This historical fact is not somethi

This historical fact is not something new to Malay(sian) scholars
and cultural workers. Despite the more ‘inward-looking nationalistic’tone in their creative processes over the last two decades,
Malay(sian) cultural workers acknowledge their past cultural debts
to Indonesia, particularly in the colonial era and until the 1970s.
Their sense of having shared ‘cultural roots’ within the idea of
‘bangsa serumpun’ is well-maintained, as is seen in the formation of
various regional cultural networks and associations.
On the other hand, only a few Indonesians have learned this
fact well; and few have noticed how Malay writers imported and
processed borrowed ideas from Indonesia into their own expressions.

Consequently, while the creations of Malay(sian) writers
may have resonance with Indonesian works, these are unfamiliar
to most Indonesians. We might ask how many Indonesians read
Malay(sian) literary works, whereas almost every Malay(sian) secondary
school
student
reads
Indonesian
literary
works.
Indonesian
scholar Maman S. Mahayana even claims that ‘Malaysian literature
is like a foreign literature to the Indonesians, more foreign than
English, Dutch, or Japanese, Chinese and Indian literatures’.
On
the other hand, Indonesian literature is by no means unfamiliar to
Malaysians (Maman S. Mahayana 2001:ix), since it has long been
considered part of their literature.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ไม่ได้เป็นสิ่งใหม่มาเลย์นักวิชาการ (เซียน)
และผู้ปฏิบัติงานทางวัฒนธรรม แม้จะมีมากขึ้น nationalistic'tone 'ขาเข้าที่ดูในกระบวนการความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขาในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา
มาเลย์ (เซียน) คนงานวัฒนธรรมยอมรับหนี้ของพวกเขาผ่านมาทางวัฒนธรรม
อินโดนีเซียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคอาณานิคมและจนถึงปี 1970
ความรู้สึกของการมี 'วัฒนธรรม' ที่ใช้ร่วมกันภายในความคิดของ
'bangsa serumpun' คือบำรุงรักษาอย่างดีตามที่เห็นในรูปแบบของเครือข่าย
วัฒนธรรมต่างๆในระดับภูมิภาคและสมาคม.
บนมืออื่น ๆ เพียงไม่กี่อินโดนีเซียได้เรียนรู้ ความเป็นจริง
นี้ดีและไม่กี่ได้สังเกตเห็นว่านักเขียนมาเลย์นำเข้าและประมวลผลความคิด
ที่ยืมมาจากประเทศอินโดนีเซียเข้ามาในการแสดงออกของตัวเอง

ดังนั้น.ในขณะที่ความคิดสร้างสรรค์ของนักเขียน
มาเลย์ (Sian) อาจจะมีการสะท้อนกับผลงานอินโดนีเซีย, เหล่านี้เป็น
ไม่คุ้นเคยให้มากที่สุดในอินโดนีเซีย เราอาจจะถามว่าหลายอินโดนีเซียอ่าน
มาเลย์ (Sian) วรรณกรรมในขณะที่เกือบทุกมาเลย์ (Sian) รอง

นักเรียนโรงเรียน

อินโดนีเซียคนอ่าน

ผลงานวรรณกรรม.

อินโดนีเซียนักวิชาการ maman s มหายานแม้อ้างว่า 'วรรณกรรมมาเลเซีย
. เป็นเช่นวรรณกรรมต่างประเทศที่อินโดนีเซียมากขึ้นกว่า
ต่างประเทศภาษาอังกฤษ, ดัตช์, หรือญี่ปุ่น, จีนและวรรณกรรมอินเดีย '

บนมืออื่น ๆ , วรรณคดีอินโดนีเซียโดยไม่มีหมายถึงไม่คุ้นเคย
มาเลเซีย (maman s มหายาน 2001. ix) เพราะมันมีมานานแล้ว
ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของงานวรรณกรรมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจริงประวัติศาสตร์ไม่ใช่สิ่งใหม่นักวิชาการ Malay(sian)
แรงงานวัฒนธรรมและ แม้ มีมากกว่า ' ขณะเดียว nationalistic'tone ในการสร้างสรรค์กระบวนการมากกว่าแรงงานวัฒนธรรม decades,
Malay(sian) สองล่าสุดยอมรับหนี้วัฒนธรรมอดีต
สู่อินโดนีเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในยุคโคโลเนียล และจน กระทั่งทศวรรษ 1970
มีการใช้ร่วมกัน 'รากวัฒนธรรม' ภายในความคิดของ
'เพื่อ serumpun' เป็นบำรุงรักษา เห็นในการก่อตัวของ
ต่าง ๆ เครือข่ายวัฒนธรรมภูมิภาคและเชื่อมโยง
บนมืออื่น ๆ เฉพาะกี่ชาวได้เรียนรู้นี้
ดีจริง และไม่กี่ได้สังเกตเห็นเขียนว่ามาเลย์นำเข้า และ
ประมวลผลคิดยืมจากอินโดนีเซียในนิพจน์ของตัวเองด้วย

