My observationsFrom what I have see

My observations
From what I have seen as an English teacher working in government secondary schools here in Thailand over the last 10 years I must say that I'm not surprised and actually relieved that someone else is aware of how bad the situation here really is. But it begs the question: with all the emphasis and effort on employing native English speakers to teach English language lessons throughout Thailand, why then is Thailand so far down the ladder?

It's interesting that at a time when we are inundated with messages about how Thailand is "Ready for ASEAN" every other ASEAN nation ranks above Thailand for English proficiency, even countries that Thai people look down their noses at, such as Myanmar and Laos

How can this be? Are these countries all achieving something superior to Thailand with their limited budgets? Are they attracting "better" English teachers by offering higher salaries and better ‘perks'? The answer, I believe, has more to do with how students learn in Thailand and not the teaching being offered by foreign teachers.

I am constantly amazed at how many year 12 students (Muttayom 6) find it almost impossible to speak even the simplest English sentences. These young people who have been ‘learning' English for approximately 10 years are unable to even answer the simple question, "Where are you going?"

Obviously I am making an enormous generalisation here but it seems that the older a student is in Thailand, the worse their English language proficiency is. A stroll around any Thai government school will reveal why this is.

A flawed system
Thai students are not ‘taught' by their Thai teachers. As an outsider it's easy to come to this country and criticise aspects of Thai life that don't ‘measure up' to what we have back home. I don't wish to sound rude, arrogant or even racist, but it is a fact that the government-funded education system in Thailand is totally teacher-centred and revolves around students copying ‘information' from either a blackboard/whiteboard or from handouts.

Incredibly, the Thai teachers never question this, never wonder if this method is beneficial or effective and is used as a method of ‘teaching' in every subject. When the students are eventually tested they are asked what they can remember, not what they know.

In Thailand there does not seem to be any understanding of the enormous difference between these two. English is, of course, no different. For example, students can remember what the phrasal verb "take off" means but are totally incapable of using it when speaking or writing. I have a couple of stories to illustrate how ‘teaching' is done here.

My first school teaching position was in Phuket and there were children from primary and secondary levels being ‘taught' there. I was teaching the secondary students and I was interested to see how Thai teachers taught the younger ones in the primary level.

One of the primary teachers was a lovely, friendly lady called khun Dang and I went and observed one of her classes when I had some free time. She was in charge of a room full of 50 grade 2 pupils who were totally out of control until khun Dang began copying a large section of text from the textbook that every pupil happened to already have on their desks.

Going through the motions
As soon as khun Dang stood up, the boys and girls all began to copy whatever she wrote into their notebooks. When khun Dang had finished she sat down at her tiny desk at the front corner of the room and simply sat there looking totally bored and disinterested.

One by one the students would finish their copying and bring their notebooks up to khun Dang's desk where she would tick and sign their work with a red pen whilst not even looking at what the children had written. Then the students would go back to their desks and resume playing/fighting/dancing, etc.

With perfect timing the last student had their book ‘marked' just as the lesson finished and khun Dang stood up and walked out of the room. Suffice to say, I was absolutely gobsmacked.

Recently I was teaching at a secondary school in Nonthaburi and I arrived to my classes to find that all my grade 11 (Muttayom 5) students were busily copying words into their notebooks. I was not overly concerned about this because (a) this happens in almost every class that I teach and (b) no matter what I say or what I do it is impossible to stop Thai students doing work from other subjects in my lessons without them resenting me.

On this occasion, however, it was the same information being copied for all of my grade 11 classes and even my best students were doing it. I was able to ask them what they were copying and this is what I discovered: every student was told by their science teacher to copy every word from a six-page handout (which contained information about health and nutrition) into their notebooks. If they did this then they would receive 6 points towards their end-of-semester score.

