The Fall of the House of Usher, Edg

The Fall of the House of Usher, Edgar Allan Poe
Introduction
print Print document PDF list Cite link Link
The Fall of the House of Usher Edgar Allan Poe

The following entry presents criticism of Poe's short story “The Fall of the House of Usher” (1839). See also, The Narrative of Arthur Gordon Pym Criticism. For additional information on Poe's complete career, please see NCLC, Volumes 55 and 117.

A Gothic horror story, Poe's “The Fall of the House of Usher” was written in 1839 and was collected among his Tales of the Grotesque and Arabesque (1840). A tale of sickness, madness, incest, and the danger of unrestrained creativity, this is among Poe's most popular and critically-examined horror stories. The ancient, decaying House of Usher, filled with tattered furniture and tapestries and set in a gloomy, desolate locale is a rich symbolic representation of its sickly twin inhabitants, Roderick and Madeline Usher. Besides its use of classical Gothic imagery and gruesome events—including escape from live burial—the story has a psychological element and ambiguous symbolism that have given rise to many critical readings. Poe used the term “arabesque” to describe the ornate, descriptive prose in this and other stories in his collection. “The Fall of the House of Usher” is also considered representative of Poe's idea of “art for art's sake,” whereby the mood of the narrative, created through skillful use of language, overpowers any social, political, or moral teaching.

