They gasped together and saw the li

They gasped together and saw the little girl was crying out loud and caused everyone to stare at them with curious look. Seijurou cursed inwardly meanwhile Satsuki was squatting in front of the little girl. Her hand patted softly on the top of the little girl's red hair before finally she carried her into her hug.

"Hey cute girl, don't cry, okay? What are you crying for?" Satsuki stared at the little girl with her shady fuchsia eyes.

"I-I'm scared, oneechan…" she said while sobbing.

"What make you scared?" Satsuki asked again as she hugged the little girl again.

Suddenly the kid was pointing at Seijurou. "I'm scared of ojisan."

"Pfft—"

"Hey, why you call me ojisan meanwhile she got oneechan?" Seijurou protested and it made the little girl almost crying again.

"Sei, stop it," Satsuki told him.

Jeez.

"It's okay," he yielded.

"Hey, what if we play together?" Satsuki asked them and the children seemed glad with her idea. Of course not for Seijurou. He didn't really like children because he thought they were annoying and noisy.

"I will go somewhere—"

"No," Satsuki grabbed his arm, "You stay here with us."

"I don't want to play anything."

"Just see that," she said and made him curious about what would she do after this. He sat on the bench while saw Satsuki and the children made a snowman. He grabbed his phone when it was vibrating in his pocket. He saw Shigure just sent him a message. It said every detail about his report during Seijurou's absence, such as expenditure and receipts in the office and also some new employees who signed up yesterday.

Honestly, Seijurou had his respect on Shigure but hardly to admit it because the conflict between them and his father. But after saw this one, well perhaps he just had paranoid over Shigure. He stopped to daydream when someone just threw a snowball onto his head. The little girl almost crying when her old brother gasped and Satsuki—oh, Seijurou just found the suspect.

He looked at his wife as he walker closer. "You did something wrong and don't blame me if I do something more than what you did to me, Satsuki."

"What do you mean? I did nothing. Don't look at me with those eyes," she pretended like knew nothing. Suddenly Seijurou threw back a snowball toward Satsuki and it hit her shoulder.

"Seijurouuu," she tried to hit him with her snowball again but it missed because he had already been avoided it. After they played snowball-war, they were heading to play ice skating with other people. And because of that, he just found out that Satsuki couldn't play ice skate and he had to teach her how to play that sport.

"I can't believe you are horrible at ice skating, besides cooking of course," he sneered as he held both her hands with his own, trying to balance their body on the slippery court.

She pouted. "Stop talk about my weakness. It's really annoying if you're always up with that topic. I think you don't interest enough to waste your time just for insult me."

"Don't take it serious—"

Suddenly they fell down on the court with Seijurou's back hit the court meanwhile Satsuki was on his body. Everyone gave their attention toward them as the children came to them and helped them.

"What happened, Auntie?" the old brother asked Satsuki.

Satsuki shook her hand. "Nothing, everything's alright."

"Your answer is suck—hey! Don't pinch my arm!"

"Watch your language in front of the children," she warned him and making him snorted.

"Whatever. We should go home now, it's almost dinner anyways," he told her as he stood up and handed his hand to help her stood too.

"Well, you're right," she agreed before looked at the children again, "What about you? I don't see your parent until now."

"Mommy is working in her office and usually she always goes home after we have dinner with Nanny. Meanwhile Daddy, um I don't know. I never see him again and my Mom never wants to talk about him. But Nanny is sick now and she should take a rest on her bed, so I want to take my freedom for a while with my sister," the old brother answered her question innocently.

She stared at them. "You both have a strong Mom. Well, if so, we go home together. We will walk you both to your house so we can make sure that no harm happens to you."

Finally, they walked together toward the children's house. Seijurou should be grateful that the house wasn't far enough from the festival and their place. It was a small house with a small beautiful park and fountain in the middle of the park. After said goodbye to them, that spouse were go home together.

"Hey, Seijurou," she opened the topic, "Can I ask you something?"

"What?"

"Why you don't like the children like you said meanwhile you always stared at them with those eyes?"

"What do you mean by those eyes? I looked at them in the normal way. Besides the reason why I don't like children; they are such a troublesome, annoying, noisy, and all they can do just crying and peeing carelessly. What a spoiled brat."

"Don't say something harsh like that. You act like you never being children before. Don't tell me that you were not born as a baby."

"Whatever—hah, finally we arrive. I'm really tired now," he told her as they came into the house. When they passed through the family room and saw Grandma was doing something so serious. Her wrinkled forehead was frowning.

"Granny, we home! What are you doing?" Satsuki came to her Granny.

