10 years. 10 years of very slowly d

10 years. 10 years of very slowly dying from a number of autoimmune issues, something that doctors couldn’t put their finger on. Finally, in 2011, I found my health, by uncovering the culprit for my unexplained issues (gluten, for those who are curious).

When that happened, and I started healing, my brain sort of re-wired. I’d close my eyes in the shower, and I’d see abstract art. I’d go to bed at night, and I’d see abstract art. I’d laugh hard, and I’d see abstract art. And all of that, when completely sober! My husband insisted it’s just me, healing, but I felt like it was someone programming my mind.
Fast forward to a few months later, and I fell in love with the style of “pop vintage collage” in 2011 — a style brand new at the time, making the rounds online. I started making these immediately as if it was a primal need of mine. I’d wake up in the morning, and I’d have this need to make a collage. Never before in my 39 years of life thus far I felt that way, but I cherish that feeling every day now.
Art flourished late for me, it was almost on a “paused” mode it seems, but it finally did arrive when I was ready for it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

10 ปี 10 ปีตายช้ามากจากจำนวนปัญหาที่ผิดปกติ สิ่งที่แพทย์ไม่สามารถใส่นิ้วของพวกเขา สุดท้าย ใน 2011 พบสุขภาพ โดยเปิดเจอทุ่นระเบิดผู้ร้ายสำหรับปัญหาที่ไม่คาดหมายของฉัน (ตัง สำหรับคนอยากรู้อยากเห็น)เวลาที่เกิดขึ้น และผมเริ่มรักษา สมองของฉันจัดเรียงของอีกสาย ฉันจะปิดตาของฉันในห้อง และจะเห็นศิลปะนามธรรม ฉันจะไปนอนในเวลากลางคืน และจะเห็นศิลปะนามธรรม ฉันจะหัวเราะยาก และจะเห็นศิลปะนามธรรม และทั้งหมดที่ เมื่อเงียบขรึมอย่างสมบูรณ์ สามียืนยันครับ รักษา แต่รู้สึกเหมือนมันเป็นคนเขียนโปรแกรมจิตใจของฉันกรอไปข้างหน้ากี่เดือนในภายหลัง และฉันตกรักสไตล์ "วินเทจป๊อปอัพภาพตัดปะ" 2011 — แบบใหม่เวลา ทำให้รอบออนไลน์ ผมเริ่มทำเหล่านี้ทันทีว่ามันต้องเป็นแบบสไตไลซ์ของฉัน ฉันจะตื่นนอนในตอนเช้า และฉันจะมีความต้องการนี้จะทำให้การจับแพะชนแกะ ไม่เคยมาก่อนในของฉันอายุ 39 ปี ฉะนี้ฉันรู้สึกวิธีนี้ แต่ฉันรู้สึกว่ารู้สึกทุกวันขณะนี้ศิลปะเจริญรุ่งเรืองสายสำหรับฉัน ก็เกือบโหมด "หยุดชั่วคราว" ที่ดูเหมือนว่า แต่มันก็ไม่ได้มาเมื่อผมพร้อมสำหรับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

10 ปี. 10 ปีของการช้ามากตายจากจำนวนของปัญหาภูมิสิ่งที่แพทย์ไม่สามารถใส่นิ้วของพวกเขาใน ในที่สุดในปี 2011 ผมพบว่าสุขภาพของฉันโดยการเปิดโปงผู้กระทำผิดไม่ได้อธิบายปัญหาของฉัน (ตังสำหรับผู้ที่อยากรู้อยากเห็น). เมื่อที่เกิดขึ้นและผมเริ่มการรักษาเรียงลำดับสมองของฉันอีกครั้งแบบใช้สาย ฉันปิดตาของฉันในห้องอาบน้ำและฉันจะได้เห็นศิลปะนามธรรม ฉันจะไปนอนในเวลากลางคืนและฉันจะได้เห็นศิลปะนามธรรม ฉันหัวเราะอย่างหนักและผมจะได้เห็นศิลปะนามธรรม และทุกที่เมื่อมีสติสมบูรณ์! สามีของฉันยืนยันว่าเป็นเพียงฉันรักษา แต่ฉันรู้สึกเหมือนมันก็มีคนเขียนโปรแกรมใจของฉัน. ข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพียงไม่กี่เดือนต่อมาและฉันตกหลุมรักกับรูปแบบของ "ป๊อปจับแพะชนแกะวินเทจ" ในปี 2011 - แบรนด์รูปแบบใหม่ที่ เวลาที่ทำให้รอบออนไลน์ ผมเริ่มทำเหล่านี้ทันทีราวกับว่ามันเป็นความจำเป็นที่ครั้งแรกของฉัน ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและฉันมีความต้องการที่จะทำให้การจับแพะชนแกะนี้ ไม่เคยมาก่อนใน 39 ปีของชีวิตป่านนี้ผมรู้สึกแบบนั้น แต่ฉันหวงแหนความรู้สึกว่าทุกวันในขณะนี้. ศิลปะเจริญรุ่งเรืองสายสำหรับฉันมันก็เกือบจะใน "หยุดชั่วคราวโหมด" ดูเหมือนว่า แต่ในที่สุดมันก็ไม่มาถึงตอนที่ผมเป็น พร้อมสำหรับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

10 ปี 10 ปีของช้ามากจะตาย จากตัวเลขของปัญหา autoimmune บางอย่างที่แพทย์ไม่สามารถวางนิ้วมือของพวกเขาใน ในที่สุด , ใน 2011 , ผมพบว่าสุขภาพของผม โดยเปิดโปงคนร้ายเพื่ออธิบายปัญหาของผม ( ตัง สำหรับคนที่สงสัย )

เมื่อมันเกิดขึ้น และผมก็เริ่มรักษา สมองของฉันก็เป็นแบบมีสาย . ฉันหลับตาอาบน้ำ ผมมองเห็นศิลปะนามธรรมฉันเข้านอนในตอนกลางคืน ผมมองเห็นศิลปะนามธรรม ผมหัวเราะ ผมมองเห็นศิลปะนามธรรม และทั้งหมดนั้น เมื่อมีสติสมบูรณ์ ! สามีของฉันยืนยันมารักษา แต่ผมรู้สึกว่ามันเป็นโปรแกรมบางคนเปลี่ยนใจ
ข้างหน้าอย่างรวดเร็วในไม่กี่เดือนต่อมาและฉันตกหลุมรักกับสไตล์ของ " ป๊อปปะ " วินเทจใน 2011 - แบรนด์รูปแบบใหม่ในตอนนั้น ทำให้รอบออนไลน์ผมเริ่มทำของพวกนี้ทันที ราวกับว่ามันเป็นครั้งแรกของฉัน ฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า และฉันต้องการให้วิทยาลัย ไม่เคยมาก่อนใน 39 ปีชีวิตของฉันดังนั้นไกลฉันรู้สึกอย่างนั้น แต่ฉันชอบความรู้สึกที่ทุกๆ วันตอนนี้ .
ศิลปะเจริญรุ่งเรืองฉันซะ มันเกือบจะเป็น " หยุด " โหมดมันดู แต่สุดท้ายก็มาถึง เมื่อผมพร้อมสำหรับมัน