Musical improvisation, whether spon

Musical improvisation, whether spontaneous or prepared,
is a deeply creative action based on personal
style in making music. That said, is it possible and
reasonable to teach improvisation or would it be better
to leave this area of musicianship untouched? On
which assumptions and strategies could the improvisation
teaching be based? Should it begin with aural
imitation of an instructor’s model performance or
development of higher order thinking skills? Finally,
which musicianship skills could benefit from improvisation
studies and why should they be chosen for
improvement?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงดนตรี เตรียม หรือเกิดขึ้นเองการดำเนินการอย่างสร้างสรรค์ตามส่วนบุคคลสไตล์ในการทำเพลง ที่กล่าวว่า มันเป็นไปได้ และเหมาะสมที่จะสอนวิธีการด้น หรือจะดีกว่าออกจากพื้นที่ของ musicianship แตะต้อง บนสมมติฐานและกลยุทธ์ซึ่งอาจก่อให้การเรียนการสอนได้ตาม มันควรเริ่มต้น ด้วยการฟังเลียนแบบของประสิทธิภาพการทำงานรูปแบบของผู้สอน หรือพัฒนาทักษะการคิดสูงลำดับที่ ในที่สุดทักษะ musicianship ซึ่งจะได้ประโยชน์จากการปรับตัวศึกษา และทำไมพวกเขาจะควรเลือกสำหรับปรับปรุงหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดนตรีปฏิภาณโวหารไม่ว่าจะเกิดขึ้นเองหรือที่เตรียมไว้
คือการกระทำความคิดสร้างสรรค์ได้อย่างล้ำลึกบนพื้นฐานส่วนบุคคล
รูปแบบในการทำเพลง ที่กล่าวว่ามันเป็นไปได้และ
เหมาะสมที่จะสอนการปรับตัวหรือมันจะดีกว่า
ที่จะออกจากพื้นที่ของนักดนตรีแตะต้องนี้หรือไม่? บน
สมมติฐานและกลยุทธ์การสามารถปรับตัว
เรียนการสอนเป็นไปตาม? ก็ควรเริ่มต้นด้วยหู
เลียนแบบของผลการดำเนินงานรูปแบบของอาจารย์ผู้สอนหรือ
การพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง? สุดท้าย
ซึ่งทักษะดนตรีจะได้ประโยชน์จากการปรับ
การศึกษาและทำไมพวกเขาควรจะได้รับเลือกสำหรับการ
ปรับปรุง?