"Hi, sweetheart. I'm trying to concentrate with this," she pointed something with her chin. And after found out what was that, Seijurou smirked after knowing that Grandma played this game and got an idea. Because it was shogi, his favorite game!

"So, Grandma, I don't know you like to play shogi," he said, "Well, it's not challenging if you play it by yourself."

Yeah.

Grandma threw her gaze to him. "What do you mean, young man? I don't want to make you crying like the first day."

He snorted before sat in front of her with his smirk. "Let's see it, Grandma. We will find out who will end up as the winner and the crybaby in the end?"

And the game began.

.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขา gasped กัน และเห็นลูกสาวร้องไห้ดัง ๆ และทำให้ทุกคนมองที่ มีลักษณะอยากรู้อยากเห็น Seijurou ซวยสองอย่างภายในในขณะเดียวกัน ซัตสึกิเป็นการจับจองหน้าลูกสาว มือของเธอ patted เบา ๆ บนเส้นผมสีแดงของสาวน้อยก่อนสุดท้าย เธอทำเธอเป็นฮักเธอ

"Hey สาวน่ารัก อย่าร้องไห้ ล่ะ คุณจะร้องไห้อะไรสำหรับ"ซัตสึกิจ้องไปที่สาวน้อยกับตาของเธอสีบานเย็นร่มรื่น

" ฉัน-ฉันกลัว oneechan... "เธอกล่าวว่า ในขณะที่ sobbing

"อะไรทำให้คุณกลัวหรือไม่ " ซัตสึกิถามอีกครั้งเธอ hugged สาวน้อยอีกครั้ง

เด็กถูกชี้ไปที่ Seijurou ก็ "ฉันกลัวของ ojisan"

" Pfft — "

"Hey ทำไมเรียกเรา ojisan ในขณะเดียวกันเธอได้ oneechan" Seijurou ปฏิเสธจ่าย และมันทำให้สาวน้อยเกือบร้องไห้อีก

" อีไอ หยุด, "ซัตสึกิบอก

Jeez

"ก็ไม่เป็นไร เขาหา

"เฮ้ ถ้าเราเล่นด้วยกัน" ซัตสึกิถามได้และยินดีกับความคิดของเธอดูเหมือนเด็ก แน่นอนว่าไม่ใช่สำหรับ Seijurou เขาไม่ชอบเด็ก เพราะเขาคิดว่า พวกเขาน่ารำคาญ และเสียงดังด้วย

"จะไปไหนกัน"

"ไม่ ซัตสึกิคว้าแขนของเขา "คุณพักกับเรา"

"ไม่อยากจะเล่นอะไร"

"เพียงแค่เห็นว่า เธอกล่าว และทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำเธอหลังจากนี้ เขานั่งบนม้านั่งในขณะเลื่อยซัตสึกิ และเด็ก ๆ ทำมนุษย์หิมะ เขาคว้าโทรศัพท์ของเขาเมื่อมันมีระบบสั่นในกระเป๋าของเขา เขาเห็น Shigure เพียงส่งเขาข้อความ มันกล่าวว่า ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับรายงานของเขาในระหว่างการขาดงานของ Seijurou รายจ่ายและรับในสำนักงานและนอกจากนี้พนักงานบางใหม่ที่ลงทะเบียนไว้เมื่อวานนี้

สุจริตอย่าง Seijurou มีความเคารพนับถือ Shigure แต่ไม่บอกความจริงเนื่องจากความขัดแย้งระหว่างพวกเขาและพ่อของเขา แต่หลังจากเห็นนี้ ดีทีเขาเพิ่งมีพารานอยด์ผ่าน Shigure เขาหยุดไปเดย์ดรีมเมื่อคนเพียงแค่โยนก้อนหิมะลงบนศีรษะของเขา สาวเกือบร้องไห้เมื่อ gasped พี่ชายของเธออายุน้อยและซัตสึกิ-โอ้ Seijurou เพียงพบสงสัย

เขามองภรรยาของเขาเป็นวอล์คเกอร์เขาใกล้ชิด "คุณได้สิ่งที่ไม่ถูกต้อง และไม่ตำหนิฉันถ้าฉันทำสิ่งที่มากกว่าสิ่งที่คุณทำให้ฉัน ซัตสึกิ"

"ไม่คุณหมายถึงอะไร ฉันได้อะไร เธออย่ามองฉัน ด้วยตาคู่นั้น pretended เช่นรู้อะไร Seijurou กลับโยนก้อนหิมะไปทางซัตสึกิ และมันตีไหล่ของเธอก็

