. Studies performed on athletes hav

. Studies performed on athletes have indicated that long-term activity has beneficial effects on bone health. Particularly, weight- bearing and strengthening exercises have been reported to stimulate bone formation or preserve bone mass. The most striking results have been reported in studies comparing BMD in dominant extremities of professional tennis players with BMD in their other extremities (Kannus et al., 1994). These positive effects noted in athletes persist not only during their active participation period, but also during postmenopausal period.
The essential goal of osteoporosis treatment is to prevent fractures. Thus, increasing bone density is only one of the several treatment objectives. Other objectives include pre- venting falls, alleviating pain, increasing functional capacity, and thereby improving quality of life. Although reduction in BMD is not the only cause of pain, patients with OP experi- ence activity-induced pain that might be due to fractures, postural deformity, and stretching of ligaments. Chronic pain, increased kyphosis, loss of height, and functional limitations begin to seriously affect health-related quality of life of the patients. Intractable waist and back pain and abdominal distention due to costal compression of the abdomen as a result of increased kyphosis are the most common complaints causing distress for the patient. In addition to severe physical symptoms, OP patients are also known to experience difficulties in personal care, activities of daily living, visiting their friends, and participating in other social activities. Moreover, pain and reduction in mobility may further affect their mental health, eventually leading to feelings of lack of self-confidence, uselessness, depression and even social isolation (Osteoporosis Quality of Life Study Group, 1997). Therefore, quality of life assessment has recently become a significant outcome measure in patients with OP. Due to these facts, we used pain and quality of life as outcome measures in the present study instead of BMD, which has generally been used as the primary end-point in studies on OP. In addition to these important parameters, we also assessed the functional status of the patients using the sit-to-stand test and the six-minute walk test. These tests were selected; since they were easy to perform and previ- ously reported to be associated with vertebral fracture development and falls (Lyles et al., 1993; Kim et al., 2008).
An important difference of our study from the previous studies was the use of Pilates exercise program in patients with OP. To the best of our knowledge, effects of Pilates exercises on OP have not been previously evaluated. Although it was introduced by Joseph Pilates nearly a century ago, Pilates exercise program did not receive much attention for many years. The program was initially adopted by dancers and athletes; however, it has only recently become popular in rehabilitation practices. Initial studies investigating the effects of the program on muscu- loskeletal disorders were conducted in patients with low back pain and resulted in positive findings (Donzelli et al., 2006; La Touche et al., 2008). In a review of studies con- ducted in patients with low back pain, it has been sug- gested that Pilates appears to be beneficial; however, further large-scale homogenous studies are needed to come up with definitive conclusions (Posadzki et al., 2011).
In two different studies conducted in our clinic, effects of 3 months of Pilates exercise program were investigated in patients with fibromyalgia and ankylosing spondylitis (Altan et al., 2009, 2011). In the first study on fibromyalgia patients, significant improvements were observed both in pain and Fibromyalgia Impact Questionnaire (FIQ) scores; however, improvement was only evident while exercises were being performed and the positive effects were lost 3 months after discontinuation of the exercises (Altan et al., 2009). On the other hand, in the latter study on patients with ankylosing spondylitis, the effects of a 3-month Pilates exercise program on functional capacity was noted to be maintained at 3 months after discontinuation of the exer- cises (Altan et al., 2011).
