flour Propertiesstarch and Protein

flour Properties
starch and Protein Contents. The total starch content of nonroasted barley samples varied from 49.0 to 60.1% (P< 0.05; Table III). As expected, the hulless variety Demhay had the highest starch content. The starch content of the hulled varieties ranged from 49.0 to 56.9%; the lowest total starch contents were observed in Himblil, Haftusene, and Saesa (Table III). The amylose content of nonroasted samples ranged from 17 to 21%. No varietal differences were found in either amylose or protein content.
The chemical composition changed to some extent with processing. Starch and protein contents increased slightly in lightly roasted (tihni) samples and in creased further in well-roasted (kolo) samples (Table IV). These changes reflect the removal of the hull from roasted samples, which were removed more extensively from kolo samples.
Glucan Content. The B-glucan contents of the eight commercial varieties selected for this study were within the normal variation reported for barley (40) Because the intake of B-glucans may be related to human health there is an increasing interest in the documentation of B-glucan content in raw materials

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แป้งคุณสมบัติแป้งและโปรตีนเนื้อหา เนื้อหาทั้งหมดแป้งข้าวบาร์เลย์ nonroasted อย่างหลากหลายจาก 49.0 60.1% (P < 0.05 ตาราง III) ตามที่คาดไว้ ความหลากหลาย hulless Demhay มีปริมาณแป้งสูง ปริมาณแป้งของพันธุ์ปลาที่อยู่ในช่วงจาก 49.0 56.9% หาแป้งรวมต่ำสุดถูกสังเกตใน Himblil, Haftusene และ Saesa (ตาราง III) เนื้อหาอมิ nonroasted ตัวอย่างอยู่ในช่วงจาก 17 ถึง 21% ไม่มีพันธุ์พบความแตกต่างในเนื้อหาอมิหรือโปรตีน องค์ประกอบทางเคมีเปลี่ยนแปลงขอบเขตมีการประมวลผล แป้งและโปรตีนเนื้อหาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในตัวอย่างเบา ๆ อบ (tihni) และในรอยย่นต่อไปในย่างดี (โลเล) ตัวอย่าง (ตาราง IV) เปลี่ยนแปลงเหล่านี้สะท้อนถึงการกำจัดของลำเรือตัวอย่างของย่าง ซึ่งถูกเอาออกจากตัวอย่างโลเลขึ้นอย่างกว้างขวาง กลูแคนเนื้อหา หา B-กลูแคนชนิดพาณิชย์แปดสำหรับการศึกษานี้ได้ภายในการเปลี่ยนแปลงปกติรายงานสำหรับข้าวบาร์เลย์ (40) เนื่องจากการบริโภคของ B-glucans อาจเกี่ยวข้องกับสุขภาพของมนุษย์มีความสนใจเพิ่มขึ้นในเอกสารของ B-กลูแคนเนื้อหาในวัตถุดิบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แป้งคุณสมบัติ
แป้งและโปรตีน เนื้อหาแป้งรวมของตัวอย่างข้าวบาร์เลย์ nonroasted แตกต่างกัน 49.0-60.1% (p <0.05 ตาราง III) เป็นที่คาดหวัง Demhay hulless หลากหลายมีปริมาณแป้งสูงที่สุด เนื้อหาแป้งในสายพันธุ์ปลาอยู่ในช่วง 49.0-56.9%; ต่ำสุดปริมาณแป้งทั้งหมดถูกตั้งข้อสังเกตใน Himblil, Haftusene และ Saesa (ตารางที่ III) เนื้อหาอะไมโลสของตัวอย่าง nonroasted อยู่ในช่วง 17-21% ไม่มีความแตกต่างพันธุ์ที่พบในทั้งปริมาณอะไมโลหรือโปรตีน.
องค์ประกอบทางเคมีเปลี่ยนไปบ้างกับการประมวลผล แป้งและโปรตีนเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในการคั่วเบา ๆ ตัวอย่าง (tihni) และต่อไปในรอยพับที่ดีคั่วตัวอย่าง (โคโล) (ตารางที่ IV) การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการกำจัดของลำเรือจากตัวอย่างคั่วซึ่งถูกถอดออกอย่างกว้างขวางมากขึ้นจากตัวอย่าง Kolo ได้.
เนื้อหา Glucan เนื้อหา B-Glucan ในสายพันธุ์พาณิชย์แปดเลือกสำหรับการศึกษาครั้งนี้มีอยู่ในรูปแบบปกติรายงานสำหรับข้าวบาร์เลย์ (40) เนื่องจากการหดตัวของ B-glucans อาจจะเกี่ยวข้องกับสุขภาพของมนุษย์มีความสนใจเพิ่มขึ้นในเอกสารของ B-กลูแคน เนื้อหาในวัตถุดิบ