- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
On August 5, after a journey lastin
On August 5, after a journey lasting more than 8 months, a carlike rover carefully settled down onto the surface of Mars. The vehicle is basically a science lab. Its mission: to search for evidence that the Red Planet might once have hosted life — even if the organisms were only one-celled microbes.
The first stage of this mission — the landing — is “an amazing achievement,” observes Charles Bolden. He runs the National Aeronautics and Space Administration, or NASA, which built and delivered the vehicle to Mars.
NASA named the robotic cruiser Curiosity. The six-wheeled all-terrain vehicle weighs 900 kilograms (about 1 U.S. ton). Roughly 2.8 meters (9 feet) long, it carries 10 research instruments. Seventeen separate cameras (including one on the rover’s belly, to scan below it) will survey the landscape and record experiments.
The rover’s primary goal “is to explore habitable environments,” says project scientist John Grotzinger of the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Calif. By habitable, he means an environment that can support life. His team interprets that to mean there must be water, carbon — a basic building block of life on Earth — and food to fuel an organism’s activities, he told Science News.
Curiosity is not the first rover NASA has sent to Mars, but it is the biggest and has the most research instruments. Think of it as a rolling laboratory that can travel 200 meters (656 feet) per day, up and over obstacles 65 centimeters (25 inches) high.
Several years ago, NASA scientists began considering the best place for Curiosity to conduct its experiments. Last year, the researchers chose Gale Crater. So that’s where the rover landed.
A towering peak — Mount Sharp — rises from the center of this basin 150 kilometers (93 miles) wide. Curiosity will spend two years motoring around and exploring the crater floor. The rover will be powered by energy given off by the decay of plutonium, a radioactive element.
But probing the mountain will be the vehicle’s primary focus. At roughly 5 kilometers (16,400 feet), Sharp rises higher above the landscape than does any mountain in the continental United States. It’s built from layer upon layer of mineral-rich materials. Some clays in it would seem to have required water to form. So as Curiosity moves by, it will shoot out a laser beam at the mountain and then direct onboard chemical samplers to “taste” the vaporized rock. Another onboard device can drill into rock, pulverizing it into a fine powder for the rover’s chemical samplers to taste.
Searching for life
Those samplers will decipher the rocks’ chemical makeup. The recipes might establish whether any of these materials could have supported life.
Shortly before the rover touched down, Science News reporter Nadia Drake spoke with JPL director Charles Elachi. He explained that scientists are “pretty convinced that Mars did have an ocean a few billion years ago.” An ancient sea would indicate that the temperature on the Red Planet should have been similar to Earth’s. And that, he says, almost immediately raises the question: “Could life have evolved on Mars?” And if it could, he asks: “Did life evolve? How far did it evolve? And where is it now?”
There’s no reason to suspect Earth is the only place to host life, Elachi told Drake. “I’m pretty sure life is there across the universe,” he said. “But as a scientist, you have to prove it.”
He cautions that Curiosity won’t actually be searching for life (although if it found a good candidate, its cameras would surely try to snap glamour shots to thrill Earth-bound scientists). Instead, the rover aims to just survey and sample rocks, soil and dust. Cameras — which serve as Curiosity’s eyes — will share what it sees with researchers back on Earth.
Getting there wasn’t easy
The rover’s landing was picture perfect. But it took a huge amount of planning and testing to find the appropriate parking place and deliver the $2.5 billion vehicle to it.
A spacecraft had to ferry the Curiosity rover over a distance of more than 560 million kilometers (350 million miles). Along the way, it had plenty of chances to get lost. So engineers placed cameras on the outside of the spacecraft to serve as eyes scanning for signposts. Much as pioneers and cattle drivers used mountains, rivers and other natural land formations to navigate the Old West, this spacecraft’s cameras relied on star formations to remain oriented.
The traveling spacecraft spun throughout its route. Any wobble in that spin would have made it hard for those eyes to find their stellar guides. So engineers applied weights to the outside of the spacecraft carrying the rover. It’s the same principle used when balancing a car’s tires. Mechanics spin the tire, look for any wobble, then add weights to compensate for where an uneven distribution of weight induces an unstable spin.
JPL researchers spun the Curiosity spacecraft on a rotating table, looking for where the uneven distribution of weight in the machinery and cargo would cause wobble. Then they applied two heavy weights to the outside of the spacecraft; each block of tungsten-based metal was about the size of a laptop computer. Those weights remained in place until just before the craft’s entry into the Martian atmosphere.
Planning for this landing required nearly a decade’s work, notes Adam Steltzner of JPL. He led the program that designed and coordinated the spacecraft’s entry, descent and landing phase.
Part of that planning determined when those weights had to be precisely jettisoned. “We toss them off,” he explains, because “that creates the imbalance that we use to develop lift.” Lift is an upward force acting on an object. (It’s what allows airplane wings to keep these vehicles in the air.) “It’s important that we get rid of those [weights], because without the lift,” Steltzner says, Curiosity would never have reached and gently set down on the carefully selected landing site.
Stunt double
NASA built Mars-bound Curiosity along with an identical twin. That second rover amounted to a stunt double. It underwent tests in the laboratory that might have risked Curiosity’s safety.
Curiosity was the first Mars rover that would parachute down through the atmosphere, landing only on its wheels. Savannah McCoy, an engineer at JPL, helped test the stunt double to ensure that Curiosity could complete the maneuver. If the vehicle landed too hard, it could destroy the wheels — maybe even the chassis, or frame. That would not be a good start for a vehicle that might be asked to travel 100,000 kilometers (62,000 miles) over the next several years.
The spacecraft initially zoomed toward the Red Planet at about 12,875 kilometers per hour (or 8,000 miles per hour), according to JPL’s Tomas Martin-Mur. He led the team responsible for navigating Curiosity. As the spacecraft got closer to Mars, the planet’s gravity tugged on the craft, accelerating its speed to about 21,000 kilometers per hour.
But as soon as it reached the thin Martian atmosphere, the spacecraft had to brake quickly, precisely — and carefully. The atmosphere helped, by offering some resistance, known as “drag.” The outside of the spacecraft heated intensely as it zoomed through this atmosphere.
Several minutes later the craft had cooled somewhat. Here, at about 11,000 kilometers (some 6,800 miles) above the Martian surface, a mammoth parachute sprung open to further slow Curiosity’s descent. At an altitude of about 1 mile, the parachute was cut free and the spacecraft ejected the rover.
But the valuable vehicle didn’t crash. The rover dangled by ropelike tethers below a final stage of the spacecraft, known as a sky crane. Powerful engines, called thrusters, on the landing craft turned on at precisely timed intervals. These further braked Curiosity’s fall to a gentle pace. Immediately after landing, the sky crane flew away, to set down well clear of the rover.
A half-day before touchdown, Steltzner noted with relief that Mars’ atmosphere had decided to cooperate with Curiosity’s arrival by delivering “perfect” weather for landing. The spacecraft was arriving in a transitional season on the planet, a time “between the cold and clear season on Mars and the warm and dusty season,” he said. During this in-between period, many storms develop.
Such storms had begun developing in the weeks before Curiosity’s descent, Steltzner says. That could have made maneuvering to the landing site difficult. One storm raged just east of the rover landing site but didn’t get in Curiosity’s way. And luckily, once the rover touches down onto the Martian surface, “dust doesn’t really matter,” the researcher explains.
President Obama has asked NASA to plan for sending humans to Mars in the mid-2030s. This week’s successful landing “marks a significant step toward achieving this goal," NASA director Bolden says.
Power Words
crater A bowl-shaped depression. It can be found at the top of a volcano or in the ground at the site of an explosion or the impact of a meteorite.
chassis The frame of a vehicle that supports its working parts, including its wheels.
decay To break down.
drag The force that opposes or slows the movement of a body through a fluid or gas, including the atmosphere.
habitable The ability to support life. An environment is habitable if its climate and resources will nurture the growth and protection of organisms.
jettison To get rid of part of a vessel’s cargo or its materials. This lightens its load and can make it easier to maneuver.
lift An upward force on an object. It may occur when an object (such as a balloon) is filled with a gas that weighs less than air; it can also result when a low-pressure area occurs above an object (such as an airplane wing).
Mars The fourth planet from the sun, just one planet out from Earth. Like Earth, it has seasons and moisture. But its diameter is only about half as bi
The first stage of this mission — the landing — is “an amazing achievement,” observes Charles Bolden. He runs the National Aeronautics and Space Administration, or NASA, which built and delivered the vehicle to Mars.
NASA named the robotic cruiser Curiosity. The six-wheeled all-terrain vehicle weighs 900 kilograms (about 1 U.S. ton). Roughly 2.8 meters (9 feet) long, it carries 10 research instruments. Seventeen separate cameras (including one on the rover’s belly, to scan below it) will survey the landscape and record experiments.
The rover’s primary goal “is to explore habitable environments,” says project scientist John Grotzinger of the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Calif. By habitable, he means an environment that can support life. His team interprets that to mean there must be water, carbon — a basic building block of life on Earth — and food to fuel an organism’s activities, he told Science News.
Curiosity is not the first rover NASA has sent to Mars, but it is the biggest and has the most research instruments. Think of it as a rolling laboratory that can travel 200 meters (656 feet) per day, up and over obstacles 65 centimeters (25 inches) high.
Several years ago, NASA scientists began considering the best place for Curiosity to conduct its experiments. Last year, the researchers chose Gale Crater. So that’s where the rover landed.
A towering peak — Mount Sharp — rises from the center of this basin 150 kilometers (93 miles) wide. Curiosity will spend two years motoring around and exploring the crater floor. The rover will be powered by energy given off by the decay of plutonium, a radioactive element.
But probing the mountain will be the vehicle’s primary focus. At roughly 5 kilometers (16,400 feet), Sharp rises higher above the landscape than does any mountain in the continental United States. It’s built from layer upon layer of mineral-rich materials. Some clays in it would seem to have required water to form. So as Curiosity moves by, it will shoot out a laser beam at the mountain and then direct onboard chemical samplers to “taste” the vaporized rock. Another onboard device can drill into rock, pulverizing it into a fine powder for the rover’s chemical samplers to taste.
Searching for life
Those samplers will decipher the rocks’ chemical makeup. The recipes might establish whether any of these materials could have supported life.
Shortly before the rover touched down, Science News reporter Nadia Drake spoke with JPL director Charles Elachi. He explained that scientists are “pretty convinced that Mars did have an ocean a few billion years ago.” An ancient sea would indicate that the temperature on the Red Planet should have been similar to Earth’s. And that, he says, almost immediately raises the question: “Could life have evolved on Mars?” And if it could, he asks: “Did life evolve? How far did it evolve? And where is it now?”
There’s no reason to suspect Earth is the only place to host life, Elachi told Drake. “I’m pretty sure life is there across the universe,” he said. “But as a scientist, you have to prove it.”
He cautions that Curiosity won’t actually be searching for life (although if it found a good candidate, its cameras would surely try to snap glamour shots to thrill Earth-bound scientists). Instead, the rover aims to just survey and sample rocks, soil and dust. Cameras — which serve as Curiosity’s eyes — will share what it sees with researchers back on Earth.
Getting there wasn’t easy
The rover’s landing was picture perfect. But it took a huge amount of planning and testing to find the appropriate parking place and deliver the $2.5 billion vehicle to it.
A spacecraft had to ferry the Curiosity rover over a distance of more than 560 million kilometers (350 million miles). Along the way, it had plenty of chances to get lost. So engineers placed cameras on the outside of the spacecraft to serve as eyes scanning for signposts. Much as pioneers and cattle drivers used mountains, rivers and other natural land formations to navigate the Old West, this spacecraft’s cameras relied on star formations to remain oriented.
