where A (m2 ) is the interfacial ar

where A (m2 ) is the interfacial area, V (m3 ) is the solution volume, k0 (m s1 ) is the pseudo-first-order reaction rate constant (k 0 ¼ k COH), and km (m s1 ) is the mass transfer coefficient of the solute (km = D/L, where D (m2 s1 ) is the solute diffusivity and L (m) is the thickness of the interfacial zone). Note that the fractional term in Eq. (4) is equal to the measured kobs.

One way to support the validity of the proposed rate equation is to show that kobs is proportional to A, which requires that the interfacial area be varied while keeping km and k0 constant. Recalling that km = D/L, it is reasonable to assume that D is independent of A, as it is primarily determined by the characteristics of the particular solute. L has been defined as the thickness of the interfacial zone, which is effectively determined by the diffusion distance of the active species (i.e., OH radicals). The diffusion distance (estimated to be 6–20 nm) is primarily influenced by the concentration of OH radicals (see discussion in Section 3.4) and the density of the liquid, which is not likely to change dramatically with variations in A [6,17]. k0 varies with the OH radical concentration, which could also depend on A (see Section 3.4).
reaction [16]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้ง interfacial (m2) V (m3) คือ โซลูชันระดับเสียง k0 (m s1) มีค่าคงอัตราของปฏิกิริยา pseudo-first-สั่ง (k 0 ¼ k COH), และ km (m s1) มีค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายโอนมวลของตัวถูกละลาย (km = D/L ที่ D (m2 s1) diffusivity ตัว และ L (m) คือ ความหนาของโซน interfacial) โปรดสังเกตว่า คำว่าเศษใน Eq. (4) เท่ากับ kobs วัด วิธีหนึ่งในการสนับสนุนมีผลบังคับใช้ของอัตราเสนอสมการเพื่อ แสดงว่า kobs กับ A ซึ่งต้องมีที่ตั้ง interfacial จะแตกต่างกันในขณะที่เก็บ km และ k0 คงได้ เรียกว่า km = D/L จะเหมาะสมคิดว่า D เป็นอิสระ A หลักจะถูกกำหนด โดยลักษณะของตัวการ L ได้ถูกกำหนดเป็นความหนาของโซน interfacial ซึ่งจะถูกกำหนด โดยระยะห่างในการแพร่พันธุ์ใช้งานอยู่ (เช่น อนุมูล OH) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ระยะแพร่ (ประมาณ 6-20 nm) ส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากความเข้มข้นของอนุมูล OH (ดูในหัวข้อ 3.4) และความหนาแน่นของของเหลว ซึ่งไม่น่าจะเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ด้วยรูปแบบ [6,17] k0 ไปจนกับ OH รุนแรงความเข้มข้น ซึ่งยังอาจขึ้นอยู่กับ (ดูหัวข้อ 3.4)ปฏิกิริยา [16]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยที่ A (m2) เป็นเฟส, V (m3) เป็นปริมาณการแก้ปัญหา K0 (ม s1) เป็นหลอกลำดับแรกปฏิกิริยาคงที่อัตรา (k 0 ¼ k COH) และกม. (m s1) เป็น ค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทมวลของตัวถูกละลาย (กม. = D / L โดยที่ D (m2 s1) เป็นตัวละลายแพร่และ L (เมตร) คือความหนาของโซน interfacial ที่) โปรดสังเกตว่าระยะเศษส่วนในสมการ (4) มีค่าเท่ากับ kobs วัด. วิธีหนึ่งที่จะสนับสนุนความถูกต้องของสมการอัตราที่เสนอคือการแสดง kobs ที่เป็นสัดส่วนถึง A ซึ่งจะต้องว่าเฟสที่แตกต่างกันขณะที่การรักษากิโลเมตรและ K0 อย่างต่อเนื่อง เรียกว่ากม. = D / L มันก็มีเหตุผลที่จะคิดว่า D เป็นอิสระของตามที่กำหนดโดยลักษณะของตัวถูกละลายโดยเฉพาะอย่างยิ่ง L ได้รับการกำหนดให้เป็นความหนาของโซนเฟสซึ่งจะถูกกำหนดอย่างมีประสิทธิภาพโดยระยะการแพร่กระจายของสายพันธุ์ที่ใช้งาน (เช่นอนุมูล OH) ระยะทางแพร่ (คาดว่าจะมี 6-20 นาโนเมตร) ได้รับอิทธิพลหลักโดยความเข้มข้นของอนุมูล OH (ดูการอภิปรายในมาตรา 3.4) และความหนาแน่นของของเหลวซึ่งไม่น่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงใน บริษัท A [6,17 ] K0 แตกต่างกันไปกับ OH เข้มข้นรุนแรงซึ่งอาจขึ้นอยู่กับ A (ดูหัวข้อ 3.4). ปฏิกิริยา [16]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ ( M2 ) คือ พื้นที่ภาค 5 ( M3 ) เป็นโซลูชั่นที่กําหนด k0 ( S1 ) เป็นปฏิกิริยาอันดับที่หนึ่งเทียมอัตราคงที่ ( k 0 ¼ K CoH ) และ km ( S1 ) คือ การถ่ายโอนมวลค่าสัมประสิทธิ์ของตัวถูกละลาย ( km = D / L , ที่ D ( M2 S1 ) เป็นสารสกัด L ( m ) คือความหนาของโซนภาค ) หมายเหตุ คำว่าเศษส่วนในอีคิว ( 4 ) เท่ากับวัด kobs .

วิธีหนึ่งที่จะสนับสนุนความถูกต้องของอัตราที่เสนอสมการเพื่อแสดงให้เห็นว่า kobs เป็นสัดส่วนกับ ซึ่งมีพื้นที่ระหว่างแตกต่างกันในขณะที่รักษา km และคงที่ k0 . นึกถึงที่ km = D / L มันมีเหตุผลที่จะสมมติว่า D คืออิสระของ เป็นหลัก โดยพิจารณาลักษณะของตัวถูกละลายที่เฉพาะเจาะจงฉันได้รับการกำหนดความหนาของโซนภาค ซึ่งมีประสิทธิภาพ โดยพิจารณาระยะห่างของการแพร่พันธุ์ที่ใช้งาน ( เช่น โอ้ อิสระ ) การแพร่กระจายระยะทาง ( ประมาณ 6 – 20 nm ) ได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดยความเข้มข้นของโออนุมูล ( ดูการอภิปรายในมาตรา 3.4 ) และความหนาแน่นของของเหลวซึ่งไม่น่าจะเปลี่ยนไปอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงใน [ 6,17 ] k0 แตกต่างกันกับโอความเข้มข้นรุนแรง ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับ ( ดูมาตรา 3.4 ) .
ปฏิกิริยา [ 16 ] :