He was an old man who fished alone

He was an old man who fished alone in a skiff in the Gulf Stream and he had gone
eighty-four days now without taking a fish. In the first forty days a boy had been with him.
But after forty days without a fish the boy’s parents had told him that the old man was
now definitely and finally salao, which is the worst form of unlucky, and the boy had gone
at their orders in another boat which caught three good fish the first week. It made the
boy sad to see the old man come in each day with his skiff empty and he always went
down to help him carry either the coiled lines or the gaff and harpoon and the sail that
was furled around the mast. The sail was patched with flour sacks and, furled, it looked
like the flag of permanent defeat.
The old man was thin and gaunt with deep wrinkles in the back of his neck. The
brown blotches of the benevolent skin cancer the sun brings from its [9] reflection on the
tropic sea were on his cheeks. The blotches ran well down the sides of his face and his
hands had the deep-creased scars from handling heavy fish on the cords. But none of
these scars were fresh. They were as old as erosions in a fishless desert.
Everything about him was old except his eyes and they were the same color as the
sea and were cheerful and undefeated.
“Santiago,” the boy said to him as they climbed the bank from where the skiff was
hauled up. “I could go with you again. We’ve made some money.”
The old man had taught the boy to fish and the boy loved him.
“No,” the old man said. “You’re with a lucky boat. Stay with them.”
“But remember how you went eighty-seven days without fish and then we caught big
ones every day for three weeks.”

- 2 -
“I remember,” the old man said. “I know you did not leave me because you doubted.”
“It was papa made me leave. I am a boy and I must obey him.”
“I know,” the old man said. “It is quite normal.”
“He hasn’t much faith.”
[10] “No,” the old man said. “But we have. Haven’t we?”
“Yes,” the boy said. “Can I offer you a beer on the Terrace and then we’ll take the stuff
home.”
“Why not?” the old man said. “Between fishermen.”
They sat on the Terrace and many of the fishermen made fun of the old man and he
was noteangry. Others, of the older fishermen, looked at him and were sad. But they did
not show it and they spoke politely about the current and the depths they had drifted
their lines at and the steady good weather and of what they had seen. The successful
fishermen of that day were already in and had butchered their marlin out and carried
them laid full length across two planks, with two men staggering at the end of each plank,
to the fish house where they waited for the ice truck to carry them to the market in
Havana. Those who had caught sharks had taken them to the shark factory on the other
side of the cove where they were hoisted on a block and tackle, their livers removed, their
fins cut off and their hides skinned out and their flesh cut into strips for salting.
When the wind was in the east a smell came across the harbour from the shark
factory; but today there [11] was only the faint edge of the odour because the wind had
backed into the north and then dropped off and it was pleasant and sunny on the Terrace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเป็นคนเก่าที่ออกไปตกปลาคนเดียวในเรือกรรเชียงเล็ก ๆ ในกระแสอ่าวและเขาได้ไป
สิบสี่คนวันนี้โดยไม่ได้รับปลา ในครั้งแรกสี่สิบวันเด็กผู้ชายคนหนึ่งเคยอยู่กับเขา.
แต่หลังจากสี่สิบวันโดยไม่ต้องปลาพ่อแม่ของเด็กได้บอกเขาว่าคนเก่าเป็น
ตอนนี้แน่นอนและในที่สุดเสลาซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของโชคร้ายและเด็กมี ไป
ที่คำสั่งของพวกเขาอยู่ในเรือที่จับปลาที่ดีสามสัปดาห์แรกอีก มันทำให้
เด็กเศร้าที่จะเห็นชายชราคนหนึ่งมาในแต่ละวันด้วยเรือกรรเชียงเล็ก ๆ ของเขาว่างเปล่าและเขามักจะไป
ลงเพื่อช่วยให้เขาดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งเส้นขดหรือฉมวกแทงปลาและฉมวกและเรือที่ถูก
Furled รอบเสา เรือที่ถูก patched ด้วยกระสอบแป้งและ Furled มันดู
เช่นธงของความพ่ายแพ้อย่างถาวร.