The traveling spacecraft spun throughout its route. Any wobble in that spin would have made it hard for those eyes to find their stellar guides. So engineers applied weights to the outside of the spacecraft carrying the rover. It’s the same principle used when balancing a car’s tires. Mechanics spin the tire, look for any wobble, then add weights to compensate for where an uneven distribution of weight induces an unstable spin.
JPL researchers spun the Curiosity spacecraft on a rotating table, looking for where the uneven distribution of weight in the machinery and cargo would cause wobble. Then they applied two heavy weights to the outside of the spacecraft; each block of tungsten-based metal was about the size of a laptop computer. Those weights remained in place until just before the craft’s entry into the Martian atmosphere.
Planning for this landing required nearly a decade’s work, notes Adam Steltzner of JPL. He led the program that designed and coordinated the spacecraft’s entry, descent and landing phase.
Part of that planning determined when those weights had to be precisely jettisoned. “We toss them off,” he explains, because “that creates the imbalance that we use to develop lift.” Lift is an upward force acting on an object. (It’s what allows airplane wings to keep these vehicles in the air.) “It’s important that we get rid of those [weights], because without the lift,” Steltzner says, Curiosity would never have reached and gently set down on the carefully selected landing site.
Stunt double
NASA built Mars-bound Curiosity along with an identical twin. That second rover amounted to a stunt double. It underwent tests in the laboratory that might have risked Curiosity’s safety.
Curiosity was the first Mars rover that would parachute down through the atmosphere, landing only on its wheels. Savannah McCoy, an engineer at JPL, helped test the stunt double to ensure that Curiosity could complete the maneuver. If the vehicle landed too hard, it could destroy the wheels — maybe even the chassis, or frame. That would not be a good start for a vehicle that might be asked to travel 100,000 kilometers (62,000 miles) over the next several years.
The spacecraft initially zoomed toward the Red Planet at about 12,875 kilometers per hour (or 8,000 miles per hour), according to JPL’s Tomas Martin-Mur. He led the team responsible for navigating Curiosity. As the spacecraft got closer to Mars, the planet’s gravity tugged on the craft, accelerating its speed to about 21,000 kilometers per hour.
But as soon as it reached the thin Martian atmosphere, the spacecraft had to brake quickly, precisely — and carefully. The atmosphere helped, by offering some resistance, known as “drag.” The outside of the spacecraft heated intensely as it zoomed through this atmosphere.
Several minutes later the craft had cooled somewhat. Here, at about 11,000 kilometers (some 6,800 miles) above the Martian surface, a mammoth parachute sprung open to further slow Curiosity’s descent. At an altitude of about 1 mile, the parachute was cut free and the spacecraft ejected the rover.
But the valuable vehicle didn’t crash. The rover dangled by ropelike tethers below a final stage of the spacecraft, known as a sky crane. Powerful engines, called thrusters, on the landing craft turned on at precisely timed intervals. These further braked Curiosity’s fall to a gentle pace. Immediately after landing, the sky crane flew away, to set down well clear of the rover.
A half-day before touchdown, Steltzner noted with relief that Mars’ atmosphere had decided to cooperate with Curiosity’s arrival by delivering “perfect” weather for landing. The spacecraft was arriving in a transitional season on the planet, a time “between the cold and clear season on Mars and the warm and dusty season,” he said. During this in-between period, many storms develop.
Such storms had begun developing in the weeks before Curiosity’s descent, Steltzner says. That could have made maneuvering to the landing site difficult. One storm raged just east of the rover landing site but didn’t get in Curiosity’s way. And luckily, once the rover touches down onto the Martian surface, “dust doesn’t really matter,” the researcher explains.
President Obama has asked NASA to plan for sending humans to Mars in the mid-2030s. This week’s successful landing “marks a significant step toward achieving this goal," NASA director Bolden says.
Power Words
crater A bowl-shaped depression. It can be found at the top of a volcano or in the ground at the site of an explosion or the impact of a meteorite.
chassis The frame of a vehicle that supports its working parts, including its wheels.
decay To break down.
drag The force that opposes or slows the movement of a body through a fluid or gas, including the atmosphere.
habitable The ability to support life. An environment is habitable if its climate and resources will nurture the growth and protection of organisms.
jettison To get rid of part of a vessel’s cargo or its materials. This lightens its load and can make it easier to maneuver.
lift An upward force on an object. It may occur when an object (such as a balloon) is filled with a gas that weighs less than air; it can also result when a low-pressure area occurs above an object (such as an airplane wing).
Mars The fourth planet from the sun, just one planet out from Earth. Like Earth, it has seasons and moisture. But its diameter is only about half as bi
0/5000
บน 5 สิงหาคม หลังจากการเดินทางที่ยาวนานกว่า 8 เดือน โรเวอร์ carlike อย่างละเอียดแล้วลงไปยังพื้นผิวของดาวอังคาร รถเป็นพื้นห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ ภารกิจ: เพื่อค้นหาหลักฐานว่า ดาวเคราะห์สีแดงอาจเมื่อมีโฮสต์ชีวิต — แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ได้เพียงหนึ่งเซลล์จุลินทรีย์
ระยะแรกของภารกิจนี้ — ที่จอดซึ่งคือ "เป็นความสำเร็จที่น่าทึ่ง"พิจารณา Bolden ชาร์ลส์ วิ่ง หลงชาติ และ จัดการพื้นที่ หรือ NASA ที่สร้าง และจัดส่งรถไปดาวอังคาร
NASA ชื่อครุยเซอร์หุ่นยนต์ที่อยาก หกล้อทั้งหมด–ภูมิประเทศรถน้ำหนัก 900 กิโลกรัม (ประมาณ 1 สหรัฐฯ ตัน) ประมาณ 2.8 เมตร (9 ฟุต) มันนำเครื่องมือวิจัย 10 กล้องแยก 17 (รวมถึงในท้องของโรเวอร์ แกนด้านล่าง) จะสำรวจภูมิทัศน์และบันทึกทดลอง
ของโรเวอร์เป้าหมายหลัก "คือการ สำรวจสภาพแวดล้อม habitable กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น Grotzinger ของการขับเคลื่อน Jet ปฏิบัติ (JPL) ในพาซาดีนา รัฐแคลิฟอร์เนีย โดย habitable เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สนับสนุนชีวิต ทีมงานของเขาแปลที่หมายความว่า ต้องมีน้ำ คาร์บอน — บล็อกอาคารพื้นฐานของชีวิตในโลก — และอาหารเชื้อเพลิงของชีวิตกิจกรรม เขาบอกข่าววิทยาศาสตร์
อยากไม่โรเวอร์แรกนาซ่าส่งไปดาวอังคาร แต่มันเป็นใหญ่ที่สุด และมีมากที่สุดเครื่องมือวิจัย คิดว่ามันเป็นห้องปฏิบัติการรีดที่สามารถเดินทาง 200 เมตร (656 ฟุต) ต่อวัน ค่า และ ผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร (25 นิ้ว) สูงขึ้น
เมื่อหลายปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ NASA เริ่มพิจารณาดีที่สุดสำหรับอยากทำการทดลอง ปี นักวิจัยเลือก Gale ปล่องภูเขาไฟ เพื่อให้เป็นที่โรเวอร์ที่ที่ดิน
สูงสุดสูง — เขาคม — เพิ่มขึ้นจากอ่างนี้ 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) กว้าง อยากจะใช้เวลาสองปีบนสถาน และสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟ โรเวอร์ที่จะขับเคลื่อน โดยพลังงานที่กำหนดปิดการเสื่อมลงของพลูโทเนียม เป็นกัมมันตรังสีองค์ประกอบ