"Seijurouuu เธอพยายามตีเขา ด้วยก้อนหิมะของเธออีกครั้ง แต่ก็พลาด เพราะเขามาแล้วหลีกเลี่ยงมัน หลังจากที่พวกเขาเล่นสงครามมนุษย์หิมะ พวกเขาได้มุ่งหน้าไปเล่นเล่นกับคนอื่น และเนื่อง จาก ที่ เขาเพิ่งพบว่า ซัตสึกิไม่สามารถเล่นสเกตน้ำแข็ง และเขาต้องสอนเธอวิธีการเล่นกีฬาที่

"ผมไม่เชื่อว่า คุณจะน่ากลัวที่เล่น นอกเหนือจากอาหารแน่นอน เขา sneered เขาจัดขึ้นสองมือของเธอ ด้วยตนเอง พยายามที่จะปรับสมดุลร่างกายของพวกเขาบนลื่นคอร์ท

เธอ pouted "หยุดพูดถึงจุดอ่อนของฉัน มันน่ารำคาญจริง ๆ ถ้าคุณเสมอขึ้นกับหัวข้อนั้น ผมคิดว่า คุณไม่สนใจพอที่จะเสียเวลาของคุณสำหรับการดูถูกฉัน"

"ไม่เอามันจริงจัง — "

ก็จะล้มลงบนศาลมีตีกลับของ Seijurou ศาลขณะ ซัตสึกิอยู่บนร่างกายของเขา ทุกคนให้ความสนใจต่อพวกเขาเป็นเด็กมากับพวกเขา และช่วยให้พวกเขา

ป้าเกิดอะไรขึ้น"พี่เก่าถามซัตสึกิ

ซัตสึกิจับมือของเธอ "อะไร ทุกอย่างของครับ"

"คำตอบคือ ดูด-เฮ้ ไม่หยิกแขนของฉัน"

"ดูภาษาของคุณหน้าเด็ก เธอเตือนเขาและทำให้เขา snorted.

"เพียงนั้น เราควรกลับบ้านเดี๋ยวนี้ มันเป็นเกือบเย็นหรือ เขาบอกเธอเป็นเขาลุกขึ้นยืน และยื่นมือไปช่วยให้เธอยืนเกินไป

"ดี คุณขวา เธอตกลงก่อนมองเด็กอีก "อะไรคุณบ้าง ฉันไม่เห็นหลักการจนถึงขณะนี้"

"Mommy ทำงานในสำนักงานของเธอ และมักจะไปหน้าแรกหลังจากที่เรารับประทานอาหารเย็นกับพี่เลี้ยงเด็ก ในขณะเดียวกัน พ่อ อุ่มฉันไม่ทราบ ไม่เห็นเขาอีกครั้ง และแม่ของฉันไม่อยากพูดถึงเขา พี่เลี้ยงเด็กจะป่วย และเธอควรจะพักผ่อนบนเตียงของเธอ ดังนั้นต้องรับเสรีภาพของฉันในขณะที่น้องสาวของฉัน"พี่เก่าตอบคำถามของเธอ innocently

เธอจ้องไปที่พวกเขา"คุณทั้งสองมีแม่แรง ดี ถ้าดังนั้น เรากลับบ้านด้วยกัน เราจะนำคุณทั้งสองให้เพื่อให้เราสามารถทำให้แน่ใจว่า ไม่มีอันตรายเกิดขึ้นกับคุณ"

สุดท้าย พวกเขาเดินกันไปยังบ้านของเด็ก Seijurou ควรจะขอบคุณที่บ้านไม่ไกลพอจากเทศกาลและสถานที่ของพวกเขา มันเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ มีสวนหย่อมสวยงามและน้ำพุกลางสวน หลังจากกล่าวลาพวกเขา คู่สมรสนั้นได้กลับบ้านกัน

"Hey, Seijurou เธอเปิดหัวข้อ "สามารถฉัน ถามอะไร "

"อะไร"

"ทำไมคุณไม่ชอบเด็กเหมือนคุณกล่าวว่า ในขณะเดียวกันคุณจะจ้องไปที่พวกเขา ด้วยตาคู่นั้นหรือไม่"

"ไม่คุณหมายถึงอะไร โดยตาเหล่านั้น ผมมองพวกเขาในแบบปกติ นอกจากเหตุผลที่ว่าทำไมไม่ชอบเด็ก พวกเขาได้เช่นการเดิน น่า รำคาญ เสียงดัง และทั้งหมดก็สามารถทำได้เพียงร้องไห้ และ peeing ลวก ๆ สิ่งที่บูด brat "

"ไม่พูดบางสิ่งบางอย่างที่รุนแรงเช่นนั้น คุณทำเหมือนคุณไม่เป็นเด็กก่อน อย่าบอกว่า คุณไม่เกิดเป็นทารก"

"เพียงตัวไร สุดท้ายเรามา ผมเหนื่อยจริง ๆ ตอนนี้"เขาบอกว่า เธอเป็นพวกเขามาถึงบ้าน เมื่อพวกเขาผ่านห้อง และเห็นคุณยายทำบางจัง หน้าผากรอยย่นของเธอถูก frowning.

