This Blood Stone Gigantic Beast was

This Blood Stone Gigantic Beast was large and terrifying. Humans felt a natural sense of oppression from fierce and desolate beasts. It was like a mortal facing a unrestrained tiger, would he not be scared?

Yi Yun was a twelve-year-old child, and this was the first time he was meeting such a terrifying opponent. Lin Xintong was watching Yi Yun; she wanted to know if Yi Yun would have any sense of fear.

Some people, especially those youths who had just made achievements in martial arts, when out for their first actual toughening experience would end up facing fierce looking beasts. Even if they had great strength that exceeded the beast they were facing, due to the difference in size and the ferocious appearance of the beast, they would still feel fear.

They were subconsciously thinking of themselves as weaklings. Mortals, when facing beasts, would lack confidence. Their first instinct was to flee. Even if they fought with the beasts, they could not show the full extent of their abilities.

There were too many people like that.

When they faced people their own age, they would dominate and bully the weak.

But once they faced a fierce beast, their faces would turn ashen from fright. Such people could not abandon the “shackles of the weaklings”. They did not have the heart of the strong, so they would not amount to anything great!

Lin Xintong did not believe Yi Yun was such a person, but she wanted to see how far Yi Yun could go. How confident was he of his own strength?

But Yi Yun’s next set of words completely struck down Lin Xintong’s thoughts.

Yi Yun said, “Miss Lin, this Blood Stone Gigantic Beast looks ferocious and savage. Its meat doesn’t look delicious, is it?”

“Eh?” Lin Xintong was stunned. She did not expect Yi Yun to ask such a question.

“It’s like this. The village is lacking in meat. I’m thinking of bringing more back. Being from a small tribal clan, I got used to the poor lifestyle. However once I began practicing martial arts, I had dreamed of walking into the vast wilderness to hunt, so that I don’t have to worry about food. This Blood Stone Gigantic Beast will be my first hunt! But if it’s not delicious, or even inedible, then killing it and bringing its meat back to the village, wouldn’t it be a waste of effort?”

Lin Xintong froze for a moment when she heard Yi Yun’s words before she managed a laugh. She realized she had overthought things.

Yi Yun had treated the Blood Stone Gigantic Beast as his prey. Such spirit was extremely good!

“Although it looks hideous, its meat is delicious. Unfortunately its meat quality is low, so it won’t give you a lot of energy when you eat it. Its essence is all in its bones!”

“It’s good. As long as it’s delicious!” Yi Yun did not care, after all to be able to eat meat, the Lian tribal clan did not care.

While Yi Yun and Lin Xintong were exchanging their conversations, the Blood Stone Gigantic Beast went into a rage.

It felt like it had been belittled by the two tiny humans.

It roared and its huge body charged forwards! It stretched out its steel fork like claws and scratched towards Yi Yun!

Yi Yun caught a glimpse of the beast charging at him from the corner of his eyes. His body slightly moved like a feather that was blown up.

“Ka-cha!”