แต่อาศัยภูเขาจะเป็นโฟกัสหลักของรถ ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร (16,400 ฟุต), คมขึ้นสูงเหนือภูมิทัศน์กว่าภูเขาใด ๆ ในทวีปสหรัฐอเมริกาไม่ นี้ถูกสร้างขึ้นจากชั้นตามชั้นวัสดุและแร่ Clays บางมันจะดูเหมือนจะ มีน้ำแบบฟอร์มที่จำเป็น ดังนั้น อยากย้ายด้วย มันจะยิงออกเป็นแสงเลเซอร์ที่ภูเขา และตรง samplers สวบสาบเคมี "รส" ร็อคแก้ไขแล้ว อุปกรณ์อื่นสวบสาบสามารถเจาะลึกลงไปหิน pulverizing เป็นผงดีสำหรับของโรเวอร์ samplers เคมีเพื่อรสชาติ
หาชีวิต
Samplers ที่จะถอดรหัสแต่งหน้าเคมีของหิน สูตรอาจกำหนดว่า ของเหล่านี้ไม่ได้สนับสนุนชีวิต
ไม่ช้าก่อนโรเวอร์สัมผัสลง โปรแกรมรายงานข่าววิทยาศาสตร์แดรกนาเดียพูดกับกรรมการ JPL ชาร์ลส์ Elachi เขาอธิบายว่า นักวิทยาศาสตร์ "สวยมั่นใจว่า ดาวอังคารไม่มีมหาสมุทรกี่พันล้านปีมา"ทะเลโบราณจะบ่งชี้ว่า อุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงควรมีลักษณะคล้ายกับดิน และว่า เขากล่าว ว่า ทันทีระดมคำถาม: "สามารถชีวิตมีพัฒนาบนดาวอังคาร" และถ้ามันสามารถ เขาถาม: "ไม่ได้ชีวิตพัฒนา มันได้พัฒนาเท่าใด และก็ตอนนี้อยู่ไหน"
มีเหตุผลที่ต้องสงสัยว่า โลกเป็นเดียวชีวิตของโฮสต์ Elachi บอกว่า แดรก "ฉันรักชีวิตมีอยู่ทั่วจักรวาล เขากล่าวว่า "แต่เป็นเป็นนักวิทยาศาสตร์ คุณต้องพิสูจน์ได้"
เขาข้อควรระวังที่ อยากจะจริงจะหาชีวิต (แม้ว่าถ้ามันพบผู้สมัครที่ดี เป็นกล้องก็ลองจะ snap ภาพต่างหากที่น่าตื่นเต้นนักวิทยาศาสตร์ Earth-bound) แทน โรเวอร์ที่มุ่งหวังเพียงสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่น กล้อง — ซึ่งทำหน้าที่เป็นตาของอยากรู้ — จะใช้ร่วมกันจะเห็น ด้วยนักวิจัยกลับบนโลก
เดินไม่ง่าย
ของโรเวอร์จอดได้ภาพที่สมบูรณ์แบบ ใช้เวลาเป็นจำนวนมากของการวางแผน และทดสอบหาจอดรถที่เหมาะสม และส่งมอบรถ 2.5 พันล้านเหรียญไป
ยานอวกาศมีฟากโรเวอร์อยากผ่านระยะทางกว่า 560 ล้านกิโลเมตร (350 ล้านไมล์) เขา มันมีโอกาสหายไปมากมาย ดังนั้น วิศวกรไว้กล้องบนยานอวกาศเป็นตาหา signposts นอก มากที่โปรแกรมควบคุมผู้บุกเบิกและวัวใช้ภูเขา แม่น้ำ และก่อตัวที่ดินธรรมชาติอื่น ๆ เพื่อไปยังตะวันตกเก่า กล้องของยานอวกาศนี้อาศัยในก่อตัวดาวยังคงมุ่งเน้นการ
ยานอวกาศเดินทางปั่นตลอดเส้นทางของการ มีกระเด้งในหมุนที่จะได้ทำให้มันยากสำหรับตาเหล่านั้นเพื่อค้นหาแผนที่ของดาวฤกษ์ ดังนั้น วิศวกรใช้น้ำหนักด้านนอกของยานอวกาศที่ดำเนินที่โรเวอร์ หลักการเดียวกับที่ใช้เมื่อดุลยางของรถได้ กลไกหมุนยาง หามีกระเด้ง แล้วเพิ่มน้ำหนักในการชดเชยที่การกระจายน้ำหนักไม่สม่ำเสมอก่อให้เกิดการเสถียรหมุนเหมือนกัน
นักวิจัย JPL สานยานอวกาศเห็นบนโต๊ะหมุน หาที่น้ำหนักเครื่องจักรและขนส่งสินค้ากระจายไม่สม่ำเสมอจะทำให้กระเด้ง จากนั้น พวกเขาใช้น้ำหนักหนักสองนอกยานอวกาศ แต่ละบล็อกของโลหะทังสเตนที่ใช้เกี่ยวกับขนาดของคอมพิวเตอร์แล็ปท็อปได้ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในตำแหน่งจนกว่าก่อนรายการของยานไปยังดาวอังคารบรรยากาศ
สำหรับจอดนี้ต้องเกือบทศวรรษของงาน การวางแผนบันทึกอาดัม Steltzner ของ JPL เขานำโปรแกรมที่ออกแบบ และประสานงานของยานอวกาศรายการ เชื้อสาย และขั้นตอนการขนย้ายสินค้า
ส่วนหนึ่งของการวางแผนกำหนดเมื่อน้ำหนักเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำเป็น jettisoned "เราโยนพวกเขาออก เขาอธิบาย เนื่องจาก"ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้ในการพัฒนายก" ยกเป็นแรงขึ้นทำหน้าที่บนวัตถุ (มันคืออะไรช่วยให้ปีกเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ) "มันเป็นสิ่งสำคัญที่เรากำจัดเหล่านั้น [น้ำหนัก], เพราะไม่ มีลิฟท์, " Steltzner กล่าวว่า ไม่เคยได้ถึง และตั้งเบา ๆ ลงบนเชื่อมโยงไปถึงการคัดสรรเว็บไซต์อยากรู้
บ้าคู่
NASA สร้างเห็นดาวอังคารที่ถูกผูกไว้กับแฝดเหมือน โรเวอร์ที่สองมีจักรยานเป็นคู่ ได้รับการทดสอบในห้องปฏิบัติการที่อาจมี risked ปลอดภัยของอยาก
อยากมีโรเวอร์อังคารแรกที่จะร่มชูชีพลงผ่านบรรยากาศ จอดในของล้อ สวันนาห์แท้ วิศวกรที่ JPL ทดสอบอาการก็โอจักรยานคู่ใจที่อยากจะทำคู่ ถ้ารถร่อนหนักเกินไป มันสามารถทำลายล้อ — บางทีแม้แต่แชสซี หรือกรอบ ที่จะไม่เริ่มต้นที่ดีสำหรับรถยนต์ที่อาจขอให้ทาง 100000 กิโลเมตร (62000 ไมล์) หลายปีถัดไป
ยานอวกาศเริ่มขยายไปยังดาวเคราะห์สีแดงที่ 12,875 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (หรือ 8000 ไมล์ต่อชั่วโมง), ตามของ JPL โทมัสมาร์ตินว่า เขานำทีมรับผิดชอบสำหรับนำทางอยากรู้ เป็นยานอวกาศที่ได้ใกล้ชิดกับดาวอังคาร แรงโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ tugged บนเรือ เร่งความเร็วไป 21000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
แต่ทันทีที่มาถึงบรรยากาศบนดาวอังคารบาง ยานอวกาศที่มีการเบรกอย่างรวดเร็ว แม่นยำ — อย่างระมัดระวัง บรรยากาศช่วย โดยเสนอความต้านทานบาง เรียกว่า "ลาก" ร้อนนอกยานอวกาศเจี๊ยบเป็นมันขยายผ่านบรรยากาศนี้
หลังจากหลายนาทีเรือมีระบายความร้อนด้วยค่อนข้าง ที่นี่ ที่ 11000 กิโลเมตร (บาง 6800 ไมล์) เหนือพื้นผิวดาวอังคาร ร่มชูชีพมหึมาผุดเปิดช้าโคตรของความอยากรู้ต่อไป ที่ระดับความสูงประมาณ 1 ไมล์ ร่มชูชีพถูกตัดฟรี และยานอวกาศที่ออกโรเวอร์
แต่รถดีไม่ผิดพลาด โรเวอร์ที่ dangled โดย tethers ropelike ด้านล่างขั้นตอนสุดท้ายของยานอวกาศ เรียกว่ากระเรียนฟ้า เครื่องยนต์มีประสิทธิภาพ เรียกว่า thrusters บนเรือจอดกันตรงตามช่วงเวลาที่ ฤดูใบไม้ร่วงของอยากจะก้าวอ่อนโยน braked เหล่านี้เพิ่มเติม ทันทีหลังจากลงจอด นกกระเรียนฟ้าบิน การตั้งค่าลงดีล้างของโรเวอร์
ครึ่งวันก่อนเหรียญ Steltzner ไว้อย่างโล่งอกที่บรรยากาศของดาวอังคารได้ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับของอยากมาโดยอากาศ "สมบูรณ์แบบ" สนามบิน ยานอวกาศมาถึงในอีกรายการฤดูกาลบนดาวเคราะห์ เวลา "ระหว่างฤดูหนาว และชัดเจนบนดาวอังคารและฤดูร้อน และฝุ่น" เขากล่าวว่า ช่วงนี้ระหว่าง พายุมากพัฒนา
พายุดังกล่าวได้เริ่มพัฒนาในสัปดาห์ก่อนเห็นของโคตร Steltzner กล่าวว่า ที่สามารถทำการหลบหลีกการไซต์จอดยาก พายุหนึ่ง raged ตะวันออกไซต์จอดโรเวอร์เพียง แต่ไม่ได้รับในทางของความอยากรู้ และโชคดี เมื่อโรเวอร์ที่สัมผัสลงบนพื้นผิวดาวอังคาร "ฝุ่นไม่ได้เรื่องจริง ๆ นักวิจัยอธิบาย
ประธานาธิบดี Obama ได้ขอนาซาวางแผนสำหรับการส่งมนุษย์ไปดาวอังคารในที่กลาง-2030s สัปดาห์นี้ของเชื่อมโยงไปถึง "ขั้นตอนที่สำคัญต่อการบรรลุเป้าหมายนี้ เครื่องสำเร็จ"ผู้อำนวยการนาซ่ากล่าวว่า Bolden
คำไฟฟ้า
crater ซึมเศร้ารูปชาม มันสามารถพบได้ที่ด้านบน ของภูเขาไฟ หรือ ในพื้นที่เว็บไซต์ของการระเบิดหรือผลกระทบของอุกกาบาตได้
แชสซีเฟรมรถที่สนับสนุนส่วนงาน รวมถึงล้อมันได้
ผุทำลายลงได้
ลากบังคับว่า opposes หรือช้าการเคลื่อนไหวของร่างกายโดยใช้น้ำมันหรือก๊าซ, รวมทั้งบรรยากาศการ
habitable สามารถประคับประคองชีวิต สภาพแวดล้อมเป็นของสภาพภูมิอากาศและทรัพยากรจะทะนุถนอมการเจริญเติบโตและการป้องกันของสิ่งมีชีวิต habitable
jettison กำจัดส่วนของเรือขนส่งสินค้าหรือวัสดุ นี้เพิ่มความกระจ่างของโหลด และสามารถทำให้มันง่ายขึ้นวิธีการ
ยกแรงขึ้นบนวัตถุนั้น มันอาจเกิดขึ้นเมื่อวัตถุ (เช่นบอลลูน) เต็มไป ด้วยก๊าซที่มีน้ำหนักน้อย กว่า อากาศ มันยังสามารถส่งผลเมื่อตั้ง low-pressure เหนือวัตถุ (เช่นตัวเครื่องบินปีก) ได้
ดาวอังคารดาวเคราะห์สี่จากดวงอาทิตย์ โลกเดียวออกจากโลกได้ เช่นโลก มีอากาศและความชื้น แต่ของเส้นผ่าศูนย์กลางเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเป็นสอง
ระยะแรกของภารกิจนี้ — ที่จอดซึ่งคือ "เป็นความสำเร็จที่น่าทึ่ง"พิจารณา Bolden ชาร์ลส์ วิ่ง หลงชาติ และ จัดการพื้นที่ หรือ NASA ที่สร้าง และจัดส่งรถไปดาวอังคาร
NASA ชื่อครุยเซอร์หุ่นยนต์ที่อยาก หกล้อทั้งหมด–ภูมิประเทศรถน้ำหนัก 900 กิโลกรัม (ประมาณ 1 สหรัฐฯ ตัน) ประมาณ 2.8 เมตร (9 ฟุต) มันนำเครื่องมือวิจัย 10 กล้องแยก 17 (รวมถึงในท้องของโรเวอร์ แกนด้านล่าง) จะสำรวจภูมิทัศน์และบันทึกทดลอง
ของโรเวอร์เป้าหมายหลัก "คือการ สำรวจสภาพแวดล้อม habitable กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น Grotzinger ของการขับเคลื่อน Jet ปฏิบัติ (JPL) ในพาซาดีนา รัฐแคลิฟอร์เนีย โดย habitable เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สนับสนุนชีวิต ทีมงานของเขาแปลที่หมายความว่า ต้องมีน้ำ คาร์บอน — บล็อกอาคารพื้นฐานของชีวิตในโลก — และอาหารเชื้อเพลิงของชีวิตกิจกรรม เขาบอกข่าววิทยาศาสตร์
อยากไม่โรเวอร์แรกนาซ่าส่งไปดาวอังคาร แต่มันเป็นใหญ่ที่สุด และมีมากที่สุดเครื่องมือวิจัย คิดว่ามันเป็นห้องปฏิบัติการรีดที่สามารถเดินทาง 200 เมตร (656 ฟุต) ต่อวัน ค่า และ ผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร (25 นิ้ว) สูงขึ้น
เมื่อหลายปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ NASA เริ่มพิจารณาดีที่สุดสำหรับอยากทำการทดลอง ปี นักวิจัยเลือก Gale ปล่องภูเขาไฟ เพื่อให้เป็นที่โรเวอร์ที่ที่ดิน