"ยาย เราหน้าแรก จะทำอะไร" ซัตสึกิมายายของเธอ

" Hi หวานใจ ฉันพยายามที่จะเข้มข้นนี้ เธอชี้บางกับคางของเธอ และหลังจากพบอะไรนะ Seijurou smirked หลังจากที่คุณยายเล่นเกมนี้ และมีความคิด ก็ shogi เกมโปรดของเขา!

"ดังนั้น คุณยาย ฉันไม่รู้ว่า คุณอยากเล่น shogi เขากล่าวว่า "ดี มันจะไม่ท้าทายถ้าคุณเล่น ด้วยตัวเอง "

ใช่

คุณยายโยนสายตาของเธอกับเขา "ไม่คุณหมายความ อะไร หนุ่ม ไม่อยากจะทำให้คุณร้องไห้เหมือนวันแรก"

เขา snorted ก่อนเสาร์หน้าเธอกับเกเรของเขา "ลองดูมัน คุณยาย เราจะค้นหาซึ่งจะสิ้นสุดเป็นผู้ชนะและ crybaby ในท้ายที่สุด"

และเกมเริ่ม

.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาอ้าปากค้างด้วยกันและเห็นสาวน้อยก็ร้องไห้ออกมาดัง ๆ และก่อให้เกิดทุกคนที่จะจ้องมองที่พวกเขามีลักษณะอยากรู้อยากเห็น Seijurou สาปแช่งในใจขณะ Satsuki ได้รับการนั่งยองในด้านหน้าของสาวน้อย มือของเธอตบเบา ๆ ที่ด้านบนของผมสีแดงสาวน้อยก่อนที่จะดำเนินการที่เธอเธอเข้าไปกอดเธอ"เฮ้สาวน่ารักอย่าร้องไห้นะสิ่งที่คุณร้องไห้?" Satsuki จ้องที่สาวน้อยกับตาบานเย็นร่มรื่นของเธอ"ฉันตาบกลัว oneechan ... " เธอกล่าวในขณะที่ร้องไห้"สิ่งที่ทำให้คุณกลัว?" Satsuki ถามอีกครั้งขณะที่เธอกอดสาวน้อยอีกครั้งทันใดนั้นเด็กก็ชี้ไปที่ Seijurou "ฉันกลัว Ojisan." "Pfft" "เฮ้ทำไมคุณโทรหาฉัน Ojisan ในขณะเดียวกันเธอได้ oneechan?" Seijurou ประท้วงและมันทำให้สาวน้อยเกือบร้องไห้อีกครั้ง"เซอิหยุดมัน" Satsuki บอกเขาJeez "มันโอเค" เขายอมแพ้"เฮ้สิ่งที่ถ้าเราเล่นด้วยกัน" Satsuki ถามพวกเขาและเด็กดูเหมือนดีใจกับความคิดของเธอ แน่นอนไม่ได้สำหรับ Seijurou เขาไม่ได้ชอบเด็กเพราะเขาคิดว่าพวกเขาเป็นที่น่ารำคาญและมีเสียงดัง"ผมจะไปที่" "ไม่" Satsuki คว้าแขนของเขา "คุณอยู่ที่นี่กับเรา." "ผมไม่ต้องการที่จะเล่นอะไร " "เพียงแค่เห็นว่า" เธอกล่าวและทำให้เขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับสิ่งที่เธอจะทำหลังจากนี้ เขานั่งอยู่บนม้านั่งในขณะที่เห็น Satsuki และเด็กที่ทำมนุษย์หิมะ เขาคว้าโทรศัพท์ของเขาเมื่อได้มีการสั่นสะเทือนในกระเป๋าของเขา เขาเห็น Shigure เพียงส่งเขาข้อความ มันบอกรายละเอียดเกี่ยวกับรายงานของเขาระหว่างที่ Seijurou เช่นค่าใช้จ่ายและใบเสร็จรับเงินในสำนักงานและพนักงานใหม่บางคนที่ลงนามเมื่อวานนี้ทุกสุจริต Seijurou มีความเคารพเขาใน Shigure แต่แทบจะไม่ที่จะยอมรับมันเพราะความขัดแย้งระหว่างพวกเขาและพ่อของเขา . แต่หลังจากที่เห็นคนนี้ดีบางทีเขาก็มีหวาดระแวงกว่า