Table 5 shows a comparison between

Table 5 shows a comparison between the antimicrobial activity of GEOs formulated at
1.0% in organic solvent (isopropanol), emulsion and microemulsion. From the table it can be
concluded that isopropanol is the best delivery system that gave the highest antimicrobial
activity. However the main disadvantage is the inconvenience in food applications, despite its
approval to be used as food additive, because the consumers want solvent-free food. The
table also showed that water-based delivery systems like emulsions and microemulsions
suppressed the antimicrobial activity of GEO against the tested microorganisms. The exact
mechanism that made garlic oil more effective in absolute isopropanol than in emulsions is
not clear yet. However we presume that the complete dissolution (solubility) of GEO in
isopropanol, which in turn is water soluble, is the key for better antimicrobial activity,
compared with water of the emulsion in which only a very small water-soluble fraction of
GEO was delivered to the microbes. On the other hand, Table 5 indicated that
microemulsions were better delivery vehicles for GEO than emulsions. That can be justified
based on the smaller particle size of GEO in microemulsions (10.1 nm) compared to that in
emulsions (240‒253 µm). It is known that small particles of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 5 แสดงการเปรียบเทียบระหว่างกิจกรรมการต้านจุลชีพของ GEOs สูตรที่1.0% ในตัวทำละลายอินทรีย์ (isopropanol), อิมัลชั่น และ microemulsion จากตาราง สามารถสรุป isopropanol ที่เป็นระบบจัดส่งที่ดีที่สุดที่ให้สารต้านจุลชีพสูงสุดกิจกรรม อย่างไรก็ตาม ข้อเสียหลักคือ ความไม่สะดวกในการใช้งานอาหาร แม้มีการอนุมัติที่จะใช้เป็นสารเติมแต่ง อาหารเนื่องจากผู้บริโภคต้องการอาหารที่ปราศจากตัวทำละลาย การตารางยัง แสดงให้เห็นว่า ระบบการส่งน้ำเช่นอิมัลชันและ microemulsionsยับยั้งกิจกรรมการต้านจุลชีพของภูมิศาสตร์กับจุลินทรีย์ที่ผ่านการทดสอบ แน่นอนกลไกที่ทำน้ำมันกระเทียมมีประสิทธิภาพมากขึ้นใน isopropanol สมบูรณ์กว่าในอิมัลชันไม่ชัดเจนได้ อย่างไรก็ตาม เราเข้าใจที่การสลายตัวสมบูรณ์ (ละลาย) ของภูมิศาสตร์ในisopropanol ซึ่งเป็นละลายน้ำ เป็นคีย์สำหรับกิจกรรมต้านจุลชีพที่ดีกว่าเมื่อเทียบกับน้ำของอิมัลชันซึ่งเฉพาะส่วนละลายน้ำได้น้อยมากของจีโอถูกส่งไปจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆ ตาราง 5 ระบุว่าmicroemulsions ถูกดีส่งรถถัง GEO กว่าอิมัลชัน ที่เป็นธรรมอิงจากขนาดอนุภาคขนาดเล็กของ GEO microemulsions (10.1 nm) เมื่อเทียบกับในอิมัลชัน (240u2012253 µm) เป็นที่ทราบกันว่าเล็กอนุภาคของ < 100 nm สามารถอาจเพิ่มกลไกการดูดซึมเซลล์แฝง microemulsified แบคทีเรียน้ำมัน ดังนั้นลดความต้านทานการถ่ายโอนมวลและเพิ่มกิจกรรมการต้านจุลชีพ (Gaysinskyเดวิดสัน บรู๊ซ & Weiss, 2005) ไมเซลล์ชุดใน microemulsions ยังสามารถเพิ่มการซึมผ่านของผนังเซลล์แบคทีเรียซึ่งสามารถทำให้น้ำมันที่จำเป็นเพิ่มเติมมีประสิทธิภาพ (Gaysinsky, Davidson, McClements, & Weiss, 2008) ไมเซลล์ชุดเหล่านี้สามารถนอกจากนี้ยัง มีซับกับพื้นผิวของเซลล์แบคทีเรียซึ่งจะเพิ่มในท้องถิ่นความเข้มข้นของน้ำมันหอมระเหยซึ่งจุด (อ้างอิงเดียวกัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 5 แสดงการเปรียบเทียบระหว่างฤทธิ์ต้านจุลชีพของ GEOs สูตรที่
1.0% ในตัวทำละลายอินทรีย์ (isopropanol) อิมัลชันและไมโครอิมัลชัน จากตารางที่จะสามารถ