สูงสุดสูง — เขาคม — เพิ่มขึ้นจากอ่างนี้ 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) กว้าง อยากจะใช้เวลาสองปีบนสถาน และสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟ โรเวอร์ที่จะขับเคลื่อน โดยพลังงานที่กำหนดปิดการเสื่อมลงของพลูโทเนียม เป็นกัมมันตรังสีองค์ประกอบ
แต่อาศัยภูเขาจะเป็นโฟกัสหลักของรถ ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร (16,400 ฟุต), คมขึ้นสูงเหนือภูมิทัศน์กว่าภูเขาใด ๆ ในทวีปสหรัฐอเมริกาไม่ นี้ถูกสร้างขึ้นจากชั้นตามชั้นวัสดุและแร่ Clays บางมันจะดูเหมือนจะ มีน้ำแบบฟอร์มที่จำเป็น ดังนั้น อยากย้ายด้วย มันจะยิงออกเป็นแสงเลเซอร์ที่ภูเขา และตรง samplers สวบสาบเคมี "รส" ร็อคแก้ไขแล้ว อุปกรณ์อื่นสวบสาบสามารถเจาะลึกลงไปหิน pulverizing เป็นผงดีสำหรับของโรเวอร์ samplers เคมีเพื่อรสชาติ
หาชีวิต
Samplers ที่จะถอดรหัสแต่งหน้าเคมีของหิน สูตรอาจกำหนดว่า ของเหล่านี้ไม่ได้สนับสนุนชีวิต
ไม่ช้าก่อนโรเวอร์สัมผัสลง โปรแกรมรายงานข่าววิทยาศาสตร์แดรกนาเดียพูดกับกรรมการ JPL ชาร์ลส์ Elachi เขาอธิบายว่า นักวิทยาศาสตร์ "สวยมั่นใจว่า ดาวอังคารไม่มีมหาสมุทรกี่พันล้านปีมา"ทะเลโบราณจะบ่งชี้ว่า อุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงควรมีลักษณะคล้ายกับดิน และว่า เขากล่าว ว่า ทันทีระดมคำถาม: "สามารถชีวิตมีพัฒนาบนดาวอังคาร" และถ้ามันสามารถ เขาถาม: "ไม่ได้ชีวิตพัฒนา มันได้พัฒนาเท่าใด และก็ตอนนี้อยู่ไหน"
มีเหตุผลที่ต้องสงสัยว่า โลกเป็นเดียวชีวิตของโฮสต์ Elachi บอกว่า แดรก "ฉันรักชีวิตมีอยู่ทั่วจักรวาล เขากล่าวว่า "แต่เป็นเป็นนักวิทยาศาสตร์ คุณต้องพิสูจน์ได้"
เขาข้อควรระวังที่ อยากจะจริงจะหาชีวิต (แม้ว่าถ้ามันพบผู้สมัครที่ดี เป็นกล้องก็ลองจะ snap ภาพต่างหากที่น่าตื่นเต้นนักวิทยาศาสตร์ Earth-bound) แทน โรเวอร์ที่มุ่งหวังเพียงสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่น กล้อง — ซึ่งทำหน้าที่เป็นตาของอยากรู้ — จะใช้ร่วมกันจะเห็น ด้วยนักวิจัยกลับบนโลก
เดินไม่ง่าย
ของโรเวอร์จอดได้ภาพที่สมบูรณ์แบบ ใช้เวลาเป็นจำนวนมากของการวางแผน และทดสอบหาจอดรถที่เหมาะสม และส่งมอบรถ 2.5 พันล้านเหรียญไป
ยานอวกาศมีฟากโรเวอร์อยากผ่านระยะทางกว่า 560 ล้านกิโลเมตร (350 ล้านไมล์) เขา มันมีโอกาสหายไปมากมาย ดังนั้น วิศวกรไว้กล้องบนยานอวกาศเป็นตาหา signposts นอก มากที่โปรแกรมควบคุมผู้บุกเบิกและวัวใช้ภูเขา แม่น้ำ และก่อตัวที่ดินธรรมชาติอื่น ๆ เพื่อไปยังตะวันตกเก่า กล้องของยานอวกาศนี้อาศัยในก่อตัวดาวยังคงมุ่งเน้นการ
ยานอวกาศเดินทางปั่นตลอดเส้นทางของการ มีกระเด้งในหมุนที่จะได้ทำให้มันยากสำหรับตาเหล่านั้นเพื่อค้นหาแผนที่ของดาวฤกษ์ ดังนั้น วิศวกรใช้น้ำหนักด้านนอกของยานอวกาศที่ดำเนินที่โรเวอร์ หลักการเดียวกับที่ใช้เมื่อดุลยางของรถได้ กลไกหมุนยาง หามีกระเด้ง แล้วเพิ่มน้ำหนักในการชดเชยที่การกระจายน้ำหนักไม่สม่ำเสมอก่อให้เกิดการเสถียรหมุนเหมือนกัน
นักวิจัย JPL สานยานอวกาศเห็นบนโต๊ะหมุน หาที่น้ำหนักเครื่องจักรและขนส่งสินค้ากระจายไม่สม่ำเสมอจะทำให้กระเด้ง จากนั้น พวกเขาใช้น้ำหนักหนักสองนอกยานอวกาศ แต่ละบล็อกของโลหะทังสเตนที่ใช้เกี่ยวกับขนาดของคอมพิวเตอร์แล็ปท็อปได้ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในตำแหน่งจนกว่าก่อนรายการของยานไปยังดาวอังคารบรรยากาศ
สำหรับจอดนี้ต้องเกือบทศวรรษของงาน การวางแผนบันทึกอาดัม Steltzner ของ JPL เขานำโปรแกรมที่ออกแบบ และประสานงานของยานอวกาศรายการ เชื้อสาย และขั้นตอนการขนย้ายสินค้า
ส่วนหนึ่งของการวางแผนกำหนดเมื่อน้ำหนักเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำเป็น jettisoned "เราโยนพวกเขาออก เขาอธิบาย เนื่องจาก"ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้ในการพัฒนายก" ยกเป็นแรงขึ้นทำหน้าที่บนวัตถุ (มันคืออะไรช่วยให้ปีกเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ) "มันเป็นสิ่งสำคัญที่เรากำจัดเหล่านั้น [น้ำหนัก], เพราะไม่ มีลิฟท์, " Steltzner กล่าวว่า ไม่เคยได้ถึง และตั้งเบา ๆ ลงบนเชื่อมโยงไปถึงการคัดสรรเว็บไซต์อยากรู้
บ้าคู่
NASA สร้างเห็นดาวอังคารที่ถูกผูกไว้กับแฝดเหมือน โรเวอร์ที่สองมีจักรยานเป็นคู่ ได้รับการทดสอบในห้องปฏิบัติการที่อาจมี risked ปลอดภัยของอยาก
อยากมีโรเวอร์อังคารแรกที่จะร่มชูชีพลงผ่านบรรยากาศ จอดในของล้อ สวันนาห์แท้ วิศวกรที่ JPL ทดสอบอาการก็โอจักรยานคู่ใจที่อยากจะทำคู่ ถ้ารถร่อนหนักเกินไป มันสามารถทำลายล้อ — บางทีแม้แต่แชสซี หรือกรอบ ที่จะไม่เริ่มต้นที่ดีสำหรับรถยนต์ที่อาจขอให้ทาง 100000 กิโลเมตร (62000 ไมล์) หลายปีถัดไป
ยานอวกาศเริ่มขยายไปยังดาวเคราะห์สีแดงที่ 12,875 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (หรือ 8000 ไมล์ต่อชั่วโมง), ตามของ JPL โทมัสมาร์ตินว่า เขานำทีมรับผิดชอบสำหรับนำทางอยากรู้ เป็นยานอวกาศที่ได้ใกล้ชิดกับดาวอังคาร แรงโน้มถ่วงของดาวเคราะห์ tugged บนเรือ เร่งความเร็วไป 21000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
แต่ทันทีที่มาถึงบรรยากาศบนดาวอังคารบาง ยานอวกาศที่มีการเบรกอย่างรวดเร็ว แม่นยำ — อย่างระมัดระวัง บรรยากาศช่วย โดยเสนอความต้านทานบาง เรียกว่า "ลาก" ร้อนนอกยานอวกาศเจี๊ยบเป็นมันขยายผ่านบรรยากาศนี้
หลังจากหลายนาทีเรือมีระบายความร้อนด้วยค่อนข้าง ที่นี่ ที่ 11000 กิโลเมตร (บาง 6800 ไมล์) เหนือพื้นผิวดาวอังคาร ร่มชูชีพมหึมาผุดเปิดช้าโคตรของความอยากรู้ต่อไป ที่ระดับความสูงประมาณ 1 ไมล์ ร่มชูชีพถูกตัดฟรี และยานอวกาศที่ออกโรเวอร์
แต่รถดีไม่ผิดพลาด โรเวอร์ที่ dangled โดย tethers ropelike ด้านล่างขั้นตอนสุดท้ายของยานอวกาศ เรียกว่ากระเรียนฟ้า เครื่องยนต์มีประสิทธิภาพ เรียกว่า thrusters บนเรือจอดกันตรงตามช่วงเวลาที่ ฤดูใบไม้ร่วงของอยากจะก้าวอ่อนโยน braked เหล่านี้เพิ่มเติม ทันทีหลังจากลงจอด นกกระเรียนฟ้าบิน การตั้งค่าลงดีล้างของโรเวอร์
ครึ่งวันก่อนเหรียญ Steltzner ไว้อย่างโล่งอกที่บรรยากาศของดาวอังคารได้ตัดสินใจที่จะร่วมมือกับของอยากมาโดยอากาศ "สมบูรณ์แบบ" สนามบิน ยานอวกาศมาถึงในอีกรายการฤดูกาลบนดาวเคราะห์ เวลา "ระหว่างฤดูหนาว และชัดเจนบนดาวอังคารและฤดูร้อน และฝุ่น" เขากล่าวว่า ช่วงนี้ระหว่าง พายุมากพัฒนา
พายุดังกล่าวได้เริ่มพัฒนาในสัปดาห์ก่อนเห็นของโคตร Steltzner กล่าวว่า ที่สามารถทำการหลบหลีกการไซต์จอดยาก พายุหนึ่ง raged ตะวันออกไซต์จอดโรเวอร์เพียง แต่ไม่ได้รับในทางของความอยากรู้ และโชคดี เมื่อโรเวอร์ที่สัมผัสลงบนพื้นผิวดาวอังคาร "ฝุ่นไม่ได้เรื่องจริง ๆ นักวิจัยอธิบาย
ประธานาธิบดี Obama ได้ขอนาซาวางแผนสำหรับการส่งมนุษย์ไปดาวอังคารในที่กลาง-2030s สัปดาห์นี้ของเชื่อมโยงไปถึง "ขั้นตอนที่สำคัญต่อการบรรลุเป้าหมายนี้ เครื่องสำเร็จ"ผู้อำนวยการนาซ่ากล่าวว่า Bolden
คำไฟฟ้า
crater ซึมเศร้ารูปชาม มันสามารถพบได้ที่ด้านบน ของภูเขาไฟ หรือ ในพื้นที่เว็บไซต์ของการระเบิดหรือผลกระทบของอุกกาบาตได้
แชสซีเฟรมรถที่สนับสนุนส่วนงาน รวมถึงล้อมันได้
ผุทำลายลงได้
ลากบังคับว่า opposes หรือช้าการเคลื่อนไหวของร่างกายโดยใช้น้ำมันหรือก๊าซ, รวมทั้งบรรยากาศการ
habitable สามารถประคับประคองชีวิต สภาพแวดล้อมเป็นของสภาพภูมิอากาศและทรัพยากรจะทะนุถนอมการเจริญเติบโตและการป้องกันของสิ่งมีชีวิต habitable
jettison กำจัดส่วนของเรือขนส่งสินค้าหรือวัสดุ นี้เพิ่มความกระจ่างของโหลด และสามารถทำให้มันง่ายขึ้นวิธีการ
ยกแรงขึ้นบนวัตถุนั้น มันอาจเกิดขึ้นเมื่อวัตถุ (เช่นบอลลูน) เต็มไป ด้วยก๊าซที่มีน้ำหนักน้อย กว่า อากาศ มันยังสามารถส่งผลเมื่อตั้ง low-pressure เหนือวัตถุ (เช่นตัวเครื่องบินปีก) ได้
ดาวอังคารดาวเคราะห์สี่จากดวงอาทิตย์ โลกเดียวออกจากโลกได้ เช่นโลก มีอากาศและความชื้น แต่ของเส้นผ่าศูนย์กลางเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเป็นสอง
การแปล กรุณารอสักครู่..
On August 5, after a journey lasting more than 8 months, a carlike rover carefully settled down onto the surface of Mars. The vehicle is basically a science lab. Its mission: to search for evidence that the Red Planet might once have hosted life — even if the organisms were only one-celled microbes.
The first stage of this mission — the landing — is “an amazing achievement,” observes Charles Bolden. He runs the National Aeronautics and Space Administration, or NASA, which built and delivered the vehicle to Mars.
NASA named the robotic cruiser Curiosity. The six-wheeled all-terrain vehicle weighs 900 kilograms (about 1 U.S. ton). Roughly 2.8 meters (9 feet) long, it carries 10 research instruments. Seventeen separate cameras (including one on the rover’s belly, to scan below it) will survey the landscape and record experiments.