Shigure เขาหยุดที่จะคิดฝันเมื่อมีคนเพียงแค่โยนก้อนหิมะบนหัวของเขา สาวน้อยเกือบร้องไห้เมื่อพี่ชายของเธออ้าปากค้างและ Satsuki-โอ้ Seijurou เพิ่งพบผู้ต้องสงสัยเขามองไปที่ภรรยาของเขาในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ "คุณทำอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องและไม่โทษฉันว่าฉันทำอะไรมากกว่าสิ่งที่คุณทำกับฉัน Satsuki." "สิ่งที่คุณหมายถึงอะไรฉันไม่ได้ทำอะไร. อย่ามองมาที่ฉันด้วยสายตาเหล่านั้น" เธอแกล้งทำเป็นเหมือน รู้ว่าไม่มีอะไร ทันใดนั้น Seijurou โยนก้อนหิมะกลับไป Satsuki และมันตีไหล่ของเธอ"Seijurouuu" เธอพยายามที่จะตีเขาด้วยก้อนหิมะของเธออีกครั้ง แต่ก็พลาดเพราะเขาได้รับการหลีกเลี่ยงมันแล้ว หลังจากที่พวกเขาเล่นสโนว์บอลสงครามที่พวกเขากำลังมุ่งหน้าไปในการเล่นสเก็ตน้ำแข็งกับคนอื่น ๆ และเนื่องจากการที่เขาก็พบว่า Satsuki ไม่สามารถเล่นสเก็ตน้ำแข็งและเขาจะสอนเธอวิธีการเล่นกีฬาที่"ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณมีความน่ากลัวที่สเก็ตน้ำแข็งที่นอกเหนือจากการทำอาหารแน่นอน" เขายิ้มเยาะ ในขณะที่เขาจับมือทั้งสองของเธอกับเขาเองพยายามที่จะปรับสมดุลของร่างกายของพวกเขาในศาลลื่นเธอ pouted "หยุดพูดคุยเกี่ยวกับความอ่อนแอของฉัน. มันน่ารำคาญจริงๆถ้าคุณเสมอกับหัวข้อที่. ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจพอที่จะเสียเวลาของคุณเพียงสำหรับการดูถูกฉัน." "อย่าเอามันอย่างจริงจัง" ทันใดนั้นพวกเขาจะก้ม ลงบนศาลกับหลัง Seijurou ตีศาลขณะ Satsuki อยู่บนร่างกายของเขา ทุกคนให้ความสนใจของพวกเขาที่มีต่อพวกเขาเป็นเด็กมาให้พวกเขาและช่วยให้พวกเขา"สิ่งที่เกิดขึ้นคุณป้า" พี่ชายชราถาม Satsuki Satsuki จับมือของเธอ "ไม่มีอะไรที่ทุกอย่างจะเป็นไร." "คำตอบของคุณคือการดูดเฮ้! อย่าหยิกแขนของฉัน" "ดูภาษาของคุณในหน้าของเด็ก" เธอเตือนเขาและทำให้เขา snorted "สิ่ง. เราควรจะกลับบ้านตอนนี้ ก็เกือบค่ำ anyways "เขาบอกกับเธอในขณะที่เขาลุกขึ้นยืนและส่งมือของเขาจะช่วยให้เธอยืนอยู่ด้วย"ดีคุณขวา" เธอตกลงกันก่อนที่จะมองไปที่เด็กอีกครั้ง "สิ่งที่เกี่ยวกับคุณหรือ I don ' t เห็นผู้ปกครองของคุณจนถึงตอนนี้. " "แม่เป็นคนที่ทำงานอยู่ในสำนักงานของเธอและมักจะเธอมักจะกลับบ้านหลังจากที่เรามีอาหารค่ำกับพี่เลี้ยง. ในขณะที่พ่อเอ่อผมไม่ทราบ. ฉันไม่เคยเห็นเขาอีกครั้งและแม่ของฉันไม่เคยต้องการที่จะพูดคุย เกี่ยวกับเขา. แต่พี่เลี้ยงป่วยตอนนี้และเธอควรจะใช้เวลาที่เหลืออยู่บนเตียงของเธอดังนั้นฉันต้องการที่จะใช้เสรีภาพของฉันในขณะที่น้องสาวของฉัน "น้องชายชราตอบคำถามของเธออย่างไร้เดียงสาเธอจ้องไปที่พวกเขา "คุณทั้งสองมีแม่ที่แข็งแกร่ง. ดีถ้าเช่นนั้นเรากลับบ้านกัน. เราจะนำคุณทั้งสองที่บ้านของคุณเพื่อให้เราสามารถตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายเกิดขึ้นกับคุณ." ในที่สุดพวกเขาเดินไปด้วยกันที่บ้านของเด็ก Seijurou ควรจะขอบคุณที่บ้านก็อยู่ไม่ไกลพอจากงานเทศกาลและสถานที่ของพวกเขา มันเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ ที่มีสวนสวยขนาดเล็กและน้ำพุตรงกลางของสวน หลังจากบอกลากับพวกเขาคู่สมรสที่ได้รับกลับบ้านไปด้วยกัน"เฮ้ Seijurou" เธอเปิดหัวข้อ "ฉันจะขอให้คุณอะไร" "อะไร" "ทำไมคุณไม่ชอบเด็กเหมือนที่คุณบอกว่าคุณในขณะเดียวกัน มักจะมองไปที่พวกเขาเหล่านั้นด้วยตา "? "คุณหมายถึงอะไรโดยที่ตาผมมองไปที่พวกเขาในทางปกตินอกจากนี้เหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่ชอบเด็ก;. พวกเขาเป็นเช่นลำบากน่ารำคาญมีเสียงดังและ พวกเขาสามารถทำได้เพียงแค่ร้องไห้และฉี่ลวก. สิ่งที่เด็กเหลือขอใจแตก. " "อย่าพูดอะไรบางอย่างที่รุนแรงเช่นนั้น. คุณทำตัวเหมือนคุณไม่เคยเป็นเด็กมาก่อน. อย่าบอกนะว่าคุณไม่ได้เกิดมาเป็นทารก." " สิ่งร์ในที่สุดเรามาถึง. ฉันเหนื่อยจริงๆตอนนี้ "เขาบอกเธอที่พวกเขาเข้ามาในบ้าน เมื่อพวกเขาเดินผ่านห้องครอบครัวและเห็นคุณยายกำลังทำสิ่งที่ร้ายแรงมาก รอยย่นที่หน้าผากของเธอถูกมุ่ย"ยายเราบ้านคุณกำลังทำอะไร?" Satsuki มายายของเธอ"สวัสดีที่รัก. ฉันพยายามที่จะมีสมาธิกับเรื่องนี้" เธอชี้ให้อะไรกับคางของเธอ และหลังจากที่พบว่าสิ่งที่เป็นที่ Seijurou smirked หลังจากรู้ว่าคุณยายเล่นเกมนี้และมีความคิด เพราะมันเป็น Shogi เกมของเขาชื่นชอบ"ดังนั้นคุณยายผมไม่ทราบว่าคุณชอบที่จะเล่น Shogi" เขากล่าวว่า "ดีก็ไม่ได้ท้าทายถ้าคุณเล่นมันด้วยตัวเอง." ใช่คุณยายโยนสายตาเธอ เขา "สิ่งที่คุณหมายถึงชายหนุ่ม? ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้คุณร้องไห้เหมือนวันแรก." เขา snorted นั่งมาก่อนในหน้าของเธอกับย้ิมเย้ยเขา "ลองมาดูกันว่ามันยาย. เราจะหาผู้ที่จะสิ้นสุดการเป็นผู้ชนะและขี้แงในที่สุด" และเกมจะเริ่ม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาอ้าปากค้างด้วยกันและเห็นสาวน้อยร้องไห้ออกมาดัง ๆและทำให้ทุกคนมองพวกเขาด้วยความอยากรู้ดู seijurou สาปแช่งอยู่ในใจขณะรับตำแหน่งมาต่อหน้าเด็ก มือของเธอตบเบา ๆที่ด้านบนของเด็กหญิงผมแดงก่อน สุดท้ายเธอจึงอุ้มเธอเข้าไปกอดเธอ

