Following the shout he had yelled i

Following the shout he had yelled in his mind, an incomparably large power started to wildly fill into his profound veins…. It was an enormous power which made him feel that he could control space, and even a force powerful enough to instantly burst his profound veins.

Yun Che opened his eyes wide and his eyes instantly sharpened. He started to release this profound power without reservation; a portion was sent against the air stream below, and the other portion was made to protect the area around his body. Suddenly, as though they were caught by something, the speed of his and Lan Xueruo’s fall greatly decreased. It became more and more slow, more and more slow…. But for these short breaths of time, even for the power of the Sky Profound Realm, it was fundamentally impossible for it to completely negate such an excessive falling force. The moment right before smashing to the ground, their falling speed was still quite fast…. Yun Che grasped the Lan Xueruo’s arm without hesitation and forcibly pushed her tender body upwards.

Lan Xueruo immediately opened her eyes and saw the slight smile that lingered at the corner of Yun Che’s lips. However, that smile gradually faded into the distance before her eyes…. At that moment, she felt as if her heart was severely impacted by something that was warm yet bitter. She opened her lips, but it was already too late to make a sound.

Bang!!!

Yun Che’s body finally reached the ground. After heavily smashing upon it, hard ground immediately cracked into many pieces. He didn’t even have time to feel the pain before his consciousness instantly went dark.

“Junior Brother Yun!!”

Only after an entire four breaths from Yun Che’s fall did Lan Xueruo finally reach the ground. When he pushed Lan Xueruo, the force was very soft but unexpectedly long. It was like a gentle yet irresistible surge of wind which gradually slowed her descent; gentle to such an extent that around ten meters off the ground, she had actually suspended in air. When she fell, it was like falling off from a height of ten meters.

At that height, it was fundamentally impossible for her to suffer any damage. Lan Xueruo landed very smoothly on her feet and then rushed towards Yun Che as if she had become insane. After seeing the terrifying giant crater beneath him and the fissures on the ground that extended over ten meters away, her tears frantically spilled out.

“Junior Brother Yun! Junior Brother Yun…. Junior Brother Yun!!”

Lan Xueruo knelt next to Yun Che’s body and mournfully called out to him. She, who had not shed a single tear for over ten years, was now thoroughly weeping. Her tears flowed like the surging of a flood and quickly covered her entire face. Although she forcibly covered her lips, she was still incapable of stifling the sounds of her weeping no matter what.

She had told Qin Wuyou before, that Yun Che would be someone that viewed honor and friendship with great importance. If he was helped during difficult times, he would definitely return the favor. At least, he would not refuse her request when that time arrives. In front of the Xiao Sect’s Outer Sect, she indeed saved him using her contracted spirit beast to flee from Xiao Zaihe’s pursuit. However, she never guessed that he would returned the favor in such a passionate and decisive way; that he would desperately protect her using his body and life two consecutive times.

In this world, there were many people who were good to her, and also many more who desperately strove to please her. But from her youth until adulthood, she had seen enough callousness, seen enough insincerity and heartlessness, seen enough blades within honeyed words and sinister ambition…. Among them even included her closest family members. She was discouraged time after time; a few times, almost to the point of despair. Otherwise, she would not have left home to move through seven Profound Palaces within two years, all in order to find the slightest trace of hope.

Her warm and gentle treatment of others was due to her nature. But she, who had suffered through too much apathy and trauma, had never opened her heart to anyone. Every time she spoke and laughed with people, the inside of her heart was actually thousands of miles away.

She would never have guessed that in this world, there would be a person who, in her most dangerous hour, was willing to lay down his life to guard her front. At least, her family would not do so, and neither would those who flattered and attempted to please her…

But Yun Che, this little junior who she attempted to seek out, made the depths of her heart flutter, made her tears fall like rain. He also made her understand for the first time in her life, that in this world, there really existed a person who would be willing to protect her using his life…. And on top of that, twice.

However, she perhaps understood that a bit too late; because in the exact moment she understood that, this person could very likely never wake up again. Such a terrible fall was absolutely impossible for someone that only had the profound strength of Nascent Profound Realm to endure. The only outcome, was death.

Lan Xueruo’s heart was wracked with a terrible pain and her tears completely blurred her vision. In her distress, she didn’t notice that although Yun Che’s impact smashed such a huge crater and so many cracks on the ground, there was actually no sign of any accumulated blood under his body.

In the midst of her crying, she suddenly felt a warm touch within her palm. In that instant, as if she had been shocked by electricity, her entire body quivered as she suddenly widened her beautiful eyes. Through her still blurred vision, she saw Yun Che slowly open his eyes. Because she had cried too miserably, her face was completely spent from crying but he gazed at her and gently smiled. His hands were precisely resting in her palm, which told her that he was not dead.

“Junior Brother Yun….” Lan Xueruo suddenly had a feeling as if she suddenly left hell and entered heaven. Under such a great surprise, even her voice became erratically obscure: “You… You’re okay?”

“Originally…. I did die.” Yun Che slightly moved his lips and spoke with a hoarse and weak voice. But that slight smile at the corner of his lips did not lack any of its usual flair: “But Yama told me that there was a beautiful and kind girl who was crying so miserably because of my death that even he could not bear to watch any longer, so he …. sent me back….”

At the cross of sadness and surprise, Lan Xueruo didn’t know whether she should cry or smile. Somewhat embarrassed, she wiped the tears on her face and tried very hard to make an reproachful expression. However, this reproachful expression was like a pear blossom after the rain and was indescribably poignant and moving: “You’re already in this state, yet… yet you still don’t forget to be shamelessly loquacious. In the future, who knows how many girls this mouth of yours would harm.”

