก๊าซประจำปี เพื่อที่จะต่อสู้กับข้อบกพร่องของพวกเขาพวกเขาจะถูกบังคับให้ซื้อ RTCs จากธุรกิจอื่น ๆ ซึ่งอาจนำไปสู่ความเข้มข้นที่เฉพาะเจาะจงของการปล่อยก๊าซสูง ("จุดร้อน") SCAQMD ประเด็นนี้โดยการซื้อขายใบอนุญาตเป็นวง ๆ ภูมิภาคแบ่งออกเป็นสองโซน โซนที่ 1 เป็นแถบชายฝั่งและเขต 2 ตั้งอยู่ในประเทศต่อไป สิ่งอำนวยความสะดวกที่ตั้งอยู่ในสองโซนอาจจะเป็นเพียงการซื้อและขาย RTCs จากธุรกิจอื่น ๆ ภายในโซนเฉพาะของตัวเอง ศึกษารายละเอียดได้แสดงให้เห็นว่ามีการไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางภูมิศาสตร์ในการปล่อย. ตามที่การตรวจสอบ 1996 RECLAIM กว่า 100,000 ตันและการปล่อยก๊าซ NOx SOx ได้รับการแลกเปลี่ยนโดยธุรกิจมีส่วนร่วมมากขึ้นกว่า $ 10,000,000 353 สิ่งอำนวยความสะดวกในการดำเนินงานในขณะนี้ภายใต้ข้อ จำกัด RECLAIM และรายงานแสดงให้เห็นว่า บริษัท ที่อยู่ในการติดตามการประชุมเป้าหมายของโปรแกรมการลดการปล่อยก๊าซ NOx โดย 77 ตันต่อวันและการปล่อยมลพิษทีมจาก 15 ตันต่อวันจากปี 2003 เมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่มีผู้เข้าร่วมการเรียกคืน ถูกบังคับให้จ่ายในราคาที่สูงมากสำหรับ RTCs ในช่วงฤดูร้อนของปี 2000 มีการเพิ่มขึ้นอย่างมากในความต้องการสำหรับการผลิตพลังงาน การเพิ่มขึ้นของความต้องการได้พบกับการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่อย่างเท่าเทียมกันในการผลิตและแน่นอนการเพิ่มขึ้นของการผลิตที่เกิดจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่จะก่อให้เกิดมลพิษมากขึ้นจึงผลักดันการปล่อยมลพิษเกินหมวกปล่อยก๊าซเรือนกระจก. เพื่อที่จะต่อสู้ในธุรกิจที่ปรับราคาแพงจะต้องเผชิญสิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตในอุตสาหกรรมพลังงาน ถูกบังคับให้ซื้อร้อยละ 67 ของที่มีอยู่ RTCs เพราะสิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตพลังงานประกอบด้วยเพียงประมาณร้อยละ 14 ของการจัดสรร RECLAIM ผลได้ชัดเจน ความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับ RTCs นำไปสู่การลดลงของอุปทานจึงขับรถราคาที่สูงกว่าปกติ สำหรับ NOx RTCs โดยเฉพาะอย่างยิ่งราคาเพิ่มขึ้นจากประมาณ $ 4,284 ต่อตันการซื้อขายในปี 1999 ประมาณ 39,000 $ ต่อตันการซื้อขายในช่วงสิบเดือนแรกของปี 2000 เริ่มต้นในฤดูใบไม้ร่วงของปี 2000 กลุ่มประกอบด้วย RECLAIM แทนสิ่งอำนวยความสะดวกกลุ่มสิ่งแวดล้อมและรัฐและรัฐบาลกลาง หน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมพบเพื่อหารือเกี่ยวกับข้อเสนอของวิธีการรักษาเสถียรภาพราคา RTC ไอเดียที่เป็นไปได้รวมถึงแยกโรงไฟฟ้าที่สำคัญจากส่วนที่เหลือของ RECLAIM ต้องที่นำมาใช้ผลิตไฟฟ้าการปล่อยมลพิษทางเลือกอุปกรณ์ควบคุมและอาจจะเป็นส่วนหนึ่งในการระดมทุนของโปรแกรมเรียกคืนกับเงินกู้ การประชุมคณะกรรมการเบื้องต้นที่กำหนดไว้สำหรับพฤษภาคม 2001 ที่จะจบการตัดสินใจใด ๆ . แม้จะมีความต้องการด้านนี้ RTC ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกราคา RECLAIM ยังอยู่ในการเรียนการสอนเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่คาดการณ์ไว้เดิม ความสำเร็จที่มีศักยภาพ RECLAIM เป็นส่วนใหญ่เกิดจากการใช้โปรแกรมของกลไกตลาดและแรงจูงใจทางเศรษฐกิจเพื่อส่งเสริมให้ลดการปล่อยมลพิษ ที่เราได้เห็นอย่างชัดเจนจำนวนมากของการปล่อยสินเชื่อจะซื้อและขายทุกปี นี้บ่งชี้ว่าคำสั่งแบบดั้งเดิมและวิธีการควบคุมที่จะได้สร้างการกระจายของค่าใช้จ่ายที่ไม่เท่ากันทั่วทั้งภูมิภาคของการมีส่วนร่วม ลดค่าใช้จ่ายและความยืดหยุ่นในการปฏิบัติที่สร้างขึ้นโดยโปรแกรม RECLAIM ชุดมันนอกเหนือจากการปล่อยโปรแกรมอื่น ๆ ที่ลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หัวข้อ : พื้นที่มลภาวะอากาศ

พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ : Los Angeles ลุ่มน้ำ

โฟกัสคำถามถามว่า ได้เรียกคืนผลกระทบ แคลิฟอร์เนียภาคใต้ ปล่อยปัญหา แหล่งที่มา :



( 1 ) อินเทอร์เน็ตเว็บไซต์ http : / / www.aqmd . gov / news1 / governing_board / bs1_19_01 . htm # spray_booth_rule ( คณะกรรมการจัดประชุม เมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2544 )

( 2 ) เว็บไซต์อินเทอร์เน็ต - http : / / www.aqmd . gov / news1 / archives / recaudit

( HTML . 3 ) โกลเดนเบิร์ก , อีวาน ( 1993 )" การออกแบบของการอนุญาตให้ตลาดเพื่อเรียกคืน : แนวทางแบบองค์รวม . " วารสาร UCLA กฎหมายและนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม 11 ( 2 ) : 297-328

( 4 ) การจัดการเขตชายฝั่งตอนใต้อากาศ , http : / / www.aqmd . gov /

ทาน : หน้าดักลาสจอห์นสัน , วิทยาลัยคอล ' 01

รีวิว :

อันตรายจากสิ่งแวดล้อมที่สร้างขึ้นโดยอุตสาหกรรมการเพิ่มขึ้นในแคลิฟอร์เนียตอนใต้เริ่มดึงดูดความสนใจเพิ่มขึ้นในกลางปี 1980 มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าแคลิฟอร์เนียเติบโตปัญหามลพิษทางอากาศไม่สามารถปรับปรุง โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญการจัดการคุณภาพอากาศชายฝั่งใต้ตำบล ( scaqmd ) ใช้โปรแกรมการจัดการอากาศสะอาดในภูมิภาค ( เรียกคืน ) ในปี 1994 เพื่อแก้ไขปัญหาของบริษัททีม และปฏิกิริยาอินทรีย์ก๊าซ ( ร็อก ) มลพิษใน Los Angeles ลุ่มน้ำ การเรียกคืนโปรแกรมเป็นการอนุญาตให้โปรแกรมการซื้อขายที่เรียกคืนเครดิตการค้า ( rtcs ) จะพร้อมใช้งานสำหรับ Sox NOx และ .โปรแกรมถูกออกแบบมาเพื่อจะแบ่งออกเป็นผลผ่าน 2003 ซึ่งการปล่อยเวลาที่คาดว่าจะลดลงกว่าครึ่ง เพราะถึงเครื่องจะต้องลดการปล่อยก๊าซของพวกเขาตามจำนวนเงินในแต่ละปี โดยเฉพาะการปล่อยก๊าซโดยรวมคาดว่าจะลดลงเกือบร้อยละ 80 โดย 2003 .