" เฮ้ สาวน้อย น่ารัก ไม่ร้องนะ เธอร้องไห้ทำไม ?" ซัตสึกิจ้องสาวน้อยกับนางบานเย็น ร่มรื่น . .

" ผมกลัวพี่ . . . . . " เธอพูดขณะที่ . .

" อะไรทำให้คุณกลัว ? ซัทซึกิถามอีกครั้ง เธอกอดลูกสาวอีกครั้ง

ทันใดนั้นเด็กก็ชี้ไปที่ seijurou ” ผมกลัวคุณลุง . . . "

" อะ "

" เฮ้ ทำไมนายเรียกฉันว่าคุณลุงขณะที่เธอมีพี่สาว ?" seijurou ประท้วง จนสาวน้อยเกือบร้องไห้อีกแล้ว

" เซ หยุดนะ " ซัตสึกิบอกเขา .

. .

" ไม่เป็นไร " เขาให้ค่า

" นี่ ถ้าเราเล่นด้วยกันได้มั้ย ? " ซัทซึกิถามพวกเขาและเด็กดูจะดีใจกับความคิดของเธอ แน่นอนไม่ seijurou . เขาไม่ได้ชอบเด็ก เพราะเขาคิดว่ามันน่ารำคาญ และเสียงดัง

" ผมจะออกไปข้างนอก - - "

" ไม่ " ซัตสึกิ คว้าแขนของเขา" คุณอยู่ที่นี่กับเรา . "

" ผมไม่อยากเล่นอะไรเลย "

" ดูนั่น " เธอพูดและทำให้เขาสงสัยว่าเธอจะทำหลังจากนี้ เขานั่งอยู่บนม้านั่งในขณะที่เห็น ซัตสึกิและเด็กสร้างมนุษย์หิมะ เขาคว้าโทรศัพท์ของเขาเมื่อมันสั่นอยู่ในกระเป๋าของเขา เขาเห็นชิงุเระก็ส่งเขาข้อความ มันบอกว่า ทุกๆรายละเอียดในรายงานของเขาในช่วง seijurou ก็ไม่มาเช่น ค่าใช้จ่าย และรายรับในสำนักงานและพนักงานใหม่ที่สมัครเมื่อวาน

จริงๆนะ seijurou ได้รับความเคารพของเขากับชิงุเระ แต่ไม่ค่อยยอมรับ เพราะความขัดแย้งระหว่างพวกเขาและพ่อของเขา แต่พอเห็นตัวนี้ ดี บางทีเขาอาจจะต้องหวาดระแวงไปชิงุเระ . เขาหยุดฝันกลางวัน เมื่อใครบางคนแค่ปาก้อนหิมะใส่หัวของเขาสาวน้อยเกือบร้องไห้ตอนที่พี่ชายอายุเธออ้าปากค้างและซัตสึกิ โอ้ seijurou พบผู้ต้องหา . . .

เขามองดูภรรยาของเขาขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้ " คุณทำอะไรผิด และอย่าโทษฉันถ้าฉันทำสิ่งที่มากกว่าสิ่งที่คุณทำกับฉัน ซาสุกิค่ะ "

" คุณหมายถึงอะไร ? ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น " เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยก็ seijurou โยนก้อนหิมะไปกลับซัตสึกิและกดไหล่เธอ

" seijurouuu " เธอพยายามที่จะตีเขาด้วยหิมะของเธออีกครั้ง แต่ก็พลาด เพราะเขาก็หลีกเลี่ยงมัน หลังจากที่พวกเขาเล่นปาหิมะสงคราม พวกเขามุ่งหน้าไปเล่นไอซ์สเก็ตกับคนอื่น ๆ และเพราะอย่างนั้นเขาเพิ่งพบว่า ซัตสึกิไม่ได้เล่นไอซ์สเก็ต และเขาก็สอนวิธีการเล่นกีฬา

" ฉันไม่สามารถเชื่อว่าคุณภีมที่สเก็ตน้ำแข็ง นอกจากทำอาหารแน่นอน " เขา sneered ที่เขาจัด มือทั้งสองข้างของเธอด้วยตัวของเขาเอง พยายามทรงตัวอยู่บนสนามลื่น

เธอยื่น " หยุดคุยเรื่องความอ่อนแอของฉัน มันน่ารำคาญจริงๆถ้าคุณเสมอกับหัวข้อที่ฉันคิดว่าคุณไม่สนใจพอที่จะเสียเวลาแค่ดูถูกฉัน "

" อย่าเอามาจริงจัง - - "

ทันใดนั้นพวกเขาล้มลงบนศาลกับ seijurou กลับมาตีศาล ในขณะเดียวกัน ซัทสึกิอยู่บนร่างกาย ทุกคนให้ความสนใจต่อพวกเขาเป็นเด็กมาหาพวกเขา และช่วยพวกเขา .