“Hehe….” Yun Che laughed. Just as he let out a laugh, his wounds were affected and the pain caused his eyebrows to spasm: “Then, is it possible…. to harm to Senior Sister….”

From the first day they met till now, Lan Xueruo and Yun Che did not hold many conversations between them. In addition, a large portion of their conversation consisted of slightly teasing jokes. She was already accustomed to hearing such words from his mouth and she would think that they were either funny or interesting. But this time, she suddenly felt an unexplainable and inexplicable throbbing that came from somewhere within the depths of her heart. She moved her lips and was just about to speak, but discovered that Yun Che had already closed his eyes and lost consciousness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อ shout เขามี yelled ในจิตใจของเขา เพาใหญ่แค่เริ่มอาละวาดใส่เข้าไปในเส้นเลือดของเขาลึกซึ้ง... มันเป็นพลังงานมหาศาลที่ทำให้เขารู้สึกว่า เขาสามารถควบคุมพื้นที่ และแม้แต่แรงมีประสิทธิภาพพอที่จะทราบได้ทันทีระเบิดหลอดเลือดดำลึกซึ้งของเขาChe ยุเปิดกว้างตาและตาของเขารุนแรงขึ้นทันที เขาเริ่มปล่อยพลังงานนี้ลึกซึ้งโดยไม่ต้องสำรอง บางส่วนถูกส่งไปกับกระแสอากาศด้านล่าง และส่วนอื่น ๆ ที่ทำการตั้งรอบตัวของเขา ทันใดนั้น ว่าพวกเขาถูกจับ โดยบางสิ่งบางอย่าง ความเร็วของเขาและตก Lan Xueruo มากลดลง มันกลายเป็นช้ามาก ช้ามาก... แต่สำหรับเหล่านี้หายใจสั้นเวลา แม้อำนาจของฟ้าลึกซึ้งขอบเขต นั้นเป็นพื้นฐานสำหรับการยกเลิกดังกล่าวมีกำลังเกินกว่าเหตุล้มทั้งหมด ช่วงหน้าดีที่สุดไปพื้นดิน ความเร็วของพวกเขาล้มก็ยังค่อนข้างรวดเร็ว... Che ยุ grasped แขนของ Lan Xueruo โดยไม่ลังเล และบังคับให้ผลักดันร่างกายของเธอชำระเงินขึ้นLan Xueruo เปิดตาของเธอทันที และเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยที่อวลอยู่ที่มุมของริมฝีปากยุ Che อย่างไรก็ตาม รอยยิ้มที่ค่อย ๆ ค่อย ๆ ลดลงเป็นระยะก่อนที่ตาของเธอ... ในช่วงเวลานั้น เธอรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเธอได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง โดยสิ่งที่อบอุ่นยังขม เธอเปิดริมฝีปากของเธอ แต่มันก็แล้วสายเกินไปจะทำให้เสียงบาง!!!ร่างกายยืน Che จนถึงพื้นดิน หลังจากหนักดีที่สุดเมื่อมัน ดินแข็งทันทีแตกเป็นหลายชิ้น แม้ไม่ได้มีเวลารู้สึกปวดก่อนที่สติของเขาทันทีก็มืด"จูเนียร์พี่ชายยุน!!"หลังจากการหายใจ 4 ทั้งหมดจากตกยุ Che ได้ Lan Xueruo ก็ถึงพื้น เมื่อเขาดัน Lan Xueruo แรงอ่อนมาก แต่ยาวโดยไม่คาดคิด มันเป็นเหมือนคลื่นที่อ่อนโยน แต่ต้านทานของลมที่ค่อย ๆ ชะลอตัวเธอโคตร อ่อนโยนถึงขนาดว่า ประมาณสิบเมตรปิดพื้นดิน เธอมีจริงระงับในอากาศ เมื่อล้ม มันเป็นเหมือนตกจากสูง 10 เมตรที่ความสูงที่ นั้นเป็นภาระสำหรับเธอประสบความเสียหายใด ๆ Lan Xueruo มากที่ดินบนเท้าของเธอแล้ว วิ่งต่อ Che ยุว่าเธอได้กลายเป็นบ้า หลังจากได้เห็น ยักษ์น่ากลัว crater ใต้เขาและ fissures ที่บนพื้นดินที่ขยายกว่าสิบเมตร เธอน้ำตาเมามันหกออกมา"ยุนพี่จูเนียร์ พี่ชายจูเนียร์ยุ... พี่ชายจูเนียร์ยุน!!"Lan Xueruo knelt ติดร่างกายยุ Che และ mournfully เรียกเขา เธอ ที่ได้หลั่งน้ำตาเดียวนานกว่าสิบปี ถูกตอนนี้ต้องร้องไห้ น้ำตาของเธอไหลเช่นพล่านของน้ำท่วม และครอบคลุมทั้งใบหน้าได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าเธอบังคับให้ครอบคลุมริมฝีปากของเธอ เธอเป็นหมันยังยับยั้งเสียงเธอร้องไห้ไม่ว่าอะไรเธอได้บอกชิน Wuyou ก่อน ว่า Che ยุจะเป็นคนที่ดูมีเกียรติและเพื่อน มีความสำคัญมาก ถ้าเขาช่วยในช่วงเวลาที่ยากลำบาก เขาจะกลับมาโปรดปรานแน่นอน น้อย เขาจะไม่ปฏิเสธคำขอของเธอเมื่อถึงเวลานั้น ด้านหน้าของสำนักเสี่ยวนอกรีต เธอจริงบันทึกเขาใช้สัตว์วิญญาณสัญญาของเธอหนีจากแสวงหา Zaihe เสี่ยว อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยเดาว่า เขาจะส่งคืนโปรดปรานหลงใหล และเด็ดขาดลักษณะ ได้หมดจะปกป้องเธอใช้ร่างกายและชีวิตของเขาสองครั้งติดต่อกันในโลกนี้ มีหลายคนที่ดีกับเธอ และยัง กรุณามากที่หมด strove ให้เธอ แต่จากเธอเยาวชนจนถึงวัยผู้ใหญ่ได้ เธอได้เห็น callousness เพียงพอ เห็น insincerity พอ heartlessness เห็นใบมีดพอคำไพเราะและความทะเยอทะยานอนาจาร... ในหมู่พวกเขาได้รวมสมาชิกในครอบครัวของเธอใกล้เคียง เธอท้อหลัง กี่ครั้ง เกือบจะสิ้นหวังไป มิฉะนั้น เธอจะไม่ได้ทิ้งบ้านย้ายพระราชวัง Profound 7 ภายในสองปี ทั้งหมดเพื่อค้นหาติดตามความหวังเพียงน้อยนิดเธอรักษาความอบอุ่น และอ่อนโยนของผู้อื่นเนื่องจากธรรมชาติของเธอได้ แต่เธอ ที่ได้ประสบผ่าน apathy และบาดเจ็บมากเกินไป ไม่เคยมีเปิดหัวใจของเธอทุกคน ทุกครั้งที่เธอพูด และหัวเราะกับคน ภายในใจของเธอมีจริงพันไมล์ออกไปเธอจะไม่ได้เดาว่า ในโลกนี้ จะมีคน ชั่วโมงอันตรายที่สุดของเธอ ไม่เต็มใจที่จะวางชีวิตเพื่อรักษาหน้าของเธอ น้อย ครอบครัวของเธอจะทำเช่นนั้น และจะไม่ผู้แข้ง และพยายามใจ...แต่ยุ Che จูเนียร์นี้เล็กน้อยที่เธอพยายามค้นหา ทำให้ความลึกของเธอกระพือหัวใจ ทำเธอน้ำตาตกเช่นฝน เขายังทำให้เธอเข้าใจว่า ในโลกนี้ มีจริง ๆ อยู่คนจะยินดีที่จะปกป้องเธอใช้ชีวิตเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ... และด้านบนของที่ สองอย่างไรก็ตาม เธออาจจะเข้าใจที่เล็กเกินไปปลาย เนื่องจากในช่วงเวลาที่แน่นอน เธอเข้าใจว่า บุคคลนี้สามารถมากอาจไม่ตื่นขึ้นมาอีก ตกน่ากลัวจริง ๆ เป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่มีความลึกซึ้งของแดนลึกซึ้งก่ออดทนเท่า นั้น ผลเท่านั้น ไม่ตายLan Xueruo หัวใจถูก wracked ด้วยความเจ็บปวดสาหัส และน้ำตาของเธอเบลอวิสัยทัศน์ของเธออย่างสมบูรณ์ ในความทุกข์ของเธอ เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่า แม้ว่าอิมยุน Che ซึ่งได้ถูกทุบปล่องขนาดใหญ่และรอยแตกมากมายบนพื้นดิน มีจริงไม่มีสัญญาณใด ๆ เลือดสะสมภายใต้ร่างกายของเขากลางของเธอร้องไห้ เธอก็รู้สึกสัมผัสอบอุ่นภายในปาล์มของเธอ ในการโต้ตอบแบบทันที ถ้าเธอมีตกใจไฟฟ้า กายของเธอ quivered เป็นเธอก็ widened ตาของเธอสวยงาม ผ่านวิสัยทัศน์ของเธอยังคงมัว เธอเห็นยุ Che ช้าเปิดตาของเขา เพราะเธอได้ร้องไปเป็นท่า สมบูรณ์ใช้ใบหน้าของเธอจากการร้องไห้ แต่เขาจ้องที่เธอ และยิ้มเบา ๆ มือของเขาได้แม่นยำอย่างในปาล์มของเธอ ที่บอกเธอว่า เขาไม่ตาย"ยุนพี่จูเนียร์..." Lan Xueruo ก็มีความรู้สึกว่าเธอก็ซ้ายนรก และสวรรค์ป้อน ภายใต้เช่นความประทับใจ แม้แต่เสียงของเธอกลายเป็นผิดปิดบัง: "คุณ... คุณจะยอมหรือไม่""ครั้งแรก... ฉันไม่ได้ตาย" Che ยุย้ายไปเล็กน้อยริมฝีปากของเขาและพูด ด้วยเสียงเครือ และอ่อนแอ แต่ว่ายิ้มเล็กน้อยที่มุมของริมฝีปากของเขาไม่ได้ขาดไหวพริบความปกติใด ๆ: " แต่ยาเล่าว่า มีผู้หญิงสวยงาม และชนิดที่ได้ร้องไห้จึงเป็นท่าเนื่องจากการตายของฉันว่า แม้เขาสามารถไม่ทนดูอีกต่อไป ให้ เขา...ส่งฉันกลับไป..."กางเขนของความโศกเศร้าและความประหลาดใจ Lan Xueruo ไม่ทราบว่า เธอควรร้องไห้ หรือยิ้ม ค่อนข้างอาย เธอเช็ดน้ำตาที่หน้าของเธอ และพยายามทำให้ค่า reproachful น้อย อย่างไรก็ตาม นี้ reproachful ได้เช่นดอกลูกแพร์หลังฝน และผ่านมหาประจำ และย้าย: "คุณกำลังอยู่ ในสถานะนี้ ยัง... ยังยังไม่ลืมเป็นกลุ่มแถว ในอนาคต ผู้รู้หญิงจำนวนนี้ปากของคุณจะเสียหาย""Hehe..." Che ยืนหัวเราะ เหมือนเขาให้ออกเสียงหัวเราะ บาดแผลของเขาได้รับผลกระทบ และความเจ็บปวดเกิดจากคิ้วของเขากระตุก: "แล้ว เป็นไปได้...ทำร้ายน้องสาวอาวุโส..."จากวันแรกที่ พวกเขาได้พบจนถึงปัจจุบัน Lan Xueruo และ Che ยุไม่เก็บการสนทนาในระหว่าง นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของการสนทนาประกอบด้วยของเล็กน้อยล้อเล่นตลก เธอแล้วคุ้นเคยจะได้ยินคำนั้นจากปากของเขา และเธอจะคิดว่า พวกตลก หรือน่าสนใจ แต่เวลานี้ เธอก็รู้สึกว่ามีมายมาย และ inexplicable กระเพื่อมที่มาจากที่ใดที่หนึ่งภายในส่วนลึกของหัวใจของเธอ เธอย้ายไปริมฝีปากของเธอ และเพียงกำลังจะพูด แต่พบว่า ยุ Che แล้วปิดตา และสูญเสียสติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปตะโกนที่เขาได้ตะโกนในใจของเขาอำนาจเหลือใจขนาดใหญ่เริ่มที่จะลำพองเติมเข้าไปในหลอดเลือดดำที่ลึกซึ้งของเขา ... มันเป็นพลังมหาศาลที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาสามารถควบคุมพื้นที่และแม้กระทั่งแรงที่มีประสิทธิภาพพอที่จะระเบิดทันทีเส้นเลือดที่ลึกซึ้งของเขา. ยุนเชเปิดตาของเขากว้างและดวงตาของเขารุนแรงขึ้นทันที