Silence filled the building, as you

Silence filled the building, as you looked around to check whether anyone was still alive. The place was completely empty—you had killed them all.You let your guard down, as the excitement of the mission started to wear off. Now, you could listen to your thoughts—and you were slowly starting to question your actions. You had killed people. Lots of people. Some of them might have been innocent… or, they at least had families at home who would miss them. As a kid, it never occurred to you that these kinds of decisions would be in your hands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งอาคาร ขณะที่คุณมองไปรอบๆ เพื่อดูว่ามีใครยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ สถานที่นั้นว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง—คุณได้ฆ่าพวกเขาทั้งหมดแล้ว คุณลดความระมัดระวังลงเมื่อความตื่นเต้นของภารกิจเริ่มหมดลง ตอนนี้คุณสามารถฟังความคิดของคุณ—และคุณเริ่มตั้งคำถามกับการกระทำของคุณอย่างช้าๆ คุณได้ฆ่าคน คนเยอะมาก. บางคนอาจไร้เดียงสา… หรืออย่างน้อยก็มีครอบครัวที่บ้านที่คิดถึงพวกเขา เมื่อเป็นเด็ก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการตัดสินใจประเภทนี้จะอยู่ในมือคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อคุณมองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าใครยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ตึกก็เงียบกริบ ที่นี่ว่างเปล่า คุณฆ่าพวกเขาทั้งหมด
เมื่อความตื่นเต้นของภารกิจเริ่มจางหายไป คุณผ่อนคลายความระมัดระวัง ตอนนี้คุณสามารถฟังความคิดของคุณได้แล้ว - คุณเริ่มตั้งคําถามกับการกระทําของคุณอย่างช้า ๆ
คุณฆ่าคน หลายคน บางคนอาจบริสุทธิ์ หรืออย่างน้อยครอบครัวในบ้าน ก็คงคิดถึงพวกเขา ตอนเด็กๆ คุณไม่เคยคิดว่าการตัดสินใจเหล่านี้จะอยู่ในมือคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อคุณมองไปรอบๆเพื่อดูว่ามีคนรอดชีวิตอยู่หรือไม่ตึกทั้งหมดก็เงียบ สถานที่แห่งนี้ว่างเปล่า-คุณฆ่าพวกเขาทั้งหมด

เมื่อความตื่นเต้นของภารกิจเริ่มจางลงคุณก็ผ่อนคลายความระมัดระวัง ตอนนี้คุณสามารถฟังความคิดของคุณเองได้-คุณเริ่มตั้งคําถามเกี่ยวกับพฤติกรรมของคุณอย่างช้าๆ

คุณฆ่าคน หลายคน. บางส่วนของพวกเขาอาจจะบริสุทธิ์ ... หรืออย่างน้อยพวกเขามีครอบครัวที่บ้านจะคิดถึงพวกเขา. ในฐานะเด็ก คุณไม่เคยคิดว่า การตัดสินใจแบบนี้ จะอยู่ในมือคุณ.