After all, they are game characters

After all, they are game characters – Even if he thought of it like that, after actually exchanging words with them and experiencing those emotions, they were already human beings as far as Kazuki was concerned. He couldn’t possibly view them as just computer icons.
No matter how much preparations he had setup, 「With this, its absolutely fine」- he probably couldn’t be convinced that that was the case.

On the contrary, currently for Kazuki, that was fortunate.
When he came to his senses, he was lost in a world which seemed to be inside a game, and he was currently personally experiencing the unprecedented situation of possessing a character’s body.
Under such a situation, it wouldn’t be easy to keep calm.

However, presently, Kazuki could see the life-threatening crisis approaching him, and since he was doing his all to avoid it, he didn’t have the leeway to be concerned with other affairs. It was close to a kind of running away from reality, but it was an unshakeable fact that by doing so, he maintained mental stability.

With this, is it really fine; Do any defects exist in the plan that I have thought out; Is there anything more that I have to do – Kazuki, without stopping these thoughts, was immersed in making careful preparations until the sun set.

And then, the long awaited full-moon night came.
In the forest illuminated by moonlight, Clara arrived, lead by the soldier.

She wasn’t wearing the maid outfit that servants normally wore, but casual clothes often seen in the town. During daytime, Kazuki had sent the soldier to buy them, and had ordered him to tell her to change into those clothes.

「Umm……..」

「Keep quiet」

He rudely interrupted Clara, who was uneasy. Even now, Kazuki was extremely nervous.
For a while, the strained silence continued. Kazuki, Norman, Clara and soldier A- the one who was slacking off yesterday-The thing that broke off the silence which had descended upon these people, was the sound of a horse’s hooves impacting on the ground, from far away.

「…….Finally」

Deep from inside the forest, from the the direction of the town, the ones who appeared were the soldier, who was brushing aside plants, and a small girl, riding on 2 horses.
When they saw each other, Clara and the girl simultaneously raised their voices.

「Mama!」

「Colette!」

Clara strongly embraced the little girl, who was let down from the horse. With that in his peripheral vision, Kazuki received the report from the soldier.

「Sorry for being late, Harold-sama. It took some time to cross the forest while pulling the horse, so………」

「That is inconsequential. While bringing that girl, was your figure seen by the town-folk?」

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาเป็นตัวละครในเกม – แม้ว่าเขาคิดว่า มันเช่นนั้น หลังจากที่ได้ แลกเปลี่ยนคำพูดกับพวกเขา และประสบอารมณ์เหล่านั้น พวกเขาแล้วมนุษย์เป็นห่วงคัง เขาอาจจะไม่สามารถดูพวกเขาเป็นเพียงแค่ไอคอนคอมพิวเตอร์ไม่ว่าการเตรียมการมากเขาตั้งค่า 「With นี้ ตัวอย่าง fine」-เขาคงไม่สามารถจะเชื่อว่าเป็นกรณีการ์ตูน ในปัจจุบันสำหรับแทร็ค นั่นเป็นโชคดีเมื่อท่านมาถึงความรู้สึกของเขา เขาก็หายไปในโลกที่ดูเหมือนจะอยู่ภายในเกม และเขาประสบสถานการณ์เป็นประวัติการณ์ของการครอบครองร่างกายของตัวละครขณะนี้เองสถานการณ์เช่น มันไม่ง่ายที่จะรักษาความสงบอย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน คังเห็นวิกฤตการคุกคามชีวิตใกล้ และเนื่องจากเขาทำของเขาทั้งหมดจะหลีกเลี่ยงได้ เขาไม่มีงานที่คั่งค้างต้องเกี่ยวข้องกับกิจการอื่น ๆ ก็ใกล้เคียงกับชนิดของการทำงานออกไปจากความจริง แต่มันเป็นความจริงแต่ว่า การทำเช่นนั้น เขารักษาความมั่นคงทางจิตใจด้วยวิธีนี้ ก็ดีจริง ๆ ข้อบกพร่องใด ๆ ที่มีอยู่ในแผนการที่ผมมีหมด; มีอะไรเพิ่มเติมว่า ฉันต้องทำ – คัง โดยไม่หยุดความคิดเหล่านี้ ถูกแช่อยู่ในการเตรียมการอย่างระมัดระวังจนถึงพระอาทิตย์ตกแล้ว ในคืนพระจันทร์เต็มดวงนานมาในป่าจันทร์ มาถึงคลารา นำ โดยทหารเธอไม่ได้สวมใส่เครื่องแต่งกายแม่บ้านข้าราชการปกติสวม แต่มักจะเห็นในเมืองเสื้อผ้าสบาย ๆ ในตอนกลางวัน ซุกิได้ส่งทหารเพื่อซื้อพวกเขา และสั่งเขาบอกให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้า「um...ถูก「Keep quiet」เขาหยาบคายขัดจังหวะคลารา ผู้ที่ไม่สบายใจ ป่านนี้ กิรักมากสำหรับในขณะที่ ความเงียบเครียดอย่างต่อเนื่อง คัง นอร์แมน คลารา และทหาร A-เป็นผู้หนึ่งที่ถูกหยุดเมื่อวานในสิ่งที่ยากจนปิดเงียบซึ่งได้สืบเชื้อสายตามคนเหล่านี้ หย่อน คือ เสียงกีบเท้าของม้าผลบนพื้นดิน จากไกลอบ... Finally」ลึกจากภายในป่า จากทิศทางของเมือง คนที่ปรากฏก็ทหาร ที่ถูกแปรงฟันกันพืช และทีน ขี่ม้า 2เมื่อพวกเขาเห็นกัน คลารา และสาวกันยกเสียงของพวกเขา「Mama ! ถูก「Colette ! ถูกคลาร่าขอกอดสาวน้อย ผู้ให้ลงจากม้า โดยที่ในวิสัยทัศน์ของเขาต่อพ่วง ซุกิได้รับรายงานจากทหาร「Sorry สำหรับการมาสาย จา แฮโรลด์ ใช้เวลาข้ามป่าขณะดึงม้า ดังนั้น. ... ถูก「That เป็น inconsequential ขณะที่สาว นำเป็นรูปของคุณโดยพื้นบ้านเมือง? ถูก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากพวกเขาเป็นตัวละครในเกม - แม้ว่าเขาคิดว่ามันเหมือนว่าหลังจากที่จริงคำแลกเปลี่ยนกับพวกเขาและประสบอารมณ์เหล่านั้นพวกเขามีอยู่แล้วมนุษย์เท่าที่ Kazuki เป็นกังวล เขาไม่อาจดูพวกเขาเป็นเพียงแค่ไอคอนคอมพิวเตอร์
ไม่ว่าการเตรียมการมากเขามีการติดตั้ง「ด้วยวิธีนี้ดีอย่างแน่นอนมัน」 - เขาอาจจะไม่เชื่อว่ากรณีที่เกิดขึ้น