เขาเริ่มที่จะปล่อยพลังงานที่ลึกซึ้งนี้โดยไม่ต้องสำรอง; ส่วนหนึ่งถูกส่งไปกับกระแสอากาศด้านล่างและส่วนอื่น ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันบริเวณรอบ ๆ ร่างกายของเขา ทันใดนั้นราวกับว่าพวกเขาถูกจับโดยบางสิ่งบางอย่างของเขาความเร็วและการล่มสลายของลาน Xueruo ลดลงอย่างมาก มันจะกลายเป็นมากขึ้นและช้ามากขึ้นและช้ามากขึ้น ... แต่สำหรับการหายใจสั้นเหล่านี้เวลาแม้อำนาจของท้องฟ้าอาณาจักรลึกซึ้งนั้นมันเป็นไปไม่ได้โดยพื้นฐานมันจะสมบูรณ์ปฏิเสธดังกล่าวมีผลบังคับใช้ที่ลดลงมากเกินไป ช่วงเวลาที่เหมาะสมก่อนที่จะทุบลงไปที่พื้นความเร็วที่ลดลงของพวกเขาก็ยังคงค่อนข้างเร็ว ... ยุนเชคว้าแขนลาน Xueruo โดยไม่ลังเลและผลักดันการบังคับร่างกายของเธอขึ้นไปซื้อ. ลาน Xueruo ทันทีเปิดตาของเธอและเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยที่อ้อยอิ่งอยู่ที่มุมของริมฝีปากเจ๊ยุนของ แต่รอยยิ้มที่ค่อยๆจางหายไปเป็นระยะทางก่อนที่ตาของเธอ ... ในขณะที่เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากสิ่งที่อบอุ่นยังขม เธอเปิดริมฝีปากของเธอ แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะทำให้เสียง. บาง !!! ร่างกาย Yun เจ๊ที่สุดก็มาถึงพื้นดิน หลังจากที่ยอดเยี่ยมอย่างมากเมื่อมันพื้นแข็งแตกทันทีในหลายชิ้น เขาไม่ได้มีเวลาที่จะรู้สึกเจ็บปวดก่อนที่สติของเขาทันทีที่มืดไป. the "จูเนียร์บราเดอร์ยุน !!" แต่หลังจากที่ทั้งสี่หายใจจากการตก Yun เจ๊ไม่ Xueruo ลานในที่สุดก็ถึงพื้น เมื่อเขาผลักลาน Xueruo แรงนุ่มมาก แต่นานโดยไม่คาดคิด มันเป็นเหมือนคลื่นที่อ่อนโยน แต่ไม่อาจต้านทานของลมซึ่งค่อย ๆ ชะลอตัวเชื้อสายของเธอ อ่อนโยนต่อดังกล่าวเท่าที่ประมาณสิบเมตรจากพื้นดินเธอได้ถูกระงับจริงในอากาศ ตอนที่เธอตกลงมันเป็นเหมือนตกจากที่สูงสิบเมตร. ที่ระดับความสูงที่มันเป็นไปไม่พื้นฐานสำหรับเธอที่จะได้รับความเสียหายใด ๆ ลาน Xueruo ที่ดินอย่างราบรื่นบนเท้าของเธอและแล้วรีบวิ่งไปทางยุนเชราวกับว่าเธอได้กลายเป็นคนบ้า หลังจากที่ได้เห็นปล่องภูเขาไฟขนาดยักษ์ที่น่ากลัวใต้เขาและรอยแยกบนพื้นดินที่ยื่นออกมานานกว่าสิบเมตรน้ำตาของเธอเมามันหกรั่วไหลออกมา. "จูเนียร์บราเดอร์ยุน! จูเนียร์บราเดอร์ยุน ... จูเนียร์บราเดอร์ยุน !! "ลานXueruo คุกเข่าต่อไปให้กับร่างกาย Yun เจ๊อย่างเศร้าโศกและเรียกออกไปเขา เธอที่ไม่เคยหลั่งน้ำตาเดียวมานานกว่าสิบปีที่ผ่านมาตอนนี้อย่างละเอียดร้องไห้ น้ำตาเธอไหลเหมือนพล่านของน้ำท่วมได้อย่างรวดเร็วและครอบคลุมทั่วทั้งใบหน้าของเธอ แม้ว่าเธอจะได้รับการคุ้มครองโดยการบังคับริมฝีปากของเธอเธอก็ยังคงความสามารถในการยับยั้งเสียงของเธอร้องไห้ไม่ว่าสิ่งที่. the เธอได้บอกฉิน Wuyou ก่อนที่ยุนเจ๊จะเป็นคนที่มองเกียรติและมิตรภาพกับความสำคัญอย่างยิ่ง ถ้าเขาได้รับความช่วยเหลือในช่วงเวลาที่ยากลำบากแน่นอนเขาจะกลับชอบ อย่างน้อยเขาจะไม่ปฏิเสธคำขอของเธอเมื่อครั้งที่มาถึง ในด้านหน้าของเสี่ยวนิกายของนอกนิกายแน่นอนเธอช่วยเขาใช้จิตวิญญาณสัตว์หดตัวของเธอที่จะหนีจากการติดตามของเสี่ยว Zaihe แต่เธอไม่เคยคาดเดาว่าเขาจะกลับมาช่วยในลักษณะที่หลงใหลและเด็ดขาด; ว่าเขาจะหมดปกป้องเธอใช้ร่างกายของเขาและชีวิตสองครั้งติดต่อกัน. ในโลกนี้มีหลายคนที่ดีกับเธอและอื่น ๆ อีกมากมายที่หมดความพยายามที่จะโปรดของเธอ แต่ตั้งแต่เด็กจนถึงวัยผู้ใหญ่ของเธอเธอได้เห็นพอกระด้าง, เห็นพอไม่จริงใจและโหดร้ายเห็นใบมีดที่อยู่ในพอหยอดคำหวานและความทะเยอทะยานที่น่ากลัว ... แม้กระทั่งในหมู่พวกเขารวมถึงสมาชิกครอบครัวของเธอที่อยู่ใกล้ที่สุด เธอเป็นคนที่ท้อแท้ครั้งแล้วครั้ง; ไม่กี่ครั้งเกือบถึงจุดของความสิ้นหวัง มิฉะนั้นเธอจะไม่ได้ออกจากบ้านเพื่อย้ายไปเจ็ดพระราชวังลึกซึ้งภายในสองปีที่ผ่านมาทั้งหมดเพื่อหาร่องรอยของความหวังเพียงน้อยนิด. การรักษาที่อบอุ่นและอ่อนโยนของเธอเป็นของคนอื่น ๆ เนื่องจากธรรมชาติของเธอ แต่เธอที่ได้รับความเดือดร้อนผ่านไม่แยแสมากเกินไปและการบาดเจ็บที่ไม่เคยเปิดหัวใจของเธอให้กับทุกคน เวลาที่เธอได้พูดคุยและหัวเราะกับคนทุกคนที่อยู่ภายในหัวใจของเธอเป็นจริงมากมายห่างออกไป. เธอจะไม่เคยจะเดาได้ว่าในโลกนี้จะมีคนที่ในชั่วโมงที่อันตรายที่สุดของเธอก็เต็มใจที่จะล้มตัวลงนอนของเขา