The rover’s primary goal “is to explore habitable environments,” says project scientist John Grotzinger of the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Calif. By habitable, he means an environment that can support life. His team interprets that to mean there must be water, carbon — a basic building block of life on Earth — and food to fuel an organism’s activities, he told Science News.
Curiosity is not the first rover NASA has sent to Mars, but it is the biggest and has the most research instruments. Think of it as a rolling laboratory that can travel 200 meters (656 feet) per day, up and over obstacles 65 centimeters (25 inches) high.
Several years ago, NASA scientists began considering the best place for Curiosity to conduct its experiments. Last year, the researchers chose Gale Crater. So that’s where the rover landed.
A towering peak — Mount Sharp — rises from the center of this basin 150 kilometers (93 miles) wide. Curiosity will spend two years motoring around and exploring the crater floor. The rover will be powered by energy given off by the decay of plutonium, a radioactive element.
But probing the mountain will be the vehicle’s primary focus. At roughly 5 kilometers (16,400 feet), Sharp rises higher above the landscape than does any mountain in the continental United States. It’s built from layer upon layer of mineral-rich materials. Some clays in it would seem to have required water to form. So as Curiosity moves by, it will shoot out a laser beam at the mountain and then direct onboard chemical samplers to “taste” the vaporized rock. Another onboard device can drill into rock, pulverizing it into a fine powder for the rover’s chemical samplers to taste.
Searching for life
Those samplers will decipher the rocks’ chemical makeup. The recipes might establish whether any of these materials could have supported life.
Shortly before the rover touched down, Science News reporter Nadia Drake spoke with JPL director Charles Elachi. He explained that scientists are “pretty convinced that Mars did have an ocean a few billion years ago.” An ancient sea would indicate that the temperature on the Red Planet should have been similar to Earth’s. And that, he says, almost immediately raises the question: “Could life have evolved on Mars?” And if it could, he asks: “Did life evolve? How far did it evolve? And where is it now?”
There’s no reason to suspect Earth is the only place to host life, Elachi told Drake. “I’m pretty sure life is there across the universe,” he said. “But as a scientist, you have to prove it.”
He cautions that Curiosity won’t actually be searching for life (although if it found a good candidate, its cameras would surely try to snap glamour shots to thrill Earth-bound scientists). Instead, the rover aims to just survey and sample rocks, soil and dust. Cameras — which serve as Curiosity’s eyes — will share what it sees with researchers back on Earth.
Getting there wasn’t easy
The rover’s landing was picture perfect. But it took a huge amount of planning and testing to find the appropriate parking place and deliver the $2.5 billion vehicle to it.
A spacecraft had to ferry the Curiosity rover over a distance of more than 560 million kilometers (350 million miles). Along the way, it had plenty of chances to get lost. So engineers placed cameras on the outside of the spacecraft to serve as eyes scanning for signposts. Much as pioneers and cattle drivers used mountains, rivers and other natural land formations to navigate the Old West, this spacecraft’s cameras relied on star formations to remain oriented.
The traveling spacecraft spun throughout its route. Any wobble in that spin would have made it hard for those eyes to find their stellar guides. So engineers applied weights to the outside of the spacecraft carrying the rover. It’s the same principle used when balancing a car’s tires. Mechanics spin the tire, look for any wobble, then add weights to compensate for where an uneven distribution of weight induces an unstable spin.
JPL researchers spun the Curiosity spacecraft on a rotating table, looking for where the uneven distribution of weight in the machinery and cargo would cause wobble. Then they applied two heavy weights to the outside of the spacecraft; each block of tungsten-based metal was about the size of a laptop computer. Those weights remained in place until just before the craft’s entry into the Martian atmosphere.
Planning for this landing required nearly a decade’s work, notes Adam Steltzner of JPL. He led the program that designed and coordinated the spacecraft’s entry, descent and landing phase.
Part of that planning determined when those weights had to be precisely jettisoned. “We toss them off,” he explains, because “that creates the imbalance that we use to develop lift.” Lift is an upward force acting on an object. (It’s what allows airplane wings to keep these vehicles in the air.) “It’s important that we get rid of those [weights], because without the lift,” Steltzner says, Curiosity would never have reached and gently set down on the carefully selected landing site.
Stunt double
NASA built Mars-bound Curiosity along with an identical twin. That second rover amounted to a stunt double. It underwent tests in the laboratory that might have risked Curiosity’s safety.
Curiosity was the first Mars rover that would parachute down through the atmosphere, landing only on its wheels. Savannah McCoy, an engineer at JPL, helped test the stunt double to ensure that Curiosity could complete the maneuver. If the vehicle landed too hard, it could destroy the wheels — maybe even the chassis, or frame. That would not be a good start for a vehicle that might be asked to travel 100,000 kilometers (62,000 miles) over the next several years.
The spacecraft initially zoomed toward the Red Planet at about 12,875 kilometers per hour (or 8,000 miles per hour), according to JPL’s Tomas Martin-Mur. He led the team responsible for navigating Curiosity. As the spacecraft got closer to Mars, the planet’s gravity tugged on the craft, accelerating its speed to about 21,000 kilometers per hour.
But as soon as it reached the thin Martian atmosphere, the spacecraft had to brake quickly, precisely — and carefully. The atmosphere helped, by offering some resistance, known as “drag.” The outside of the spacecraft heated intensely as it zoomed through this atmosphere.
Several minutes later the craft had cooled somewhat. Here, at about 11,000 kilometers (some 6,800 miles) above the Martian surface, a mammoth parachute sprung open to further slow Curiosity’s descent. At an altitude of about 1 mile, the parachute was cut free and the spacecraft ejected the rover.
But the valuable vehicle didn’t crash. The rover dangled by ropelike tethers below a final stage of the spacecraft, known as a sky crane. Powerful engines, called thrusters, on the landing craft turned on at precisely timed intervals. These further braked Curiosity’s fall to a gentle pace. Immediately after landing, the sky crane flew away, to set down well clear of the rover.
A half-day before touchdown, Steltzner noted with relief that Mars’ atmosphere had decided to cooperate with Curiosity’s arrival by delivering “perfect” weather for landing. The spacecraft was arriving in a transitional season on the planet, a time “between the cold and clear season on Mars and the warm and dusty season,” he said. During this in-between period, many storms develop.
Such storms had begun developing in the weeks before Curiosity’s descent, Steltzner says. That could have made maneuvering to the landing site difficult. One storm raged just east of the rover landing site but didn’t get in Curiosity’s way. And luckily, once the rover touches down onto the Martian surface, “dust doesn’t really matter,” the researcher explains.
President Obama has asked NASA to plan for sending humans to Mars in the mid-2030s. This week’s successful landing “marks a significant step toward achieving this goal," NASA director Bolden says.
Power Words
crater A bowl-shaped depression. It can be found at the top of a volcano or in the ground at the site of an explosion or the impact of a meteorite.
chassis The frame of a vehicle that supports its working parts, including its wheels.
decay To break down.
drag The force that opposes or slows the movement of a body through a fluid or gas, including the atmosphere.
habitable The ability to support life. An environment is habitable if its climate and resources will nurture the growth and protection of organisms.
jettison To get rid of part of a vessel’s cargo or its materials. This lightens its load and can make it easier to maneuver.
lift An upward force on an object. It may occur when an object (such as a balloon) is filled with a gas that weighs less than air; it can also result when a low-pressure area occurs above an object (such as an airplane wing).
Mars The fourth planet from the sun, just one planet out from Earth. Like Earth, it has seasons and moisture. But its diameter is only about half as bi
The first stage of this mission — the landing — is “an amazing achievement,” observes Charles Bolden. He runs the National Aeronautics and Space Administration, or NASA, which built and delivered the vehicle to Mars.
NASA named the robotic cruiser Curiosity. The six-wheeled all-terrain vehicle weighs 900 kilograms (about 1 U.S. ton). Roughly 2.8 meters (9 feet) long, it carries 10 research instruments. Seventeen separate cameras (including one on the rover’s belly, to scan below it) will survey the landscape and record experiments.
The rover’s primary goal “is to explore habitable environments,” says project scientist John Grotzinger of the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Calif. By habitable, he means an environment that can support life. His team interprets that to mean there must be water, carbon — a basic building block of life on Earth — and food to fuel an organism’s activities, he told Science News.
Curiosity is not the first rover NASA has sent to Mars, but it is the biggest and has the most research instruments. Think of it as a rolling laboratory that can travel 200 meters (656 feet) per day, up and over obstacles 65 centimeters (25 inches) high.
Several years ago, NASA scientists began considering the best place for Curiosity to conduct its experiments. Last year, the researchers chose Gale Crater. So that’s where the rover landed.
A towering peak — Mount Sharp — rises from the center of this basin 150 kilometers (93 miles) wide. Curiosity will spend two years motoring around and exploring the crater floor. The rover will be powered by energy given off by the decay of plutonium, a radioactive element.
But probing the mountain will be the vehicle’s primary focus. At roughly 5 kilometers (16,400 feet), Sharp rises higher above the landscape than does any mountain in the continental United States. It’s built from layer upon layer of mineral-rich materials. Some clays in it would seem to have required water to form. So as Curiosity moves by, it will shoot out a laser beam at the mountain and then direct onboard chemical samplers to “taste” the vaporized rock. Another onboard device can drill into rock, pulverizing it into a fine powder for the rover’s chemical samplers to taste.
Searching for life
Those samplers will decipher the rocks’ chemical makeup. The recipes might establish whether any of these materials could have supported life.
Shortly before the rover touched down, Science News reporter Nadia Drake spoke with JPL director Charles Elachi. He explained that scientists are “pretty convinced that Mars did have an ocean a few billion years ago.” An ancient sea would indicate that the temperature on the Red Planet should have been similar to Earth’s. And that, he says, almost immediately raises the question: “Could life have evolved on Mars?” And if it could, he asks: “Did life evolve? How far did it evolve? And where is it now?”
There’s no reason to suspect Earth is the only place to host life, Elachi told Drake. “I’m pretty sure life is there across the universe,” he said. “But as a scientist, you have to prove it.”
He cautions that Curiosity won’t actually be searching for life (although if it found a good candidate, its cameras would surely try to snap glamour shots to thrill Earth-bound scientists). Instead, the rover aims to just survey and sample rocks, soil and dust. Cameras — which serve as Curiosity’s eyes — will share what it sees with researchers back on Earth.
Getting there wasn’t easy
The rover’s landing was picture perfect. But it took a huge amount of planning and testing to find the appropriate parking place and deliver the $2.5 billion vehicle to it.
A spacecraft had to ferry the Curiosity rover over a distance of more than 560 million kilometers (350 million miles). Along the way, it had plenty of chances to get lost. So engineers placed cameras on the outside of the spacecraft to serve as eyes scanning for signposts. Much as pioneers and cattle drivers used mountains, rivers and other natural land formations to navigate the Old West, this spacecraft’s cameras relied on star formations to remain oriented.
The traveling spacecraft spun throughout its route. Any wobble in that spin would have made it hard for those eyes to find their stellar guides. So engineers applied weights to the outside of the spacecraft carrying the rover. It’s the same principle used when balancing a car’s tires. Mechanics spin the tire, look for any wobble, then add weights to compensate for where an uneven distribution of weight induces an unstable spin.
JPL researchers spun the Curiosity spacecraft on a rotating table, looking for where the uneven distribution of weight in the machinery and cargo would cause wobble. Then they applied two heavy weights to the outside of the spacecraft; each block of tungsten-based metal was about the size of a laptop computer. Those weights remained in place until just before the craft’s entry into the Martian atmosphere.