The main goal of Pilates training is to increase core (truncal) strength and flexibility. For this purpose, the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

. ดำเนินการในนักกีฬาการศึกษาได้ชี้ให้เห็นว่า กิจกรรมระยะยาวมีผลประโยชน์ต่อสุขภาพกระดูก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แบกน้ำหนัก และการออกกำลังกายเสริมสร้างได้ถูกรายงานไปยังกระตุ้นการก่อตัวของกระดูก หรือกระดูกรักษามวล มีการรายงานผลลัพธ์โดดเด่นที่สุดในการศึกษาเปรียบเทียบ BMD ในแขนขาที่โดดเด่นของผู้เล่นเทนนิสมืออาชีพกับ BMD ในตนอื่น ๆ แขนขา (Kannus et al. 1994) ผลบวกเหล่านี้บันทึกไว้ในนักกีฬายังคงมีอยู่ไม่เพียงใน ช่วงระยะเวลาการมีส่วนร่วมของพวกเขา แต่ยังในช่วงวัยหมดประจำเดือน เป้าหมายสำคัญของการรักษาโรคกระดูกพรุนคือการ ป้องกันกระดูกหัก ดังนั้น เพิ่มความหนาแน่นของกระดูกเป็นเพียงหนึ่งในหลายวัตถุประสงค์รักษา วัตถุประสงค์อื่น ๆ รวมก่อนระบายน้ำตก บรรเทาอาการปวด เพิ่มความจุที่ใช้งาน และจึงช่วยเพิ่มคุณภาพชีวิต แม้ว่าใน BMD จะไม่ทำให้เกิดความเจ็บปวด ผู้ป่วยที่ มี OP experi ence กิจกรรมที่เกิดความเจ็บปวดที่อาจจะเกิดจากกระดูกหัก deformity ทรงตัว และการยืดของเอ็น อาการปวดเรื้อรัง kyphosis เพิ่มขึ้น สูญเสีย ความสูงและข้อจำกัดที่ทำงานเริ่มต้นที่จะมีผลต่อสุขภาพคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยอย่างจริงจัง ดื้อดึงเอว และปวดหลัง และอาการท้องอืดเนื่องจากการบีบอัดช่องท้องเป็นผลจากการเพิ่มขึ้น kyphosis costal จะร้องเรียนทั่วไปที่ก่อให้เกิดความทุกข์สำหรับผู้ป่วย นอกจากอาการทางกายภาพอย่างรุนแรง ผู้ป่วย OP ยังรู้จักการประสบปัญหาในการดูแลส่วนบุคคล กิจกรรมประจำวันอาศัยอยู่ เพื่อนของพวกเขา และเข้าร่วมในกิจกรรมทางสังคมอื่น ๆ นอกจากนี้ ความเจ็บปวดและลดการเคลื่อนไหวอาจเพิ่มเติมมีผลต่อสุขภาพจิตของพวกเขา ในที่สุดนำไปสู่ความรู้สึกขาดความมั่นใจ uselessness ภาวะซึมเศร้า และการแยกสังคมแม้ (พรุนคุณภาพชีวิตศึกษา กลุ่ม 1997) ดังนั้น การประเมินคุณภาพชีวิตก็เป็น การวัดผลอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยครบกำหนดเมื่อทำงานกับข้อเท็จจริงเหล่านี้ เราใช้ความเจ็บปวดและมีคุณภาพเป็นมาตรวัดผลลัพธ์ในการศึกษาแทน BMD ซึ่งโดยทั่วไปใช้เป็นจุดหลักในการศึกษาเมื่อทำงาน นอกจากพารามิเตอร์ที่สำคัญเหล่านี้ เรายังประเมินสถานะการทำงานของผู้ป่วยโดยใช้การทดสอบการนั่งการยืนและการทดสอบหกนาที เลือกการทดสอบเหล่านี้ ตั้งแต่พวกเขาได้ง่ายที่จะทำ และ previ ously รายงานจะเกี่ยวข้องกับการพัฒนากระดูกสันหลังแตกหักและตก (Lyles et al. 1993 Kim et al. 2008) ความแตกต่างของการศึกษาของเราจากการศึกษาก่อนหน้านี้คือ การใช้โปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิสในผู้ป่วยที่เมื่อทำงาน ที่สุดของความรู้ของเรา ผลของการออกกำลังกายพิลาทิส OP ยังไม่ได้ก่อนหน้านี้ประเมิน ถึงแม้ว่ามันถูกนำ โดยโจเซฟพิลาทิสเกือบศตวรรษที่ผ่านมา พิลาทิสโปรแกรมออกกำลังกายไม่ได้รับความสนใจมากหลายปี โปรแกรมถูกเริ่มนำมาใช้ โดยนักเต้นและนักกีฬา อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้กลายเป็นที่นิยมในการปฏิบัติการฟื้นฟูสมรรถภาพ เริ่มต้นการศึกษาตรวจสอบผลกระทบของโปรแกรม muscu-loskeletal ความผิดปกติในผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลัง และส่งผลให้ผลบวก (Donzelli et al. 2006 La ทัช et al. 2008) ในรีวิวของ con ศึกษา-ประสบการณ์ผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลัง มันได้ gested ว่า พิลาทิสปรากฏเป็นประโยชน์ sug- อย่างไรก็ตาม การศึกษาขนาดใหญ่เป็นเนื้อเดียวกันมีความจำเป็นต้องมีข้อสรุปชัดเจน (Posadzki et al. 2011) ในสองแตกต่างกันการศึกษาในคลินิก ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิส 3 เดือนถูกสอบสวนในผู้ป่วยที่มี fibromyalgia และลมี spondylitis (Altan et al. 2009, 2011) ในการศึกษาครั้งแรกในผู้ป่วย fibromyalgia ปรับปรุงที่สำคัญถูกตั้งข้อสังเกต ทั้งความเจ็บปวดและคะแนนแบบสอบถามผลกระทบของ Fibromyalgia (FIQ) อย่างไรก็ตาม ปรับปรุงได้เฉพาะชัดเจนขณะออกกำลังกายที่มีการดำเนินการ และผลในเชิงบวกหายไป 3 เดือนหลังจากหยุดยาการออกกำลังกาย (Altan et al. 2009) บนมืออื่น ๆ ในการศึกษาหลังจากผู้ป่วยที่มีลมี spondylitis ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิส 3 เดือนการผลิตทำงานที่ถูกบันทึกไว้ต้องรักษาเวลา 3 เดือนหลังจากหยุดยาแรง exer (Altan et al. 2011) เป้าหมายหลักของพิลาทิสที่ฝึกอบรมคือการเพิ่มขึ้น (truncal) ความแข็งแรงและความยืดหยุ่น วัตถุประสงค์ การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

. การศึกษาดำเนินการเกี่ยวกับนักกีฬาที่ได้แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมในระยะยาวมีผลประโยชน์ในการดูแลสุขภาพกระดูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งน้ำหนักแบริ่งและเสริมสร้างความเข้มแข็งการออกกำลังกายที่ได้รับการรายงานเพื่อกระตุ้นให้เกิดการสร้างกระดูกหรือเก็บรักษามวลกระดูก ผลที่โดดเด่นที่สุดได้รับการรายงานในการศึกษาเปรียบเทียบความหนาแน่นของกระดูกในขาที่โดดเด่นของนักเทนนิสมืออาชีพที่มีความหนาแน่นของกระดูกในขาอื่น ๆ (Kannus et al., 1994) ผลในเชิงบวกเหล่านี้ที่ระบุไว้ในนักกีฬาที่ยังคงมีอยู่ไม่เพียง แต่ในช่วงระยะเวลาการเข้าร่วมงานของพวกเขา แต่ยังในช่วงเวลาวัยหมดประจำเดือน.
เป้าหมายสำคัญของการรักษาโรคกระดูกพรุนคือการป้องกันไม่ให้กระดูกหัก ดังนั้นการเพิ่มความหนาแน่นของกระดูกเป็นเพียงหนึ่งในวัตถุประสงค์การรักษาหลาย วัตถุประสงค์อื่น ๆ ได้แก่ การระบายน้ำตกก่อน, การบรรเทาอาการปวดเพิ่มขีดความสามารถการทำงานและช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิต แม้ว่าการลดลงของความหนาแน่นของกระดูกไม่ได้เป็นสาเหตุของอาการปวดเฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการปวด ence กิจกรรมที่เกิด OP ประสบการณ์ที่อาจจะเกิดจากการหักผิดปกติการทรงตัวและการยืดของเส้นเอ็น อาการปวดเรื้อรัง kyphosis เพิ่มขึ้น, การสูญเสียของความสูงและข้อ จำกัด การทำงานเริ่มต้นที่จะส่งผลกระทบต่อคุณภาพอย่างจริงจังที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพของชีวิตของผู้ป่วย เอวว่ายากและอาการปวดหลังและอาการท้องอืดเนื่องจากการบีบอัดกระดูกซี่โครงของช่องท้องเป็นผลจากการเพิ่มขึ้น kyphosis เป็นข้อร้องเรียนที่พบมากที่สุดที่ก่อให้เกิดความทุกข์สำหรับผู้ป่วย นอกจากอาการทางร่างกายอย่างรุนแรงผู้ป่วย OP