ชีวิตเพื่อป้องกันหน้าบ้านของเธอ อย่างน้อยครอบครัวของเธอจะไม่ทำเช่นนั้นและไม่จะผู้ที่ปลื้มและพยายามที่จะโปรดของเธอ ... แต่ยุน Che นี้จูเนียร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอพยายามที่จะหาทางออกให้ทำในส่วนลึกของกระพือหัวใจของเธอทำให้น้ำตาของเธอล้มลงเหมือนฝน . นอกจากนี้เขายังทำให้เธอเข้าใจเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอว่าในโลกนี้มีอยู่จริงๆคนที่จะมีความตั้งใจที่จะปกป้องเธอใช้ชีวิตของเขา ... . และด้านบนของที่สองแต่เธอเข้าใจบางทีนั่นอาจจะเป็นบิตสายเกินไป; เพราะในช่วงเวลาที่แน่นอนเธอเข้าใจว่าคนนี้จะมีโอกาสมากที่ไม่เคยตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ดังกล่าวในฤดูใบไม้ร่วงที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่งที่ไปไม่ได้สำหรับคนที่มีเพียงความแข็งแรงลึกซึ้งของตั้งไข่อาณาจักรลึกซึ้งที่จะทน ผลเพียงอย่างเดียวคือความตาย. หัวใจลาน Xueruo ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดอย่างสาหัสและน้ำตาของเธอเบลอสมบูรณ์วิสัยทัศน์ของเธอ ในยามทุกข์ใจของเธอเธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าถึงแม้จะส่งผลกระทบต่อ Yun เจ๊ทุบเช่นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่และรอยแตกจำนวนมากบนพื้นดินมีจริงไม่มีสัญญาณของเลือดสะสมตามร่างกายของเขา. ในท่ามกลางเธอร้องไห้เธอก็รู้สึก สัมผัสอบอุ่นที่อยู่ในฝ่ามือของเธอ ในทันทีที่ราวกับว่าเธอได้รับการตกใจโดยการไฟฟ้าทั้งร่างกายของเธอขณะที่เธอก็สั่นกึกกว้างดวงตาที่สวยงามของเธอ ผ่านการมองเห็นภาพซ้อนของเธอยังคงเธอเห็นยุนเชช้าเปิดตาของเขา เพราะเธอได้ร้องไห้อย่างน่าสังเวชเกินไปใบหน้าของเธอถูกใช้อย่างสมบูรณ์จากการร้องไห้ แต่เขาจ้องมองมาที่เธอและยิ้มเบา ๆ มือของเขาได้อย่างแม่นยำถูกวางอยู่ในฝ่ามือของเธอซึ่งบอกเธอว่าเขายังไม่ตาย. "จูเนียร์บราเดอร์ยุน ... ." ลาน Xueruo จู่ ๆ ก็มีความรู้สึกว่าถ้าเธอออกอย่างกระทันหันนรกและสวรรค์เข้ามา ภายใต้เช่นแปลกใจที่ดีแม้เสียงของเธอกลายเป็นที่คลุมเครือผิดพลาด: "คุณ ... คุณโอเค?" "แต่เดิม ... ฉันไม่ตาย. "เจ๊ยุนเล็กน้อยย้ายริมฝีปากของเขาและพูดด้วยเสียงแหบแห้งและอ่อนแอ แต่ที่รอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมของริมฝีปากของเขาไม่ได้ขาดของไหวพริบปกติ: "แต่ยามะบอกว่ามีสาวสวยและชนิดที่ร้องไห้เพื่อเข็ญใจเพราะการตายของฉันว่าแม้เขาไม่สามารถทนดูใด ๆ อีกต่อไปเพื่อให้เขา ... ส่งฉันกลับ ... . "ที่ข้ามของความโศกเศร้าและความประหลาดใจลานXueruo ไม่ทราบว่าเธอควรจะร้องไห้หรือยิ้ม อายค่อนข้างเธอเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอและพยายามอย่างหนักที่จะทำให้การแสดงออกที่ติเตียน แต่นี้การแสดงออกที่ติเตียนเป็นเหมือนดอกแพร์หลังฝนตกและเป็นคลุมเครือฉุนและการเคลื่อนย้าย: "คุณมีอยู่แล้วในรัฐนี้ยัง ... แต่คุณก็ยังไม่ลืมที่จะพูดมากลงคอ ในอนาคตใครจะรู้ว่าหลายสาวปากของคุณนี้จะเป็นอันตรายต่อ. "" อิอิ ... . "เจ๊ยุนหัวเราะ เช่นเดียวกับเขาให้ออกหัวเราะบาดแผลของเขาได้รับผลกระทบและความเจ็บปวดที่เกิดจากคิ้วของเขาที่จะกระตุก: "จากนั้นก็เป็นไปได้ ... ที่จะเป็นอันตรายต่อน้องสาวอาวุโส ... . "ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาได้พบจนถึงขณะนี้ลานXueruo และเจ๊ยุนไม่ได้ถือการสนทนาหลายระหว่างพวกเขา นอกจากนี้ส่วนใหญ่มาจากการสนทนาประกอบด้วยเรื่องตลกล้อเล่นเล็กน้อย เธอเป็นคนที่คุ้นเคยอยู่แล้วที่จะได้ยินคำพูดดังกล่าวจากปากของเขาและเธอจะคิดว่าพวกเขามีทั้งตลกหรือน่าสนใจ แต่ครั้งนี้จู่ ๆ เธอก็รู้สึกสั่นและอธิบายไม่ได้อธิบายที่มาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเธอ เธอย้ายริมฝีปากของเธอและเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะพูด แต่พบว่าเจ๊ยุนมีอยู่แล้วปิดตาของเขาและหมดสติไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไปนี้ตะโกน เขาตะโกนในใจ พลังงานขนาดใหญ่อย่างหาที่เปรียบมิได้ เริ่มอาละวาดใส่หลอดเลือดที่ลึกซึ้งของเขา . . . . . . . มันเป็นพลังมหาศาลที่ทำให้เขารู้สึกว่าเขาสามารถควบคุมพื้นที่และแม้แต่การบังคับที่มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะระเบิดตัวทันทีลึกซึ้งของเขา