Planning for this landing required nearly a decade’s work, notes Adam Steltzner of JPL. He led the program that designed and coordinated the spacecraft’s entry, descent and landing phase.
Part of that planning determined when those weights had to be precisely jettisoned. “We toss them off,” he explains, because “that creates the imbalance that we use to develop lift.” Lift is an upward force acting on an object. (It’s what allows airplane wings to keep these vehicles in the air.) “It’s important that we get rid of those [weights], because without the lift,” Steltzner says, Curiosity would never have reached and gently set down on the carefully selected landing site.
Stunt double
NASA built Mars-bound Curiosity along with an identical twin. That second rover amounted to a stunt double. It underwent tests in the laboratory that might have risked Curiosity’s safety.
Curiosity was the first Mars rover that would parachute down through the atmosphere, landing only on its wheels. Savannah McCoy, an engineer at JPL, helped test the stunt double to ensure that Curiosity could complete the maneuver. If the vehicle landed too hard, it could destroy the wheels — maybe even the chassis, or frame. That would not be a good start for a vehicle that might be asked to travel 100,000 kilometers (62,000 miles) over the next several years.
The spacecraft initially zoomed toward the Red Planet at about 12,875 kilometers per hour (or 8,000 miles per hour), according to JPL’s Tomas Martin-Mur. He led the team responsible for navigating Curiosity. As the spacecraft got closer to Mars, the planet’s gravity tugged on the craft, accelerating its speed to about 21,000 kilometers per hour.
But as soon as it reached the thin Martian atmosphere, the spacecraft had to brake quickly, precisely — and carefully. The atmosphere helped, by offering some resistance, known as “drag.” The outside of the spacecraft heated intensely as it zoomed through this atmosphere.
Several minutes later the craft had cooled somewhat. Here, at about 11,000 kilometers (some 6,800 miles) above the Martian surface, a mammoth parachute sprung open to further slow Curiosity’s descent. At an altitude of about 1 mile, the parachute was cut free and the spacecraft ejected the rover.
But the valuable vehicle didn’t crash. The rover dangled by ropelike tethers below a final stage of the spacecraft, known as a sky crane. Powerful engines, called thrusters, on the landing craft turned on at precisely timed intervals. These further braked Curiosity’s fall to a gentle pace. Immediately after landing, the sky crane flew away, to set down well clear of the rover.
A half-day before touchdown, Steltzner noted with relief that Mars’ atmosphere had decided to cooperate with Curiosity’s arrival by delivering “perfect” weather for landing. The spacecraft was arriving in a transitional season on the planet, a time “between the cold and clear season on Mars and the warm and dusty season,” he said. During this in-between period, many storms develop.
Such storms had begun developing in the weeks before Curiosity’s descent, Steltzner says. That could have made maneuvering to the landing site difficult. One storm raged just east of the rover landing site but didn’t get in Curiosity’s way. And luckily, once the rover touches down onto the Martian surface, “dust doesn’t really matter,” the researcher explains.
President Obama has asked NASA to plan for sending humans to Mars in the mid-2030s. This week’s successful landing “marks a significant step toward achieving this goal," NASA director Bolden says.
Power Words
crater A bowl-shaped depression. It can be found at the top of a volcano or in the ground at the site of an explosion or the impact of a meteorite.
chassis The frame of a vehicle that supports its working parts, including its wheels.
decay To break down.
drag The force that opposes or slows the movement of a body through a fluid or gas, including the atmosphere.
habitable The ability to support life. An environment is habitable if its climate and resources will nurture the growth and protection of organisms.
jettison To get rid of part of a vessel’s cargo or its materials. This lightens its load and can make it easier to maneuver.
lift An upward force on an object. It may occur when an object (such as a balloon) is filled with a gas that weighs less than air; it can also result when a low-pressure area occurs above an object (such as an airplane wing).
Mars The fourth planet from the sun, just one planet out from Earth. Like Earth, it has seasons and moisture. But its diameter is only about half as bi
การแปล กรุณารอสักครู่..
ในวันที่ 5 สิงหาคม หลังจากการเดินทางที่ยาวนานกว่า 8 เดือน รถ carlike รอบคอบตัดสินลงบนพื้นผิวของดาวอังคาร รถเป็นพื้นที่ภารกิจวิทยาศาสตร์ : เพื่อค้นหาหลักฐานที่ดาวเคราะห์สีแดงอาจจะเคยเป็นเจ้าภาพในชีวิตแม้สิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่ง celled จุลินทรีย์
ขั้นตอนแรกของภารกิจนี้ - บิน - " แบบสุดยอด" สังเกต ชาร์ลส์ โบลเดน . เขาวิ่งมาบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ หรือนาซา ซึ่งสร้างและส่งมอบรถดาวอังคาร
NASA ชื่อหุ่นยนต์ลาดตระเวนอยากรู้อยากเห็น หกล้อรถทั้งหมดภูมิประเทศยานพาหนะหนักถึง 900 กิโลกรัม ( ประมาณ 1 บาท ตัน ) ประมาณ 2.8 เมตร ( 9 ฟุต ) ยาว มันมี 10 เครื่องมือวิจัย 17 แยกกล้อง ( รวมทั้งหนึ่งในท้องของโรเวอร์สแกนด้านล่าง ) จะสำรวจภูมิประเทศและบันทึกการทดลอง
เป้าหมายหลัก " ของโรเวอร์ เพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น grotzinger ของห้องทดลองการขับเคลื่อนไอพ่น ( เจพี ) ใน Pasadena , แคลิฟอร์เนีย โดยอาศัย เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สามารถช่วยชีวิต ทีมงานแปลว่า ต้องมีน้ำคาร์บอน - อาคารพื้นฐานของชีวิตบนโลก - และอาหารเป็นเชื้อเพลิงในกิจกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิต เขาบอกว่า ข่าววิทยาศาสตร์ .
อยากรู้ไม่ใช่นาซาโรเวอร์แรกได้ถูกส่งไปยังดาวอังคาร แต่มันเป็นที่ใหญ่ที่สุดและมีมากที่สุด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย . คิดว่ามันเป็นกลิ้งห้องปฏิบัติการที่สามารถเดินทาง 200 เมตร ( 656 ฟุต ) ต่อวัน ขึ้น และผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร ( 20 นิ้ว ) สูง
เมื่อหลายปีมาแล้วนักวิทยาศาสตร์นาซาได้เริ่มพิจารณาสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับความอยากรู้ในการทดลองของ เมื่อปีที่แล้ว คณะนักวิจัยเลือก Gale Crater นั่นคือที่โรเวอร์ที่ดิน
ยอดภูเขาที่สูง - คม - เพิ่มขึ้นจากศูนย์ของแอ่งนี้ 150 กิโลเมตร ( 100 ไมล์ ) กว้าง สงสัยจะใช้เวลาสองปีการเดินทางไปรอบ ๆและสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟรถจะขับเคลื่อนด้วยพลังงานให้ปิดโดยการสลายตัวของธาตุกัมมันตภาพรังสีพลูโทเนียม
แต่แหย่ภูเขาจะเป็นรถที่เน้นหลัก . ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร ( 1 , 6400 ฟุต ) , คมขึ้นสูงเหนือกว่า มีแนวภูเขาในทวีปสหรัฐอเมริกา มันถูกสร้างขึ้นจากชั้นบนชั้นของวัสดุที่อุดมไปด้วยแร่บางกลุ่ม มันดูเหมือนจะต้องการน้ำในรูปแบบ เพื่อย้ายความอยากรู้ มันก็ยิงลำแสงเลเซอร์ที่ภูเขาแล้ว onboard โดยตรงทางเคมีตัวอย่าง " รสชาติ " ระเบิดหิน อื่นบนอุปกรณ์ที่สามารถเจาะหิน pulverizing มันเป็นผงละเอียดของโรเวอร์เคมีและรสนิยม .
หาชีวิตตัวอย่างเหล่านั้นจะถอดรหัสหิน ' เคมีเครื่องสำอางค์ สูตรอาจจะสร้างว่าใด ๆของวัสดุเหล่านี้จะสนับสนุนชีวิต
ไม่นานก่อนยานลงแตะวิทยาศาสตร์ข่าวนาเดียเดรกพูดกับผู้กำกับ ชาร์ลส์ ลาชีเจพี . เขาอธิบายว่าเป็น " นักวิทยาศาสตร์ค่อนข้างเชื่อว่าดาวอังคารมีมหาสมุทรเพียงไม่กี่พันล้านปีมาแล้ว" ทะเลโบราณจะพบว่าอุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงน่าจะคล้ายคลึงกับโลก และที่เขากล่าวว่าเกือบจะในทันทีที่ยกคำถาม : " ชีวิตจะมีวิวัฒนาการบนดาวอังคาร " และถ้ามันสามารถทำได้ เขาถาม : " ชีวิตพัฒนา ? ไกลแค่ไหนมันคาย ? แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน ? "
ไม่มีเหตุให้สงสัยว่าโลกเป็นสถานที่เดียวที่จะโฮสต์ชีวิต ลาชีบอก เดรก" ผมมั่นใจว่าชีวิตมีข้ามจักรวาล " เขากล่าว " แต่ในฐานะนักวิทยาศาสตร์คุณต้องพิสูจน์สิ "
เขาเตือนว่า สงสัยจะไม่จริงจะค้นหาชีวิต ( แต่ถ้าพบผู้สมัครที่ดี กล้องมันคงพยายามที่จะ snap ภาพความเย้ายวนใจตื่นเต้นแผ่นดินผูกพันนักวิทยาศาสตร์ ) แทน โรเวอร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่นกล้อง - ซึ่งเป็นความสงสัยของตา - จะแบ่งปันสิ่งที่เห็นกับนักวิจัยบนโลก
มีไม่ง่าย
ของโรเวอร์ลงเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็เอาเงินจำนวนมากของการวางแผนและการทดสอบเพื่อหาที่จอดที่เหมาะสม และจัดส่ง $ 2.5 พันล้านยานพาหนะ .
ยานอวกาศต้องถ่ายเทอยากรู้อยากเห็นโรเวอร์ผ่านระยะทางมากกว่า 560 ล้านกิโลเมตร ( 350 ล้านไมล์ ) ตลอดทาง มันมีโอกาสมากมายที่จะได้รับหายไป ดังนั้นวิศวกรกล้องวางอยู่บนด้านนอกของยานอวกาศที่จะใช้สายตาสแกนหาดั่ง . เป็นผู้บุกเบิกและโคไดรเวอร์ใช้ภูเขา แม่น้ำ และธรรมชาติอื่น ๆการก่อตัวที่ดินทางทิศตะวันตกเก่ากล้องนี้อาศัยการก่อตัวของยานอวกาศ ดาวยังคงมุ่งเน้น
การเดินทางยานอวกาศปั่นตลอดเส้นทางของมัน ใด ๆในที่สั่นหมุนจะทำให้มันยากสำหรับตาหาของดาวฤกษ์ มัคคุเทศก์ ดังนั้นวิศวกรใช้เวทนอกยานอวกาศแบกโรเวอร์ มันเป็นหลักการเดียวกันกับที่ใช้เมื่อสมดุลยางของรถยนต์ กลศาสตร์หมุนยางค้นหาส่ายไปส่ายมา แล้วเพิ่มน้ำหนักเพื่อชดเชยที่ไม่เป็นธรรมในการกระจายน้ำหนักก่อให้เกิดการปั่น ไม่มั่นคง
เจพีนักวิจัยปั่นความอยากรู้ยานอวกาศบนโต๊ะหมุน มองหาที่ไม่เท่ากันกระจายน้ำหนักในเครื่องจักรและสินค้าจะทำให้วอกแวก แล้วพวกเขาใช้สองหนักน้ำหนัก กับนอกยานอวกาศ ;แต่ละบล็อกของทังสเตนโลหะพื้นฐานเกี่ยวกับขนาดของแล็ปท็อปคอมพิวเตอร์ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในสถานที่จนกระทั่งก่อนของยานเข้าสู่บรรยากาศของดาวอังคาร วางแผน
นี้ลงจอดต้องเกือบทศวรรษของงาน หมายเหตุ อดัม steltzner ของเจพี . เขานำโปรแกรมที่ออกแบบและประสานงานของยานอวกาศรายการ โคตร
และระยะจอดส่วนหนึ่งของแผนกำหนดเวลายกน้ำหนักต้องแม่น jettisoned . " เราโยนพวกเขาออกไป " เขาอธิบายว่า เพราะ " ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้พัฒนายก ยกเป็นขึ้นแรงทำบนวัตถุ ( มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้ปีกของเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ ) " มันสำคัญที่เรากำจัดพวก [ น้ำหนัก ] เพราะไม่มีลิฟท์ " steltzner กล่าวสงสัยคงไม่ต้องมาถึง และค่อยๆ วางลงบนที่เลือกอย่างระมัดระวังลงเว็บไซต์ .