ชายชราคนหนึ่งผอมและผอมแห้งมีริ้วรอยร่องลึกในด้านหลังของคอของเขา
รอยเปื้อนสีน้ำตาลของโรคมะเร็งผิวหนังดวงอาทิตย์มีเมตตานำมาจากของ [9] สะท้อนในทะเลเขตร้อน
อยู่บนแก้มของเขา รอยเปื้อนวิ่งกันลงด้านข้างของใบหน้าของเขาและเขา
มือมีรอยแผลเป็นรอยพับลึกจากการใช้งานหนักในปลาสาย แต่ไม่มี
รอยแผลเป็นเหล่านี้มีความสดใหม่พวกเขาเป็นเก่าเป็น erosions ในทะเลทราย fishless.
ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาได้เก่ายกเว้นดวงตาของเขาและพวกเขาก็เป็นสีเดียวกับ
ทะเลและมีความร่าเริงและพ่ายแพ้.
"santiago," เด็กพูดกับเขาตามที่พวกเขาปีนขึ้นไป ธนาคารจากที่เรือกรรเชียงเล็ก ๆ ที่ถูกลากขึ้น
"ฉันสามารถไปกับคุณอีกครั้ง เราได้ทำเงิน. "
คนเก่าได้สอนเด็กไปตกปลาและเด็กรักเขา.
" ไม่มี"ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "คุณไปอยู่กับเรือโชคดี อยู่กับพวกเขา "
" แต่จำไว้ว่าคุณไป 87 วันโดยไม่ต้องปลาและแล้วเราจับใหญ่
คนที่ทุกวันเป็นเวลาสามสัปดาห์ "

- 2 -
".. ฉันจำได้ "ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทิ้งฉันเพราะคุณสงสัย."
"มันเป็นพ่อทำให้ผมออกจาก ฉันเด็กและฉันต้องเชื่อฟังเขา. "
" ฉันรู้ "ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "มันเป็นเรื่องปกติ."
"เขามีความเชื่อที่ไม่มาก."
[10] "ไม่มี" ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "แต่เรามี ยังไม่ได้เรา? "
" ใช่ "เด็กกล่าวว่า "ฉันจะให้คุณเบียร์บนระเบียงแล้วเราจะพาสิ่งที่บ้าน
."
"ทำไมไม่" ชายชราคนหนึ่งกล่าวว่า "ระหว่างชาวประมง."
ที่พวกเขานั่งอยู่บนระเบียงและส่วนมากของชาวประมงที่ทำสนุกของชายชราคนหนึ่งและเขาก็ noteangry
คนอื่น ๆ ของชาวประมงเก่ามองไปที่เขาและเป็นที่น่าเศร้าแต่พวกเขาไม่ได้แสดง
มันและพวกเขาพูดอย่างสุภาพเกี่ยวกับปัจจุบันและความลึกที่พวกเขาได้ลอย
สายของพวกเขาที่และสภาพอากาศที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องและสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ชาวประมงที่ประสบความสำเร็จ
วันนั้นมีอยู่แล้วในและเชือดมาร์ลินของพวกเขาออกและนำพวกเขาวาง
ความยาวเต็มในสองไม้กระดานที่มีผู้ชายสองคนส่ายตอนท้ายของแต่ละไม้กระดาน
ไปที่บ้านของปลาที่พวกเขารอให้รถบรรทุกน้ำแข็งเพื่อนำพวกเขาสู่ตลาดใน
ฮาวานา ผู้ที่ได้จับฉลามได้นำพวกเขาไปยังโรงงานปลาฉลามในอีก
ด้านข้างของอ่าวที่พวกเขาถูกยกขึ้นในการป้องกันและแก้ไขปัญหา, ตับของพวกเขาออกของพวกเขา
ครีบตัดออกไปและหนังของพวกเขาถลกหนังออกและเนื้อของพวกเขาตัดเป็นเส้น กับเกลือ.