ยุนเช เปิดกว้าง และตาของเขา ตาของเขาทันที คม . เขาเริ่มที่จะปล่อยพลังที่ลึกซึ้งนี้ได้โดยไม่ต้องสำรอง ;ส่วนที่ถูกส่งไปต่อต้านกระแสอากาศด้านล่าง และส่วนอื่น ๆได้พยายามป้องกันพื้นที่รอบ ๆตัวเขา ก็เหมือนถูกอะไรบางอย่าง ความเร็วของเขาและลาน xueruo ตกอย่างมากลดลง มันก็กลายเป็นมากขึ้นและช้ามากขึ้นและช้ามากขึ้น . . . . . . . แต่เหล่านี้สั้น ๆของเวลา แม้แต่พลังของท้องฟ้าที่ลึกซึ้ง อาณาจักรมันเป็นไปไม่ได้สำหรับพื้นฐานให้สมบูรณ์ปฏิเสธเช่นมากเกินไปล้มแรง ช่วงเวลาที่เหมาะสมก่อนทุบกับพื้นลดลงความเร็วยังค่อนข้างเร็ว . . . ยุนเช คว้าแขนของ xueruo LAN โดยไม่ลังเลและใช้กำลังผลักร่างนุ่มของเธอขึ้น

ลาน xueruo ทันที ลืมตาขึ้นเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยที่ดังอยู่ที่มุมของริมฝีปากของยุนเช . แต่รอยยิ้มนั่นค่อยๆจางออกไปก่อนที่ตาของเธอ . . . . . . . ในช่วงเวลานั้น เธอรู้สึกว่าหัวใจเธออย่างรุนแรงผลกระทบบางอย่างที่อุ่นยังขม เธอเปิดปากของเธอ แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่จะส่งเสียง