" เกิดอะไรขึ้นน่ะ ? " น้องเก่าถาม ซัทสึกิ

" ซัตสึกิสั่นมือ ไม่มีอะไรทุกอย่างก็จะดีเอง "

" คำตอบของคุณมันแย่นี่ อย่าหยิกแขนฉัน ! "

" ระวังภาษาของคุณในด้านหน้าของเด็ก " เธอเตือนเขาและให้เขาได้กลิ่น

" อะไรก็ตาม เราควรจะกลับบ้านตอนนี้ มันยังไงก็เกือบค่ำ " เขาบอกเธอ เขาลุกขึ้นยืนแล้วส่งมือไปช่วยเธออยู่เหมือนกัน . . . . . .

" เอ่อ ใช่ " เธอตกลง ก่อนจะมองเด็กอีกครั้ง " สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ ?ฉันไม่เห็นพ่อแม่จนถึงตอนนี้ "

" แม่ทำงานในสำนักงานของเธอและปกติเธอมักจะกลับบ้านหลังจากที่เราทานอาหารค่ำกับพี่เลี้ยง ขณะที่พ่อ อืม . . . ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นเขาอีกเลย และแม่ไม่เคยต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับมัน แต่พี่เลี้ยงป่วยตอนนี้ เธอควรพักบนเตียงของเธอ ดังนั้นฉันต้องการที่จะใช้เสรีภาพของฉันในขณะที่กับน้องสาวของฉัน" พี่เก่าตอบคำถามเธออย่างบริสุทธิ์ใจ

เธอจ้องพวกเขา” คุณมีแม่ที่เข้มแข็ง ดี ถ้างั้นเรากลับบ้านด้วยกัน เรา จะ เดิน คุณทั้งสองไปที่บ้านของคุณเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเธอ "

ในที่สุด พวกเขาเดินกันต่อที่บ้านของเด็ก seijurou ควรจะดีใจที่บ้านไม่ได้ไกลพอจากเทศกาลและสถานที่ของพวกเขามันคือบ้านหลังเล็กที่มีขนาดเล็กที่สวยงามสวนและน้ำพุกลางสวน หลังจากบอกลาพวกเขาที่คู่สมรสได้กลับบ้านด้วยกัน

" เฮ้ seijurou " เธอเปิดประเด็น " ผมขอถามอะไรคุณหน่อยได้มั้ย ? "

" อะไร "

" ทำไมคุณไม่ชอบเด็ก ชอบบอกว่า ในขณะเดียวกันคุณก็จ้องพวกเขาด้วยสายตาแบบนั้น ? "

" หมายความว่าไง สายตาแบบนั้น ?ฉันมองไปที่พวกเขาในทางปกติ นอกจากเหตุผลที่ฉันไม่ชอบเด็ก พวกเขาเป็นเช่นยุ่งยาก น่ารำคาญ หนวกหู และพวกเขาก็ทำได้แค่ร้องไห้ ฉี่ไม่ระวัง เด็กเหลือขอนิสัยเสีย "

" อย่าพูดรุนแรงแบบนั้น คุณทำอย่างที่คุณเคยเป็นเด็กมาก่อน อย่าบอกนะว่าคุณไม่ได้เกิดมาเป็นลูก "

" ยังไงฮ้า ในที่สุดเราก็มาถึง ฉันเหนื่อยมากตอนนี้" เขาบอกเธอเมื่อพวกเขาเข้ามาในบ้าน เมื่อพวกเขาเดินผ่านห้องครอบครัวและเห็นคุณยายกำลังทำอะไรบางอย่างที่ร้ายแรงมาก เธอย่นหน้าผากเป็นมุ่ย

" ยาย พวกเรากลับบ้าน คุณทำอะไรน่ะ ? " ซัทซึกิมาหาคุณยายของเธอ

" ไงจ๊ะ ที่รัก ฉันพยายามที่จะมีสมาธิกับเรื่องนี้ " เธอชี้บางอย่างกับปลายคาง และหลังจากพบว่าseijurou แสยะยิ้มเมื่อรู้ว่าคุณยายเล่นเกมนี้ และมีไอเดีย เพราะมันเป็นหมากรุกเกมที่ชื่นชอบของเขา

" แล้วคุณย่า หนูไม่รู้ว่าคุณชอบเล่นหมากรุก , " เขากล่าวว่า " มันก็ไม่ท้าทาย ถ้าคุณเล่นมันเอง "

ใช่ คุณยาย

โยนเธอจ้องมองเขา . " คุณหมายถึงอะไรเหรอ ฉันไม่อยากทำให้เธอร้องไห้เหมือนวันแรก

"เขาได้กลิ่นก่อนนั่งลงตรงหน้าเธอ พร้อมยิ้มให้เขา " ดูกันเถอะค่ะคุณย่า เราจะหาคนที่จะจบด้วยการเป็นผู้ชนะและขี้แงในที่สุด ?

และเกมเริ่ม .