สร้างดาวอังคารนาซ่า สตั๊นแมนผูกพันความอยากรู้พร้อมกับฝาแฝด โรเวอร์ที่สองส่วนแกนคู่ มันได้รับการทดสอบในห้องปฏิบัติการที่อาจเสี่ยงต่อความปลอดภัยมาก
อยากแรกคือดาวอังคารโรเวอร์ที่โดดร่มลงมาผ่านชั้นบรรยากาศลงเฉพาะในล้อของ ซาวานน่าของแท้ เป็นวิศวกรที่เจพี ช่วยทดสอบสตันท์เพื่อให้แน่ใจว่า สงสัยจะเสร็จสิ้นการซ้อมรบ ถ้ารถจอดยากเกินไป อาจทำลายล้อ - บางทีแม้แต่ตัวถัง หรือกรอบ นั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของรถที่อาจจะต้องเดินทาง 100000 กิโลเมตร ( 62 , 000 ไมล์ ) เหนือ
ต่อไปอีกหลายปียานอวกาศเริ่มขยายต่อดาวเคราะห์แดงที่เกี่ยวกับ 12875 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ( หรือ 8 , 000 ไมล์ต่อชั่วโมง ) ตามเจพีเป็นโทมัสมาร์ตินเหม่อ . เขานำทีมผู้รับผิดชอบในการนําสงสัย เป็นยานอวกาศจะเข้าใกล้ดาวอังคาร แรงโน้มถ่วงของโลกดึงบนยาน เร่งความเร็วประมาณ 21 , 000 กิโลเมตร ต่อ ชม. .
แต่ทันทีที่มันมาถึงบรรยากาศของดาวอังคารบาง , ยานอวกาศต้องเบรกได้อย่างรวดเร็ว แม่นยำและรอบคอบ บรรยากาศช่วย โดยเสนอความต้านทานบางอย่างที่รู้จักกันเป็น " ลาก " ภายนอกของยานอวกาศอุ่นยิ่งนักมันซูมผ่านบรรยากาศแบบนี้
หลายนาทีต่อมายานได้เย็นลงบ้าง ที่นี่ ประมาณ 11 , 000 กิโลเมตร ( 6800 ไมล์ ) เหนือพื้นผิวดาวอังคาร นักโดดร่ม แมมมอท เด้งเปิดต่อไปช้ามากโคตร . ที่ระดับความสูงประมาณ 1 ไมล์ ร่มชูชีพถูกตัดฟรีและยานอวกาศพุ่งออกโรเวอร์ .
แต่คุณค่าก็รถไม่ชน แลนด์โรเวอร์เปิดเผยโดย ropelike tethers ด้านล่างเวทีสุดท้ายของยานอวกาศ เรียกว่าฟ้า เครน เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่เรียกว่าขับดันบนยานร่อนลงเปิดที่แม่นยำหมดช่วงเวลา ต่อไปเบรคความอยากรู้ของฤดูใบไม้ร่วงที่จะก้าวอ่อนโยน ทันทีหลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงท้องฟ้าเครนบินออกไป การตั้งค่าลงกันที่ชัดเจนของโรเวอร์ .
ครึ่งวันก่อนทัชดาวน์ steltzner กล่าวด้วยความโล่งอกที่บรรยากาศดาวอังคาร ' ได้ตัดสินใจร่วมมือกับความสงสัยของมาถึงโดยส่ง " สภาพอากาศที่สมบูรณ์แบบ " สำหรับเชื่อมโยงไปถึงยานอวกาศคือมาถึงในฤดูกาลเดียวบนโลก เวลาเย็น และชัดเจนระหว่างฤดูกาลบนดาวอังคารและอบอุ่นและเต็มไปด้วยฝุ่นฤดูกาล " เขากล่าว ในระหว่างนี้ อยู่ระหว่างช่วงหลายพายุพัฒนา
เช่นพายุได้เริ่มพัฒนาในสัปดาห์ก่อนที่ความสงสัยของเชื้อสาย steltzner กล่าว ที่สามารถทำให้การหลบหลีกกับเว็บไซต์เชื่อมโยงไปถึงยากหนึ่งพายุผ่านพ้น ทางด้านตะวันออกของเว็บไซต์เชื่อมโยงไปถึงรถ แต่ไม่ได้รับในความสงสัยของทาง และโชคดีที่เมื่อแตะลงบนพื้นผิวดาวอังคารโรเวอร์ " ไม่มีฝุ่นเรื่อง " นักวิจัยอธิบาย
ประธานาธิบดีโอบามาได้ขอให้นาซาวางแผนส่งมนุษย์ไปยังดาวอังคารใน mid-2030s ท่า " ที่ประสบความสำเร็จในสัปดาห์นี้นับเป็นขั้นตอนที่สําคัญต่อการบรรลุเป้าหมายนี้" นาซ่าผู้อำนวยการ โบลเดนกล่าวว่า พลังคำพูด
หาชามรูปดีเปรสชัน มันสามารถพบได้ที่ด้านบนของภูเขาไฟหรือในพื้นที่เกิดเหตุระเบิด หรือผลกระทบของอุกกาบาต .
โครงกรอบของยานพาหนะที่สนับสนุนการทํางานของส่วน รวมล้อของมัน
ผุพัง
ลากแรงที่ต่อต้านหรือช้าเคลื่อนไหวของ ร่างกายผ่านของเหลว หรือแก๊สรวมทั้งบรรยากาศ
อาศัยความสามารถในการช่วยชีวิต สภาพแวดล้อมคืออาศัยถ้าภูมิอากาศและทรัพยากรที่จะสนับสนุนการเจริญเติบโตและการป้องกันของสิ่งมีชีวิต .
หนีไปเพื่อกำจัดส่วนของเรือบรรทุกสินค้าหรือวัสดุของ นี้ lightens ของโหลดและสามารถให้ง่ายต่อการซ้อมรบ
ยกแรงขึ้นบนวัตถุมันอาจจะเกิดขึ้นเมื่อวัตถุ ( เช่น บอลลูน ) ที่เต็มไปด้วยก๊าซที่หนักกว่าอากาศ นอกจากนี้ผลเมื่อพื้นที่ความดันต่ำเกิดขึ้นเหนือวัตถุ ( เช่น เครื่องบินปีก ) .
ดาวอังคารดาวเคราะห์ที่สี่จากดวงอาทิตย์เพียงดวงเดียว ออกไปจากโลก เหมือนโลกมันมีฤดูกาลและความชื้น แต่ขนาดเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเป็นบี
ขั้นตอนแรกของภารกิจนี้ - บิน - " แบบสุดยอด" สังเกต ชาร์ลส์ โบลเดน . เขาวิ่งมาบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ หรือนาซา ซึ่งสร้างและส่งมอบรถดาวอังคาร
NASA ชื่อหุ่นยนต์ลาดตระเวนอยากรู้อยากเห็น หกล้อรถทั้งหมดภูมิประเทศยานพาหนะหนักถึง 900 กิโลกรัม ( ประมาณ 1 บาท ตัน ) ประมาณ 2.8 เมตร ( 9 ฟุต ) ยาว มันมี 10 เครื่องมือวิจัย 17 แยกกล้อง ( รวมทั้งหนึ่งในท้องของโรเวอร์สแกนด้านล่าง ) จะสำรวจภูมิประเทศและบันทึกการทดลอง
เป้าหมายหลัก " ของโรเวอร์ เพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น grotzinger ของห้องทดลองการขับเคลื่อนไอพ่น ( เจพี ) ใน Pasadena , แคลิฟอร์เนีย โดยอาศัย เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สามารถช่วยชีวิต ทีมงานแปลว่า ต้องมีน้ำคาร์บอน - อาคารพื้นฐานของชีวิตบนโลก - และอาหารเป็นเชื้อเพลิงในกิจกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิต เขาบอกว่า ข่าววิทยาศาสตร์ .
อยากรู้ไม่ใช่นาซาโรเวอร์แรกได้ถูกส่งไปยังดาวอังคาร แต่มันเป็นที่ใหญ่ที่สุดและมีมากที่สุด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย . คิดว่ามันเป็นกลิ้งห้องปฏิบัติการที่สามารถเดินทาง 200 เมตร ( 656 ฟุต ) ต่อวัน ขึ้น และผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร ( 20 นิ้ว ) สูง
เมื่อหลายปีมาแล้วนักวิทยาศาสตร์นาซาได้เริ่มพิจารณาสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับความอยากรู้ในการทดลองของ เมื่อปีที่แล้ว คณะนักวิจัยเลือก Gale Crater นั่นคือที่โรเวอร์ที่ดิน
ยอดภูเขาที่สูง - คม - เพิ่มขึ้นจากศูนย์ของแอ่งนี้ 150 กิโลเมตร ( 100 ไมล์ ) กว้าง สงสัยจะใช้เวลาสองปีการเดินทางไปรอบ ๆและสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟรถจะขับเคลื่อนด้วยพลังงานให้ปิดโดยการสลายตัวของธาตุกัมมันตภาพรังสีพลูโทเนียม
แต่แหย่ภูเขาจะเป็นรถที่เน้นหลัก . ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร ( 1 , 6400 ฟุต ) , คมขึ้นสูงเหนือกว่า มีแนวภูเขาในทวีปสหรัฐอเมริกา มันถูกสร้างขึ้นจากชั้นบนชั้นของวัสดุที่อุดมไปด้วยแร่บางกลุ่ม มันดูเหมือนจะต้องการน้ำในรูปแบบ เพื่อย้ายความอยากรู้ มันก็ยิงลำแสงเลเซอร์ที่ภูเขาแล้ว onboard โดยตรงทางเคมีตัวอย่าง " รสชาติ " ระเบิดหิน อื่นบนอุปกรณ์ที่สามารถเจาะหิน pulverizing มันเป็นผงละเอียดของโรเวอร์เคมีและรสนิยม .