Plot and Major Characters

Told from an unnamed narrator's perspective, “The Fall of the House of Usher” is the story of a gentleman's visit to an ailing boyhood friend and his dreary ancestral home. It opens as the narrator sits astride his horse and contemplates the house before him; he feels a strange “insufferable gloom” as he notes the darkness of his surroundings, the oppressiveness of the clouds above, and the decaying Usher mansion in the distance. This overwhelming sense of gloom continues as the narrator is brought through the dark house, past its ancient and shabby furnishings, to his host. Overcome by the change in his friend's appearance, the narrator is struck by the singular, cadaverous, ghastly appearance of Roderick Usher. Roderick explains that he suffers from a family illness, which he first calls “a family evil” and then dismisses as a “mere nervous affection”. As a result, Roderick claims to have a heightened sensory acuteness, with the blandest food, the slightest touch, and the faintest sounds causing him great pain. The narrator, who was aware of the Usher family's peculiar creativity, also knew of the weakness of the family bloodline. The ancient but inbred family had resided in the House of Usher for so long that for many of their neighbors, the house and the family had become one in the same. During the course of this discussion, the narrator learns that Roderick has a twin sister. Also suffering from a more debilitating form of the undiagnosed and incurable illness, Madeline Usher is Roderick's only living relation. She makes a fleeting appearance, but says nothing to the narrator or her brother, and passes ghost-like on to another part of the house. Roderick explains that his sister is far too ill for the narrator to see her, and will likely never leave her bed alive again. Disturbed by this finding, the narrator sets out to cheer his old friend. In addition to reading aloud and conversing, the narrator attempts to raise Roderick's spirits by listening to his extemporaneous musical compositions, and discussing Roderick's abstract painting. The two spend a great deal of time together in these creative pursuits, but after her first, brief appearance, Madeline is not seen again. Several days later, Roderick's prediction about his sister's demise comes to pass, and he asks the narrator to help him entomb Madeline in a vault deep beneath the house. Roderick wanted to preserve her corpse for a fortnight before its final interment. The narrator was struck by this strange decision, but nevertheless helped his friend bring Madeline's body to a copper-lined vault—formerly a dungeon in ancient times—where it was placed in a coffin and closed behind a large iron door. Almost immediately, Roderick's disposition changed; he became restless, even more pale, and was racked with terror. This senseless fear was contagious and the narrator was also overcome by a dreadful terror. About a week after Madeline's body was placed in its vault, on a particularly wild and stormy night, both the narrator and Roderick were overcome by their disquieted senses, and unable to sleep. The narrator read aloud from an old romance to ease their spirits. In several uncanny coincidences, just as a particular action was read, a similar noise was heard from the depths of the ancient house. At last, unsettled by the noises, Roderick, in a fit of agitation and distress, proclaims that for several days he'd heard his undead sister's struggle as she t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฤดูใบไม้ร่วงของบ้านของอัชเชอร์ เอ็ดการ์อัลลันโปแนะนำพิมพ์พิมพ์เอกสาร PDF Cite ลิงก์รายการเชื่อมโยงฤดูใบไม้ร่วงของบ้านของอัชเชอร์เอ็ดการ์อัลลันโปรายการต่อไปนี้นำเสนอการวิจารณ์เรื่องสั้นของ Poe "ในฤดูใบไม้ร่วงของบ้านของอัชเชอร์" (1839) เห็นด้วย การเล่าเรื่องของ Arthur Gordon Pym วิจารณ์ สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับอาชีพสมบูรณ์ของ Poe โปรดดู NCLC ปริมาณ 55 และ 117เรื่องราวสยองขวัญโกธิค ของ Poe "ในฤดูใบไม้ร่วงของบ้านของอัชเชอร์" เขียนขึ้นในปี 1839 และถูกรวบรวมในหมู่ของเขาเรื่องราวของ Grotesque และเลื้อย (1840) เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ บ้า เพศ และอันตรายของความคิดสร้างสรรค์ในเมื่อ นี้เป็นหนึ่งในเรื่องสยองขวัญนิยม และตรวจ สอบวิกฤตของ Poe โบราณ บ้านแขก สลายที่เต็มไป ด้วยเฟอร์นิเจอร์ tattered และสิ่งทอ และตั้งอยู่ในตำแหน่งตั้งมืดมน อ้างว้างเป็นการแสดงสัญลักษณ์ที่อุดมไปด้วยของผู้อยู่อาศัย sickly ทวิ Roderick และอัชเชอร์ Madeline นอกจากการใช้งานของภาพโกธิคที่คลาสสิกและเหตุการณ์สยดสยอง — รวมทั้งหนีจากศพสด — เรื่องมีองค์ประกอบทางจิตวิทยาและสัญลักษณ์ชัดเจนที่ได้ก่อให้การอ่านค่าที่สำคัญมาก Poe ที่ใช้คำว่า "ปุก" อธิบายร้อยแก้วหรูหรา อธิบายในนี้และเรื่องราวอื่น ๆ ในคอลเลกชันของเขา "ฤดูใบไม้ร่วงของบ้านอัชเชอร์" เป็นตัวแทนของความคิดของ Poe ของ "ศิลปะเพื่อศิลปะของสาเก โดยอารมณ์ของเรื่องเล่า สร้างผ่านความชำนาญการใช้ภาษา overpowers การสอนสังคม การเมือง หรือศีลธรรมใด ๆพล็อตและตัวละครหลักบอกจากมุมมองของผู้บรรยายชื่อ "ในฤดูใบไม้ร่วงของบ้านของอัชเชอร์" เป็นเรื่องราวของบุรุษไปมีเพื่อนวัยกำลังย่ำแย่และเขาอึมครึมของบรรพบุรุษบ้าน เปิดเล่าอยู่ astride ม้าของเขา และบ้านก่อนเขา ใคร่ครวญ เขารู้สึกว่าความแปลก "จักรพรรดิความเศร้าโศก" ตามที่เขาบันทึกความมืดของสภาพแวดล้อมของเขา oppressiveness เมฆข้างต้น และอัชเชอร์คฤหาสน์เนื้อที่ในระยะไกล รู้สึกของความเศร้าโศกนี้ยังคงเป็นเล่าถูกนำมาผ่านบ้านมืด ของโบราณ และโทรมเฟอร์นิเจอร์ โฮสต์ของเขาที่ผ่านมา เอาชนะ โดยการเปลี่ยนแปลงในลักษณะเพื่อนของเขา เล่าจะหลง โดยเอกพจน์ cadaverous ลักษณะส่วนของอัชเชอร์ Roderick Roderick อธิบายว่า เขาทนทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยในครอบครัว ซึ่งเขาเรียก "ชั่วแฟมิลี่" ครั้งแรก และเลิกแล้ว เป็นการ "เพียงประสาทรัก" เป็นผล Roderick อ้างมี acuteness ความรู้สึกความคิดริเริ่ม มีอาหาร blandest สัมผัสอ่อนโยน และเสียง faintest ที่ทำให้เขาเจ็บปวดมาก ผู้บรรยาย ผู้ทราบถึงความคิดสร้างสรรค์แปลกของครอบครัวอัชเชอร์ ก็รู้ว่าจุดอ่อนของยเลือดครอบครัว ครอบครัวเสถียร แต่โบราณมีอยู่ในบ้านแขกมานานว่า สำหรับหลายของเพื่อนบ้านของพวกเขา บ้านและครอบครัวเป็นเรื่องเดียวกัน ระหว่างสนทนานี้ เล่ารู้ว่า Roderick มีน้องแฝด ยัง ทรมานจากแบบ debilitating เพิ่มเติมของ undiagnosed และรักษาไม่หายเจ็บป่วย อัชเชอร์ Madeline ของ Roderick เท่านั้นอาศัยอยู่ความสัมพันธ์ เธอทำให้มีลักษณะปราย แต่กล่าวว่า ไม่มีอะไรจะเล่า หรือพี่ชายของเธอ และผ่านเหมือนผีไปยังส่วนอื่นของบ้าน Roderick อธิบายว่า น้องไม่ดีไกลเกินไปสำหรับโปรแกรมผู้บรรยายจะเห็นเธอ และจะมีแนวโน้มไม่เคยออกจากเตียงของเธอมีชีวิตอีก รบกวนตามหานี้ เล่ากำหนดจะเชียร์เพื่อนเก่าของเขา นอกจากอ่านออกเสียง และสนทนา เล่าพยายามยกวิญญาณของ Roderick โดยฟังจากดนตรีประกอบของเขา extemporaneous และอภิปรายของ Roderick จิตรกรรมนามธรรม ทั้งสองใช้เวลาจำนวนมากร่วมกันในกิจกรรมสร้างสรรค์เหล่านี้ แต่หลังจากที่เธอปรากฏตัวครั้งแรก โดยสังเขป Madeline จะไม่เห็นอีก หลายวันต่อมา การคาดเดาของ Roderick เกี่ยวกับน้องสาวของเขาตายมาผ่าน และเขาถามว่า 'ผู้บรรยาย'จะช่วยให้เขา entomb Madeline ในชุดเก็บลึกใต้บ้าน Roderick อยากรักษาศพของเธอสำหรับเป็นทุกสองสัปดาห์ก่อน interment ตัวสุดท้าย เล่าหลง โดยตัดสินใจที่ผิดปกตินี้ แต่ก็ ช่วยเพื่อนของเขานำร่างของ Madeline vault เป็นเส้นทองแดง — เดิมดันเจี้ยนในสมัยโบราณ — ที่ถูกวางลงในโลงศพ และปิดเบื้องหลังประตูเหล็กขนาดใหญ่ ทันที ของ Roderick ครองเปลี่ยนแปลง เขากลายเป็นซีดยิ่ง กระสับกระส่าย และถูกติดกับชั้น ด้วยความหวาดกลัว ความกลัวนี้หมดสติเป็นโรคติดต่อ และเล่ายังถูกเอาชนะ โดยการก่อการร้าย dreadful ประมาณหนึ่งสัปดาห์ หลังจากที่ร่างกายของ Madeline วางใน vault ของ กลางคืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งป่า และพายุ ทั้งผู้บรรยายและ Roderick ถูกเอาชนะ โดยความ รู้สึก disquieted และนอนไม่หลับ ที่'ผู้บรรยาย'อ่านออกเสียงจากความโรแมนติกเก่าเพื่อความสะดวกในวิญญาณของพวกเขา ในความบังเอิญแปลกหลาย เช่นเดียวกับการดำเนินการเฉพาะถูกอ่าน เสียงคล้ายได้ยินจากความลึกของบ้านโบราณ ในที่สุด ตมูล โดยรบกวน Roderick ของความปั่นป่วนและความทุกข์ proclaims ว่า หลายวัน เขาก็ได้ยินน้องสาวของเขาตายต่อสู้เป็นเธอ t