สรุปได้ว่า isopropanol เป็นระบบการจัดส่งที่ดีที่สุดที่จะให้ยาต้านจุลชีพที่สูงที่สุด
กิจกรรม แต่ข้อเสียที่สำคัญคือความไม่สะดวกในการใช้งานอาหารแม้มันจะ
ได้รับการอนุมัติเพื่อใช้เป็นสารเติมแต่งอาหารเพราะผู้บริโภคต้องการอาหารที่ปราศจากตัวทำละลาย
ตารางยังพบว่าน้ำที่ใช้ระบบการจัดส่งเช่นอิมัลชันและ microemulsions
ระงับฤทธิ์ต้านจุลชีพของ GEO กับจุลินทรีย์ที่ผ่านการทดสอบ แน่นอน
กลไกที่ทำให้น้ำมันกระเทียมมีประสิทธิภาพมากขึ้นใน isopropanol แน่นอนกว่าในอิมัลชันคือ
ไม่ชัดเจนเลย แต่เราเข้าใจว่าการสลายตัวสมบูรณ์ (ละลาย) ของ GEO ใน
isopropanol ซึ่งจะเป็นน้ำที่ละลายน้ำได้เป็นกุญแจสำคัญสำหรับฤทธิ์ต้านจุลชีพที่ดีขึ้น
เมื่อเทียบกับน้ำของอิมัลชันซึ่งมีเพียงขนาดเล็กมากส่วนที่ละลายน้ำได้ของ
GEO ถูกส่ง เพื่อจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆ , ตารางที่ 5 แสดงให้เห็นว่า
microemulsions ได้ส่งมอบรถที่ดีกว่าสำหรับ GEO กว่าอิมัลชัน ที่สามารถเป็นธรรม
ขึ้นอยู่กับขนาดที่เล็กกว่าอนุภาค GEO ใน microemulsions (10.1 นาโนเมตร) เมื่อเทียบกับว่าใน
อิมัลชัน (240-253 ไมครอน) เป็นที่รู้จักกันว่าอนุภาคขนาดเล็กของ <100 นาโนเมตรจะเกิดขึ้นได้
แฝงกลไกการดูดซึมของเซลล์น้ำมันต้านเชื้อแบคทีเรีย microemulsified จึง
ลดความต้านทานการถ่ายเทมวลและเพิ่มฤทธิ์ต้านจุลชีพ (Gaysinsky,
เดวิดสัน, บรูซและไวส์, 2005) micelles ลดแรงตึงผิวใน microemulsions ยังสามารถ
เพิ่มการซึมผ่านของผนังเซลล์ของแบคทีเรียที่สามารถทำให้น้ำมันหอมระเหยมากขึ้น
ที่มีประสิทธิภาพ (Gaysinsky เดวิดสัน McClements และไวส์, 2008) ไมเซลล์ลดแรงตึงผิวเหล่านี้สามารถ
ถูกดูดซับไปยังพื้นผิวของเซลล์แบคทีเรียซึ่งในทางกลับกันจะเพิ่มขึ้นในท้องถิ่น
มีความเข้มข้นของน้ำมันหอมระเหยที่จุดนั้น (อ้างอิงที่เดียวกัน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 5 แสดงการเปรียบเทียบระหว่างกิจกรรมการต้านจุลชีพของ geos สูตรที่1.0% ในตัวทำละลายอินทรีย์ ( ไอโซโพรพานอล ) และ ไมโครอิมัลชันอิมัลชัน . จากตารางสามารถสรุปได้ว่า ไอโซโพรพานอล สุดยอดระบบการให้ยาสูงสุดกิจกรรม แต่ข้อเสียหลักคือความไม่สะดวกในการใช้งาน อาหาร แม้ของอนุมัติให้ใช้เป็นวัตถุเจือปนอาหาร เพราะผู้บริโภคต้องการ งานวิจัยนี้ได้ศึกษาอาหาร ที่ตาราง พบว่า ระบบการส่งมอบ และไมโครอิมัลชันอิมัลชันที่มีน้ำ เช่นการปราบปรามกิจกรรมการต้านจุลชีพของ Geo กับการทดสอบจุลินทรีย์ แน่นอนกลไกที่ทำให้น้ำมันกระเทียมมีประสิทธิภาพในกระแสแน่นอนกว่าในอิมัลชันคือไม่เคลียร์เลยนะ อย่างไรก็ตามเราเชื่อว่าการยุบสมบูรณ์ ( Solubility ) ของจีโอ ในไอโซโพรพานอล ซึ่งจะละลายน้ำได้ คือ คีย์เพื่อการจัดกิจกรรมเมื่อเทียบกับน้ำของอิมัลชันซึ่งมีเพียงเล็กน้อย ส่วนที่ละลายน้ำกอถูกส่งให้กับจุลินทรีย์ บนมืออื่น ๆ , ตารางที่ 5 พบว่าไมโครอิมัลชันได้ดีกว่าการส่งมอบรถยนต์สำหรับกอมากกว่าอิมัลชัน . ที่สามารถเป็นคนชอบธรรมขึ้นอยู่กับขนาดอนุภาคเล็กของกอในไมโครอิมัลชัน ( 10.1 nm ) เมื่อเทียบกับในอิมัลชัน ( 240 ‒ 253 µ M ) มันเป็นที่รู้จักกันว่า อนุภาคขนาดเล็กของ < 100 nm สามารถอาจเพิ่มpassive การดูดซึมของ microemulsified กลไกของเซลล์แบคทีเรียน้ำมัน ดังนั้นลดความต้านทานการถ่ายเทมวลและฤทธิ์ต้านจุลชีพ ( gaysinsky เพิ่มขึ้น ,เดวิดสัน บรูซ และ ไวส์ , 2005 ) สารลดแรงตึงผิวที่มัในไมโครอิมัลชันยังสามารถเพิ่มการซึมผ่านของผนังเซลล์ของแบคทีเรียซึ่งสามารถระเหยมากขึ้นมีประสิทธิภาพ ( gaysinsky เดวิดสัน mcclements , และ ไวส์ , 2008 ) ไมเซลล์ผิวเหล่านี้สามารถยังสามารถดูดซับบนผิวเซลล์ของแบคทีเรียซึ่งจะเพิ่มท้องถิ่นความเข้มข้นของน้ำมันหอมระเหยที่จุดนั้น ( อ้างอิงเดียวกัน )