หาชีวิตตัวอย่างเหล่านั้นจะถอดรหัสหิน ' เคมีเครื่องสำอางค์ สูตรอาจจะสร้างว่าใด ๆของวัสดุเหล่านี้จะสนับสนุนชีวิต
ไม่นานก่อนยานลงแตะวิทยาศาสตร์ข่าวนาเดียเดรกพูดกับผู้กำกับ ชาร์ลส์ ลาชีเจพี . เขาอธิบายว่าเป็น " นักวิทยาศาสตร์ค่อนข้างเชื่อว่าดาวอังคารมีมหาสมุทรเพียงไม่กี่พันล้านปีมาแล้ว" ทะเลโบราณจะพบว่าอุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงน่าจะคล้ายคลึงกับโลก และที่เขากล่าวว่าเกือบจะในทันทีที่ยกคำถาม : " ชีวิตจะมีวิวัฒนาการบนดาวอังคาร " และถ้ามันสามารถทำได้ เขาถาม : " ชีวิตพัฒนา ? ไกลแค่ไหนมันคาย ? แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน ? "
ไม่มีเหตุให้สงสัยว่าโลกเป็นสถานที่เดียวที่จะโฮสต์ชีวิต ลาชีบอก เดรก" ผมมั่นใจว่าชีวิตมีข้ามจักรวาล " เขากล่าว " แต่ในฐานะนักวิทยาศาสตร์คุณต้องพิสูจน์สิ "
เขาเตือนว่า สงสัยจะไม่จริงจะค้นหาชีวิต ( แต่ถ้าพบผู้สมัครที่ดี กล้องมันคงพยายามที่จะ snap ภาพความเย้ายวนใจตื่นเต้นแผ่นดินผูกพันนักวิทยาศาสตร์ ) แทน โรเวอร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่นกล้อง - ซึ่งเป็นความสงสัยของตา - จะแบ่งปันสิ่งที่เห็นกับนักวิจัยบนโลก
มีไม่ง่าย
ของโรเวอร์ลงเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็เอาเงินจำนวนมากของการวางแผนและการทดสอบเพื่อหาที่จอดที่เหมาะสม และจัดส่ง $ 2.5 พันล้านยานพาหนะ .
ยานอวกาศต้องถ่ายเทอยากรู้อยากเห็นโรเวอร์ผ่านระยะทางมากกว่า 560 ล้านกิโลเมตร ( 350 ล้านไมล์ ) ตลอดทาง มันมีโอกาสมากมายที่จะได้รับหายไป ดังนั้นวิศวกรกล้องวางอยู่บนด้านนอกของยานอวกาศที่จะใช้สายตาสแกนหาดั่ง . เป็นผู้บุกเบิกและโคไดรเวอร์ใช้ภูเขา แม่น้ำ และธรรมชาติอื่น ๆการก่อตัวที่ดินทางทิศตะวันตกเก่ากล้องนี้อาศัยการก่อตัวของยานอวกาศ ดาวยังคงมุ่งเน้น
การเดินทางยานอวกาศปั่นตลอดเส้นทางของมัน ใด ๆในที่สั่นหมุนจะทำให้มันยากสำหรับตาหาของดาวฤกษ์ มัคคุเทศก์ ดังนั้นวิศวกรใช้เวทนอกยานอวกาศแบกโรเวอร์ มันเป็นหลักการเดียวกันกับที่ใช้เมื่อสมดุลยางของรถยนต์ กลศาสตร์หมุนยางค้นหาส่ายไปส่ายมา แล้วเพิ่มน้ำหนักเพื่อชดเชยที่ไม่เป็นธรรมในการกระจายน้ำหนักก่อให้เกิดการปั่น ไม่มั่นคง
เจพีนักวิจัยปั่นความอยากรู้ยานอวกาศบนโต๊ะหมุน มองหาที่ไม่เท่ากันกระจายน้ำหนักในเครื่องจักรและสินค้าจะทำให้วอกแวก แล้วพวกเขาใช้สองหนักน้ำหนัก กับนอกยานอวกาศ ;แต่ละบล็อกของทังสเตนโลหะพื้นฐานเกี่ยวกับขนาดของแล็ปท็อปคอมพิวเตอร์ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในสถานที่จนกระทั่งก่อนของยานเข้าสู่บรรยากาศของดาวอังคาร วางแผน
นี้ลงจอดต้องเกือบทศวรรษของงาน หมายเหตุ อดัม steltzner ของเจพี . เขานำโปรแกรมที่ออกแบบและประสานงานของยานอวกาศรายการ โคตร
และระยะจอดส่วนหนึ่งของแผนกำหนดเวลายกน้ำหนักต้องแม่น jettisoned . " เราโยนพวกเขาออกไป " เขาอธิบายว่า เพราะ " ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้พัฒนายก ยกเป็นขึ้นแรงทำบนวัตถุ ( มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้ปีกของเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ ) " มันสำคัญที่เรากำจัดพวก [ น้ำหนัก ] เพราะไม่มีลิฟท์ " steltzner กล่าวสงสัยคงไม่ต้องมาถึง และค่อยๆ วางลงบนที่เลือกอย่างระมัดระวังลงเว็บไซต์ .
สร้างดาวอังคารนาซ่า สตั๊นแมนผูกพันความอยากรู้พร้อมกับฝาแฝด โรเวอร์ที่สองส่วนแกนคู่ มันได้รับการทดสอบในห้องปฏิบัติการที่อาจเสี่ยงต่อความปลอดภัยมาก
อยากแรกคือดาวอังคารโรเวอร์ที่โดดร่มลงมาผ่านชั้นบรรยากาศลงเฉพาะในล้อของ ซาวานน่าของแท้ เป็นวิศวกรที่เจพี ช่วยทดสอบสตันท์เพื่อให้แน่ใจว่า สงสัยจะเสร็จสิ้นการซ้อมรบ ถ้ารถจอดยากเกินไป อาจทำลายล้อ - บางทีแม้แต่ตัวถัง หรือกรอบ นั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของรถที่อาจจะต้องเดินทาง 100000 กิโลเมตร ( 62 , 000 ไมล์ ) เหนือ
ต่อไปอีกหลายปียานอวกาศเริ่มขยายต่อดาวเคราะห์แดงที่เกี่ยวกับ 12875 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ( หรือ 8 , 000 ไมล์ต่อชั่วโมง ) ตามเจพีเป็นโทมัสมาร์ตินเหม่อ . เขานำทีมผู้รับผิดชอบในการนําสงสัย เป็นยานอวกาศจะเข้าใกล้ดาวอังคาร แรงโน้มถ่วงของโลกดึงบนยาน เร่งความเร็วประมาณ 21 , 000 กิโลเมตร ต่อ ชม. .
แต่ทันทีที่มันมาถึงบรรยากาศของดาวอังคารบาง , ยานอวกาศต้องเบรกได้อย่างรวดเร็ว แม่นยำและรอบคอบ บรรยากาศช่วย โดยเสนอความต้านทานบางอย่างที่รู้จักกันเป็น " ลาก " ภายนอกของยานอวกาศอุ่นยิ่งนักมันซูมผ่านบรรยากาศแบบนี้
หลายนาทีต่อมายานได้เย็นลงบ้าง ที่นี่ ประมาณ 11 , 000 กิโลเมตร ( 6800 ไมล์ ) เหนือพื้นผิวดาวอังคาร นักโดดร่ม แมมมอท เด้งเปิดต่อไปช้ามากโคตร . ที่ระดับความสูงประมาณ 1 ไมล์ ร่มชูชีพถูกตัดฟรีและยานอวกาศพุ่งออกโรเวอร์ .
แต่คุณค่าก็รถไม่ชน แลนด์โรเวอร์เปิดเผยโดย ropelike tethers ด้านล่างเวทีสุดท้ายของยานอวกาศ เรียกว่าฟ้า เครน เครื่องมือที่มีประสิทธิภาพที่เรียกว่าขับดันบนยานร่อนลงเปิดที่แม่นยำหมดช่วงเวลา ต่อไปเบรคความอยากรู้ของฤดูใบไม้ร่วงที่จะก้าวอ่อนโยน ทันทีหลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงท้องฟ้าเครนบินออกไป การตั้งค่าลงกันที่ชัดเจนของโรเวอร์ .
ครึ่งวันก่อนทัชดาวน์ steltzner กล่าวด้วยความโล่งอกที่บรรยากาศดาวอังคาร ' ได้ตัดสินใจร่วมมือกับความสงสัยของมาถึงโดยส่ง " สภาพอากาศที่สมบูรณ์แบบ " สำหรับเชื่อมโยงไปถึงยานอวกาศคือมาถึงในฤดูกาลเดียวบนโลก เวลาเย็น และชัดเจนระหว่างฤดูกาลบนดาวอังคารและอบอุ่นและเต็มไปด้วยฝุ่นฤดูกาล " เขากล่าว ในระหว่างนี้ อยู่ระหว่างช่วงหลายพายุพัฒนา
เช่นพายุได้เริ่มพัฒนาในสัปดาห์ก่อนที่ความสงสัยของเชื้อสาย steltzner กล่าว ที่สามารถทำให้การหลบหลีกกับเว็บไซต์เชื่อมโยงไปถึงยากหนึ่งพายุผ่านพ้น ทางด้านตะวันออกของเว็บไซต์เชื่อมโยงไปถึงรถ แต่ไม่ได้รับในความสงสัยของทาง และโชคดีที่เมื่อแตะลงบนพื้นผิวดาวอังคารโรเวอร์ " ไม่มีฝุ่นเรื่อง " นักวิจัยอธิบาย
ประธานาธิบดีโอบามาได้ขอให้นาซาวางแผนส่งมนุษย์ไปยังดาวอังคารใน mid-2030s ท่า " ที่ประสบความสำเร็จในสัปดาห์นี้นับเป็นขั้นตอนที่สําคัญต่อการบรรลุเป้าหมายนี้" นาซ่าผู้อำนวยการ โบลเดนกล่าวว่า พลังคำพูด
หาชามรูปดีเปรสชัน มันสามารถพบได้ที่ด้านบนของภูเขาไฟหรือในพื้นที่เกิดเหตุระเบิด หรือผลกระทบของอุกกาบาต .
โครงกรอบของยานพาหนะที่สนับสนุนการทํางานของส่วน รวมล้อของมัน
ผุพัง
ลากแรงที่ต่อต้านหรือช้าเคลื่อนไหวของ ร่างกายผ่านของเหลว หรือแก๊สรวมทั้งบรรยากาศ
อาศัยความสามารถในการช่วยชีวิต สภาพแวดล้อมคืออาศัยถ้าภูมิอากาศและทรัพยากรที่จะสนับสนุนการเจริญเติบโตและการป้องกันของสิ่งมีชีวิต .
หนีไปเพื่อกำจัดส่วนของเรือบรรทุกสินค้าหรือวัสดุของ นี้ lightens ของโหลดและสามารถให้ง่ายต่อการซ้อมรบ
ยกแรงขึ้นบนวัตถุมันอาจจะเกิดขึ้นเมื่อวัตถุ ( เช่น บอลลูน ) ที่เต็มไปด้วยก๊าซที่หนักกว่าอากาศ นอกจากนี้ผลเมื่อพื้นที่ความดันต่ำเกิดขึ้นเหนือวัตถุ ( เช่น เครื่องบินปีก ) .
ดาวอังคารดาวเคราะห์ที่สี่จากดวงอาทิตย์เพียงดวงเดียว ออกไปจากโลก เหมือนโลกมันมีฤดูกาลและความชื้น แต่ขนาดเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเป็นบี
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- So you may be having radioiodine treatme
- ส่งผลให้เกิดปัญหา
- และไม่ต้องการบังคับใคร
- ห้ามมีอารมณ์เซ้กส์
- Sorry i have the auto corrector un spani
- You can purchase grilled chicken and som
- ประกอบด้วย
- forums
- spek arab
- Rain
- เหมือนกัน
- ปั่นจักรยานต์
- และจะติดตามผลงานพวกคุณไปเรื่อยๆ
- คุณควรไปพัก
- Magpies
- And if you know the exact techniques the
- หัวใจสีขาว
- ทุกท่านเข้าใจในสิ่งที่ฉันอธิบายมั้ยคะถ้า
- . To contribute to the development
- Challenges
- I ridiculous
- Just like that. I cannot understand anyo
- ขอบคุณที่รับชมและรับฟังการนำเสนอกลุ่มของ
- แกะซองโอวัลติน
