From the complete set of observatio

From the complete set of observations, it has become clear that
Saturn’s auroral emissions vary on timescales down to tens of
minutes, similar to Jupiter’s main oval but far slower than its
polar emissions. The images from 8 January (Fig. 1) show the
presence of a localized bright emission region along the main oval at
130–1708 l SLS (Saturn longitude system), rotating in the direction
of the planet, becoming fainter with time, and shifting to higher
latitudes. This emission region may correspond to earlier reports of
an active sector in both the ultraviolet and Saturn kilometric
radiation (SKR) emissions based on Voyager measurements7, and
might correspond to the source of SKR emission6. The brightest
ultraviolet emissions (concentrating on emissions that appear stable
over time) move at 30–65% of Saturn’s rotation speed, whereas the
motion of the overall emission pattern appears to be best fitted by
75% of the corotation rate. This would imply that the emissions
map along Saturn’s magnetic field to a region where the plasma is
moving at 30–75% of the corotation rate in Saturn’s magnetic
field. As the plasma generally rotates at a lower angular velocity
with increasing distance, the rotational motions of auroral emissions
can be compared with plasma flow speeds to estimate the
equatorial distance from the planet connecting to these auroral
emissions. From earlier Voyager measurements of the plasma
flow9, this could be consistent with a wide range of distances
from the planet, from 6–7 Saturn radii (RS) out to the magnetopause
boundary. Plasma flow measurements from Cassini orbiting
Saturn, in comparison with auroral images, will be helpful in
determining the distance to which the main auroral oval maps.
This observation of partially corotating emissions contrasts with
earlier HST images of Saturn’s auroral emissions10–12, which
indicated that the emissions consistently brightest in the dawn
sector—that is, fixed in local time. This raises the possibility of
different states of Saturn’s magnetosphere, leading to different
auroral emission distributions. Such states could be related to the
orientation of Saturnwith respect to, or variations in, the solar wind
and IMF

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากชุดสมบูรณ์สังเกต มันได้กลายเป็นชัดว่าของดาวเสาร์ auroral ปล่อยแตกต่างกัน timescales ลงสิบนาที คล้ายวงรีหลักของดาวพฤหัสบดีแต่ช้าไกลกว่านั้นปล่อยขั้วโลก แสดงรูปจาก 8 มกราคม (Fig. 1)ของภูมิภาคเล็ดรอดสดใสแปลตามวงรีหลักที่l 130-1708 SLS (ระบบดาวเสาร์ลองจิจูด), หมุนในทิศทางของโลก เป็นหวังที่รำไรกับเวลา ต้องสูงกว่าlatitudes ภูมิภาคนี้มลพิษอาจสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ภาคการใช้งานในทั้งรังสีอัลตราไวโอเลต และเสาร์ kilometricปล่อยรังสี (SKR) ตามทาง measurements7 และอาจตรงกับแหล่งที่มาของ SKR emission6 สว่างปล่อยรังสีอัลตราไวโอเลต (concentrating บนปล่อยที่ปรากฏมีเสถียรภาพช่วงเวลา) ย้าย 30-65% ของความเร็วการหมุนของดาวเสาร์ ขณะการเคลื่อนที่ของรูปแบบการปล่อยก๊าซโดยรวมดูเหมือนจะถูกติดตั้งโดยส่วน75% ของอัตรา corotation นี้จะนัยว่าปล่อยแผนที่ไปสนามแม่เหล็กของดาวเสาร์กับภูมิภาคที่พลาสม่าที่เป็นย้าย 30-75% ของ corotation ในของดาวเสาร์เป็นแม่เหล็กฟิลด์ เป็นพลาสม่าโดยทั่วไปจะหมุนที่ความเร็วเชิงมุมล่างด้วยการเพิ่มระยะทาง การเคลื่อนไหวในการหมุนของ auroral ปล่อยสามารถเปรียบเทียบกับความเร็วกระแสพลาสมาเพื่อประเมินการห่างจากเส้นศูนย์สูตรจากดาวเคราะห์ที่เชื่อมต่อเหล่านี้ auroralปล่อย จากก่อนหน้านี้ทางวัดพลาสม่าflow9 นี้อาจจะสอดคล้องกับระยะทางจากดาวเคราะห์ จาก 6-7 ดาวเสาร์รัศมี (RS) ออกไป magnetopauseขอบเขต วัดกระแสพลาสมาจากสสินีโคจรดาวเสาร์ เมื่อเปรียบเทียบกับภาพ auroral จะมีประโยชน์ในกำหนดระยะห่างที่เป็นรูปวง auroral หลักแผนที่ความแตกต่างนี้สังเกตปล่อยบางส่วน corotatingภาพ HST ก่อนหน้า emissions10 auroral ของของดาวเสาร์-12 ที่ระบุที่ปล่อยอย่างสม่ำเสมอสว่างมากที่สุดในรุ่งภาค — นั่นคือ ถาวรในเวลาท้องถิ่น นี้เพิ่มความเป็นไปได้ของรัฐต่าง ๆ ของดาวเสาร์ของแม็กนีโตสเฟียร์ นำไปแตกต่างกันการกระจายมลพิษ auroral รัฐดังกล่าวอาจเกี่ยวข้องกับการแนวของเคารพ Saturnwith ใน ลมสุริยะและ IMF