ในทางตรงกันข้ามในขณะนี้สำหรับ Kazuki ว่าเป็นโชคดี
เมื่อเขามาถึงความรู้สึกของเขาเขาก็หายไปในโลกที่ดูเหมือนจะเป็นภายในเกมและเขาได้รับในขณะนี้เองประสบสถานการณ์เป็นประวัติการณ์ของการครอบครองร่างกายของตัวละคร
ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวก็จะไม่ง่ายที่จะรักษาความสงบ

อย่างไรก็ตามปัจจุบัน Kazuki จะได้เห็นวิกฤตที่คุกคามชีวิตใกล้เขา และตั้งแต่ที่เขาทำของเขาทั้งหมดจะหลีกเลี่ยงมันเขาไม่ได้มีงานที่คั่งค้างที่จะเกี่ยวข้องกับกิจการอื่น ๆ มันได้ใกล้เคียงกับชนิดของการวิ่งหนีจากความเป็นจริง แต่มันก็เป็นความจริงที่สั่นไหวโดยการทำเช่นนั้นเขายังคงความมั่นคงทางจิตใจ

ด้วยวิธีนี้มันเป็นจริงดี; ทำข้อบกพร่องใด ๆ ที่มีอยู่ในแผนการที่ฉันมีความคิดออกไป; มีอะไรมากกว่าที่ฉันต้องทำ - Kazuki โดยไม่ต้องหยุดความคิดเหล่านี้ถูกแช่อยู่ในการเตรียมการระวังจนถึงพระอาทิตย์ตกดิน

แล้วรอมานานในคืนพระจันทร์เต็มดวงมา
ในป่าสว่างด้วยแสงจันทร์คลาร่ามาถึงนำโดยทหาร

เธอไม่ได้สวมชุดแม่บ้านที่คนรับใช้ตามปกติสวมเสื้อผ้าสบาย ๆ แต่มักจะเห็นในเมือง ในช่วงเวลากลางวัน Kazuki ได้ส่งทหารจะซื้อพวกเขา และได้สั่งให้เขาบอกเธอจะเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าเหล่านั้น

「เอ่อ ...... .. 」

「เก็บเงียบ」

เขาหยาบคายขัดจังหวะคลาร่าซึ่งเป็นไม่สบายใจ แม้ตอนนี้ Kazuki รู้สึกประหม่ามาก
ในขณะที่ความเงียบที่ทำให้เครียดอย่างต่อเนื่อง Kazuki นอร์แมนคลาร่าและทหาร A- เป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการหยุดหย่อนเมื่อวานนี้-สิ่งที่หยุดความเงียบซึ่งได้ลงไปบนคนเหล่านี้เป็นเสียงกีบม้าส่งผลกระทบต่อพื้นดินจากที่อยู่ห่างไกล

「 ...... .Finally 」

ลึกจากภายในป่าจากทิศทางของเมืองคนที่ปรากฏเป็นทหารที่ถูกแปรงกันพืชและผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ขี่ม้า 2
เมื่อพวกเขาเห็นกันและกันคลาร่าและหญิงสาวพร้อมกันยกเสียงของพวกเขา

「 Mama! 」

「โคเล็ตต์!