The ground that was beneath Yi Yun’s feet was crushed by the Blood Stone Gigantic Beast’s claws. But Yi Yun had flown up as a reaction to the attack. It was as if the claw wind had sent him flying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้เลือดหินมหึมาสัตว์มีขนาดใหญ่และน่ากลัว มนุษย์รู้สึกความรู้สึกที่เป็นธรรมชาติของการกดขี่จากสัตว์ร้ายและที่รกร้าง มันเป็นเหมือนมนุษย์หันหน้าไปทางเสือใจแตกเขาจะไม่ต้องกลัว? Yi หยุนเป็นเด็กสิบสองปีและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับการประชุมดังกล่าวเป็นศัตรูที่น่าสะพรึงกลัว หลิน Xintong ดู Yi หยุน; เธออยากจะรู้ว่าถ้ายี่ยุนจะมีความรู้สึกของความหวาดกลัวใด ๆ . บางคนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเยาวชนผู้ที่ได้ทำเพียงแค่ความสำเร็จในศิลปะการต่อสู้เมื่อออกสำหรับประสบการณ์ที่ทรหดของพวกเขาเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นจริงจะจบลงหันหน้าไปมองสัตว์ดุร้าย แม้ว่าพวกเขาจะมีความแข็งแรงมากที่เกินสัตว์ที่พวกเขากำลังเผชิญหน้าเนื่องจากความแตกต่างในขนาดและลักษณะดุร้ายของสัตว์ร้ายที่พวกเขายังคงรู้สึกกลัว. พวกเขาได้รับในจิตใต้สำนึกของความคิดของตัวเองเป็น weaklings ปุถุชนเมื่อหันหน้าไปทางสัตว์จะขาดความเชื่อมั่น สัญชาตญาณแรกของพวกเขาที่จะหลบหนี แม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้กับสัตว์ป่าที่พวกเขาไม่สามารถแสดงขอบเขตทั้งหมดของความสามารถของตน. มีคนจำนวนมากเกินไปเช่นนั้น. เมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับคนที่อายุของตัวเองพวกเขาก็จะครอบงำและรังแกผู้ที่อ่อนแอ. แต่เมื่อพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ดุร้าย ใบหน้าของพวกเขาจะกลายเป็นซีดจากความน่ากลัว คนดังกล่าวไม่สามารถละทิ้ง "ห่วงของ weaklings ว่า" พวกเขาไม่ได้มีหัวใจของความแข็งแกร่งดังนั้นพวกเขาจะไม่ได้เงินเพื่ออะไรดี! หลิน Xintong ไม่เชื่อยี่หยุนเป็นเช่นคน แต่เธออยากจะดูว่าห่างไกลยี่หยุนจะไป ว่ามั่นใจว่าเขาเป็นของความแข็งแรงของตัวเองแต่ชุดต่อไป Yi หยุนของคำหลงสมบูรณ์ลงความคิดของหลิน Xintong. ยี่หยุนกล่าวว่า "นางสาวหลินนี้เลือดหินมหึมาสัตว์มีลักษณะดุร้ายและป่าเถื่อน เนื้อของมันดูไม่อร่อยมันคืออะไร? " " ใช่มั้ย? "หลิน Xintong ตะลึง เธอไม่ได้คาดหวังยี่หยุนจะถามคำถามดังกล่าว. "มันเป็นเช่นนี้ หมู่บ้านจะขาดในเนื้อสัตว์ ฉันคิดของการนำกลับ คนที่มาจากตระกูลชนเผ่าเล็ก ๆ ที่ผมได้นำมาใช้เพื่อการดำเนินชีวิตที่น่าสงสาร แต่เมื่อฉันเริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้, ฉันได้ฝันของการเดินเข้าไปในป่าใหญ่เพื่อการล่าสัตว์เพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอาหาร นี้เลือดหินมหึมาสัตว์จะล่าครั้งแรกของฉัน! แต่ถ้ามันไม่อร่อยหรือแม้กระทั่งการกินไม่ได้แล้วฆ่ามันและนำเนื้อของมันกลับไปที่หมู่บ้านจะไม่ได้จะเสียความพยายามหรือไม่ " หลิน Xintong แช่แข็งสักครู่เมื่อเธอได้ยินคำยี่ยุนก่อนที่เธอหัวเราะ . เธอรู้ว่าเธอมีสิ่ง overthought. ยี่หยุนได้รับการรักษาเลือดหินมหึมาสัตว์เป็นเหยื่อของเขา จิตวิญญาณดังกล่าวเป็นสิ่งที่ดีมาก! "แม้ว่าจะดูน่าเกลียดเนื้อมีรสชาติอร่อย แต่น่าเสียดายที่มีคุณภาพเนื้อของมันอยู่ในระดับต่ำดังนั้นจึงจะไม่ให้พลังงานมากเมื่อคุณกินมัน สาระสำคัญของมันคือทั้งหมดที่อยู่ในกระดูกของมัน! " " มันเป็นเรื่องที่ดี ตราบใดที่มันอร่อย! "ยี่หยุนไม่ได้ดูแลหลังจากที่ทุกคนที่จะสามารถที่จะกินเนื้อเหลียนตระกูลชนเผ่าไม่ได้ดูแล. ในขณะที่ยี่หยุนหลิน Xintong ถูกแลกเปลี่ยนสนทนาของพวกเขาเลือดหินมหึมาสัตว์เข้าไปในความโกรธ . มันให้ความรู้สึกเหมือนว่ามันจะได้รับการหมิ่นโดยทั้งสองมนุษย์เล็ก ๆ . มันคำรามและร่างกายขนาดใหญ่เรียกเก็บไปข้างหน้า! มันยืดออกส้อมเหล็กเหมือนกรงเล็บและรอยขีดข่วนต่อ Yi Yun! ยี่ Yun จับเหลือบของสัตว์ที่เรียกเก็บเงินที่เขาจากมุมของตาของเขา ร่างกายของเขาย้ายออกไปเล็กน้อยเหมือนขนนกที่ถูกพัดขึ้นมาได้. "Ka-Cha!" พื้นดินที่เป็นใต้เท้ายี่หยุนถูกบดขยี้โดยกรงเล็บมหึมาหินเลือดสัตว์ แต่ยี่หยุนได้บินขึ้นเป็นปฏิกิริยาที่โจมตี มันเป็นเหมือนลมกรงเล็บได้ส่งเขาบิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หินขนาดมหึมานี้เลือดสัตว์ขนาดใหญ่และน่ากลัว คนเรารู้สึกถึงธรรมชาติของการกดขี่จากสัตว์ร้าย และอ้างว้าง มันเหมือนมนุษย์เผชิญหน้ากับเสือ อยากไปไหนก็ไป เขาจะไม่กลัวล่ะ ?อียุนเป็นสิบสองปีเด็กเก่า และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบนั้นเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว หลิน xintong ดูยียุน เธอต้องการรู้ว่าถ้าลียุนจะเคยมีความรู้สึกกลัวบางคน โดยเฉพาะเยาวชนเหล่านั้น ซึ่งได้สร้างผลงานศิลปะ ตอนออกครั้งแรกของพวกเขาจริง toughening ประสบการณ์จะท้ายซึ่งดุร้ายมองสัตว์ ถึงแม้ว่าพวกเขามีความแข็งแกร่งมากที่เกินกว่าสัตว์พวกเขาเผชิญเนื่องจากความแตกต่างในขนาดและลักษณะที่ดุร้ายของสัตว์ พวกเขาก็ยังรู้สึกกลัวมันเป็นจิตใต้สำนึก คิดว่าตัวเองเป็นพวกอ่อนแอ . ปุถุชน เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ จะขาดความมั่นใจ สัญชาตญาณแรกของพวกเขาคือการหนี ถ้าพวกเขาไปต่อสู้กับสัตว์ที่พวกเขาไม่อาจแสดงขอบเขตของความสามารถของพวกเขามีคนเยอะแยะแบบนี้เมื่อพวกเขาจะต้องเผชิญกับคนอายุของพวกเขาเอง พวกเขาจะครองและรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่เมื่อพวกเขาต้องเผชิญกับสัตว์ที่ดุร้าย ใบหน้าจะซีดเผือด จากกลัว คนพวกนี้จะไม่ทิ้ง " โซ่ตรวนของอ่อนแอ " พวกเขาไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่ง ดังนั้นพวกเขาจะไม่ได้อะไรมากหลิน xintong ไม่เชื่ออียุนเป็นคนแบบนี้ แต่เธอต้องการที่จะดูว่าอียุนไป มั่นใจว่าเป็นเขาของความแข็งแรงของเขาเองแต่ยียุนอีกชุดของคำทั้งหมดหลงลงของหลิน xintong ความคิดอี ยุน กล่าว " คุณหลิน ก้อนหินยักษ์หน้าตาดุร้าย และเลือดสัตว์ที่ดุร้าย เนื้อมันไม่ค่อยอร่อย มัน "" เอ๋ ? " หลิน xintong ตะลึง เธอไม่ได้คาดหวังว่าอียุนถามคำถามดังกล่าว" มันเป็นแบบนี้ หมู่บ้านขาดในเนื้อ ฉันว่าจะพากลับมาอีก เป็นชนเผ่าเล็กๆ เผ่าที่ผมใช้วิถีชีวิตที่น่าสงสาร แต่เมื่อผมเริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้ ผมฝันว่าเดินเข้าไปในป่าอันกว้างใหญ่ที่จะล่าเพื่อที่ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องอาหาร หินขนาดมหึมานี้เลือดสัตว์จะล่าครั้งแรก ! แต่ ถ้า มัน ไม่ อร่อย หรือจะกินไม่ได้ ก็ฆ่า และเอาเนื้อของมันกลับไปที่หมู่บ้านจะไม่เสียเวลาด้วย "หลิน xintong ชะงักครู่หนึ่งเมื่อเธอได้ยินยียุนพูดก่อนที่ทำให้เธอหัวเราะ เธอตระหนักว่าเธอมี overthought สิ่งอี ยุน ได้รักษาหินเลือดยักษ์สัตว์เป็นเหยื่อของเขา เช่นวิญญาณที่ดีมาก !" แม้ว่าจะดูน่ากลัว เนื้ออร่อย แต่น่าเสียดายที่คุณภาพเนื้อต่ำ ดังนั้นจึงไม่ให้พลังงานมากเมื่อคุณกินมัน แก่นแท้ของมันอยู่ในกระดูกของมัน ! "" มันเป็นเรื่องที่ดี ตราบใดที่มันอร่อย ! " อียุนไม่ได้สนใจ หลังจากที่ได้กินเนื้อ ตระกูลเผ่าเหลียนไม่ได้ใส่ใจขณะที่ อี ยุน กับ หลิน xintong ได้แลกเปลี่ยนบทสนทนาของพวกเขา หินเลือดยักษ์ สัตว์ก็บันดาลโทสะมันรู้สึกเหมือนถูกดูถูกจากพวกมนุษย์จิ๋วมันคำรามและขนาดใหญ่ร่างกายคิดไปข้างหน้า ! มันยืดออกของเหล็กส้อมเหมือนกรงเล็บข่วนกับอียุน !อียุนจับเหลือบของสัตว์โจมตีเขาจากหางตาของเขา ร่างกายของเขาขยับเล็กน้อยเหมือนขนนกที่ถูกเป่าขึ้น" คาชา "พื้นดินที่เคยอยู่ใต้เท้าของอียุนถูกกรงเล็บศิลาโลหิตยักษ์ BEAST แต่อียุนบินขึ้นเป็นปฏิกิริยาต่อการโจมตี มันเป็นเหมือนกรงเล็บ ลมส่ง ให้ เขา บิน