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากชุดที่สมบูรณ์ของการสังเกตมันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่าดาวเสาร์การปล่อยแสงอรุณแตกต่างกันไปในระยะเวลาลงไปหลายสิบนาทีคล้ายกับรูปไข่หลักของดาวพฤหัสบดีไกลแต่ช้ากว่าของการปล่อยก๊าซขั้วโลก ภาพตั้งแต่ 8 มกราคม (รูปที่ 1). แสดงการปรากฏตัวของภาคการปล่อยสดใสที่มีการแปลตามรูปไข่หลัก130-1,708 ลิตร SLS (Saturn ระบบลองจิจูด) หมุนไปในทิศทางของโลกกลายเป็นสเตตัสที่มีเวลาและขยับจะสูงกว่าเส้นรุ้ง ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในภูมิภาคนี้อาจสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้เป็นภาคที่ใช้งานทั้งในรังสีอัลตราไวโอเลตและดาวเสาร์ kilometric รังสี (SKR) ขึ้นอยู่กับการปล่อย measurements7 รอบโลกและอาจจะสอดคล้องกับแหล่งที่มาของ SKR emission6 ความสว่างการปล่อยรังสีอัลตราไวโอเลต(มุ่งเน้นที่การปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ปรากฏมีเสถียรภาพในช่วงเวลา) ย้ายที่ 30-65% ของความเร็วในการหมุนของดาวเสาร์ในขณะที่การเคลื่อนไหวของรูปแบบการปล่อยก๊าซโดยรวมดูเหมือนจะติดตั้งที่ดีที่สุดโดย75% ของราคา corotation นี้จะหมายความว่าการปล่อยแผนที่พร้อมสนามแม่เหล็กของดาวเสาร์ไปยังพื้นที่ที่พลาสม่าที่มีการย้ายที่30-75% ของอัตรา corotation ในแม่เหล็กของดาวเสาร์สนาม ในฐานะที่เป็นพลาสม่าโดยทั่วไปหมุนด้วยความเร็วเชิงมุมที่ต่ำกว่าที่มีการเพิ่มระยะทางในการหมุนการเคลื่อนไหวของการปล่อยก๊าซแสงอรุณสามารถเทียบกับความเร็วในการไหลเวียนของพลาสม่าในการประมาณระยะทางเส้นศูนย์สูตรจากดาวเคราะห์เหล่านี้เชื่อมต่อกับแสงอรุณปล่อยก๊าซเรือนกระจก จากก่อนหน้านี้วัดรอบโลกของพลาสม่าflow9 นี้อาจจะสอดคล้องกับช่วงกว้างของระยะทางจากดาวเคราะห์จากรัศมี6-7 ดาวเสาร์ (อาร์เอส) ออกไป magnetopause เขตแดน การวัดการไหลของพลาสม่าจาก Cassini โคจรรอบดาวเสาร์ในการเปรียบเทียบกับภาพแสงอรุณจะเป็นประโยชน์ในการกำหนดระยะทางที่แผนที่ไข่หลักแสงอรุณได้. การสังเกตของการปล่อยก๊าซ corotating บางส่วนนี้แตกต่างกับภาพHST ก่อนหน้าแสงอรุณ emissions10-12 ดาวเสาร์ซึ่งชี้ให้เห็นว่าการปล่อยอย่างต่อเนื่องสว่างในรุ่งอรุณภาคนั่นคือการแก้ไขในเวลาท้องถิ่น นี้ทำให้เกิดความเป็นไปได้ของรัฐที่แตกต่างของสนามแม่เหล็กของดาวเสาร์นำไปสู่การที่แตกต่างกันการกระจายการปล่อยแสงอรุณ รัฐดังกล่าวอาจจะเกี่ยวข้องกับการวางแนวทางของการเคารพ Saturnwith หรือรูปแบบในลมแสงอาทิตย์และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากชุดสมบูรณ์ของการสังเกต , มันได้กลายเป็นที่ชัดเจนว่า
ดาวเสาร์ auroral ปล่อยแตกต่างกันใน timescales ลงหลักสิบ
นาที คล้ายกับดาวพฤหัสบดีเป็นหลัก รูปไข่ แต่ช้ากว่า
ขั้วโลกของมลพิษ ภาพจาก 8 มกราคม ( รูปที่ 1 ) แสดงสถานะของการถิ่นที่สดใส