เป็นที่รู้จักกันจะได้สัมผัสกับความยากลำบากในการดูแลส่วนบุคคล, กิจกรรมของชีวิตประจำวันไปเยี่ยมเพื่อนของพวกเขาและการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางสังคมอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีอาการปวดและการลดลงในการเคลื่อนย้ายต่อไปอาจส่งผลกระทบต่อสุขภาพจิตของพวกเขาในที่สุดก็นำไปสู่ความรู้สึกของการขาดความมั่นใจในตนเองไร้ประโยชน์, ซึมเศร้าและแม้กระทั่งการแยกทางสังคม (คุณภาพโรคกระดูกพรุนแห่งชีวิตกลุ่มศึกษา, 1997) ดังนั้นคุณภาพของการประเมินชีวิตเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้กลายเป็นวัดที่ผลอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยที่มี OP เนื่องจากข้อเท็จจริงเหล่านี้เราใช้ความเจ็บปวดและมีคุณภาพชีวิตที่วัดผลในการศึกษาในปัจจุบันแทน BMD ซึ่งได้รับโดยทั่วไปใช้เป็นจุดสิ้นสุดหลักในการศึกษาเกี่ยวกับ OP นอกเหนือไปจากพารามิเตอร์ที่สำคัญเหล่านี้เรายังประเมินสถานะการทำงานของผู้ป่วยโดยใช้การทดสอบนั่งจะยืนและเดินทดสอบหกนาที การทดสอบเหล่านี้ได้รับการคัดเลือก; เพราะพวกเขาเป็นเรื่องง่ายที่จะดำเนินการและ previ- ously รายงานที่จะเชื่อมโยงกับการพัฒนากระดูกสันหลังหักและตก (Lyles et al, 1993;.. คิม et al, 2008).
ความแตกต่างที่สำคัญของการศึกษาของเราจากการศึกษาก่อนหน้านี้การใช้งานของ โปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิสในผู้ป่วยที่มี OP ที่ดีที่สุดของความรู้ของเราผลกระทบของการออกกำลังกายพิลาทิสใน OP ยังไม่ได้รับการประเมินก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะได้รับการแนะนำโดยโจเซฟพิลาทิสเกือบศตวรรษที่ผ่านมาโปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิสไม่ได้รับความสนใจมากเป็นเวลาหลายปี โปรแกรมที่ถูกนำมาใช้ครั้งแรกโดยนักเต้นและนักกีฬา; แต่มันได้กลายเป็นเพียงเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้รับความนิยมในการปฏิบัติฟื้นฟูสมรรถภาพ การศึกษาเริ่มต้นการตรวจสอบผลกระทบของโปรแกรมในความผิดปกติของ loskeletal muscu- ได้ดำเนินการในผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังและส่งผลให้ผลการวิจัยในเชิงบวก (Donzelli et al, 2006;.. ลาแต่ง et al, 2008) ในการทบทวนการศึกษากรผู้ป่วยที่มีอาการปวดหลังจะได้รับ sug- gested ว่าพิลาทิสดูเหมือนจะเป็นประโยชน์; แต่ต่อขนาดใหญ่เป็นเนื้อเดียวกันการศึกษาที่มีความจำเป็นที่จะเกิดขึ้นกับข้อสรุปที่ชัดเจน (Posadzki et al. 2011).
ในสองการศึกษาที่แตกต่างกันดำเนินการในคลินิกของเราผลกระทบของ 3 เดือนของโปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิสถูกสอบสวนในผู้ป่วยและ ankylosing spondylitis (กัก et al., 2009, 2011) ในการศึกษาครั้งแรกกับผู้ป่วย fibromyalgia การปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญทั้งในความเจ็บปวดและ Fibromyalgia ผลกระทบแบบสอบถาม (FIQ) คะแนน; อย่างไรก็ตามการปรับปรุงที่เห็นได้ชัดในขณะที่การออกกำลังกายเพียงถูกดำเนินการและผลในเชิงบวกได้หายไป 3 เดือนหลังหยุดของการออกกำลังกาย (กัก et al., 2009) บนมืออื่น ๆ ในการศึกษาหลังในผู้ป่วยที่มี ankylosing spondylitis, ผลกระทบของ 3 เดือนโปรแกรมการออกกำลังกายพิลาทิสกับความจุของการทำงานเป็นข้อสังเกตที่จะเก็บรักษาไว้ที่ 3 เดือนหลังหยุดของ cises แบบฝึกหัด (กัก et al., 2011 ).
เป้าหมายหลักของการฝึกอบรมพิลาทิสคือการเพิ่มหลัก (truncal) แข็งแรงและความยืดหยุ่น เพื่อจุดประสงค์นี้