」 คลาร่าขอกอดสาวน้อยที่ถูกปล่อยลงมาจากม้า โดยที่ในสายตาของเขา Kazuki ได้รับรายงานจากทหาร

「ขออภัยสำหรับการมาสายแฮโรลด์-sama มันเอาเวลาที่จะข้ามป่าในขณะที่ดึงม้าให้ ......... 」

「นั่นคือไม่สมเหตุผล ในขณะที่นำผู้หญิงคนนั้นเป็นรูปของคุณเห็นได้จากเมืองพื้นบ้าน? 」

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขาจะตัวละครเกมยิ่งขึ้น ถ้าเขาคิดแบบนั้น หลังจากจริงแลกเปลี่ยนพูดกับพวกเขา และประสบอารมณ์เหล่านั้นพวกเขาก็มนุษย์เท่าที่คาซึกิก็กังวล เขาไม่สามารถดูพวกเขาเป็นไอคอนคอมพิวเตอร์เพียงไม่ว่าเขาจะมีการเตรียมการติดตั้ง「กับนี้ เป็นอย่างดี」 - เขาอาจไม่มั่นใจว่าเป็นอย่างนั้นในทางตรงกันข้าม ในขณะนี้สำหรับ คาซึกิ ที่โชคดีเมื่อเขารู้สึกตัว เขาก็หลงอยู่ในโลกซึ่งถือว่าในเกม และเขาก็อยู่ด้วยตัวเองประสบสถานการณ์ประวัติการณ์ของการครอบครองร่างกายของตัวละครภายใต้สถานการณ์นี้ มันไม่ง่ายที่จะให้ความสงบอย่างไรก็ตาม ปัจจุบัน คาซึกิก็เห็นวิกฤตที่คุกคามชีวิตใกล้เขา และเขาก็ทำของเขาทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงมัน เขาไม่ได้มีปัญหาให้ต้องกังวลกับเรื่องอื่น ๆ มันอยู่ใกล้กับชนิดของการหนีจากความเป็นจริง แต่มันคือความจริงที่ unshakeable ที่ทำให้เขารักษาความมั่นคงทางจิตใจนี่ ไม่เป็นไรจริงๆ แล้วข้อบกพร่องใด ๆอยู่ในแผนการที่ผมคิด มีอะไรที่ฉันต้องทำ และ คาซึกิ โดยไม่หยุดความคิดเหล่านี้ ถูกแช่อยู่ในการเตรียมการระวังตัวจนพระอาทิตย์ตกดินแล้ว ยาวขึ้นเต็มดวง คืนมาในป่าสว่างด้วยแสงจันทร์ คลาร่ามาถึง นำโดยทหารเธอไม่ได้สวมชุดข้าราชการแม่บ้านที่ปกติใส่แต่เสื้อผ้าสบาย ๆที่เห็นบ่อยๆ ในเมือง ในช่วงกลางวัน คาซึกิได้ส่งทหารเพื่อซื้อพวกเขา และได้สั่งให้เขาบอกให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอืม . . . . . 」「「ให้」เงียบเขาหยาบคายขัดจังหวะคลาร่า ที่กำลังไม่สบายใจ แม้แต่ตอนนี้ คาซึกิก็ตื่นเต้นมากค่ะสักพัก ความเครียด ความเงียบต่อไป คาซึกิ นอร์แมน คลาร่าและทหาร - คนที่อู้เมื่อวานสิ่งที่ทำลายความเงียบที่สืบเชื้อสายมาเมื่อคนเหล่านี้เป็นเสียงของกีบม้ากระทบกับพื้น จากไกล. . . . . . . 」「ในที่สุดลึกจากภายในป่า จากทิศทางของเมือง คนที่ปรากฏเป็นทหาร ที่เป็นแปรงไว้ พืช และสาวเล็กขี่บนม้าเมื่อพวกเขาเห็นแต่ละอื่น ๆ , คาร่าและผู้หญิงพร้อมกันยกเสียงของพวกเขา「เพคะ ! 」「คอลเล็ตต์ ! 」คลาร่าขอกอดเด็กผู้หญิงเล็กๆที่ถูกปล่อยลงมาจากม้า ด้วยในการมองเห็นของเขา คาซึกิ ได้รับรายงานจากทหาร「ขอโทษที่มาสาย , ฮาโรลด์ ซามะ มันเอาเวลาที่จะข้ามป่าในขณะที่ดึงม้า ดังนั้น . . . 」「นั่นก็ไม่ใช่สาระสำคัญ ในขณะที่พาผู้หญิงคนนั้น เป็นรูปของคุณเห็นชาวบ้าน ? 」