บาง ! ! ! ! ! ! ! !

ร่างกายของยุนเชก็ถึงพื้น หลังจากที่หนักดีเมื่อมัน ยากพื้นดินทันที แตกเป็นชิ้น เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะรู้สึกเจ็บปวด ก่อนที่สติของเขาทันทีก็มืด

" จูเนียร์ พี่ยุน ! ! ! "

หลังจากทั้งสี่ครั้งจากยุนเชก็ล้มทำลาน xueruo ในที่สุดก็ถึงพื้นดิน ตอนที่เขาผลัก xueruo LAN ,แรงมาก นุ่ม แต่ไม่ยาว มันเหมือนเป็นกระแสอ่อนโยนยังต้านทานสายลมที่ค่อยๆชะลอตัวเชื้อสายของเธออ่อนโยนมากว่าประมาณสิบเมตรจากพื้นดิน เธอได้จริง ๆที่แขวนลอยในอากาศ เมื่อเธอล้มลง มันเหมือนตกลงมาจากความสูงสิบเมตร

ความสูง มันอาจเป็นไปไม่ได้สำหรับเธอที่จะประสบความเสียหายใด ๆลาน xueruo ที่ดินอย่างราบรื่นบนเท้าของเธอแล้ววิ่งต่อยุนเช ราวกับว่าเธอได้กลายเป็นบ้า หลังจากเห็นน่ากลัวยักษ์ปล่องภูเขาไฟใต้เขาและแนวเส้นบนพื้นดินที่ขยายกว่าสิบเมตร น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างเมามัน

" จูเนียร์ พี่ยุน รุ่นน้องพี่ยุน . . . . . . . รุ่นน้องพี่ยุน ! "

!ลาน xueruo คุกเข่าข้างๆ ร่างของยุนเช และเศร้าสร้อยเรียกเขา เธอผู้ไม่เคยร้องไห้เลยกว่าสิบปี บัดนี้อย่างละเอียด ร้องไห้ น้ำตาเธอไหลเหมือนพล่านของน้ำท่วมได้อย่างรวดเร็วและครอบคลุม ทั่วทั้งใบหน้าของเธอ แม้ว่าเธอถูกบังคับให้ต้องปิดริมฝีปากของเธอ เธอยังไม่สามารถยับยั้งเสียงเธอร้องไห้ไม่ว่า

เธอต้องบอกชิน wuyou มาก่อนที่ยุนเช จะเป็นคนที่ดูเกียรติและมิตรภาพกับไสย ถ้าเขาช่วยในช่วงเวลาที่ยากที่เขาจะต้องตอบแทน อย่างน้อย เขาก็ไม่ปฏิเสธคำขอของเธอ เมื่อเวลานั้นมาถึง ในด้านหน้าของเสี่ยวนิกายเป็นนิกายด้านนอก เธอย่อมช่วยเขาใช้เธอสัญญาวิญญาณสัตว์ที่หนีจากเสี่ยว zaihe pursuit อย่างไรก็ตามเธอเดาไม่ถูกเลยว่า เขาจะเอาคืนบ้างอย่างหลงใหลและเด็ดขาด ที่เขาจะพยายามปกป้องเธอใช้ร่างกายของเขาและชีวิตติดต่อกัน 2 ครั้ง

ในโลกนี้ มีหลายๆคนที่ดีกับเธอ และยังมีอีกมากมายที่หมดท่าพยายามจะช่วยเธอ แต่จากวัยเด็กจนโต เธอได้เห็นความใจแข็งพอเห็นความไม่ซื่อสัตย์พอและ heartlessness เห็นใบพอคำ . . . . . . . และภายในหัวน่ากลัว ความทะเยอทะยาน ในหมู่พวกเขารวมแม้กระทั่งเธอใกล้ครอบครัว เธอท้อแท้ทุกครั้ง ; ไม่กี่ครั้ง เกือบถึงจุดของความสิ้นหวัง ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ต้องออกจากบ้านที่จะย้ายผ่านเจ็ดลึกซึ้งพระราชวังภายใน 2 ปี เพื่อหาร่องรอยแม้แต่น้อย

หวังว่า .เธออบอุ่นและอ่อนโยน รักษาผู้อื่นได้เนื่องจากลักษณะของเธอ แต่เธอที่ได้รับความเดือดร้อนทางอารมณ์มากเกินไป และอุบัติเหตุ ไม่เคยเปิดใจกับใคร ทุกครั้งที่เธอพูดและหัวเราะกับคน ภายในจิตใจของเธอกำลังห่างออกไปหลายพันไมล์

ก็คงไม่ต้องเดาว่าในโลกนี้จะมีคนที่อยู่ในชั่วโมงอันตรายที่สุดของเธอยอมสละชีวิตของตนเพื่อป้องกันด้านหน้าของเธอ อย่างน้อย ครอบครัวของเธอจะไม่ทำและไม่ผู้ยกยอและพยายามที่จะช่วยเธอ . . . . . . .