เมื่อลมอยู่ในทิศตะวันออกกลิ่นมาในท่าเรือจากโรงงานปลาฉลาม
; แต่วันนี้มี [11] เป็นเพียงขอบลมของกลิ่นเพราะลมได้
การสนับสนุนในทางทิศเหนือและจากนั้นลดลงปิดและมันก็เป็นที่น่าพอใจ และแดดที่ระเบียง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเป็นชายชราที่ล้วง skiff ในกระแสอ่าวคนเดียว และเขาก็หายไป
เอ้ 4 วันตอนนี้ไม่มีปลา ในสี่สิบวันแรก เด็กได้รับกับเขา
แต่หลัง จากสี่สิบวัน โดยปลาผู้ปกครองของเด็กได้บอกว่า คนถูก
แน่นอน และสุดท้าย salao ซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของไป และเด็กชายได้ไป
ในใบสั่งของพวกเขาในเรือลำอื่นที่จับปลาสามดีสัปดาห์แรก มันทำการ
เด็กเศร้าคนมาในแต่ละวันกับ skiff เขาว่าง และเสมอไป
ลงไปช่วย เขาดำเนินการอย่างใดอย่างหนึ่งบรรทัดคอยล์ หรือ gaff และฉมวก และเซลที่
ถูก furled สถานเสา เซลถูกปรับปรุง ด้วยแป้งกระสอบ และ furled มันดู
ชอบธงพ่ายแพ้ถาวร
คนถูกอนต์กับริ้วรอยลึก และบางด้านหลังของคอของเขา ใน
สีน้ำตาล blotches โรคมะเร็งผิวหนังกลายที่ดวงอาทิตย์ปรากฏจากภาพสะท้อนของ [9] ในการ
ซีทรอปิกมีบนแก้มของเขา Blotches วิ่งลงด้านข้างของใบหน้าของเขาและเขา
มือมีรอยแผลเป็นที่ผ้าเป็นรอยย่นลึกจากจัดการปลาหนักบนสายไฟ แต่ไม่มี
รอยแผลเป็นเหล่านี้ได้สด พวกเก่า erosions ในการ fishless ทะเลทราย
ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาเดิมยกเว้นตา และพวกสีเดียวกัน
ทะเลร่าเริง และ undefeated.
"ซันติอาโก เด็กกล่าวว่า เขาเป็นพวกเขาปีนธนาคารจากที่ skiff ที่ถูก
hauled ค่า "ฉันจะไปกับคุณอีกด้วย เราได้ทำเงินบาง"
คนได้สอนเด็กปลา และเด็กรักเขา.
"ไม่มี"เฒ่ากล่าว"คุณเรือโชคดี อยู่กับพวกเขา"
" แต่จำไว้ว่า คุณไปวันที่เจ็ดเอ้ไม่แล้ว เราจับใหญ่
คนทุกวันมาสามอาทิตย์"

-2-
"ผมจำได้ว่า เฒ่ากล่าว "ฉันรู้ว่า คุณไม่ได้ปล่อยผม เพราะคุณ doubted"
"ได้ทำให้ฉันออกจากปาป้า ผมเป็นเด็ก และต้องฟังเขา"
"ฉันรู้ เฒ่ากล่าว "มันเป็นเรื่องปกติมาก"
"เขาไม่เชื่อมาก"
["10] ไม่ เฒ่ากล่าว "แต่เรามี ไม่เรา"
"ใช่ เด็กกล่าวว่า "สามารถฉันให้คุณเบียร์บนระเบียงแล้ว เราจะนำสิ่ง
บ้าน"
"ทำไมไม่" ชายชราพูดขึ้น "ระหว่างชาวประมงด้วย"
ที่นั่งบนระเบียง และของชาวประมงทำสนุกของเฒ่าและเขา
ถูก noteangry คน ชาวประมงเก่า มองเขา และก็เศร้า แต่พวกเขาไม่ได้
ไม่แสดงมันและพวกเขาพูดสุภาพเกี่ยวกับปัจจุบันและความลึกจะมีลอย
บรรทัดที่ที่และมั่นคงดี weather และสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ที่ประสบความสำเร็จ
ประมงวันที่มีอยู่ใน และมี butchered มาร์ลินผู้ออก และจำหน่าย
พวกเขาวางแบบยาวสองลับแล กับส่ายในตอนท้ายของแต่ละแผ่น สองคน
บ้านปลาที่พวกเขารอรถบรรทุกน้ำแข็งเพื่อดำเนินการตลาดใน
ฮาวานา ผู้ที่มาจับปลาฉลามได้ถ่ายไปโรงงานปลาฉลามอื่น ๆ
ด้านข้างของโคที่จะถูก hoisted บนการบล็อกและต่อสู้ livers การลบ การ
ครีบตัด และซ่อนตัวแม้ออก และเนื้อของพวกเขาตัดเป็นแถบมารีซอลทิง
เมื่อลมทิศตะวันออก กลิ่นมาข้ามท่าเรือจากฉลาม
โรงงาน แต่วันนี้มี [11] ได้เฉพาะขอบของกลิ่นเบา เพราะมีลม
นำเหนือแล้ว หลุดออก และก็สบาย และแดดบนระเบียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเป็นคนเก่าที่จับปลาอยู่ตามลำพังในเรือกรรเชียงเล็กๆที่อยู่ในอ่าวเปอร์เซียสตรีมและเขาได้ไป
ร้อยแปดสิบสี่วันได้ทันทีโดยไม่ต้องใช้ปลา ในสี่สิบวันนับแต่วันแรกที่เด็กคนหนึ่งไปเขา.
แต่หลังจากพ้นกำหนดสี่สิบวันนับแต่วันโดยไม่ต้องปลาที่พ่อแม่ของเด็กคนนี้บอกเขาว่าคนเก่าที่เป็น
ซึ่งจะช่วยได้อย่างแท้จริงในตอนนี้และสุดท้ายพบซึ่งเป็นรูปแบบที่เลวร้ายที่สุดของนักพนันและเด็กคนนี้ไปตอบแทน
ในการสั่งซื้อของในเรืออื่นๆซึ่งถูกจับปลาสามสัปดาห์แรกที่ดี.
ซึ่งจะช่วยทำให้เด็กที่น่าเศร้าที่ชายชรามาในแต่ละวันด้วยเรือกรรเชียงเล็กๆของเขาและเขาก็จะเดินเข้าไปหา
ซึ่งจะช่วยลงไปช่วยเขาทำอย่างใดอย่างหนึ่งที่ขดบรรทัดหรือที่เผยความลับและฉมวกและการแล่นเรือใบที่
ซึ่งจะช่วยเป็น furled โดยรอบเสา. การล่องเรือจะเป็นด้วยกระสอบ furled แป้งและมันดู
เหมือนกับสัญลักษณ์แห่งความพ่ายแพ้แบบถาวร.
คนเก่าที่เป็นแบบบางและผอมโซพร้อมด้วยริ้วรอยลึกในตัวที่ด้านหลังของคอของเขา
สีน้ำตาลมอมแมมของมะเร็งผิวหนังใจบุญที่อาบแดดที่ทำให้จาก[ 9 ]ที่สะท้อนอยู่ในทะเลเขตร้อน
ซึ่งจะช่วยให้อยู่ในแก้มของเขา มอมแมมวิ่งไปวิ่งมาอย่างดีลงไปด้านข้างของใบหน้าของเขาและ
มือทั้งสองข้างของเขามีบาดแผลลึก - ยับย่นจากออกจากการจัดการกับปลาอย่างหนักในสาย แต่ไม่มี
ซึ่งจะช่วยแถมยังมีความสดใหม่เขาเป็นที่อายุ erosions ในทะเลทรายจับเจ่าอยู่ริมสระ.
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาก็เก่ายกเว้นดวงตาของเขาและเขามีสีเดียวกันที่เป็น
ทะเลและเป็นและมีชีวิตชีวาไม่เคยเพ้.
"ซันติอาโก"เด็กคนนี้พูดกับเขาเป็นคนปีนขึ้นไปธนาคารจากสถานที่ซึ่งเรือกรรเชียงเล็กๆที่มี
ลากขึ้นมา "ผมไม่สามารถไปกับคุณอีกครั้ง เราได้ทำเงิน"
คนเก่าที่เคยสอนให้เด็กที่เป็นปลาและเด็กที่รักเขา.
"ไม่มี"ชายแก่" "คุณก็พร้อมด้วยการเดินทางโดยเรือโชคดี เข้าพักกับเขา"
"แต่อย่าลืมว่าวิธีการที่คุณเข้าไปแปดสิบ - เจ็ดวันโดยไม่ต้องปลาแล้วเราจะจับใหญ่
ทุกวันสำหรับสามสัปดาห์."

- 2 -
"ผมจำได้ว่า"ชายแก่" "ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ทำให้ผมเพราะคุณสงสัย."
"เป็นพ่อทำให้ผมออกจาก ผมเป็นเด็กผู้ชายและผมจะต้องปฏิบัติตามเขา"
"ผมรู้ว่า"ชายแก่" "มันเป็นเรื่องปกติมาก"
"เขาไม่ได้มีความเชื่อมั่นมาก."
[ 10 ]"ไม่มี"ชายแก่" "แต่เราได้ ไม่มีเราหรือไม่?"
"ใช่"เด็กคนนี้ว่า" "ฉันจะสามารถจัดให้บริการคุณเบียร์บนระเบียงแล้วเราจะได้นำสิ่งของที่บ้าน
ซึ่งจะช่วย"
"ทำไมไม่ได้หรือไม่?"ชายแก่" "ชาวประมง"
ทั้งสองนั่งอยู่ที่ระเบียงและจำนวนมากของชาวประมงที่ทำให้ความสนุกสนานของชายชราและเขา
เป็น noteangry คนอื่นๆของชาวประมงรุ่นเก่าที่มองเขาและเศร้าแต่พวกเขาก็แสดงว่า
ซึ่งจะช่วยไม่ได้และเขาก็พูดอย่าง สุภาพ เกี่ยวกับปัจจุบันและความลึกที่ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางก็จริง
สายของพวกเขาที่และ สภาพ อากาศที่ดีขึ้นอย่างต่อเนื่องและสิ่งที่พวกเขาได้เห็น
ซึ่งจะช่วยชาวประมงที่ประสบความสำเร็จในวันที่มีอยู่แล้วในและมีนักช็อป Marlin ของเขาออกมาและนำ
ซึ่งจะช่วยให้เต็มความยาววางไว้ทั้งสองไม้กระดานด้วยสองคนจำนวนผู้เข้าชมงานในช่วงปลายของแต่ละท่า
ในการบ้านปลาที่ที่พวกเขารอคอยสำหรับรถกระบะน้ำแข็งที่ในการพกพาเขาไปยังตลาดใน
ฮาวานา. คนที่ถูกจับปลาฉลามได้นำพาพวกเขาไปยังโรงงานปลาฉลามที่อยู่บนฝั่งอีกด้านหนึ่งของส่วนเว้าตามแนวเขาที่
ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาอยู่ที่ไหนกางบนอาคารและรับมือกับ livers ของพวกเขาถูกลบออก
ครีบถูกตัดออกและซ่อนของพวกเขาถูกถอดออกไปและเนื้อถูกตัดไปในรางปลั๊กสำหรับป่าช้า.
เมื่อลมพัดเข้ามาอยู่ใน ภาค ตะวันออกที่มีกลิ่นหอมที่มาทางด้านตรงข้ามท่าเรือที่ออกจากโรงงานผลิตปลาฉลาม
ซึ่งจะช่วยได้แต่ในวันนี้มี[ 11 ]เป็นเพียงขอบเป็นลมของกลิ่นเพราะกระแสลมได้
ซึ่งจะช่วยสนับสนุนในด้านทิศเหนือและจากนั้นจึงลงและเป็นที่น่าพึงพอใจและมีแสงแดดบนระเบียงที่.