ดัง ในขณะที่สร้างสรรค์ของนักเขียน Malay(sian)
อาจมีการสั่นพ้องงานอินโดนีเซีย เหล่านี้ไม่คุ้นเคย
เพื่อชาวส่วนใหญ่ได้ เราอาจขอให้ชาวจำนวน read
Malay(sian) งานวรรณกรรม ในขณะที่รอง Malay(sian) เกือบทุก
โรงเรียน
นักเรียน
อ่าน
อินโดนีเซีย
วรรณกรรม
งาน.
อินโดนีเซีย
นักวิชาการ Maman S. มหายานแม้จะอ้างว่า ที่ ' วรรณกรรมมาเลเซีย
เหมือนวรรณกรรมต่างประเทศเพื่อชาว ต่างประเทศมากขึ้นกว่า
อังกฤษ ดัตช์ หรือ ญี่ปุ่น จีน และอินเดีย literatures'.
บน
มืออื่น ๆ วรรณกรรมอินโดนีเซียจะไม่คุ้นเคยกับ
มาเลเซีย (มหายาน Maman S. 2001:ix), เนื่องจากมันมีมานาน
ถือเป็นส่วนหนึ่งของการประกอบการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์แห่งนี้ไม่ใช่บางสิ่งบางอย่างใหม่เพื่อมาเลย์(ซีอาน)นักวิชาการ
และงานทางวัฒนธรรม แม้ว่าจะมีมากขึ้น"ในใจ - กำลังมองหาต่อ'สีในกระบวนการคิดสร้างสรรค์ของตนในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาคนงานวัฒนธรรม
มาเลย์(ซีอาน)รับทราบผ่านทางวัฒนธรรมหนี้
ซึ่งจะช่วยให้อินโดนีเซียโดยเฉพาะในยุคอาณานิคมและจนกว่า 1970 s
ได้ความรู้สึกของการมีใช้ร่วมกัน"วัฒนธรรมราก' ภายใน ที่ความคิดของ
' bangsa serumpun 'มีที่ตั้งที่ดีได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดีและมีการพบเห็นในการจัดตั้งของ
ต่างๆใน ภูมิภาค ทางวัฒนธรรมและการเชื่อมโยงเครือข่าย.
ในที่อื่นๆมือ,เพียงไม่กี่อินโดนีเซียได้เรียนรู้นี้
ข้อเท็จจริงเป็นอย่างดีและเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่มีความสนใจได้อย่างไรมาเลย์นักเขียนและนำเข้า
ซึ่งจะช่วยดำเนินการขอยืมแนวคิดจากประเทศอินโดนีเซียเป็นของตัวเองถ่ายทอด.

ส่งผลให้ในขณะที่การสร้างสรรค์ของชาวมาเลย์(ซีอาน)นักเขียน
อาจมีการสั่นพ้องได้พร้อมด้วยการทำงานแบบอินโดนีเซียเหล่านี้เป็นไม่คุ้นเคย
ซึ่งจะช่วยให้อินโดนีเซียมากที่สุด เราอาจจะถามว่าอินโดนีเซียจำนวนมากอ่านวรรณกรรม
มาเลย์(ซีอาน)ในขณะที่เกือบทุก ภาษา มาเลย์(ซีอาน)รอง

นักเรียนโรงเรียน

อินโดนีเซีย
อ่านวรรณกรรม
สามารถทำงานได้

maman . S . S .ลัทธิมหายานนักวิชาการอินโดนีเซียแม้จะอ้างว่า'วรรณกรรมมาเลเซียที่
มีลักษณะคล้ายกับเอกสารต่างประเทศแห่งหนึ่งเพื่อเป็นอินโดนีเซียที่มากขึ้นจากต่างประเทศมากกว่า
ภาษาอังกฤษ หรือดัตช์ญี่ปุ่นจีนและอินเดียไทย'..

ซึ่งจะช่วยในมืออีกข้างหนึ่งที่อินโดนีเซียเป็นวรรณกรรมโดยไม่ได้หมายถึงไม่คุ้นเคยกับ
มาเลเซีย( maman . S . S .ลัทธิมหายาน 2001 :ทีโอทีเปิด)นับจากที่ได้
ได้รับการพิจารณาให้เป็นส่วนหนึ่งของเอกสารมานาน