สั่งแบบดั้งเดิมและวิธีการควบคุมระเบียบอาณัติที่บุคคลได้รับอนุญาตให้ปล่อยมลพิษเครื่องแต่ละชิ้นซึ่งอุปกรณ์ภายในสถานที่ของพวกเขาและยังใช้ระบุอุปกรณ์ ควบคุม มลพิษ นี้ในสาระสำคัญจำกัดวิธีการที่เครื่องสามารถลดการปล่อยก๊าซของพวกเขาดังนั้นในหลายวิธีใด ๆที่อาจเกิดขึ้นบริเวณ stunting วิจัยและพัฒนาธุรกิจอาจ ในขณะที่ในมือข้างหนึ่งแบบดั้งเดิมวิธีการสถานที่ข้อจำกัดและกฎระเบียบที่ระบุไว้บน ถึงเครื่อง มันก็ล้มเหลวในการเสนอแรงจูงใจสำหรับ บริษัท ที่จะตัดกลับปล่อยก๊าซเรือนกระจกมากกว่าบังคับค่า

หรือระดับคืนบนมืออื่น ๆที่ควบคุมโรงงานอุตสาหกรรมเช่นถ้าพวกเขาจะอยู่ในฟองในจินตนาการ แทนที่จะพยายามที่จะควบคุมแต่ละแหล่ง เรียกคืนเน้นควบคุมมลพิษสุทธิในฟอง แต่ละสถานที่จะจัดสรรให้มลพิษ และอาจมีการปรับระดับรุนแรง หากปล่อยประจำปีไม่เกินขีด จำกัด ของการแก้ไข .แต่ในขณะที่กฎระเบียบประเพณีอาณัติวิธีการเฉพาะและอุปกรณ์สำหรับการควบคุมการปล่อย , เรียกคืนชุดโรงงานกว้างปล่อยวงเงินสำหรับแต่ละธุรกิจ แต่ช่วยให้ธุรกิจในการเลือกสิ่งที่ทรัพยากรวัสดุและกระบวนการที่พวกเขาจะใช้เพื่อตอบสนองการปล่อยของจำกัด

มีอะไรใหม่ที่ทำให้มันเป็นเฉพาะกับโปรแกรม เพราะธุรกิจจะแตกต่างกันสิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างอาจจะสามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ต้นทุนต่ำกว่าคนอื่น ๆ ธุรกิจที่สามารถลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยเพิ่มเติมว่า การจัดสรรวงเงินประจำปีก็สามารถขายส่วนเกินลดลงถึงเครื่องอื่น ๆ นี้จะสร้างแรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่สำคัญในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสุทธิเป็นเครดิตที่เป็นสินทรัพย์สภาพคล่องค่อนข้าง .

ในตลาดแข่งขันสมบูรณ์และเรียกคืนโปรแกรมช่วยเพิ่มประสิทธิภาพและต้นทุนประสิทธิผลของการควบคุม มลพิษ โดยการอนุญาตให้ธุรกิจเพื่อโต้ตอบกันเองได้ลดต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับการลด โดยไม่จำกัดหมายถึงซึ่งปล่อยก๊าซเรือนกระจกลดลง , เรียกคืนไม่เพียง แต่สนับสนุนให้ธุรกิจที่ใช้ล่าสุดและมีประสิทธิภาพมากที่สุด เทคโนโลยีแต่ยังมีการพัฒนาวิธีการใหม่ของการลด

บางความกังวลเกิดขึ้นที่เรียกคืนในความเป็นจริงอาจนำไปสู่สิ่งที่มักเรียกว่า " จุดร้อน " ความคิดนี้เกิดขึ้นจากสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นหลายเครื่องในเดียวกันที่ตั้งทางภูมิศาสตร์หน้าปัญหาที่คล้ายกันในการเข้าถึงของพวกเขาปี ก๊าซ จำกัด