แต่ยุนเช นี่เจ้าตัวเล็ก ที่เธอพยายามที่จะแสวงหาออก ทำให้ส่วนลึกของหัวใจเธอเต้นรัว ทำให้น้ำตาของเธอตกลงมาเหมือนฝน เขายังทำให้เธอเข้าใจเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ว่าในโลกนี้นั้นมีตัวตนจริงๆ คนที่จะปกป้องเธอด้วยชีวิตของเขา . . . . . . . และยิ่งกว่านั้น สองครั้ง ค่ะ

แต่บางทีเค้าอาจจะเข้าใจได้ว่า สายไปแล้ว เพราะในช่วงเวลาที่ เธอเข้าใจแล้วว่า คนๆ นี้อาจมากอาจจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว เช่นแย่ลงก็เป็นไปไม่ได้แน่นอนสำหรับบางคนที่มีความแข็งแกร่ง ลึกซึ้งลึกซึ้งตั้งไข่อาณาจักรที่จะอดทนผลคือตายเท่านั้น

xueruo LAN ของหัวใจแตกสลายด้วยความน่ากลัว ความเจ็บปวด และน้ำตาของเธอเลยเบลอวิสัยทัศน์ ในความทุกข์ของเธอ เธอไม่ได้สังเกตว่าแม้ว่ายุนเชผลกระทบทุบเช่นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่และรอยแตกมากมายบนพื้นดิน มีจริง ๆไม่มีวี่แวว สะสมเลือดในร่างกายของเขา . . . . . .

ท่ามกลางเธอร้องไห้เธอรู้สึกสัมผัสอุ่นๆในมือของเธอ ในตอนนั้น เช่นถ้าเธอมีตกใจด้วยไฟฟ้า , ร่างกายทั้งหมดของเธอ quivered เธอพลันดวงตาเบิกกว้างที่สวยงามของเธอ ผ่านเธอยังคงตาพร่ามัว เธอเห็นยุนเชค่อยๆเปิดตาของเขา เพราะว่าเธอร้องไห้ด้วยไม่เป็นท่า ใบหน้าของเธอต้องใช้เวลาจากการร้องไห้ แต่เขาจ้องมองหล่อนเบาๆ และยิ้มมือของเขาถูกแน่นอนที่พักในฝ่ามือของเธอ ซึ่งบอกเธอว่า เขายังไม่ตาย . . .

" น้องพี่ยุน . . . . . . . " ลาน xueruo ก็มีความรู้สึกว่า อยู่ๆ ก็เข้าซ้าย นรกและสวรรค์ อย่างเซอร์ไพรส์มาก แม้แต่เสียงของเธอกลายเป็นผิดปิดบัง : " คุณ . . . คุณโอเค ? "

" เดิม . . . . . . . ฉันตาย " ยุนอึนเล็กน้อยย้ายริมฝีปากของเขาและพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งและอ่อนแอแต่ที่ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของเขาไม่ขาดใด ๆตามปกติไหวพริบ : แต่ ยามะ บอกว่ามีผู้หญิงสวยๆใจดี ที่ร้องไห้เสียใจ เพราะความตายของฉัน แม้เขาไม่อาจทนดูได้อีกต่อไป เขาจึง . . . . . . . ส่งฉันกลับ . . . . . . . "

ที่กางเขนแห่งความเศร้าและแปลกใจ , LAN xueruo ไม่รู้ว่าเธอควรจะร้องไห้ หรือ ยิ้ม ค่อนข้างอายเธอเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอ และพยายามอย่างหนักที่จะทำสีหน้าตำหนิ . แต่สีหน้าตำหนินี้เป็นเหมือนแพร์สะพรั่งหลังฝนและสะเทือนอารมณ์อย่างคลุมเครือและย้าย : " คุณอยู่ในรัฐนี้ แต่ . . . . . . . ยังไม่ลืมที่จะไม่พูดมาก . ในอนาคต ใครจะรู้ว่าผู้หญิงหลายคน ปากของคุณจะเป็นอันตรายต่อ "

" ฮิฮิ . . . . . . ." ยุนเช หัวเราะ เช่นเดียวกับที่เขาปล่อยหัวเราะออกมา แผลของเขาได้รับผลกระทบและความเจ็บปวด คิ้วของเขากระตุก : " แล้วมันเป็นไปได้ . . . . . . . ายอาวุโสน้องสาว . . . . . . . "

ตั้งแต่วันแรกที่พวกเขาเจอกันจนถึงตอนนี้ ลาน xueruo และยุนเช ไม่ได้ถือหลายบทสนทนาระหว่างพวกเขา นอกจากนี้ ส่วนใหญ่ของการสนทนาของพวกเขาประกอบด้วยเล็กน้อยล้อเลียนตลกแล้วเธอเคยได้ยินคำพูดจากปากของเขา และเธอก็คิดว่าพวกเขาเป็นตลกหรือน่าสนใจ แต่เวลานี้ เธอรู้สึกปวดที่อธิบายไม่ได้และลึกลับที่มาจากที่ใดที่หนึ่ง ในส่วนลึกของหัวใจเธอ เธอขยับริมฝีปากของเธอและกำลังจะพูด แต่ค้นพบว่ายุนเชก็หลับตาลง และหมดสติ