ภาคตามวงรีหลักที่ 130 – 1325 L SLS ( ระบบลองจิจูดดาวเสาร์ ) หมุนในทิศทาง
ของดาวเคราะห์ที่เป็นนั้น ด้วยเวลา และขยับไปที่ละติจูดสูง

นี้การปล่อยเขตอาจสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้ของ
ภาคปราดเปรียวทั้งยูวีและดาวเสาร์ kilometric
รังสี ( skr ) มลพิษจากการเดินทาง measurements7 และ
อาจสอดคล้องกับแหล่งที่มาของ skr emission6 . สว่าง
ปล่อยรังสีอัลตราไวโอเลต ( มุ่งเน้นการปล่อยก๊าซที่ปรากฏคงที่
ตลอดเวลา ) ย้ายที่ 30 – 40% ความเร็วในการหมุนของดาวเสาร์ ส่วนการเคลื่อนไหวของการรวมรูปแบบ

ดูเหมือนจะดีที่สุด ติดตั้ง โดย 75% ของ corotation อัตรา นี้จะแสดงให้เห็นว่า การปล่อย
แผนที่ตามสนามแม่เหล็กของดาวเสาร์เป็นภูมิภาคที่พลาสมา
ย้ายที่ 30 – 75% ของอัตรา corotation
ดาวเสาร์แม่เหล็กสนาม เป็นพลาสมาโดยทั่วไปจะหมุนที่ความเร็วเชิงมุม
กว่ากับระยะทางเพิ่มการเคลื่อนไหวการหมุนของ auroral ปล่อย
สามารถเทียบกับพลาสม่าไหลความเร็วประมาณ
ห่างเส้นศูนย์สูตรจากดาวเคราะห์ที่เชื่อมต่อกับการปล่อย auroral
เหล่านี้ จากก่อนหน้านี้วัดการเดินทางของพลาสมา
flow9 ซึ่งอาจจะสอดคล้องกับช่วงกว้างของระยะทาง
จากโลก จาก 6 – 7 ดาวเสาร์รัศมี ( RS ) ออกไปยังแมกนิโตพ
ขอบพลาสมาการไหลวัดจากแคสซีนี
ดาวเสาร์โคจรในการเปรียบเทียบกับ auroral ภาพจะเป็นประโยชน์ในการกำหนดระยะห่าง
ซึ่งหลัก auroral รูปไข่แผนที่ .
การสังเกตนี้บางส่วน corotating มลพิษแตกต่างกับ
ก่อนหน้านี้ภาพของดาวเสาร์ auroral HST emissions10 – 12 ซึ่งพบว่ามลพิษอย่างต่อเนื่อง

ที่สว่างที่สุดในรุ่งอรุณ ภาคที่เป็นถาวรในเวลาท้องถิ่น นี้จะเพิ่มโอกาสของ
สถานะที่แตกต่างกันของดาวเสาร์แมกนีโทสเฟียร์ สู่การกระจายการปล่อย auroral ต่างกัน

รัฐดังกล่าวอาจจะเกี่ยวข้องกับการ saturnwith
เคารพ หรือการเปลี่ยนแปลงในลมสุริยะ
และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