enough to interfere significantly w

enough to interfere significantly with daily life (see Table 1), those with MCI and delirium were more often discharged to a post–acute facility (risk ratio [RR] = 1.4,p < .001) and had increased risk for greater levels of impairments in cognitive functioning (RR = 3.6, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พอที่จะรบกวนการทำงานอย่างมีนัยสำคัญกับชีวิตประจำวัน (ดูตารางที่ 1) ผู้ที่มี MCI และเพ้อถูกมากขึ้นมักจะออกจากโรงพยาบาลไปยังสถานที่โพสต์เฉียบพลัน (อัตราส่วนความเสี่ยง [RR] = 1.4, p <0.001) และเพิ่มความเสี่ยงในระดับที่มากขึ้นของ ความบกพร่องในการทำงานทางปัญญา (RR = 3.6 พี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงพอที่จะแทรกแซงอย่างมีนัยสำคัญกับชีวิตประจำวัน (ดูตารางที่ 1) ผู้ที่มี MCI และความหงุดหงิดมากขึ้นมักจะมีการปล่อยตัวลงไปในการโพสต์–สิ่งอำนวยความสะดวกเฉียบพลัน (อัตราการเสี่ยง [RR] = 1.4, p < .001) และมีความเสี่ยงมากขึ้นในระดับความบกพร่องในการทำงานทาง๓.๖ปัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วยที่มี MCI และเพ้ออย่างรุนแรงรบกวนชีวิตประจําวันมีแนวโน้มที่จะได้รับการปล่อยตัวจากโรงพยาบาลบ่อยกว่าผู้ที่มีความเสี่ยงมากกว่าผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยยา