Today everyone in the collaborative

Today everyone in the collaborative design process wants some of the glory when it’s offered. But has graphic design, far from being anonymous, become too individual? Style versus no-style? Does one serve the client or oneself? And who should really be served? In an ideal world all designers with passion and conviction should be recognized for what they do, but in the real world, graphic design is still a service to businesses and institutions. Nonetheless, designers should not be Anon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันนี้ทุกคนในกระบวนการออกแบบร่วมกันต้องเกียรติบางอย่างเมื่อถูกเสนอ แต่มีการออกแบบกราฟิก จากการไม่ระบุชื่อ เป็นเกินไปละ ลักษณะและไม่มีลักษณะอย่างไร หนึ่งไม่ใช้ไคลเอนต์หรือตัว และที่ควรจริง ๆ ให้บริการ ในโลกเหมาะ นักออกแบบทั้งหมด ด้วยความรักและความเชื่อมั่นควรรับรู้ ในสิ่งที่พวกเขาทำ แต่ ใน โลกจริง ออกแบบกราฟิกยังคงเป็นบริการธุรกิจและสถาบัน กระนั้น นักออกแบบไม่ควรจะ Anon

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันนี้ทุกคนในขั้นตอนการออกแบบการทำงานร่วมกันที่ต้องการบางส่วนของความรุ่งเรืองเมื่อมันนำเสนอ แต่มีการออกแบบกราฟิกไกลจากการที่ไม่ระบุชื่อเป็นรายบุคคลด้วยหรือไม่ เมื่อเทียบกับสไตล์ไม่มีสไตล์? หนึ่งจะให้บริการลูกค้าหรือตัวเอง? และผู้ที่ควรจะได้รับ? ในโลกที่เหมาะออกแบบทั้งหมดที่มีความรักและความเชื่อมั่นที่ควรจะได้รับการยอมรับสำหรับสิ่งที่พวกเขาทำ แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงการออกแบบกราฟิกจะยังคงให้บริการแก่ธุรกิจและสถาบัน อย่างไรก็ตามนักออกแบบไม่ควรจะช้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วันนี้ทุกคนในความร่วมมือการออกแบบกระบวนการต้องการบางส่วนของความรุ่งเรืองเมื่อมันเสนอ แต่ก็มีการออกแบบกราฟิก , ห่างไกลจากการเป็นบุคคลนิรนามที่มากเกินไป ? ลักษณะและไม่มีลักษณะอย่างไร จะให้บริการลูกค้า หรือตัวเอง และใครควรจะได้รับ ? ในโลกที่เหมาะกับตัณหาและทิฐิทั้งหมดนักออกแบบควรจะยอมรับในสิ่งที่พวกเขาทำ แต่ในโลกจริงการออกแบบกราฟิกยังคงเป็นบริการเพื่อธุรกิจและสถาบัน กระนั้น นักออกแบบไม่ควร anon.