You can't

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสังเกตของฉันจากสิ่งที่ผมเห็นเป็นครูสอนภาษาอังกฤษที่ ทำงานในโรงเรียนมัธยมรัฐบาลที่นี่ในประเทศไทยมากกว่า 10 ปีต้องบอกว่า ผมไม่แปลกใจ และโล่งใจจริง ๆ ที่คนอื่นได้รับทราบถึงสถานการณ์ดีนี่จริง ๆ เป็น แต่มัน begs คำถาม: การให้ความสำคัญและความพยายามในการใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาในการสอนบทเรียนภาษาอังกฤษทั่วประเทศไทย ทำไมต้อง เป็นไทยจนลงบันไดมันน่าสนใจที่ครั้งเมื่อเรามีน้ำท่วม มีข้อความเกี่ยวกับวิธีไทย "พร้อมสำหรับอาเซียน" ทุกประเทศอาเซียนอื่น ๆ อันดับข้างต้นไทยสำหรับภาษาอังกฤษ แม้แต่ประเทศที่คนไทยมองลงจมูกของพวกเขาที่ เช่นพม่าและลาววิธีนี้สามารถ คือประเทศเหล่านี้ ทั้งหมดบรรลุบางสิ่งบางอย่างที่เหนือกว่าเพื่อไทย ด้วยงบประมาณที่จำกัดของพวกเขา พวกเขาดึงดูด "ดีกว่า" ครูสอนภาษาอังกฤษ โดยเสนอเงินเดือนสูงขึ้นและดีขึ้น 'โบนัส' ตอบ เชื่อ มีการทำ ด้วยวิธีการเรียนรู้ของนักเรียนในประเทศไทยและสอนการใช้งานที่ถูกนำเสนอ โดยครูต่างประเทศไม่ฉันประหลาดใจอย่างต่อเนื่องในปีที่ 12 จำนวนนักเรียน (Muttayom 6) พบว่าเกือบจะพูดแม้กระทั่งประโยคภาษาอังกฤษง่ายที่สุด เหล่าคนหนุ่มสาวที่มีการ 'เรียน' ภาษาอังกฤษประมาณ 10 ปี ไม่ได้ตอบคำถามง่าย ๆ "ไป"เห็นได้ชัดทำเป็น generalisation มหาศาลที่นี่ แต่ดูเหมือนว่า เป็นนักเรียนเก่าในประเทศไทย มีทักษะทางภาษาอังกฤษที่แย่ลง การเดินเล่นรอบ ๆ โรงเรียนรัฐบาลใดจะเปิดเผยนี้ได้ระบบข้อผิดพลาดนักเรียนไทยไม่ 'สอน' โดยที่ครูไทย เป็นบุคคลภายนอก ได้ง่าย ๆ จะมาประเทศนี้ และวิพากษ์แง่มุมชีวิตของคนไทยที่ไม่ 'วัด' กับสิ่งที่เราได้กลับบ้าน ฉันไม่ต้องการเสียงหยาบ หยิ่ง หรือแม้แต่แบ่งแยกเชื้อชาติ แต่มันเป็นความจริงที่ว่า ระบบการศึกษาที่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลในประเทศไทยเป็นศูนย์กลางครูทั้งหมด และหมุนรอบนักเรียนคัดลอก 'ข้อมูล' จากทั้งกระดานดำ/ไวท์บอร์ด หรือ จากเอกสารประกอบคำบรรยายเหลือเชื่อ ครูไทยไม่เคยตั้งคำถามนี้ ไม่เคยสงสัยว่า ถ้า วิธีนี้เป็นประโยชน์ หรือมีประสิทธิภาพ และใช้เป็นวิธีการของ 'สอน' ในทุกสาขาวิชา เมื่อนักเรียนได้รับการทดสอบในที่สุด พวกเขาจะถามสิ่งที่พวกเขาสามารถจำ สิ่งที่พวกเขารู้ว่าไม่ในประเทศไทย มีไม่ดูเหมือนจะ มีความเข้าใจความแตกต่างมหาศาลระหว่างทั้งสอง ภาษาอังกฤษคือ แน่นอน ไม่แตกต่างกัน ตัวอย่าง นักเรียนสามารถจดจำอะไรกริยาวลี "นำออก" หมายความว่า แต่มีความสามารถทั้งหมดใช้เมื่อพูด หรือเขียน คู่ของเรื่องราวที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธี 'การสอน' จะทำที่นี่ได้เป็นโรงเรียนแรกของฉันสอนตำแหน่งในภูเก็ต และมีเด็กตั้งแต่ระดับประถม และมัธยม 'สอน' มี ผมสอนนักเรียนรอง และผมสนใจดูครูไทยวิธีสอนคนอายุน้อยในระดับประถมศึกษาอาจารย์หลักคือผู้หญิงน่ารัก อัธยาศัยเรียกว่าคุณแดง และฉันไป และสังเกตเรียนอย่างใดอย่างหนึ่งเมื่อผมมีเวลาว่าง เธอดูแลห้องพักของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 50 คนทั้งหมดออกจากการควบคุมจนคุณแดงเริ่มการคัดลอกส่วนใหญ่ของข้อความจากตำราที่นักเรียนทุกที่เกิดขึ้นต้อง มีอยู่แล้วบนโต๊ะทำงานซี้ซั้วทันทีที่คุณแดงยืนขึ้น เด็กชายและเด็กหญิงเริ่มการคัดลอกสิ่งที่เธอเขียนลงในสมุดบันทึกของพวกเขา เมื่อขุนแดงจบ เธอนั่งลงที่โต๊ะของเธอเล็ก ๆ ที่มุมด้านหน้าของห้องพัก และก็นั่งมองสถาปัตยกรรม และเบื่อโดยสิ้นเชิงโดยหนึ่งนักเรียนจะเสร็จสิ้นการคัดลอก และนำของโน้ตบุ๊กถึงโต๊ะของคุณแดงที่เธอจะเลือก และลงชื่อเข้าใช้งาน ด้วยปากกาสีแดงในขณะที่กำลังดูสิ่งที่เด็ก ๆ ได้เขียนไม่ได้ แล้ว นักเรียนจะกลับไปที่โต๊ะของพวกเขา และกลับมาเล่น/ต่อสู้/เต้นรำ ฯลฯเวลาหา นักเรียนล่าสุดมีหนังสือของพวกเขา 'เครื่องหมาย' ก็เป็นบทเรียนสำเร็จรูป และคุณแดงยืนขึ้น และเดินออกไปจากห้อง พอจะพูด ผมจริง ๆ gobsmackedเมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้สอนที่โรงเรียนมัธยมในนนทบุรี และฎว่าชั้นเรียนของฉันเพื่อค้นหาว่า ทุกเกรด 11 (Muttayom 5) นักเรียนยุ่งได้คัดลอกคำลงในสมุดบันทึกของพวกเขา ผมไม่กังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้เนื่องจาก (ก) นี้เกิดขึ้น ในเกือบทุกชั้นที่ได้สอน และ (ข) ไม่ ว่าสิ่งที่ฉันพูด หรืออย่างไรมันเป็นไปไม่ได้หยุดการทำงานจากวิชาอื่น ๆ ในการเรียนของฉัน โดยที่พวกเขา resenting ฉันนักศึกษาไทยOn this occasion, however, it was the same information being copied for all of my grade 11 classes and even my best students were doing it. I was able to ask them what they were copying and this is what I discovered: every student was told by their science teacher to copy every word from a six-page handout (which contained information about health and nutrition) into their notebooks. If they did this then they would receive 6 points towards their end-of-semester score.You can't